Βιβλιοπαρουσιάσεις μαθητών/ριων: Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο

Μαθήτριες/ες του Α΄5 μού έστειλαν τις βιβλιοπαρουσιάσεις του δεύτερου λογοτεχνικού βιβλίου που διάβασαν.

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης   

 Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Στο βιβλίο «Η λευκή απεργία των ρόζ φλαμίνγκο» ο Πώλ και η Λίντσεϋ εργάζονται σε ένα διεθνές ερευνητικό κέντρο περιβαλλοντικών αλλαγών και η νέα τους αποστολή είναι να εξιχνιάσουν ένα μυστήριο. Γι’ αυτόν τον λόγο πηγαίνουν στο «Καμάρι της Καμάργκ», ένα ξενοδοχείο στο οποίο θα βιώσουν απρόβλεπτα γεγονότα ,όπως εισβολές κουνουπιών και βατράχων. Ταυτόχρονα τα φλαμίνγκο μεταναστεύουν σε άλλες πόλεις λόγω του κλεισίματος των αλυκών και με αυτό τον τρόπο, σιγά-σιγά καταστρέφεται η ισορροπία του οικοσυστήματος. Την ίδια στιγμή η πόλη περικυκλώνεται από τη παρουσία αρουραίων, φιδιών αλλά και από νυχτερίδες, αετούς και γεράκια. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιστατικών, συμβαίνουν και άλλα γεγονότα που αξίζει να διαβάσεις. Κατά τη γνώμη μου ο συγγραφέας έχει χρησιμοποιήσει ένα τρόπο γραφής, που σε κάνει να ταξιδέψεις στον τόπο και στον χρόνο που γίνονται τα γεγονότα. Πιστεύω πως το βιβλίο αυτό αφήνει περισσότερες θετικές παρά αρνητικές εντυπώσεις και απόψεις παρόλο που στην αρχή φαίνεται λίγο βαρετό. Επίσης, κάτι ακόμη που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι η ομοιότητα της αρχής και του τέλους του μυθιστορήματος. Ένα βιβλίο που θα σου κρατήσει συντροφιά και θα σε κάνει να το λατρέψεις!

                                                                                                      Έλενα Παππά  Α’5

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Στο βιβλίο  η λευκή  απεργία των ροζ φλαμίνγκο περιγράφεται η συναρπαστική  και γεμάτη αγωνία  περιπέτεια  δύο επιστημόνων της Λίντσευ και του Πωλ με τον κίνδυνο  να κλονιστεί η ισορροπία στο φυσικό  περιβάλλον  της περιοχής. Το βιβλίο  πρωτοεκδόθηκε το 2014. Ο συγγραφέας  βασίζει την ιστορία του σε πραγματικό  γεγονός που έγινε  στη Γαλλία το 2007.

      Οι ήρωες  είναι  ο Λίντσευ  και  ο Πωλ δύο συνεργάτες που αναλαμβάνουν να λύσουν  το οικολογικό  μυστήριο  της Καμάργκ. Οι άνθρωποι  ζούσαν αρμονικά  εκεί  μέχρι  που το κλείσιμο  των αλυκών θα προκαλέσει  τη μετανάστευση  των  φλαμίνγκο  και τη διαταραχή της τροφικής αλυσίδας. Οι εργάτες απεργούν και τα φλαμίνγκο  απεργούν  και  αυτά. Μια σειρά  από καταστροφές περιτριγυρίζουν την περιοχή της Καμάργκ  προκαλώντας πολλά  προβλήματα. 

        Ο συγγραφέας  μας μαθαίνει  πως η απληστία, η εχθρότητα, ο φόβος   για το διαφορετικό και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα  προκαλούν καταστροφικά προβλήματα. Με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε ότι για να ζούμε  αρμονικά  θα πρέπει  να συνειδητοποιήσουμε  τη σχέση  αλληλεξάρτησης  ανθρώπου  και  φύσης. 

       Θα χαρακτήριζα τον λόγο  του συγγραφέα  άμεσο και κινηματογραφικό καθώς με την πολύ λεπτομερή  περιγραφή  των γεγονότων  μας δίνει  την αίσθηση  ότι  τα γεγονότα  διαδραματίζονται  μπροστά  μας. Ακόμη καταφέρνει  να περάσει τα συναισθήματα των ηρώων του στους αναγνώστες. Τα πολλά  επίθετα που χρησιμοποιεί  κάνουν  το κείμενο  πιο ζωντανό και μας κάνουν  να γνωρίζουμε  καλύτερα  το βιβλίο, τους ήρωες  και  τα προβλήματα της Καμάργκ. 

     Θα πρότεινα  σίγουρα να το διαβάσετε!

                                                                                                   Ιωάννα Χ   Α 5

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

 Η "Λευκή απεργία των ροζ Φλαμιγκο" ειναι ένα εξαιρετικό βιβλίο με πολλά οικολογικά μηνύματα αλλά και μαθήματα. Ανθρώπινα λάθη και πάθη. Η οικονομική και περιβαλλοντική κρίση είναι το κύριο θέμα στο οποίο ο συγγραφέας μας διηγείται την κατάσταση στην πόλη της Καμαργκ. Επίσης με εντυπωσίασε η ζωγραφιά που είχε στο εξώφυλλο επειδή ήταν μυστηριώδες και λεπτομερής.

                                                                                      Εντι Σάντσες (Α5)

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Το βιβλίο "η λευκή απεργία των ροζ Φλαμινγκο " είναι ένα πολύ  περιπετειώδες βιβλίο με κυριότερους πρωταγωνιστές τη Λιντσεϊ και τον Πωλ, δύο επιστήμονες που ασχολούνται με περιβαλλοντικά φαινόμενα. Σε αυτό το βιβλίο  παρατηρούμε ότι απολύθηκαν  πολλοί εργάτες που δούλευαν στους ορυζώνες με αποτέλεσμα η τροφική αλυσίδα να επηρεαστεί προκαλώντας συνεχείς καταστροφές. Τα Φλαμίνγκο τότε αποφάσισαν να κάνουν "απεργία" και να φύγουν από την πόλη. Εκτός από αυτό, οι πολίτες της Καμάργκ  είχαν να αντιμετωπίσουν και την ύπαρξη παρά πολλών ερπετών, ζώων και αμφίβιων. Οι πολίτες της Καμάργκ δεν μπορούσαν να ζήσουν σε αυτό το περιβάλλον. Μετά από αυτό ήρθαν και στρατιώτες που απαγόρευσαν στους πολίτες να ζουν φυσιολογικά. Ακολουθούν πολλές περιπέτειες που αξίζει να διαβάσετε στις σελίδες του βιβλίου. Πρόκειται για ένα περιπετειώδες βιβλίο με μυστήριο. Προτείνω να διαβαστεί απ’ όλες τις ηλικίες.

                                                                                                                        Μάριος Π.  Α΄ 5

          

Ερωτηματολόγιο μαθητών/ριών του Γ1 για τον ρατσισμό/σεξισμό

Όσο μπορείς...

Μονόλογοι από...διαπασών

Ένα email στον Θανάση...

Ένας Μαραθωνομάχος αφηγείται...

Ένας Μαραθωνομάχος αφηγείται...

Βρισκόμαστε στην Αθήνα του 490 π.Χ. Στην πόλη επικρατεί πανικός, γιατί πληροφορηθήκαμε ότι οι Πέρσες, αφού κατέστρεψαν την Ερέτρια, στρατοπέδευσαν στον Μαραθώνα. Στην πόλη, άλλοι πολίτες έχουν την άποψη να κλειστούμε μέσα στα τείχη και να περιμένουμε, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε σε ανοιχτή μάχη στην πεδιάδα του Μαραθώνα. Στο τέλος επικράτησε η δεύτερη άποψη και αμέσως στείλαμε αγγελιοφόρο στη Σπάρτη και ζητήσαμε βοήθεια. Οι Σπαρτιάτες όμως επικαλέστηκαν θρησκευτικούς λόγους και δεν έστειλαν στρατιώτες. Έτσι, λοιπόν, εμείς, 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς με τον οπλισμό μας και με αρχηγό τον Μιλτιάδη στρατοπεδεύσαμε στον Μαραθώνα, απέναντι από τους Πέρσες. 

Για πέντε ημέρες κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία να επιτεθεί. Μέχρι που μαθαίνουμε ότι οι Πέρσες απομάκρυναν το ιππικό τους. Ήθελαν με αυτή την κίνηση να στείλουν το ιππικό με καράβια προς την αφύλακτη Αθήνα, για να την κατακτήσουν. Η κίνηση αυτή των Περσών έδωσε την ευκαιρία στον Μιλτιάδη να ξεκινήσει την επίθεση. Οι Πέρσες είχαν απλωθεί προς τη μεριά της θάλασσας με ισχυρό κέντρο και αδύνατα άκρα, ενώ σε εμάς ο Μιλτιάδης εφάρμοσε το σχέδιο «λαβίδα» με αδύνατο κέντρο και ισχυρά άκρα. Αφού μας εμψύχωσαν οι αρχηγοί δόθηκε το σύνθημα της επίθεσης. Οι τοξότες των Περσών δεν μπόρεσαν να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, αφού το έδαφος ήταν ελώδες και ανηφορικό. Οι Πέρσες στρατιώτες δεν μπορούσαν να συγκριθούν με εμάς, τους οπλίτες, που ήμαστε καλυμμένοι με πανοπλίες από πάνω μέχρι κάτω. Εγώ και οι υπόλοιποι οπλίτες που ήμαστε στα άκρα απωθήσαμε τους Πέρσες και τους καταδιώξαμε ως τη θάλασσα Το κέντρο των Περσών που είχε διεισδύσει στο αδύνατο κέντρο μας. Τελικά βρέθηκε περικυκλωμένο από εμάς που γυρίσαμε προς τα πίσω. Η μάχη δόθηκε σώμα με σώμα Αθηναίοι και Πλαταιείς σκοτώσαμε όποιον Πέρση βρίσκαμε μπροστά μας. Ο τρόμος των Περσών ήταν μεγάλος. Όσοι γλίτωσαν από τη σφαγή πνίγηκαν στους βάλτους της περιοχής. Οι ηττημένοι μπήκαν κακήν κακώς στα καράβια τους. Εμείς νιώθαμε περήφανοι για τη νίκη μας. Καταλάβαμε ότι οι Πέρσες, που και μόνο ακούγοντας το όνομά τους νιώθαμε φόβο, δεν ήταν αήττητοι. Αφού θάψαμε τους νεκρούς μας και παρά τη μεγάλη κούραση από τη μάχη κατευθυνθήκαμε προς την Αθήνα, γιατί οι Πέρσες με τον στόλο τους πήγαιναν προς αυτήν. Δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Έπρεπε να υπερασπιστούμε την πόλη μας, τις οικογένειές μας, τους τάφους των προγόνων μας και την ελευθερία μας...                                                                                               Βασίλης Π. Α' 4

Ήμουν στην δεξιά πτέρυγα που την διοικούσε ο Καλλίμαχος. Παραταχθήκαμε και με βάση το σχέδιο του Μιλτιάδη επιτεθήκαμε στους Πέρσες, πολεμώντας με πάθος και με τόλμη. Οι Πέρσες στην αρχή τα έχασαν, αλλά μετά από λίγο έτρεξαν να μας πολεμήσουν στο κέντρο του στρατού μας που ήταν 3-4 σειρές μόνο....  δεξιά και η αριστερή πτέρυγα απλώθηκαν και περικύκλωσαν τους Πέρσες. 

Εκείνοι προσπαθούσαν να διαφύγουν, που βέβαια μερικοί τα κατάφεραν και πήγανε στα πλοία τους, αλλά αυτοί ήταν ελάχιστοι. Το δυσάρεστο είναι ότι ο καλύτερος μου φίλος έχασε το χέρι όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες και συναγωνιστές μας. Σκοτώθηκαν περίπου 6000 Πέρσες και 192 Έλληνες. Όταν περικυκλώσαμε τους Πέρσες ένιωθα χαρούμενος και είχα περισσότερο θάρρος γιατί πια ήμουν σίγουρος πως δεν θα χάναμε. Παρόλα αυτά στην αρχή της μάχης ήμουν τρομερά αγχωμένος μιας και ήμουν στην πρώτη σειρά της δεξιάς πτέρυγας.....

                                                                                       Κωστής Δημητρακόπουλος  Α΄ 2

 Η σκληρή μάχη στον Μαραθώνα θα μου μείνει αξέχαστη. Είναι μια από τις πιο συγκλονιστικές και ανατρεπτικές μάχες που έχω ζήσει και ακούσει. Οι Πέρσες είχαν αγκυροβολήσει στην Ερέτρια, την οποία κατέστρεψαν. Εκεί, σκοτώθηκαν πολλοί σύμμαχοι και συμπατριώτες μας. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκαν στον Μαραθώνα, όπου στρατοπέδευσαν. Εμείς, 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς με στρατηγό τον έμπειρο και πολυμήχανο Μιλτιάδη περιμέναμε τα στρατεύματα από την Σπάρτη, τα οποία τελικά δεν εμφανίστηκαν. Επομένως, ο στρατηγός μας μάς παρέταξε. Ήμουν στην δεξιά πτέρυγα, υπό τις διαταγές του ικανού πολέμαρχου Καλλίμαχου. Ο Μιλτιάδης είχε αποδυναμώσει το κέντρο του στρατού και είχε ενισχύσει τα δύο άκρα για να περικυκλώσουμε τις πολλαπλάσιες περσικές δυνάμεις. Το σχέδιο ήταν αρκετά έξυπνο. Έμενε να δούμε πώς θα εκδηλωνόταν στην μάχη. Ήμασταν αγχωμένοι αλλά και αποφασισμένοι πως θα εμποδίζαμε την περσική δύναμη. Μόλις δόθηκε το σύνθημα, ξεκινήσαμε να τρέχουμε. Οι Πέρσες φαίνονταν ξαφνιασμένοι! Όταν κατεβήκαμε την πλαγιά, έγινε μάχη

σκληρή. Οι Πέρσες ήταν σίγουροι πως θα κέρδιζαν, επειδή ήταν πιο πολλοί και καλύτερα εξοπλισμένοι. Παρόλα αυτά, καταφέραμε να τους περικυκλώσουμε και να υπερισχύσουμε. Τους κυνηγάγαμε μέχρι την θάλασσα. Κερδίσαμε! Κερδίσαμε για πρώτη φορά τον περσικό στρατό! Και μάλιστα, είχαμε ελάχιστες απώλειες, κοντά στους 200, σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που είχαν 6000 περισσότερους! Τελικά, οι Πέρσες δεν ήταν τόσο δυνατοί όσο νομίζαμε.

                                                                                               Στάθης Δ.  Α΄2

                                                                                                                   

Οι Πέρσες είχαν στρατοπεδεύσει στον Μαραθώνα. Εμείς, με αρχηγό τον Μιλτιάδη πήγαμε να πολεμήσουμε 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς εκείνη την ημέρα παραταχτήκαμε για τη μάχη. Το άγχος με κυρίευσε. Όμως ήθελα να σώσω την πατρίδα μου, κι ας έφερνε αυτό τον θάνατο μου. Εμπιστευόμουν απόλυτα στους συμπολεμιστές μου. Ο Μιλτιάδης ήτα πολύ έξυπνος στρατηγός, καθώς ενίσχυσε τα πλάγια, αφήνοντας λιγότερους στο κέντρο. Τρέξαμε προς τον αντίπαλο, που αιφνιδιάστηκε βλέποντας μας να τους πλησιάζουμε δίχως δισταγμούς. Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτόμουν  τίποτα. Είχα χαιρετήσει τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου σε περίπτωση που πέθαινα. Η μάχη κράτησε 2:30 ώρες . Ο Μιλτιάδης είχε δίκιο. Οι Πέρσες επιτέθηκαν στο κέντρο.

Εμείς με το σχέδιο του Μιλτιάδη καταφέραμε και τους κατατροπώσαμε. Σκοτώθηκαν 6000 Πέρσες και μόνο 192 Έλληνες. Οι εναπομείναντες Πέρσες έτρεξαν στα πλοία τους κι έφυγαν. Νικήσαμε! Οι Πέρσες δεν ήταν ανίκητοι.

                                                                                                                        Λουκάς Π. Α΄4

...Όταν μάθαμε ότι οι Σπαρτιάτες δεν θα μας βοηθήσουν, χάσαμε την ελπίδα μας. Βλέπαμε τους Πέρσες ντυμένους με τις πολύχρωμες στολές τους, με τα μακριά τόξα τους και τα δόρατά τους και μας κόπηκαν τα πόδια. Τότε μίλησε ο Μιλτιάδης και είπε ότι πρέπει να δώσουμε τώρα την μάχη εφόσον έχουμε την βοήθεια των Θεών.

Έτσι λοιπόν με αρχηγό τον Μιλτιάδη παραταχτήκαμε στο κέντρο με μισό βάθος, ενώ δεξιά και αριστερά με πλήρες βάθος. Εγώ ήμουν στο κέντρο και ήμουν πολύ αγχωμένος, γιατί θα κάναμε την πρώτη σύγκρουση με το πιο ισχυρό τμήμα του περσικού στρατού. Αρχίσαμε να τρέχουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε κατά πάνω τους ενώ έπεφταν βροχή τα περσικά βέλη. Την ίδια στιγμή τα ισχυρά άκρα των Ελλήνων άρχισαν να πλαγιοκοπούν τους Πέρσες. Ο περσικός στρατός βρέθηκε περικυκλωμένος και οι στρατιώτες το έβαλαν στα πόδια.

Εμείς τους ακολουθούσαμε από πίσω ενώ προσπαθούσαν να φτάσουν στα πλοία τους. Έτσι οδηγηθήκαμε στη νίκη.

 Ήταν μια σκληρή μάχη όπου 192 Έλληνες και 6.400 Πέρσες έχασα την ζωή τους.                                                                           
                         Έλενα Καράβη   Α΄2


* Στους μαθητές και στις μαθήτριες δόθηκε η περιγραφή του Ηροδότου για τη μάχη του Μαραθώνα.

Συνέντευξη με έναν λογοτεχνικό ήρωα...

Οι μαθητές/ριες του Γ' 2 συναντούν τον Θανάση από το βιβλίο "Στη διαπασών" και συζητούν μαζί του...

-Γεια σου, Θανάση! Διαβάσαμε για σένα στο βιβλίο του Β. Παπαθεοδώρου «Στη διαπασών» και θέλαμε πολύ να σε συναντήσουμε και να μιλήσουμε μαζί σου... Θανάση, γιατί δε σου αρέσει το σχολείο;

Πιστεύω ότι το σχολείο είναι βαρετό. Σε ποιον αρέσει το σχολείο; Όποιον και να ρωτήσεις όχι θα σου πει. Με εμποδίζει να ζήσω την καθημερινότητά μου. Είναι φυλακή για μένα.

-Γιατί μισείς τους καθηγητές και τους συμμαθητές σου;

Τους καθηγητές είναι λογικό να τους μισώ, αφού με έχουν αφήσει δύο χρόνια στην ίδια τάξη. Οι συμμαθητές μου μού είναι αδιάφοροι. Είναι εντελώς διαφορετικοί από μένα και ανώριμοι. Όλοι τους εκεί μέσα μου τη δίνουν.

-Ποιες είναι οι ασχολίες σου;

Οι μόνες ασχολίες που είχα από μικρός ήταν ο δρόμος κι η μουσική. Α! μου αρέσει και το ποδόσφαιρο. Και τώρα θα πάρουμε τα σώβρακα από τους Βούλγαρους. Καταλαβαίνεις σε ποια ομάδα αναφέρομαι...

-Από πότε είσαι Ολυμπιακός;

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΑΑ! Μου αρέσει να πηγαίνω στο γήπεδο, γιατί εκεί πραγματικά εκτονώνομαι.

-Πιστεύεις ότι οι παρέες σου σε είχαν επηρεάσει αρνητικά;

Ναι, αλλά δεν τους κρατώ κακία.

-Είναι αλήθεια ότι λατρεύεις τη μουσική;

Ναι, η μουσική με εκφράζει. Είναι η ζωή μου, Περισσότερο μ’ αρέσουν τα ροκ κομμάτια, διότι ταυτίζομαι με αυτά. Μου αρέσει να ακούω τη μουσική δυνατά, στη διαπασών! Τρελαίνομαι! Η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να ξεφεύγω από την πραγματική ζωή και τα προβλήματά μου

-Γιατί συμπεριφέρθηκε με τέτοιο τρόπο στη Λουΐζα;

Κοίτα, δεν ήθελα να συμπεριφερθώ έτσι. Απλά δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ αυτά που αισθανόμουν γι’ αυτή. Σκεφτόμουν ότι της άξιζε κάποιος καλύτερος από μένα. Όσο και να με πληγώνει αυτό που λέω...

-Είναι αλήθεια ότι είσαι ερωτευμένος με τη Λουΐζα;

Είμαι ή δεν είμαι εσένα τι σε νοιάζει; Τέλος πάντων... ναι είμαι!

-Έχεις ξανανιώσει έτσι για άλλη κοπέλα;

Όχι, δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Η Λουΐζα είναι η μόνη κοπέλα που με έχει κάνει να την ερωτευτώ τόσο πολύ.

-Θα ήθελες να συναντήσεις τον πραγματικό σου πατέρα και από εδώ και πέρα να μένετε μαζί;

Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω. Δε θα ήθελα να ξαναδώ ποτέ τον Τάκη

-Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι από τη ζωή σου τι θα ήταν αυτό;

Να σου πω την αλήθεια, δεν θα ήθελα να αλλάξω τίποτα, γιατί από αυτά που έγιναν έμαθα πολλά. Ίσως, βέβαια, θα ήθελα να μην έχω στενοχωρήσει τη μητέρα μου και κάποιους ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν. Καθημερινά με τη μητέρα μου είχαμε πολλές κόντρες, καθώς είχαμε διαφορετικές απόψεις για τη ζωή. Είναι, όμως, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου...

-Ποιο ρόλο έχουν στη ζωή σου όλες αυτές οι εμπειρίες;

Με έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο και πιστεύω ότι κάποιοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τους άλλους.

-Τι σε έκανε να αλλάξεις;

Ο θάνατος του πιο αγαπημένου μου προσώπου...

-Ναι, το μάθαμε... Συλλυπητήρια... Σε ευχαριστούμε, Θανάση, που δέχτηκες να μιλήσεις μαζί μας!