Ο Κάσπαρ Χάουζερ στην έρημη χώρα-Χατζής

Με αφορμή το εικαστικό έργο του Κανιάρη. Αν έπρεπε να φύγω για πάντα απο τη χώρα μου τι θα έπαιρνα μαζί μου ή αλλιώς τι θα έβαζα στη βαλίτσα...

Λίγο πριν φύγω για πάντα, μακριά από αυτόν τον υπέροχο και μαγευτικό τόπο, που έχω περάσει τις πιο όμορφες και άσχημες στιγμές, θέλω να πάρω μαζί μου όλα όσα μου θυμίζουν τις πολύτιμες αυτές στιγμές από την πατρίδα μου. Θα ξεκινήσω από τα πιο μικρά και ‘ασήμαντα’ ίσως πράγματα τα οποία έχουν για εμένα την μεγαλύτερη σημασία. Μια κορνίζα με την οικογένειά μου είναι το πρώτο πράγμα που επιλέγω. Πίσω από αυτήν τη φωτογραφία της κορνίζας κρύβονται χιλιάδες και διαφορετικές στιγμές που πέρασα παρέα με τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι με αγαπούν πραγματικά για αυτό που είμαι και με στηρίζουν σε κάθε καινούργιο μου βήμα για το καλύτερο και το άγνωστο. 

Κοντά μου παίρνω, ακόμα, έθιμα του δικού μου μοναδικού λαού, της πανέμορφης παράδοσης της πατρίδας μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκεί στην ξενιτιά να βγάζω στο σπίτι μου την ελληνική σημαία, σε κάθε εθνική γιορτή, ακόμα και μέσα στους 4 τοίχους μόνο και μόνο για να μου θυμίζει την Ελλάδα μου, την χώρα μου. Πάντα θα εύχομαι, από μέσα μου, σε κάθε γιορτή της θρησκείας μας, ο θεός να έχει καλά τους ανθρώπους που άφησα πίσω μου όσο εγώ τον υμνώ και προσεύχομαι σε εκείνον από την ξενιτιά που θα με έχει πάρει μακριά. Πάντα κάθε Χριστούγεννα, κάθε Πάσχα θα γιορτάζω κι εγώ, κι ας είμαι μόνος διατηρώντας τα έθιμά μου, πράγματα που με φέρνουν δηλαδή όλο και πιο κοντά στον τόπο μου τον μακρινό, στο μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Βέβαια μέσα σε όλα αυτά δεν μπορούν να λείψουν και οι μυρωδιές της πατρίδας μου. Το θυμάρι, ο βασιλικός και η ρίγανη είναι χαρακτηριστικές ευωδιές της Ελλάδας  και καρποί ενός ταλαιπωρημένου και γενναίου τόπου που στο άκουσμα και στην μυρωδιά τους τον θυμίζουν αμέσως. Γιατί αυτά είναι απλά πράγματα που μας χαρακτηρίζουν ως Έλληνες και αυτά θα πρέπει να έχουμε φυλαγμένα μέσα μας. Μα δεν ξεχνώ για κανένα λόγο και το φυλαχτό του πατέρα μου από τον πόλεμο. Δεν θα ξεχάσω τον σταυρό αυτό που τον είχε μαζί του στις δύσκολες εκείνες μέρες και τον προστάτευε ως το τέλος για να γυρίσει πάλι σώος πίσω σε εμάς. Αυτό το αντικείμενο έχει μεγάλη σημασία για εμένα καθώς δηλώνει πως ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες  έχοντά το κοντά σου θα καταφέρεις να επιβιώσεις και να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια που θα φανούν μπροστά σου. Επομένως από εδώ και πέρα, έχοντας όλα αυτά, η ζωή στην ξενιτιά σίγουρα θα είναι καλύτερη και πιο υποφερτή!   

                                                                                                                      Αφροδίτη Τ. , Β4