Μαθαίνω για τον Διονύσιο Σολωμός μέσα από μια ακροστιχίδα...

 

πηγή: https://cognoscoteam.gr/wp-content/uploads/2019/06/dionisiosolomos.jpg  

Σ ολωμός Διονύσιος ο εθνικός ποιητής των Ελλήνων

Ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά την δημοτική γλώσσα και          άνοιξε το δρόμο για τη χρησιμοποίηση της στη λογοτεχνία.

Λ άμπρος ποίημα που άρχισε να επεξεργάζεται το διάστημα 1824-1826, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε.

Ω ς παγκόσμια ημέρα Ελληνικής Γλώσσας έχει οριστεί η ημερομηνία του θανάτου του (9 Φεβρουαρίου).

Μ εσολόγγι η ηρωική έξοδο των κατοίκων, αναφέρεται το έργο του Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, σε ομοιοκατάληκτο δεκαπεντασύλλαβο στίχο.

Ο ι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, ο Ύμνος εις την Ελευθερία και ο Κρητικός είναι τα πιο αξιοσημείωτα έργα του.

Σ υγγραφή του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερία», οι δύο πρώτες στροφές έγιναν ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας και ύστερα της Κύπρου.

Μαριλένα Τ.

 

 

Να γράψετε έναν διάλογο ανάμεσα στον Ποσειδώνα κα τον Δία. Τι θα έλεγε ο Ποσειδώνας αν ήταν στον Όλυμπο.

 

Δίας: Ποσειδώνα όσο έλειπες πήραμε κάποιες αποφάσεις. Όλοι οι θεοί  Πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα ο Οδυσσέας να γυρίσει στην πατρίδα του.

 

Ποσειδώνας:  Κάνατε συμβούλιο όλοι μαζί χωρίς εμένα; Δεν με υπολογίζετε καθόλου; Ο Οδυσσέας είναι ο άνθρωπος που τύφλωσε το γιο μου τον Πολύφημο. Πρέπει να     πληρώσει για το σφάλμα του.

 

Δίας:   Έχεις δίκιο, αλλά δεν πέρασε ήδη πολλά; Και μην ξεχνάς ότι ο Οδυσσέας πάντα μας τιμά και μας σέβεται.

 

Ποσειδώνας: Πατέρα των αθανάτων Κρονίδη εγώ δεν συμφωνώ με αυτό. Δεν του αξίζει να γυρίσει πίσω.

 

Δίας:   Το έχουμε αποφασίσει ήδη και πρέπει και εσύ να ακολουθήσεις την αρχή της πλειοψηφίας. Δεν μπορεί ένας να αντιστέκεται στους πολλούς.

 

Ποσειδώνας: Αφού το έχετε ήδη αποφασίσει τί μπορώ να κάνω και εγώ; Ας γίνει το θέλημα των πολλών.

Νεφέλη Λ.

 

Δίας: «Ποσειδώνα κυρίαρχε της θάλασσας, γιατί δεν αφήνεις τον δύσμοιρο Οδυσσέα να γυρίσει στην πατρίδα του την Ιθάκη πίσω στην οικογένεια του μετά από όλα όσα έχει υποστεί;»

Ποσειδώνας (θυμωμένος απάντησε): «Αδελφέ μου Δία, του γιού μου το μοναδικό του μάτι τύφλωσε ο βάρβαρος Οδυσσέας. Πώς μπορώ να συγχωρήσω μια τέτοια πράξη προς έναν ισόθεο Κύκλωπα;»

Δίας: «Μα ο Οδυσσέας είναι ένας άνθρωπος πιστός στους θεούς με μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους θνητούς, ξεπερνώντας όλους στις θυσίες προς εμάς.»

Ποσειδώνας: «Κρονίδη Δία θα πνίξω το θυμό μου και θα βοηθήσω τον δύστυχο Οδυσσέα υπό έναν όρο. Να βοηθήσεις και εσύ το γιό μου τον Πολύφημο να βρει την όραση του.

Ο Δίας συμφώνησε σε αυτή την δίκαιη ανταλλαγή και έληξε αυτή τη συζήτηση ευχαριστημένος από την αντιμετώπιση του Ποσειδώνα.

Παναγιώτης Π.

 

Παρευρισκόμενοι όλοι οι θεοί στο πρώτο συμβούλιο που γίνεται στον Όλυμπο με αφορμή τις ευθύνες  που  ρίχνουν οι άνθρωποι στους θεούς για όλα τα κακά που τους συμβαίνουν  καθώς και για τον νόστο του Οδυσσέα , ο θεός Ποσειδώνας  παρακολουθεί  με προσοχή όλα αυτά που διαδραματίζονται  μπροστά του. Γεμάτος οργή και θυμό  παίρνει τον λόγο απευθυνόμενος στον Δία.

Ποσειδώνας : Εσύ πατέρα των θεών  αλλά και όλων των ανθρώπων   , ζητάς να  λησμονήσω και να λυπηθώ  τον Οδυσσέα που τόσα χρόνια περιπλανιέται στις αγριεμένες θάλασσες ,ενώ γνωρίζεις την αιτία της οργής μου;

Δίας: Αλίμονο, Ποσειδώνα, αν δεν συμμερίζομαι τον πόνο σου, αλλά ο Οδυσσέας έχει ήδη τιμωρηθεί από τους θεούς για αυτήν του την πράξη. Τόσα χρόνια  περιπλανιέται μακριά από την πατρίδα του, την Ιθάκη.

Ποσειδώνας: Για όλα τα δεινά που τον έχουν συμβεί  είναι υπεύθυνος μονάχα εκείνος , οπότε είναι άξιος  την τιμωρίας που του έχει επιβληθεί.

Δίας : Αρκετά Ποσειδώνα, ας μην ξεχνάμε ότι ο Οδυσσέας έχει δείξει ευσέβεια προς τους θεούς όλα αυτά τα χρόνια!

Ποσειδώνας :Ναι πατέρα των θεών, πως μου ζητάς όμως να ξεχάσω και να συγχωρέσω τον άνθρωπο  που τύφλωσε το παιδί μου;

Δίας : Ποσειδώνα,  η μοίρα του Οδυσσέα, θα ληφθεί με βάση την πλειοψηφία των θεών. Επομένως αν οι υπόλοιποι θεοί  συμφωνούν να επιστρέψει στην Ιθάκη ο Οδυσσέας  τότε και εσύ είσαι υποχρεωμένος να  υποχωρήσεις και να αποδεχτείς  την απόφαση των θεών.

Τότε οργισμένος  και θυμωμένος ο Ποσειδώνας έφυγε από το συμβούλιο των θεών.

Αλεξάνδρα Π.

 

-Δία όπως ξέρεις ο Οδυσσέας τύφλωσε τον γιο μου τον Κύκλωπα. Αυτό που έκανε ο Οδυσσέας μένει ασυγχώρητο. Πρέπει να συνεχιστούν τα βάσανα του Οδυσσέα, είπε ο Ποσειδώνας.

-Μα Ποσειδώνα δεν πιστεύεις ότι ο Οδυσσέας πέρασε ήδη αρκετά βάσανα, παλεύει για να φτάσει στην πατρίδα του. Είκοσι χρόνια παλεύει για να φτάσει στην Ιθάκη, απάντησε ο Δίας.

-Ναι, όμως ο Κύκλωπας θα μείνει για πάντα τυφλός, δε θα ξαναδεί φως, είπε ευθύς ο Ποσειδώνας.

-Λυπάμαι, Ποσειδώνα, αλλά πρέπει να ελευθερωθεί από τα βάσανά του. Είναι ο θνητός που ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους θνητούς

Ιωάννα Κ.

Καθώς οι θεοί κάνανε συμβούλιο στον Όλυμπο έφτασε ο Ποσειδώνας νευριασμένος και τότε ο Δίας σηκώνεται και του εξηγεί τι είχανε συζητήσει :

Ποσειδώνας: Μα , πώς το κάνεις αυτό Δία ; Αυτός  τύφλωσε τον γιο μου και εμείς θα τον αφήσουμε να γυρίσει πίσω ;

Δίας: Μα έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ τόσα χρόνια και μακριά από την οικογένειά του. Δεν είναι σωστό να τον αφήνουμε μακριά από την πατρίδα του.

Ποσειδώνας: Ποιο είναι το σωστό; Να τον αφήσουμε να γυρίσει πίσω; Εγώ αποκλείεται να τον αφήσω!

Δίας: Όλοι οι θεοί συμφωνούν. Εσύ δεν μπορείς να διαφωνείς .

Ποσειδώνας: Άμα χρειαστεί θα είμαι μόνος μου και θα προσπαθήσω με κάθε τρόπο για να μην γυρίσει πίσω ο Οδυσσέας !

Δίας: Ποσειδώνα , δεν πρέπει να είσαι τόσο θυμωμένος . Εξάλλου έχουν περάσει τόσα χρόνια και έχει τιμωρηθεί ήδη που ήταν τόσα χρόνια  μακριά από το σπίτι του και την πατρίδα του .

Ποσειδώνας:  Η τιμωρία για αυτόν δεν θα τελειώσει ποτέ από τότε που τύφλωσε τον γιο μου!

Ελίνα Σ.

Ποσειδώνας : Γιατί Ο Δία θέλεις να βοηθήσεις τον Οδυσσέα να γυρίσει στην Ιθάκη ;

Δίας: Έχει ταλαιπωρηθεί τόσα χρόνια και παλεύει να γυρίσει πίσω.

Ποσειδώνας : Εγώ διαφωνώ όμως Δία!!!

Δίας: Μα γιατί καλέ , Ποσειδώνα;

Ποσειδώνας : Δεν θα του επιτρέψω να γυρίσει πίσω γιατί τύφλωσε τον γιο μου, τον Κύκλωπα και του αξίζει μία τιμωρία.

Δίας: Μα Ποσειδώνα έχει ταλαιπωρηθεί ήδη ο καημένος. Είναι σαν να έχει τιμωρηθεί.

Ποσειδώνας : Θα ταλαιπωρηθεί και θα τιμωρηθεί διπλά για αυτό που έκανε.

Δίας: Εγώ και οι υπόλοιποι θεοί κάναμε ένα συμβούλιο. Και αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τον Οδυσσέα να γυρίσει πίσω στην Ιθάκη.

Ποσειδώνας : Κάνατε συμβούλιο χωρίς εμένα; Εεε αυτό κι αν είναι αίσχος. Τέλος πάντων σεβαστό αυτό που λες, Δία, αλλά εγώ δεν θα τον βοηθήσω.

Ζωή Σ.

 

 

 

 

 

Ένα διαφορετικό τέλος για το...γεφύρι της Άρτας

 

Πηγή: https://images.app.goo.gl/V9ecnTBQob4mBw3t8 

Στο ποτάμι σε χρειάζονται λυγερή να πας

Τον άντρα σου να βοηθήσεις που στεναχώρια έχει.

Στο ποτάμι λυγερή γοργά να πας τον μονάκριβό σου να παρηγορήσεις.

Γρήγορα κάνει η λυγερή και φτάνει στο ποτάμι.

Τον πρωτομάστορα βλέπει καθισμένο

Και γρήγορα να τον μαλώσει που δεν δουλεύει πάει

«πρωτομάστορα, έχεις τους μαστόρους να δουλεύουν και εσύ εδώ κοιμάσαι;»

Γυρνά ο πρωτομάστορας και την κοιτά,

Τρόμαξε η λυγερή να τόνε καταλάβει,

Πλανταγμένος ήτανε ο κακομοίρης.

Ριζικό καλό η μοίρα δεν τους έγραφε

«Τι έχεις άντρα μου καλέ, άντρα της ζωής μου, άντρα μονάκριβέ μου;»

Σηκώνεται ο πρωτομάστορας χωρίς δεύτερη κουβέντα

Αγκαλιά του την επαίρνει,

Και τελευταία φορά την εφιλεί,

Φωνάζει ύστερα τους μαστόρους,

Να τους πάρουν και τους δύο.

Σηκωμένη στα χέρια την κρατά,

Και στο αυτί της λέει σιγανά,

Μόνη σου ποτέ δεν σε αφήνω.

Κατέβηκαν στα θεμέλια και πέτρες άρχισαν να τους καταπλακώνουν.

Μαζί στην ζωή, μαζί και στον θάνατο,

Ήτανε οι τελευταίες τους λέξεις…

Ολίνα Σ.

 

«Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,

γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι».

Αυτά είπε το πουλάκι και σιώπησε. Στο μεταξύ, η θλίψη του πρωτομάστορα ήταν τόσο μεγάλη που τον έκανε να νιώθει ένας ζωντανός νεκρός. Τα πάντα χάνονται για εκείνον από την στιγμή που μαθαίνει για τη θυσία της γυναίκας του, που πρέπει να γίνει για να στεριώσει το γιοφύρι. Αποφασίζει, όμως, να ακούσει την εντολή του πουλιού και να μην προσπαθήσει να ξεφύγει από τη μοίρα. Έτσι το επόμενο πρωί, η γυναίκα πάει στο γιοφύρι και οι εργάτες την ξεγελούν εγκλωβίζοντας την μέσα σε αυτό. Αφού είχε πια εγκλωβιστεί η γυναίκα του στο γιοφύρι, ο Πρωτομάστορας συνήλθε λίγο κι αισθάνθηκε μεγάλο δίλλημα. Να την στοιχειώσει τελικά ή να την απελευθερώσει; Τελικά, αποφασίζει να μπει κι αυτός μέσα στο γιοφύρι, ώστε να βρουν κοινό θάνατο. Άλλωστε, γι’ αυτόν η ζωή χωρίς την πολυαγαπημένη γυναίκα του θα ήταν ανούσια. Έτσι προκειμένου να μην τη χάσει, επιλέγει να πεθάνει μαζί της, δείχνοντας έτσι τη μεγάλη αγάπη που της έχει. Στην συνέχεια, με εντολή του  Πρωτομάστορα οι μαστόροι ολοκληρώνουν το χτίσιμο του γιοφυριού. Το ποίημα τελειώνει μα την ευχή που ξεστομίζουν ταυτόχρονα ο Πρωτομάστορας και η Λυγερή, ώστε το γιοφύρι να στεριώσει και να μην γκρεμιστεί ποτέ.

Μαριλένα Τ.

Πηγή: https://images.app.goo.gl/kqZg1nLqFH5aicjL9

Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα αλλά η θλίψη και η στεναχώρια του  πρωτομάστορα ήταν μεγάλη. Εκείνη τη στιγμή σήκωσε τα χέρια ψηλά και φώναξε <<Γιατί Θεέ μου, να είναι έτσι η μοίρα μου και να πρέπει να θυσιάσω το πιο αγαπημένο πρόσωπο της ζωής μου;>> Οι εργάτες τον κοίταζαν θλιμμένα και με μεγάλο πόνο.

   Έβλεπε τη γυναίκα του να πλησιάζει με χαρά χωρίς να ξέρει τι πρόκειται να της συμβεί. Μόλις έφτασε άνοιξε τα χέρια της να τον αγκαλιάσει, αλλά ο πρωτομάστορας δάκρυσε. Τότε η γυναίκα του απόρησε και τον ρώτησε <<Γιατί αγαπημένε μου τα μάτια σου είναι βουρκωμένα;>> Ξαφνικά ακούστηκαν αστραπές από τον ουρανό και μια φωνή να τους λέει <<Κανείς δεν θα θυσιαστεί και θα στεριώσω το γιοφύρι εγώ χωρίς κανέναν θάνατο>>.

   Τότε όλοι κατάλαβαν πως ήταν ένα θαύμα του Θεού και αμέσως γονάτισαν όλοι και τον ευχαρίστησαν με πρόσωπα γεμάτη αγάπη και χαρά.

Ανδρομάχη Σ.

 

Γρήγορα έλα και σε περιμένει ο αγαπημένος σου. Αυτή ντύθηκε, ετοιμάστηκε  και πήγε . Όταν έφτασε ο πρωτομάστορας είπε την αλήθεια  στην γυναίκα του. Εκείνη από καλή καρδία συμφώνησε κα δέχτηκε να θυσιαστεί. Έτοιμη να θυσιαστεί ο πρωτομάστορας φωνάζει «θα θυσιαστώ και εγώ μαζί της αφού έτσι ήθελε η μοίρα». Άρχισαν οι μάστορες να τους χτίζουν και οι ίδιοι ευχήθηκαν να στεριώσει το γιοφύρι. Συγκινημένοι όλοι αποφάσισαν να δώσουν στο γιοφύρι το όνομα τους.

Γιώργος Χ.

Πηγή: https://images.app.goo.gl/v1X5jNqWrHsi7fMK6

Ο πρωτομάστορας έμεινε έκπληκτος και συγκλονισμένος στο άκουσμα της είδησης ότι πρέπει να θυσιάσει την γυναίκα του, για να στεριώσει το γιοφύρι. Αυτός από την πρώτη στιγμή αρνήθηκε να θυσιάσει τη σύζυγό του χωρίς δεύτερη σκέψη, αφού είναι το πιο αγαπημένο του πρόσωπο. Ουσιαστικά δεν δέχτηκε να συνεισφέρει για το συλλογικό καλό και την κατασκευή ενός τόσο σπουδαίου έργου αλλά προτίμησε το ατομικό καλό δηλαδή να μην θυσιάσει την γυναίκα του και να συνεχίσουν να ζουν και οι δύο ευτυχισμένοι ενώ το γιοφύρι δεν χτίστηκε εν τέλει ποτέ.

Χριστίνα Μ.

Από τον τόπο μoυ σε όλη την Ελλάδα. Η Ελλάδα μέσα από τα μάτια μας

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Read more publications on Calaméo

Στο πλαίσιο του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας Β΄ Γυμνασίου (ενότητα 1^η: Από τον τόπο μου σε όλη την Ελλάδα) οι μαθητές/ριες του Β2 διάβασαν άρθρα από τη διαδικτυακή πύλη του visitgreece (http://www.visitgreece.gr/el) καθώς και τη σελίδα στο Instagram. Συζητήσαμε για τον λόγο των άρθρων και των τίτλων. Στη συνέχεια, δημιούργησαν τα δικά τους πολυτροπικά κείμενα σε έναν σύντομο «τουριστικό οδηγό» με προτάσεις για μέρη που έχουν επισκεφτεί, γνωρίζουν και αγαπάνε. Επίσης, στο Instagram (https://www.instagram.com/greece4us/) δημιουργήσαμε και τη δική μας σελίδα. Τέλος, συζητήσαμε για τον τρόπο που κατασκευάζεται η εικόνα της Ελλάδα και για τα χαρακτηριστικά εκείνα που προβάλλονται:

-αρχαία μνημεία, όπως ο Παρθενώνας

-φαγητά (σουβλάκι, μουσακάς κ.λπ)

-νησιά

-θάλασσα και ήλιος

-γαλανόλευκο χρώμα

-φυσικό τοπίο

-συμπεριφορά κατοίκων (φιλοξενία, ευγένεια)

Όλες αυτές οι εικόνες και τα κείμενα κατασκευάζουν μια συγκεκριμένη ταυτότητα της Ελλάδας προκειμένου η χώρα μας να προβληθεί στο εξωτερικό. Ωστόσο, αναρωτηθήκαμε πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι αυτή η ειδυλλιακή κατασκευή και οι πλούσιες περιγραφές…

*Τη σελίδα στο Instagram διαχειρίζονται οι μαθήτριες Άννα Κ. & Ελένη Κ. Σημειώσεις από τις συζητήσεις κράτησε η μαθήτρια Μαρίλια Κ.

 

Ποιήματα, σκέψεις και ζωγραφιές με θέμα τη θάλασσα και το καλοκαίρι

Με αφορμή τα ποιήματα "Θαλασσινά τραγούδια" και "Όλα τα πήρε το καλοκαίρι", οι μαθητ@ς του Α1 και Α2 οπτικοποιούν εικόνες των ποιημάτων, γράφουν ποιήματα και τις σκέψεις του για τη θάλασσα και το καλοκαίρι. Επίσης, βλέπουν το ποίημα του Ελύτη με μια πιο αισιόδοξη ματιά

"Τίποτα δεν πήρε το καλοκαίρι

ούτε τις χαρές ούτε τις αναμνήσεις

Τίποτα δεν πήρε το καλοκαίρι

ούτε τους φίλους ούτε τις βόλτες στην αμμουδιά... "    (Βασίλης Κ.)

ή 

"Τίποτα δεν πήρε το καλοκαίρι

είπε ο άνεμος χαϊδεύοντας του ήλιου τα μαλλιά

Ούτε μπορεί κανείς να μας χωρίσει

και την αλμύρα σου να μη γευτώ ξανά"    (Καλλιόπη Α.)

Η συνέχεια...

Thalassina tragoudia from Maria Michali

Από τις παρωδίες ζωγραφικών πινάκων στις παρωδίες καβαφικών ποιημάτων...

Read this book made on StoryJumper

Διαδικτυακή περιήγηση στο "Face Forward …into my home" και συνομιλία με έργα τέχνης

Ομάδα μαθητ@ν επισκέπτεται διαδικτυακά –το διάστημα που τα σχολεία ήταν κλειστά- την πλατφόρμα «Face Forward …into my home», περιηγείται στα επιλεγμένα έργα από τη συλλογή ΕΜΣΤ: http://www.faceforward.gr/epilogi-ergon-apo-ti-sullogi-emst/ και …συνομιλεί με κάποια από αυτά. Η δραστηριότητα έγινε στο πλαίσιο της ανάγνωσης του βιβλίου «Φτου ξελύπη» της Μ. Κόντου. Η ηρωίδα είναι ένα νεαρό κορίτσι που αναγκάστηκε να αφήσει την πατρίδα του... Στόχος, να γνωρίσουν και να συνομιλήσουν με έργα της σύγχρονης τέχνης και να αναλογιστούν πώς μπορεί να επικοινωνούν οι τέχνες με τα βιώματα των ανθρώπων (λογοτεχνία, έργα σύγχρονης τέχνης, αφηγήσεις ζωής). Και όπως χαρακτηριστικά γράφει η μαθήτρια Νεφέλη «Οι σκέψεις και τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται όταν βλέπω το έργο της Κιμσούτζα, είναι  ότι κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι σε αυτή τη θέση και να κρατάει στα χέρια του αυτούς τους μπόγους. Να είναι δηλαδή μετανάστης, να έχει μαζέψει εκεί μέσα τα απαραίτητα και να έχει αναγκαστεί να πάει  σε μία άλλη χώρα. Έναν τέτοιο μπόγο μπορεί να κρατούσε και η πρωταγωνίστρια του βιβλίου "Φτου ξελύπη"…»

α) Ποιο έργο σας εντυπωσίασε και γιατί; Ποια σκέψη σας ήρθε στο μυαλό μόλις το είδατε;

β)  Ποιες σκέψεις-συναισθήματα σας δημιουργούνται με το έργο της Κιμσούτζα «Μποτάρι»; Τι μπορεί να περιέχουν αυτοί οι έξι μπόγοι; Σε ποιον/α μπορεί να ανήκουν; Πού θέλει να πάει; Αν αυτοί οι μπόγοι ήταν δικοί σας  και έπρεπε να φύγετε  από τον τόπο σας  τι θα βάζατε σε καθέναν από αυτούς;

Το έργο που μ’ εντυπωσίασε  περισσότερο ήταν το έργο του εικαστικού ζωγράφου Αλέξανδρου Γεωργίου, Αθήνα Παρθενώνας 2007-2008 από τη Σειρά Χωρίς δικό μου όχημα ΙΙΙ, γιατί απεικονίζεται ο αρχαίος ναός του Παρθενώνα με λαμπερό κίτρινο χρώμα στη μέση του ασπρόμαυρου. Η αντίθεση του χρυσοκίτρινου χρώματος πάνω στο ασπρόμαυρο μου έκανε εντύπωση γιατί ο καλλιτέχνης ίσως θέλει να εκφράσει κάποια αντίθεση, όπως το φως στο σκοτάδι. Εδώ παρατηρούμε τον αρχαίο ναό στη μέση ενός «άσχημου» τοπίου, του τοπίου της Αθήνας, μιας μεγαλούπολης με καυσαέρια, θόρυβο και αδιαφορία των κατοίκων για το περιβάλλον της. Ας προβληματιστούμε όλοι βλέποντας το έργο του Αλέξανδρου Γεωργίου για την τύχη του μνημείου στον σύγχρονο κόσμο.

     Παρατηρώντας το έργο της Κιμσούτζα «Μποτάρι» μου δημιουργούνται έντονα συναισθήματα και προβληματισμοί, σχετικά με την προσφυγιά και την  αναγκαστική φυγή ανθρώπων από την πατρίδα τους, σε άλλες πατρίδες αναζητώντας προστασία.  Σκέφτομαι πως το ταξίδι για μια  νέα ζωή μακριά από την πατρίδα τους, συνήθως είναι ένα μεγάλο ταξίδι, που κρύβει πολλούς κινδύνους από ανθρώπους που εκμεταλλεύονται τους δυστυχισμένους πρόσφυγες ή από στοιχεία της φύσης (θάλασσα, κακοκαιρία). Προβληματίζομαι και αισθάνομαι λύπη για τις συνθήκες που ζουν οι άνθρωποι αυτοί, τα προβλήματα που τους αναγκάζουν να μεταναστεύσουν (πόλεμος, πείνα, φτώχεια, τρομοκρατία). Αναρωτιέμαι για τη ζωή τους τι θα συναντήσουν από εδώ και έπειτα,  πού θα εγκατασταθούν,  πού θα δουλέψουν, ποιος θα τους βοηθήσει; Θυμώνω και οργίζομαι για την αδικία και την κυριαρχία των ισχυρών εναντίον των φτωχών και αδυνάτων. Αισθάνομαι αισιοδοξία γιατί υπάρχει η δυνατότητα της μετανάστευσης για ένα καλύτερο μέλλον και προστατεύεται η ανθρώπινη ζωή.

     Οι άνθρωποι αναγκάζονται να κουβαλούν τη ζωή τους σε μπόγους βάζοντας τα απαραίτητα είδη για τη νέα επιβίωση.. Σ’ αυτούς τους μπόγους μαζεύουν τα απαραίτητα, λίγα ρούχα, κάποιο οικογενειακό κειμήλιο, χρήματα και χαρτιά μετακίνησης και ξεκινούν για άγνωστους δρόμους. Πολλοί αναγκάζονται να αποχωριστούν τις οικογένειές τους ή να ταξιδέψουν όλοι μαζί για ένα καλύτερο μέλλον. Η Ευρώπη φαντάζει στα μάτια τους «ο ιδανικός τόπος εγκατάστασης». Κύματα προσφύγων και μεταναστών φτάνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αντιμετωπίζοντας και πάλι προβλήματα επιβίωσης. Προσπαθούν να μετακινηθούν προς άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς επιτυχία λόγω κλειστών συνόρων.

     Η σκέψη μήπως κάποια μέρα βρεθώ στη θέση τους μου δημιουργεί αβεβαιότητα για το μέλλον και μπαίνοντας νοερά στη θέση τους αναρωτιέμαι, πώς θα μπορούσα να τα καταφέρω. Γρήγορα διώχνω αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου κρατώντας μέσα μου τα συναισθήματα που ένιωσα, κοιτάζοντας και μόνο, τους έξι μπόγους της Κιμσούτζα. Σκέφτομαι πως αν ήταν δικοί μου αυτοί οι μπόγοι, θα μπορούσα να έγραφα σε κάθε μπόγο και ένα γράμμα για να τον αναγνωρίζω. Ο πρώτος θα ήταν ο μπόγος του Ε (Έψιλον). Μέσα σε αυτόν θα έβαζα τα απαραίτητα αντικείμενα για το ταξίδι και την καινούρια ζωή. Έγγραφα ταξιδιωτικά, ελαφριά ρούχα, κάποια είδη πρώτης ανάγκης, χρήματα ευρώ και κάτι εδώδιμο. Στον δεύτερο μπόγο θα έδινα το γράμμα Λ (Λάμδα) και θα έβαζα μέσα λογοτεχνικά βιβλία, ένα λεξικό ξένων γλωσσών αλλά και τα αγαπημένα λούτρινα κουκλάκια μου. Στον τρίτο μπόγο θα έγραφα Π (Πι) και θα έβαζα μέσα παπούτσια, παντόφλες αλλά και μία παλέτα με χρώματα. Στον τέταρτο με το γράμμα Ι (Γιώτα) θα έβαζα ιατρικά είδη, απαραίτητο για το μεγάλο ταξίδι μου. Στον πέμπτο  θα έδινα το γράμμα Δ (Δέλτα) και θα έβαζα μέσα δώρα για τους ανθρώπους που θα συναντούσα στο καινούριο μέρος που θα πήγαινα. Και στον τελευταίο μπόγο θα έγραφα Α και θα έβαζα πράγματα που φέρνουν στο μυαλό μου αναμνήσεις και αγαπημένα αντικείμενα που δεν μπορώ να αποχωριστώ.

     Αφού ετοίμασα τους έξι μπόγους στάθηκα συγκινημένη και τους παρατηρούσα. Είδα πως τα έξι γράμματα που είχα γράψει σχημάτιζαν τη λέξη ΕΛΠΙΔΑ. Ένα δάκρυ λύπης για τον τόπο που άφηνα αλλά και ελπίδας για το μέλλον ήρθε στο μάγουλό μου. Ναι, η ελπίδα για μια καινούρια αρχή ποτέ δε χάνεται.

Μαρίλια Κ.

α) Το έργο που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι τα  "Ιστία" της ζωγράφου Μπίας Ντάβου.  Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό μόλις το είδα είναι η θάλασσα, τα καράβια και τα ταξίδια, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο που είμαστε περιορισμένοι στα σπίτια μας. Πιστεύω πως η καλλιτέχνις  εμπνεύστηκε από τον νόστο του Οδυσσέα στην Ιθάκη ή την επιστροφή του Θησέα στην Αθήνα με ένα πλοίο με μαύρα πανιά. 

β) Στο έργο της Κιμούτζα "Μποτάρι" μπορούμε να δούμε έξι μπόγους οι οποίοι ίσως ανήκουν σε κάποιον πρόσφυγα που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του λόγω πολέμου ή φτώχειας προς αναζήτηση μιας νέας πατρίδας. Πολλές φορές έχω δει ανθρώπους με ανάλογους μπόγους στο κέντρο της Αθήνας ή στην τηλεόραση. Φαντάζομαι ότι οι μπόγοι αυτοί περιέχουν ρούχα, χρήματα, κάποια κειμήλια και αντικείμενα συναισθηματικής αξίας, ενθύμια, επίσημα έγγραφα του κράτους τους (διαβατήριο, ταυτότητα κ.α.) και ίσως τροφή και νερό για τις πρώτες ώρες. Εικόνες προσφύγων που σχεδόν καθημερινά συρρέουν στην Ελλάδα μου προκαλούν μεγάλη θλίψη για την πορεία της ανθρωπότητας. 

     Σκέφτομαι ότι ο καθένας μας θα μπορούσε να βρεθεί σε αυτή τη θέση και να βιώσει τον ξεριζωμό. Προσωπικά θα ένιωθα μεγάλη ανασφάλεια και φόβο. Αν όμως αναγκαζόμουν να φύγω από την πατρίδα,  μέσα στους μπόγους θα έβαζα σίγουρα ρούχα, χρήματα, το διαβατήριό μου, ένα mp3 με αγαπημένα τραγούδια για να ακούω μουσική τις δύσκολες μέρες , το αγαπημένο μου λογοτεχνικό βιβλίο, έναν φακό, μια πυξίδα και έναν παγκόσμιο χάρτη για προσανατολισμό και οπωσδήποτε το φυλαχτό μου για να παίρνω δύναμη, θάρρος και ελπίδα. Εύχομαι να επικρατήσει σύντομα η ειρήνη μεταξύ των χωρών που βρίσκονται σε πόλεμο και κανείς να μην αναγκαστεί να βρεθεί ξανά σε αυτή τη δυσμενή θέση.

Βασίλης Κ.

α)  Το έργο που με εντυπωσίασε είναι <<ΤΟ ΚΟΥΤΣΟ>> του Βλάση Κανιάρη . Συγκεκριμένα στο έργο αυτό απεικονίζονται έξι ακέφαλες ανθρώπινες φιγούρες, εννιά βαλίτσες, ένα κλουβί και βάση από πισσόχαρτο με σχέδιο κουτσού ζωγραφισμένο με κιμωλία. Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό μόλις το είδα είναι πως αυτές οι ακέφαλες ανθρώπινες φιγούρες πιθανόν να είναι μετανάστες που φεύγουν από τη χώρα τους και αναζητούν νέα εγκατάσταση. Επιπλέον, το κουτσό που βρίσκεται στη μέση αντί για αριθμούς έχει γραμμένες διάφορες λέξεις που ίσως δίνουν οδηγίες για να βοηθήσουν τους μετανάστες στην ευκολότερη και γρηγορότερη εγκατάστασή τους.

β)  Οι έξι μπόγοι που παρατηρούμε στο έργο της Κιμσούτζα <<Μποτάρι>> πιθανόν να ανήκουν σε κάποιον πρόσφυγα  που αναγκάζεται να φύγει από την πατρίδα του όχι επειδή είναι η επιλογή του  αυτή αλλά επειδή οι συνθήκες  που επικρατούν στην χώρα του δεν είναι ιδανικές για να ζήσει και αυτό κυρίως λόγω πολέμου. Για αυτό φεύγει και αναζητά εδάφη που θα του εξασφαλίσουν ασφάλεια, φροντίδα και μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε πρόσφυγας σε αυτή την δύσκολη στιγμή ξεριζωμού από την πατρίδα του παίρνει κάποια πράγματα που είτε τα θεωρεί αναγκαία ή θεωρεί πως με αυτά θα παίρνει δύναμη να συνεχίζει κάθε μέρα τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο και θα του δίνουν ελπίδα πως κάποια μέρα θα επιστρέψει στο τόπο του. Φέρνοντας στο μυαλό μου αυτήν την εικόνα των προσφύγων που εγκαταλείπουν την χώρα τους τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται είναι θλίψη που αναγκάζονται να αφήσουν πίσω τους ότι με μόχθο έχτισαν  , αλλά παράλληλα μου προκαλείται και θυμός που δεν μπορώ να κάνω κάτι προκειμένου να επιστρέψουν στην χώρα τους και να ζήσουν ευτυχισμένοι όπως παλιά. Σε αυτούς τους μπόγους κάθε πρόσφυγας βάζει τα απαραίτητα για να ανταπεξέλθει τις πρώτες μέρες αλλά παράλληλα έχουν και μεγάλη συναισθηματική αξία για αυτούς διότι αυτοί οι έξι μπόγοι έχουν τα μοναδικά υπάρχοντά τους. Έτσι λοιπόν φαντάζομαι πως μέσα σε αυτούς θα υπάρχουν ρούχα , κουβέρτες, τρόφιμα , κάποια πράγματα με τα  οποία ήταν συναισθηματικά δεμένα και δεν θα μπορούσαν να τα αποχωριστούν και κάποια σημαντικά έγγραφα.

      Επειδή όμως ζούμε σε μια εποχή που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο άμα αναγκαζόμουν να φύγω από τον τόπο μου και να εγκατασταθώ σε μια άγνωστη πόλη, σε αυτούς τους έξι μπόγους θα έβαζα τα εξής: Αρχικά,  στον πρώτο μπόγο θα έβαζα κάποια ρούχα και κουβέρτες. Στον δεύτερο θα έβαζα τρόφιμα , ενώ στον τρίτο χρήματα. Στον τέταρτο  κάποια άλμπουμ με φωτογραφίες που θα απεικόνιζαν συγγενικά μου πρόσωπα ώστε να τους έχω πάντα δίπλα μου και στον πέμπτο κάποια αντικείμενα που είναι πολύ σημαντικά για μένα και όταν θα γυρίσω πίσω υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχουν. Τέλος, στον τελευταίο θα έβαζα μερικά απαραίτητα έγγραφα για την εγκατάστασή μου και την ταυτότητά μου. Ωστόσο, ελπίζω να μην αναγκαστεί ποτέ ξανά κανένας να εγκαταλείψει την πατρίδα του με τέτοιο τρόπο και σύντομα να επικρατήσει και πάλι ειρήνη στα μάτια όλου του κόσμου.

Ελένη Κ. 

α) Το έργο που έκανε εντύπωση είναι η Σκάλα ΙΙ, 2004 ΝΤΟ-ΧΟ ΣΟΥ. Μου μοιάζει σαν μια ανάποδη σκάλα που θέλει να μας πει ίσως ότι στη ζωή μας μπορεί να έρθουν τα πάνω κάτω και το αντίθετο.

β) Οι σκέψεις που έρχονται στο μυαλό μου είναι ότι αυτοί οι μπόγοι ανήκουν σε κάποιους πρόσφυγες ,μετανάστες που αναγκάστηκαν να αφήσουν τον τόπο τους ,την πατρίδα τους ψάχνοντας μια νέα ελπίδα στη ζωή και στην επιβίωση. Μπορεί να περιέχουν αγαπημένα τους αντικείμενα, ρούχα, τρόφιμα ίσως ακόμα και μικρά ενθύμια που να τους θυμίζει την πατρίδα τους. Αν εγώ ήμουν στη θέση τους θα έβαζα τα αγαπημένα μου αντικείμενα όπως φωτογραφίες των αγαπημένων μου προσώπων, λίγα ρούχα και τρόφιμα καθώς και την αγαπημένη μου μικροκατασκευή  από τα Lego μου.

Βασίλης Κα.

α) Το έργο που με εντυπωσίασε πιο πολύ από όλα ήταν αυτό του Αλέξανδρου Γεωργίου που απεικονίζει τον Παρθενώνα. Στο έργο αυτό ο Παρθενώνας φαίνεται λαμπερός και επιβλητικός μέσα στα χαλάσματα. Γύρω του όλα μοιάζουν να καταστρέφονται εκείνος όμως μένει ακλόνητος. Ακριβώς όπως και στις μέρες μας, όπου η Ελλάδα προσπαθεί να μείνει ακλόνητη και να διδάξει πολιτισμό, για ακόμα μια φορά στην ιστορία!

β)    Οι σκέψεις και τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται όταν βλέπω το έργο της Κιμσούτζα, είναι  ότι κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι σε αυτή τη θέση και να κρατάει στα χέρια του αυτούς τους μπόγους. Να είναι δηλαδή μετανάστης, να έχει μαζέψει εκεί μέσα τα απαραίτητα και να έχει αναγκαστεί να πάει  σε μία άλλη χώρα. Έναν τέτοιο μπόγο μπορεί να κρατούσε και η πρωταγωνίστρια του βιβλίου "Φτου ξελύπη" στη μετανάστευσή της προς την Ελλάδα. 

      Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι , να μαζεύεις άρον άρον τα πράγματά σου. Να πρέπει μεμιάς να διαλέξεις τι θα πάρεις μαζί σου , για να σε συνοδεύσει στο άγνωστο.

Τι χρειάζεσαι , τι δεν χρειάζεσαι , αλλά το θέλεις , γιατί είσαι συναισθηματικά δεμένος. Να πρέπει να χωρέσεις μέσα σ΄ένα μπόγο μια ζωή!!!

      Δεν είμαι σίγουρη για το τι ακριβώς θα έπαιρνα μαζί μου εάν θα έπρεπε να φύγω από τη χώρα μου .Πιθανόν κάποια ρούχα , τρόφιμα , φωτογραφίες.... είμαι όμως σίγουρη ότι και εγώ , όπως και η Νουρ , θα έπαιρνα μαζί μου τον Ράστυ μου , τον σκύλο μου!!!! 

 Νεφέλη Ζ.

α) Το έργο που με εντυπωσίασε είναι το ΝΤΟ-ΧΟ ΣΟΥ. Με εντυπωσίασε γιατί είναι μια σκάλα στερεωμένη από το ταβάνι και φτιαγμένη από διαφανές νάιλον. Όταν το είδα σκέφτηκα ότι είναι ένα δωμάτιο των ονείρων και της χαλάρωσης.

Οι σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό βλέποντας αυτή την εικόνα είναι πως αυτές οι μπάλες ανήκουν σε κάποιο πρόσφυγα ή σε κάποιο παιδί που έχει χάσει τους γονείς του και μέσα σε αυτές έχει βάλει κάποια σημαντικά πράγματα. Αυτές οι μπαλίτσες θα περιέχουν κάτι σημαντικό ή συμβολικό για αυτά τα παιδιά. Αν όμως ήμουν στη θέση των παιδιών αυτών θα έβαζα τα εξής πράγματα. Το πρώτο και πιστεύω το σημαντικότερο για εμένα είναι να βάλω μια φωτογραφία της οικογενείας μου, για να θυμάμαι τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου. Το δεύτερο πράγμα που θα έβαζα μέσα σε μια διαφορετική μπάλα είναι ένα σταυρουδάκι της μαμάς μου που μου το χάρισε για να τους θυμάμαι και να έχω κάτι από αυτούς. Στην Τρίτη μπαλίτσα θα έβαζα ένα σημαντικό εργαλείο του μπαμπά μου το οποίο είναι το αγαπημένο του και θα μου το έδινε να το προσέχω αλλά και να το χρησιμοποιώ. Στην τέταρτη μπαλίτσα θα έβαζα ένα DVD που θα είχα μαγνητοσκοπήσει διάφορες στιγμές από τις διακοπές με την οικογένεια μου. Στην πέμπτη μπαλίτσα θα έβαζα ένα τετράδιο μαγειρικής της μαμάς μου, ώστε να μπορώ και εγώ να φτιάχνω τα φαγητά που έφτιαχνε και εκείνη για να μου θυμίζουν τις γεύσεις αυτές. Στην έκτη και τελευταία μπαλίτσα θα έβαζα κάποια χειροποίητα κεντήματα που είχε φτιάξει η μαμά μου για να στολίσω το σπίτι μου.

Μάνος Κ.

α) Το έργο που εντυπωσίασε ήταν «Η σχεδία» του Μπιλ Βιολα. Σε αυτό το έργο παρατηρούμε έναν άνθρωπο πεσμένο στην υγρή άσφαλτο και πολλούς ανθρώπους οι οποίοι φεύγουν μακριά του. Πολύ σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι ο πεσμένος άνθρωπος φαίνεται πάρα πολύ στενοχωρημένος. Πιστεύω πως ο άνθρωπος που έχει πέσει στην άσφαλτο είναι ένας άστεγος. Οι κινήσεις των γύρω ανθρώπων, δηλαδή ότι τον αποφεύγουν και δεν του δίνουν σημασία θέλει να δείξει ότι οι άνθρωποι δεν θα δείξουν κατανόηση και βοήθεια προς τον πονεμένο συνάνθρωπο. Επίσης, η βροχή η οποία έρχεται από τα πλάγια δείχνει πόσες δυσκολίες έχει περάσει αυτός ο άνθρωπος και πως οι γύρω του άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να τις φανταστούν ούτε να τις αντέξουν αυτός είναι άλλος ένας λόγος που φεύγουν μακριά.

Άννα Κ.

α) Από τα έργα τέχνης που αναρτήσατε, περισσότερη εντύπωση μου έκανε το έργο του  Αλέξανδρου Γεωργίου που απεικονίζει τον αρχαίο ναό του Παρθενώνα. Το συγκεκριμένο έργο τέχνης μου κίνησε το ενδιαφέρον περισσότερο από τα άλλα, καθώς  εμένα μου αρέσουν τα έργα τέχνης τα οποία έχουν πηγή έμπνευσης ένα αντικείμενο ή μία κατάσταση του πραγματικού κόσμου. Ο χρωματισμός που έχει επιλέξει ο καλλιτέχνης στο έργο αυτό φαίνεται να αναπαριστά πιστά τον τρόπο με τον οποίο συνδυάζεται στον κόσμο το καλό με το κακό, το άσχημο με το ωραίο. Ο Παρθενώνας, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, αναπαριστά την ομορφιά και είναι έγχρωμος. Αντίθετα, τα αποτσίγαρα, τα οποία δηλώνουν την ασχήμια, έχουν γκρι χρώμα, δηλώνοντας ,έτσι, μία θλίψη.

Γιώργος Θ.