Ένα διαφορετικό τέλος για τον Βάνκα...

    Γρήγορα-γρήγορα ο Βάνκας έτρεξε στο κοντινότερο κουτί, για να περάσει το πολύτιμό του μήνυμα από τη χαραμάδα. Μαζί του πήρε και ένα γράμμα του Αλιάχιν. Το γράμμα αυτό προοριζόταν για κάποιον συγγενή του. Ο Βάνκας, παρόλη την περιέργειά του, δεν το άνοιξε. Καθώς έτρεχε προς το κουτί, προσπαθούσε να φορέσει ένα λεπτό ζακετάκι, διότι έκανε κρύο, τσουχτερό κρύο. Όμως ήταν ακατόρθωτο να φορέσει το ζακετάκι κρατώντας δύο γράμματα στο ένα του χέρι. Ξαφνικά το γράμμα του Αλιάχιν γλιστρά από το χεράκι του εννιάχρονου παιδιού και προσγειώνεται σε μια λακκούβα γεμάτη λάσπη. Ο Βάνκας σάστισε!

    Τι να κάνει δεν ήξερε! Δίχως σκέψη βούτηξε την παλάμη του στη λακκούβα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να βρει μια δικαιολογία η οποία θα τον έσωζε από τα χτυπήματα του αφεντικού του. Ο Βάνκας απελπισμένος έπιασε το μουσκεμένο γράμμα και το έβαλε στην τσέπη του. Έριξε το μήνυμα που πίστευε πως ήταν η μοναδική του ελπίδα σωτηρίας και τρέχοντας έφτασε στην εξώπορτα του τσαγκαράδικου. Ο Βάνκας μπήκε μέσα και έκανε τον ανήξερο. Ο Αλιάχιν τον ρώτησε αν έστειλε το γράμμα. Απάντηση δεν πήρε. Το ύφος του έγινε ακόμα πιο σοβαρό και αυστηρό. Ο Βάνκας αποφάσισε να του πει την αλήθεια. Εξοργισμένος ο Αλιάχιν τον άφησε  ηστικό για τρείς ολόκληρες μέρες. Ο Βάνκας δεν άντεξε. Το φαγητό το έβλεπε μόνο στα όνειρα του και βλέποντας ένα από αυτά ....... άφησε και την στερνή του την πνοή. 

                                                                                                          Έλενα Παππά Α΄5

    

Μόλις ο Βάνκας πέταξε το γράμμα μέσα στο κουτί, θυμήθηκε ότι κάτι είχε ξεχάσει να γράψει. Ο Βάνκας πλησίασε τον Κύριο Σέρχιο Αραούχο, ο οποίος είχε τα κλειδιά για το κουτί και τον παρακάλεσε να το ανοίξει για να διορθώσει το γράμμα. Μόλις ο Κύριος Σέρχιο ανοίγει το κουτί, είδαν πως δεν υπήρχε κανένα γράμμα και έτσι απόρησαν. Μια κυρία που καθόταν στην στάση του λεωφορείου, η οποία ήταν απέναντι από το γραμματοκιβώτιο τούς είπε πως μόλις ο Βάνκας πήγε να ζητήσει τα κλειδιά, ένα φορτηγό μάζεψε όλα τα γράμματα για να τα δώσει στους παραλήπτες.

    Ο Βάνκας προσπάθησε να τρέξει όσο πιο γρήγορα γινόταν, για να προλάβει το φορτηγό αλλά ήταν εξαντλημένος από τη συνεχή δουλειά. Ο Βάνκας πίστεψε πως όλες οι  ελπίδες του χάθηκαν και θα ήταν αναγκασμένος να ζει στη Μόσχα μέχρι να πεθάνει αλλά ο άνθρωπος που οδηγούσε το φορτηγό γνώριζε τον κύριο Κωνσταντή Μακάριτς και πήγε ως το χωριό που ζούσε για να του παραδώσει το γράμμα. Την άλλη μέρα ο παππούς εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά στον Βανκα την ώρα που εργαζόταν και τον πήρε στο χωριό.

                                                                            Εντι Σαντσες (Α5)

Αναμνήσεις από ταξίδια...

Ο παππούς της Κατερίνας Β., Σκιαθίτης στην καταγωγή, ήταν ναυτικός. Έφυγε από τη ζωή πολύ νέος, μόλις σε ηλικία 50 ετών. Ο πατέρας της θυμάται...

"Ήταν οδυνηρός ο αποχωρισμός κάθε φορά από τον πατέρα μου. Ταξίδευε 16 ή 18 μήνες, για να επιστρέψει μόνο για τρεις μήνες. Στην ουσία μεγάλωσα χωρίς πατέρα. Κάθε φορά που έφευγε ένιωθα απέραντη λύπη και αγωνία για το πότε θα ξαναγυρίσει. Και όταν επιτέλους επέστρεφε από το ταξίδι του, ήμουν ο πιο ευτυχισμένος γιος στον κόσμο! Είχα τον πατέρα μου δίπλα μου. Το πιο δύσκολο κι απάνθρωπο επάγγελμα στον κόσμο είναι αυτό του ναυτικού. Δε γνωρίζει ποτέ τα παιδιά του. Γι’ αυτόν τον λόγο ο πατέρας μου μισούσε τη δουλειά του. Να σημειώσω, βέβαια, ότι την έκανε καλά και ήταν από τους καλύτερους στον κόσμο. Ήταν εκπρόσωπος των LLOYD΄S (ο μεγαλύτερος ασφαλιστής καραβιών στον κόσμο) και πιστοποιούσε πλοϊμότητες πλοίων. Παρόλο όμως τον μεγάλο μισθό, μού είχε πει ότι αν γίνω ποτέ ναυτικός θα με “σκοτώσει” και ότι σημαντικότερο είναι η οικογένεια κι όχι τα χρήματα.

Θυμάμαι που του είχαμε ζητήσει με τα αδέρφια μου να μας φέρει από το εξωτερικό μια μαϊμού. Εκείνος δεν μας αρνήθηκε, δεν ήθελε να μας χαλάσει χατίρι. Βρήκε την μαϊμού και την είχε μαζί του στο καράβι πάνω από 19 μήνες. Κρυμμένη, κάθε φορά που χρειαζόταν, μέσα στην μπλούζα του, γιατί απαγορευόταν. Δυστυχώς, όταν ήρθε η μέρα να αποβιβαστεί από το πλοίο στον Πειραιά, πέρασε από έλεγχο, την εντόπισαν και την κράτησαν. Εκείνος ένιωσε τόσο άσχημα που δεν κατάφερε να μας την φέρει και ξαναπροσπάθησε στο επόμενο ταξίδι αλλά και η μαϊμού και τα άλλα ζώα που μετέφεραν οι συνάδερφοι του παρέμειναν πίσω μετά τον έλεγχο...”

Ευχαριστούμε τον κ. Λευτέρη Β. που μοιράστηκε μαζί μας τις αναμνήσεις του.

Η  Ιωάννα Β. παίρνει συνέντευξη από το θείο της τον κ. Γιάννη Ντ., ο οποίος μοιράζεται μαζί μας κάποιες από τις εμπειρίες του στο πολεμικό ναυτικό. Τον ευχαριστούμε πολύ.

Ερωτηματολόγιο: Η σημασία του πρωινού γεύματος

Από τη συνάδερφο Ευγενία Βαμβακά

Αποτελέσματα έρευνας Γ1: ρατσισμός/σεξισμός

Για να δείτε τα αποτελέσματα της έρευνάς μας ΚΛΙΚ στην εικόνα

Γράμματα στους ήρωες και τις ηρωίδες...της λευκής απεργίας των ροζ φλαμίνγκο

Τα πρώτα γράμματα ( μπορεί βέβαια να είναι και email) προς τους ήρωες και τις ηρωίδες της λευκής απεργίας τον ροζ φλαμίνγκο. Σύντομα περιμέω και τα υπόλοιπα...

14/2/2017

Αγαπητοί Λίντσευ  και  Πωλ,

σας στέλνω αυτή  την επιστολή για να σας εκφράσω το θαυμασμό μου για σας που καταφέρατε να εξιχνιάσετε με επιτυχία το οικολογικό μυστήριο  της πόλης  Καμάργκ  της Γαλλίας.

        Μέσα από αυτά που διάβασα στο βιβλίο  κατάλαβα πως η αποστολή  σας ήταν αρκετά δύσκολη, καθώς έπρεπε να φερθείτε με μεγάλη   προσοχή  για να τα καταφέρατε. Αποδείξατε ότι με τη συνεργασία  και τη σκληρή  δουλειά  τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Αντιμετωπίσατε πολλές δυσκολίες  αλλά  στο τέλος καταφέρατε  να φέρεται πίσω τα φλαμίνγκο  και την ευτυχία στην Καμάργκ. Μάθατε  στον Σαλτ και στον Ρισέ,  οι οποίοι  κοιτούσαν  μόνο το συμφέρον  τους και τη δόξα, ότι η απληστία  μπορεί να  προκαλέσει  μεγάλη  αναστάτωση. Φέρατε πάλι την ισορροπία  στην πόλη  καθώς αντιμετωπίσατε  τους εξοργισμένους εργάτες, τις επιθέσεις των ζώων, τους δημοσιογράφους  και το κλείσιμο  των αλυκών. Εσείς είστε  η αιτία που η Καμάργκ  έγινε  πάλι όπως πριν και που  φέρατε πάλι την ισορροπία  της τροφικής αλυσίδας. Ελπίζω  να συνεχίσετε τις αποστολές και να σώσετε και  άλλα  καταστροφικά, οικολογικά  προβλήματα.

Με θαυμασμό

Ιωάννα Χ

15/2/17

Κύριοι Σάλτ και Ρισέ,

Το να κτίσετε ξενοδοχείο στην Καμάργκ ήταν πολύ καλή κίνηση, διότι ο τουρισμός θα ανέβαινε, όπως και τα έσοδα της πόλης. Το να προσλάβετε όσους αφήσατε άνεργους από τις αλυκές θα

ήταν επίσης καλό αν δεν σκοπεύατε να εκθρονίσετε τον κύριο Μορίς από τη θέση του δημάρχου και αργότερα να τους απολύσετε. Από ότι φαίνεται θεωρείτε τους εαυτούς σας κυρίαρχους του τόπου μιας και δεν νοιάζεστε για τους κατοίκους της Καμάργκ που δουλεύουν για εσάς και  και ακόμη δε νοιάζεστε για την κοινωνικότητα των παιδιών σας. Αλλάξατε περιβάλλον στους εργάτες που δεν έμειναν άνεργοι εξ’ αιτίας σας  και τους θεωρείτε απλώς ένα μέσο με τα οποίο κερδίζετε χρήματα. Το να συνεργαστείτε με μια παράνομη επιχείρηση το θεωρώ ανήθικο, όπως και το να χτυπηθείτε για μια συμφωνία ύπουλη και δόλια.

Ντροπή και αίσχος, σας χαιρετώ,

Ευάνθης Ρ.

Υ.Γ. Εύχομαι να σας κάψει στην κόλαση ο Πουτ.

15/2/17

Αγαπητοί πολίτες της Καμάργκ,

θέλω να σας πω πως απογοητεύτηκα από τη συμπεριφορά σας απέναντι στη φύση. Μπορεί  να μην είναι όλη η ευθύνη δική σας αλλά στην πραγματικότητα όλοι σας  συμβάλλατε σε αυτή την οικολογική καταστροφή.

Ξέρω πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν ο Σάλτ και ο Ρισέ, οι δύο πιο πλούσιοι κάτοικοι της πόλης ,επειδή κατάστρεψαν την πόλη για την εξουσία, τη δόξα και τα χρήματα . Ευτυχώς όμως τιμωρήθηκαν για τις πράξεις τους. Θέλω επίσης να προσθέσω πως τα προβλήματα που είχατε μπορούσατε να το αντιμετωπίσετε εσείς και ο Δήμαρχος της Καμάργκ χωρίς την επέμβαση του στρατού. Τέλος, θα σας παρακαλούσα την επόμενη φορά που θα ξανά διαβάσω για την πόλη σας, αν μου δοθεί η ευκαιρία θα ήθελα να έχει παραμείνει όμορφη, περιποιημένη και γραφική.

Με εκτίμηση,

Μαριλενα Σαρανταενα Α'5

16/2/17

Αγαπητοί Σάλτ και Ρισέ,

Διαβάζοντας το βιβλίο «Η λευκή απεργία των ρόζ φλαμίνγκο», στο οποίο παίζετε σημαντικό ρόλο, δεν μπόρεσα να σας χαρακτηρίσω σοβαρούς και υπεύθυνους, διότι έχετε δύο ελαττώματα. Εκμεταλλεύεστε τους πολίτες για το δικό σας συμφέρον  και ψεύδεστε. Ποιος σας είπε ότι δεν μπορείτε να πάτε μπροστά χωρίς την εκμετάλλευση πολιτών; Ο δρόμος που έχετε διαλέξει μπορεί να είναι ο ευκολότερος αλλά ταυτόχρονα μπορεί να κάνετε περισσότερους ανθρώπους να σας μισήσουν. Επίσης όλοι οι κάτοικοι της Καμάργκ δεν πλησιάζουν τα κτήματά σας επειδή έχετε διαδώσει μια φήμη ότι η μάγισσα ζει στο μέρος όπου τα κτήματα συναντιούνται. Το γεγονός αυτό σας βολεύει διότι δεν δημιουργούνται προβλήματα ανάμεσα σε εσάς και τις οικογένειές σας.

Σε περίπτωση που προσπαθήσετε να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας προς τους πολίτες ίσως και αλλάξω γνώμη για σας.

                              

                                                                                                                                                                                 Έλενα Παππά Α΄5

Ερωτηματολόγιο μαθητών/ριών του Γ3 για τα παιδικά παιχνίδια

Βιβλιοπαρουσιάσεις μαθητών/ριων: Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο

Μαθήτριες/ες του Α΄5 μού έστειλαν τις βιβλιοπαρουσιάσεις του δεύτερου λογοτεχνικού βιβλίου που διάβασαν.

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης   

 Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Στο βιβλίο «Η λευκή απεργία των ρόζ φλαμίνγκο» ο Πώλ και η Λίντσεϋ εργάζονται σε ένα διεθνές ερευνητικό κέντρο περιβαλλοντικών αλλαγών και η νέα τους αποστολή είναι να εξιχνιάσουν ένα μυστήριο. Γι’ αυτόν τον λόγο πηγαίνουν στο «Καμάρι της Καμάργκ», ένα ξενοδοχείο στο οποίο θα βιώσουν απρόβλεπτα γεγονότα ,όπως εισβολές κουνουπιών και βατράχων. Ταυτόχρονα τα φλαμίνγκο μεταναστεύουν σε άλλες πόλεις λόγω του κλεισίματος των αλυκών και με αυτό τον τρόπο, σιγά-σιγά καταστρέφεται η ισορροπία του οικοσυστήματος. Την ίδια στιγμή η πόλη περικυκλώνεται από τη παρουσία αρουραίων, φιδιών αλλά και από νυχτερίδες, αετούς και γεράκια. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιστατικών, συμβαίνουν και άλλα γεγονότα που αξίζει να διαβάσεις. Κατά τη γνώμη μου ο συγγραφέας έχει χρησιμοποιήσει ένα τρόπο γραφής, που σε κάνει να ταξιδέψεις στον τόπο και στον χρόνο που γίνονται τα γεγονότα. Πιστεύω πως το βιβλίο αυτό αφήνει περισσότερες θετικές παρά αρνητικές εντυπώσεις και απόψεις παρόλο που στην αρχή φαίνεται λίγο βαρετό. Επίσης, κάτι ακόμη που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι η ομοιότητα της αρχής και του τέλους του μυθιστορήματος. Ένα βιβλίο που θα σου κρατήσει συντροφιά και θα σε κάνει να το λατρέψεις!

                                                                                                      Έλενα Παππά  Α’5

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Στο βιβλίο  η λευκή  απεργία των ροζ φλαμίνγκο περιγράφεται η συναρπαστική  και γεμάτη αγωνία  περιπέτεια  δύο επιστημόνων της Λίντσευ και του Πωλ με τον κίνδυνο  να κλονιστεί η ισορροπία στο φυσικό  περιβάλλον  της περιοχής. Το βιβλίο  πρωτοεκδόθηκε το 2014. Ο συγγραφέας  βασίζει την ιστορία του σε πραγματικό  γεγονός που έγινε  στη Γαλλία το 2007.

      Οι ήρωες  είναι  ο Λίντσευ  και  ο Πωλ δύο συνεργάτες που αναλαμβάνουν να λύσουν  το οικολογικό  μυστήριο  της Καμάργκ. Οι άνθρωποι  ζούσαν αρμονικά  εκεί  μέχρι  που το κλείσιμο  των αλυκών θα προκαλέσει  τη μετανάστευση  των  φλαμίνγκο  και τη διαταραχή της τροφικής αλυσίδας. Οι εργάτες απεργούν και τα φλαμίνγκο  απεργούν  και  αυτά. Μια σειρά  από καταστροφές περιτριγυρίζουν την περιοχή της Καμάργκ  προκαλώντας πολλά  προβλήματα. 

        Ο συγγραφέας  μας μαθαίνει  πως η απληστία, η εχθρότητα, ο φόβος   για το διαφορετικό και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα  προκαλούν καταστροφικά προβλήματα. Με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε ότι για να ζούμε  αρμονικά  θα πρέπει  να συνειδητοποιήσουμε  τη σχέση  αλληλεξάρτησης  ανθρώπου  και  φύσης. 

       Θα χαρακτήριζα τον λόγο  του συγγραφέα  άμεσο και κινηματογραφικό καθώς με την πολύ λεπτομερή  περιγραφή  των γεγονότων  μας δίνει  την αίσθηση  ότι  τα γεγονότα  διαδραματίζονται  μπροστά  μας. Ακόμη καταφέρνει  να περάσει τα συναισθήματα των ηρώων του στους αναγνώστες. Τα πολλά  επίθετα που χρησιμοποιεί  κάνουν  το κείμενο  πιο ζωντανό και μας κάνουν  να γνωρίζουμε  καλύτερα  το βιβλίο, τους ήρωες  και  τα προβλήματα της Καμάργκ. 

     Θα πρότεινα  σίγουρα να το διαβάσετε!

                                                                                                   Ιωάννα Χ   Α 5

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

 Η "Λευκή απεργία των ροζ Φλαμιγκο" ειναι ένα εξαιρετικό βιβλίο με πολλά οικολογικά μηνύματα αλλά και μαθήματα. Ανθρώπινα λάθη και πάθη. Η οικονομική και περιβαλλοντική κρίση είναι το κύριο θέμα στο οποίο ο συγγραφέας μας διηγείται την κατάσταση στην πόλη της Καμαργκ. Επίσης με εντυπωσίασε η ζωγραφιά που είχε στο εξώφυλλο επειδή ήταν μυστηριώδες και λεπτομερής.

                                                                                      Εντι Σάντσες (Α5)

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Το βιβλίο "η λευκή απεργία των ροζ Φλαμινγκο " είναι ένα πολύ  περιπετειώδες βιβλίο με κυριότερους πρωταγωνιστές τη Λιντσεϊ και τον Πωλ, δύο επιστήμονες που ασχολούνται με περιβαλλοντικά φαινόμενα. Σε αυτό το βιβλίο  παρατηρούμε ότι απολύθηκαν  πολλοί εργάτες που δούλευαν στους ορυζώνες με αποτέλεσμα η τροφική αλυσίδα να επηρεαστεί προκαλώντας συνεχείς καταστροφές. Τα Φλαμίνγκο τότε αποφάσισαν να κάνουν "απεργία" και να φύγουν από την πόλη. Εκτός από αυτό, οι πολίτες της Καμάργκ  είχαν να αντιμετωπίσουν και την ύπαρξη παρά πολλών ερπετών, ζώων και αμφίβιων. Οι πολίτες της Καμάργκ δεν μπορούσαν να ζήσουν σε αυτό το περιβάλλον. Μετά από αυτό ήρθαν και στρατιώτες που απαγόρευσαν στους πολίτες να ζουν φυσιολογικά. Ακολουθούν πολλές περιπέτειες που αξίζει να διαβάσετε στις σελίδες του βιβλίου. Πρόκειται για ένα περιπετειώδες βιβλίο με μυστήριο. Προτείνω να διαβαστεί απ’ όλες τις ηλικίες.

                                                                                                                        Μάριος Π.  Α΄ 5

          

Ερωτηματολόγιο μαθητών/ριών του Γ1 για τον ρατσισμό/σεξισμό

Όσο μπορείς...

Μονόλογοι από...διαπασών

Ένα email στον Θανάση...

Ένας Μαραθωνομάχος αφηγείται...

Ένας Μαραθωνομάχος αφηγείται...

Βρισκόμαστε στην Αθήνα του 490 π.Χ. Στην πόλη επικρατεί πανικός, γιατί πληροφορηθήκαμε ότι οι Πέρσες, αφού κατέστρεψαν την Ερέτρια, στρατοπέδευσαν στον Μαραθώνα. Στην πόλη, άλλοι πολίτες έχουν την άποψη να κλειστούμε μέσα στα τείχη και να περιμένουμε, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε σε ανοιχτή μάχη στην πεδιάδα του Μαραθώνα. Στο τέλος επικράτησε η δεύτερη άποψη και αμέσως στείλαμε αγγελιοφόρο στη Σπάρτη και ζητήσαμε βοήθεια. Οι Σπαρτιάτες όμως επικαλέστηκαν θρησκευτικούς λόγους και δεν έστειλαν στρατιώτες. Έτσι, λοιπόν, εμείς, 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς με τον οπλισμό μας και με αρχηγό τον Μιλτιάδη στρατοπεδεύσαμε στον Μαραθώνα, απέναντι από τους Πέρσες. 

Για πέντε ημέρες κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία να επιτεθεί. Μέχρι που μαθαίνουμε ότι οι Πέρσες απομάκρυναν το ιππικό τους. Ήθελαν με αυτή την κίνηση να στείλουν το ιππικό με καράβια προς την αφύλακτη Αθήνα, για να την κατακτήσουν. Η κίνηση αυτή των Περσών έδωσε την ευκαιρία στον Μιλτιάδη να ξεκινήσει την επίθεση. Οι Πέρσες είχαν απλωθεί προς τη μεριά της θάλασσας με ισχυρό κέντρο και αδύνατα άκρα, ενώ σε εμάς ο Μιλτιάδης εφάρμοσε το σχέδιο «λαβίδα» με αδύνατο κέντρο και ισχυρά άκρα. Αφού μας εμψύχωσαν οι αρχηγοί δόθηκε το σύνθημα της επίθεσης. Οι τοξότες των Περσών δεν μπόρεσαν να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, αφού το έδαφος ήταν ελώδες και ανηφορικό. Οι Πέρσες στρατιώτες δεν μπορούσαν να συγκριθούν με εμάς, τους οπλίτες, που ήμαστε καλυμμένοι με πανοπλίες από πάνω μέχρι κάτω. Εγώ και οι υπόλοιποι οπλίτες που ήμαστε στα άκρα απωθήσαμε τους Πέρσες και τους καταδιώξαμε ως τη θάλασσα Το κέντρο των Περσών που είχε διεισδύσει στο αδύνατο κέντρο μας. Τελικά βρέθηκε περικυκλωμένο από εμάς που γυρίσαμε προς τα πίσω. Η μάχη δόθηκε σώμα με σώμα Αθηναίοι και Πλαταιείς σκοτώσαμε όποιον Πέρση βρίσκαμε μπροστά μας. Ο τρόμος των Περσών ήταν μεγάλος. Όσοι γλίτωσαν από τη σφαγή πνίγηκαν στους βάλτους της περιοχής. Οι ηττημένοι μπήκαν κακήν κακώς στα καράβια τους. Εμείς νιώθαμε περήφανοι για τη νίκη μας. Καταλάβαμε ότι οι Πέρσες, που και μόνο ακούγοντας το όνομά τους νιώθαμε φόβο, δεν ήταν αήττητοι. Αφού θάψαμε τους νεκρούς μας και παρά τη μεγάλη κούραση από τη μάχη κατευθυνθήκαμε προς την Αθήνα, γιατί οι Πέρσες με τον στόλο τους πήγαιναν προς αυτήν. Δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Έπρεπε να υπερασπιστούμε την πόλη μας, τις οικογένειές μας, τους τάφους των προγόνων μας και την ελευθερία μας...                                                                                               Βασίλης Π. Α' 4

Ήμουν στην δεξιά πτέρυγα που την διοικούσε ο Καλλίμαχος. Παραταχθήκαμε και με βάση το σχέδιο του Μιλτιάδη επιτεθήκαμε στους Πέρσες, πολεμώντας με πάθος και με τόλμη. Οι Πέρσες στην αρχή τα έχασαν, αλλά μετά από λίγο έτρεξαν να μας πολεμήσουν στο κέντρο του στρατού μας που ήταν 3-4 σειρές μόνο....  δεξιά και η αριστερή πτέρυγα απλώθηκαν και περικύκλωσαν τους Πέρσες. 

Εκείνοι προσπαθούσαν να διαφύγουν, που βέβαια μερικοί τα κατάφεραν και πήγανε στα πλοία τους, αλλά αυτοί ήταν ελάχιστοι. Το δυσάρεστο είναι ότι ο καλύτερος μου φίλος έχασε το χέρι όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες και συναγωνιστές μας. Σκοτώθηκαν περίπου 6000 Πέρσες και 192 Έλληνες. Όταν περικυκλώσαμε τους Πέρσες ένιωθα χαρούμενος και είχα περισσότερο θάρρος γιατί πια ήμουν σίγουρος πως δεν θα χάναμε. Παρόλα αυτά στην αρχή της μάχης ήμουν τρομερά αγχωμένος μιας και ήμουν στην πρώτη σειρά της δεξιάς πτέρυγας.....

                                                                                       Κωστής Δημητρακόπουλος  Α΄ 2

 Η σκληρή μάχη στον Μαραθώνα θα μου μείνει αξέχαστη. Είναι μια από τις πιο συγκλονιστικές και ανατρεπτικές μάχες που έχω ζήσει και ακούσει. Οι Πέρσες είχαν αγκυροβολήσει στην Ερέτρια, την οποία κατέστρεψαν. Εκεί, σκοτώθηκαν πολλοί σύμμαχοι και συμπατριώτες μας. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκαν στον Μαραθώνα, όπου στρατοπέδευσαν. Εμείς, 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς με στρατηγό τον έμπειρο και πολυμήχανο Μιλτιάδη περιμέναμε τα στρατεύματα από την Σπάρτη, τα οποία τελικά δεν εμφανίστηκαν. Επομένως, ο στρατηγός μας μάς παρέταξε. Ήμουν στην δεξιά πτέρυγα, υπό τις διαταγές του ικανού πολέμαρχου Καλλίμαχου. Ο Μιλτιάδης είχε αποδυναμώσει το κέντρο του στρατού και είχε ενισχύσει τα δύο άκρα για να περικυκλώσουμε τις πολλαπλάσιες περσικές δυνάμεις. Το σχέδιο ήταν αρκετά έξυπνο. Έμενε να δούμε πώς θα εκδηλωνόταν στην μάχη. Ήμασταν αγχωμένοι αλλά και αποφασισμένοι πως θα εμποδίζαμε την περσική δύναμη. Μόλις δόθηκε το σύνθημα, ξεκινήσαμε να τρέχουμε. Οι Πέρσες φαίνονταν ξαφνιασμένοι! Όταν κατεβήκαμε την πλαγιά, έγινε μάχη

σκληρή. Οι Πέρσες ήταν σίγουροι πως θα κέρδιζαν, επειδή ήταν πιο πολλοί και καλύτερα εξοπλισμένοι. Παρόλα αυτά, καταφέραμε να τους περικυκλώσουμε και να υπερισχύσουμε. Τους κυνηγάγαμε μέχρι την θάλασσα. Κερδίσαμε! Κερδίσαμε για πρώτη φορά τον περσικό στρατό! Και μάλιστα, είχαμε ελάχιστες απώλειες, κοντά στους 200, σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που είχαν 6000 περισσότερους! Τελικά, οι Πέρσες δεν ήταν τόσο δυνατοί όσο νομίζαμε.

                                                                                               Στάθης Δ.  Α΄2

                                                                                                                   

Οι Πέρσες είχαν στρατοπεδεύσει στον Μαραθώνα. Εμείς, με αρχηγό τον Μιλτιάδη πήγαμε να πολεμήσουμε 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς εκείνη την ημέρα παραταχτήκαμε για τη μάχη. Το άγχος με κυρίευσε. Όμως ήθελα να σώσω την πατρίδα μου, κι ας έφερνε αυτό τον θάνατο μου. Εμπιστευόμουν απόλυτα στους συμπολεμιστές μου. Ο Μιλτιάδης ήτα πολύ έξυπνος στρατηγός, καθώς ενίσχυσε τα πλάγια, αφήνοντας λιγότερους στο κέντρο. Τρέξαμε προς τον αντίπαλο, που αιφνιδιάστηκε βλέποντας μας να τους πλησιάζουμε δίχως δισταγμούς. Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτόμουν  τίποτα. Είχα χαιρετήσει τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου σε περίπτωση που πέθαινα. Η μάχη κράτησε 2:30 ώρες . Ο Μιλτιάδης είχε δίκιο. Οι Πέρσες επιτέθηκαν στο κέντρο.

Εμείς με το σχέδιο του Μιλτιάδη καταφέραμε και τους κατατροπώσαμε. Σκοτώθηκαν 6000 Πέρσες και μόνο 192 Έλληνες. Οι εναπομείναντες Πέρσες έτρεξαν στα πλοία τους κι έφυγαν. Νικήσαμε! Οι Πέρσες δεν ήταν ανίκητοι.

                                                                                                                        Λουκάς Π. Α΄4

...Όταν μάθαμε ότι οι Σπαρτιάτες δεν θα μας βοηθήσουν, χάσαμε την ελπίδα μας. Βλέπαμε τους Πέρσες ντυμένους με τις πολύχρωμες στολές τους, με τα μακριά τόξα τους και τα δόρατά τους και μας κόπηκαν τα πόδια. Τότε μίλησε ο Μιλτιάδης και είπε ότι πρέπει να δώσουμε τώρα την μάχη εφόσον έχουμε την βοήθεια των Θεών.

Έτσι λοιπόν με αρχηγό τον Μιλτιάδη παραταχτήκαμε στο κέντρο με μισό βάθος, ενώ δεξιά και αριστερά με πλήρες βάθος. Εγώ ήμουν στο κέντρο και ήμουν πολύ αγχωμένος, γιατί θα κάναμε την πρώτη σύγκρουση με το πιο ισχυρό τμήμα του περσικού στρατού. Αρχίσαμε να τρέχουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε κατά πάνω τους ενώ έπεφταν βροχή τα περσικά βέλη. Την ίδια στιγμή τα ισχυρά άκρα των Ελλήνων άρχισαν να πλαγιοκοπούν τους Πέρσες. Ο περσικός στρατός βρέθηκε περικυκλωμένος και οι στρατιώτες το έβαλαν στα πόδια.

Εμείς τους ακολουθούσαμε από πίσω ενώ προσπαθούσαν να φτάσουν στα πλοία τους. Έτσι οδηγηθήκαμε στη νίκη.

 Ήταν μια σκληρή μάχη όπου 192 Έλληνες και 6.400 Πέρσες έχασα την ζωή τους.                                                                           
                         Έλενα Καράβη   Α΄2


* Στους μαθητές και στις μαθήτριες δόθηκε η περιγραφή του Ηροδότου για τη μάχη του Μαραθώνα.

Συνέντευξη με έναν λογοτεχνικό ήρωα...

Οι μαθητές/ριες του Γ' 2 συναντούν τον Θανάση από το βιβλίο "Στη διαπασών" και συζητούν μαζί του...

-Γεια σου, Θανάση! Διαβάσαμε για σένα στο βιβλίο του Β. Παπαθεοδώρου «Στη διαπασών» και θέλαμε πολύ να σε συναντήσουμε και να μιλήσουμε μαζί σου... Θανάση, γιατί δε σου αρέσει το σχολείο;

Πιστεύω ότι το σχολείο είναι βαρετό. Σε ποιον αρέσει το σχολείο; Όποιον και να ρωτήσεις όχι θα σου πει. Με εμποδίζει να ζήσω την καθημερινότητά μου. Είναι φυλακή για μένα.

-Γιατί μισείς τους καθηγητές και τους συμμαθητές σου;

Τους καθηγητές είναι λογικό να τους μισώ, αφού με έχουν αφήσει δύο χρόνια στην ίδια τάξη. Οι συμμαθητές μου μού είναι αδιάφοροι. Είναι εντελώς διαφορετικοί από μένα και ανώριμοι. Όλοι τους εκεί μέσα μου τη δίνουν.

-Ποιες είναι οι ασχολίες σου;

Οι μόνες ασχολίες που είχα από μικρός ήταν ο δρόμος κι η μουσική. Α! μου αρέσει και το ποδόσφαιρο. Και τώρα θα πάρουμε τα σώβρακα από τους Βούλγαρους. Καταλαβαίνεις σε ποια ομάδα αναφέρομαι...

-Από πότε είσαι Ολυμπιακός;

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΑΑ! Μου αρέσει να πηγαίνω στο γήπεδο, γιατί εκεί πραγματικά εκτονώνομαι.

-Πιστεύεις ότι οι παρέες σου σε είχαν επηρεάσει αρνητικά;

Ναι, αλλά δεν τους κρατώ κακία.

-Είναι αλήθεια ότι λατρεύεις τη μουσική;

Ναι, η μουσική με εκφράζει. Είναι η ζωή μου, Περισσότερο μ’ αρέσουν τα ροκ κομμάτια, διότι ταυτίζομαι με αυτά. Μου αρέσει να ακούω τη μουσική δυνατά, στη διαπασών! Τρελαίνομαι! Η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να ξεφεύγω από την πραγματική ζωή και τα προβλήματά μου

-Γιατί συμπεριφέρθηκε με τέτοιο τρόπο στη Λουΐζα;

Κοίτα, δεν ήθελα να συμπεριφερθώ έτσι. Απλά δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ αυτά που αισθανόμουν γι’ αυτή. Σκεφτόμουν ότι της άξιζε κάποιος καλύτερος από μένα. Όσο και να με πληγώνει αυτό που λέω...

-Είναι αλήθεια ότι είσαι ερωτευμένος με τη Λουΐζα;

Είμαι ή δεν είμαι εσένα τι σε νοιάζει; Τέλος πάντων... ναι είμαι!

-Έχεις ξανανιώσει έτσι για άλλη κοπέλα;

Όχι, δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Η Λουΐζα είναι η μόνη κοπέλα που με έχει κάνει να την ερωτευτώ τόσο πολύ.

-Θα ήθελες να συναντήσεις τον πραγματικό σου πατέρα και από εδώ και πέρα να μένετε μαζί;

Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω. Δε θα ήθελα να ξαναδώ ποτέ τον Τάκη

-Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι από τη ζωή σου τι θα ήταν αυτό;

Να σου πω την αλήθεια, δεν θα ήθελα να αλλάξω τίποτα, γιατί από αυτά που έγιναν έμαθα πολλά. Ίσως, βέβαια, θα ήθελα να μην έχω στενοχωρήσει τη μητέρα μου και κάποιους ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν. Καθημερινά με τη μητέρα μου είχαμε πολλές κόντρες, καθώς είχαμε διαφορετικές απόψεις για τη ζωή. Είναι, όμως, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου...

-Ποιο ρόλο έχουν στη ζωή σου όλες αυτές οι εμπειρίες;

Με έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο και πιστεύω ότι κάποιοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τους άλλους.

-Τι σε έκανε να αλλάξεις;

Ο θάνατος του πιο αγαπημένου μου προσώπου...

-Ναι, το μάθαμε... Συλλυπητήρια... Σε ευχαριστούμε, Θανάση, που δέχτηκες να μιλήσεις μαζί μας!

Δημιουργίες εμπνευσμένες από το βιβλίο "Στη διαπασών"...

Δημιουργίες εμπνευσμένες από το βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου "Στη διαπασών"...

Προστέθηκαν νέες εργασίες!

Ένα γράμμα στους 11 μαθητές του Τυφλοπόντικα...

11/1/2017 

Αθήνα,2ο Γυμνάσιο Αγίου Δημητρίου

Αγαπητοί μαθητές της Σχολής Αντουάν Παρμαντιέ,

Η αλήθεια είναι πως έμεινα έκπληκτη, όταν διάβασα τις συγκλονιστικές σας περιπέτειες. Φυσικά θέλω να συγχαρώ και τον δάσκαλό σας για τις εξαιρετικές του ιδέες. Ελπίζω να περάσετε όμορφα στη θάλασσα κι αυτές οι μέρες να σας μείνουν αξέχαστες. Κάτι ακόμα...θέλω να σας δώσω μια συμβουλή που θα σας βοηθήσει να

  να κερδίσετε την εκτίμηση των παιδιών που σας κορόιδευαν. Διαβάστε εξωσχολικά βιβλία, για να εμπλουτίσετε το λεξιλόγιό σας. Από τη στιγμή που κάνατε την αρχή, μπορείτε να το επαναλάβετε πολλές φορές, αρκεί να το θέλετε. Το γεγονός ότι πηγαίνετε σε μια ενισχυτική τάξη δεν σημαίνει ότι είστε κατώτεροι από τα άλλα παιδιά! Οπότε μην σας παίρνει από κάτω. Περιμένω σύντομα γράμμα σας. Ελπίζω κάποια μέρα να ιδωθούμε...     

                                           Φιλικά            

                                     Έλενα Παππά

11/1/2017 

Αθήνα, 2^ο Γυμνάσιο Αγίου Δημητρίου

Αγαπητοί μαθητές της Σχολής Αντουάν Παρμαντιέ,

Θα θέλαμε να σας συγχαρούμε για την προσπάθεια που καταβάλατε. Χαιρόμαστε πολύ που καταφέρατε να συγκεντρώσετε τα χρήματα και να πραγματοποιήσετε το όνειρο σας. Όποιος προσπαθεί καταφέρνει και πετυχαίνει τον στόχο του. Αυτό να

μην το ξεχάσετε ποτέ. Επίσης, πρέπει να ξέρετε πως είστε πολύ τυχεροί που έχετε έναν τόσο δημιουργικό,ενεργητικό και υπομονετικό δάσκαλο, τον κ. Νταβιντ Μυλωνά ή Τυφλοπόντικα. Ευχόμαστε να συναντηθούμε από κοντά. .

Σας φιλάμε,

Γιώργος και Στέλιος

11/1/2017 

Αθήνα, 2ο Γυμνάσιο Αγίου Δημητρίου

Αγαπητοί μαθητές ,

σας γράφουμε αυτό το γράμμα, γιατί μέσα από το βιβλίο μπορέσαμε να μάθουμε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα έτσι ώστε να τα εφαρμόσουμε κι εμείς στην καθημερινότητά μας.

Καταλαβαίνουμε απόλυτα την αντιπάθειά σας για το σχολείο. Αλλά θέλουμε να σας επισημάνουμε ότι είστε τυχεροί που έχετε έναν τόσο εξαίσιο και προσιτό δάσκαλο. Πρέπει να σας πούμε ότι είστε ένα πρότυπο για εμάς, επειδή δεν υποχωρήσατε στις  διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε και στο τέλος πετύχατε τον στόχο σας.

Ο δάσκαλός σας φαίνεται ότι νοιάζεται και σας καταλαβαίνει απόλυτα. Αυτό φαίνεται από όλα όσα έκανε, όπως τη βιβλιοθήκη για να γνωρίσετε τον κόσμο των βιβλίων, τη βοήθεια που σας πρόσφερε για να μαζέψετε χρήματα και να πραγματοποιήσετε το όνειρο σας και άλλα πολλά. Από όλη αυτή την εμπειρία που ζήσατε αγαπήσατε το σχολείο και μάθατε καινούρια πράγματα. Θα θέλαμε πολύ να σας συναντήσουμε κάποια στιγμή.

Φιλιά,

Μαριλένα και Ιωάννα

Ακροστιχίδες με τον..."Τυφλοπόντικα"

Τυφλοπόντικας το παρατσούκλι του δασκάλου

Υπακοή είχαν τα παιδιά προς τον Τυφλοπόντικα

Φρανκ ονομαζόταν ο πρωταγωνιστής του βιβλίου

Λώρα ονομαζόταν το κορίτσι του Φρανκ

Οργάνωσαν συναυλία για να κερδίσουν χρήματα για την εκδρομή

Περιπέτεια ήταν για εκείνους αυτή η εκδρομή

Όνειρό τους ήταν να δουν τη θάλασσα

Ναίϊβιντ Μυλωνάς ήταν το πραγματικό όνομα του δασκάλου

Τάξη εντατικής παρακολούθησης λεγόταν η τάξη που δίδασκε ο Τυφλοπόντικας

Ιδέα είχαν για την κατασκευή μιας βιβλιοθήκης

Καθηγητή είχαν υπομονετικό και δραστήριο

Ανεπίδεκτοι μαθήσεως ήταν οι έντεκα μαθητές στην αρχή

Σενάριο δημιουργικό είχαν και τα δύο τους βιβλία.

                                                      Γιώργος Σακελλαρόπουλος

Τραγούδια θα πουν οι Αϊσμπεργκ

Ύστερα από πολλές προσπάθειες κατάφεραν τον στόχο τους

Φιλία και θάλασσα έχουν την ίδια μυρωδιά

Λεφτά μαζεύουν για να πάνε στη θάλασσα

Ούτε του Τυφλοπόντικα δεν αρέσει το μάθημα

Παραμένει ήρεμος ο δάσκαλος ό,τι και να κάνουν τα παιδιά

Όλοι μαζί προσπαθούν για την εκδρομή

Νταίϊβίντ το όνομα του Τυφλοπόντικα

Το όνειρό τους να δουν τη θάλασσα έγινε πραγματικότητα

Ιστορία γράφουν τα παιδιά

Κατασκεύασαν βιβλιοθήκη στην τάξη

Αρχίζουν να αγαπούν το σχολείο

Σχολή Αντουάν Παρμαντιέ το σχολείο τους

                                                                                                     Ιωάννα 

Ένα διαφορετικό τέλος για...τον "Τυφλοπόντικα" του Μπαρμπώ

Το λεωφορείο έφτασε. Ο Τυφλοπόντικας ακόμα να φανεί! Ξαφνικά αντικρίσαμε έναν κύριο που έμοιαζε με τον δάσκαλο.

 Έτρεξε προς το μέρος μας, μάς έβαλε στο λεωφορείο και μπήκε κι αυτός μαζί μας. Αφού τακτοποιηθήκαμε μας εξήγησε πως ο αδερφός του, δηλαδή ο δάσκαλός μας, αρρώστησε κι έστειλε εκείνον στη θέση του. Μόλις το ακούσαμε, μια δυσάρεστη έκπληξη ζωγραφίστηκε στα πρόσωπά μας. Ο Σπόρος τότε σηκώθηκε όρθιος και μας είπε πως πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα θετικά και να αντιμετωπίζουμε κάθε εμπόδιο. Μόλις τέλειωσε τον λόγο του όλοι χειροκροτήσαμε ακόμη κι ο Ύπνος που ποτέ δεν παρακολουθεί τίποτα.

        Ξάφνου ο Σπόρος έπεσε κάτω κι εμείς τιναχτήκαμε πάνω. Πήγαμε να ρωτήσουμε τον οδηγό τι έγινε και τότε είδαμε πώς ένας τεράστιος βράχος στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο μας. Μάλλον είχε ξεκολλήσει από την πλαγιά λόγω κακοκαιρίας.

        Ο οδηγός γύρισε πίσω, διότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Ο Σπόρος χτυπιόταν κάτω σαν τρελός κι εμείς προσπαθούσαμε να τον ηρεμήσουμε. Με χίλια βάσανα τον βάλαμε να καθίσει και μέχρι να πεις «κύμινο» επιστρέψαμε στον σταθμό.

        Η σκέψη όλης αυτής της προετοιμασίας που πήγε χαμένη με τρελαίνει, αλλά τουλάχιστον θα θυμάμαι όλη αυτή την τρελή περιπέτεια για πάντα!

                                                                      Έλενα Παππά

 

Μόλις έφτασαν στο ξενοδοχείο καθώς ο Ξανθομπάμπουρας κοιτούσε τη θάλασσα, στα δεξιά του είδε ένα ακρωτήρι. Αμέσως του ήρθε στο μυαλό η ιστορία που είχαν γράψει για το ξενοδοχείο. Έτσι, έτρεξε στον Τυφλοπόντικα και του ζήτησε να οργανώσουν μία εκδρομή στο ακρωτήρι. Εκείνος δέχτηκε μετά χαράς και ντύθηκαν κατάληλλα για αυτή την περιπέτεια.Είχαν φτάσει πια στην άκρη του ακρωτηρίου, ώσπου ξαφνικά είδαν ένα φως και μία παράγκα που ίσα ίσα ξεχώριζε μέσα στην ομίχλη. Έτρεξαν όλοι μαζί προς αυτήν και χτύπησαν δυνατά την παλιά ξύλινη πόρτα. Άνοιξε ένας γέρος που έμοιαζε με τον ήρωα του βιβλίου τους. Τον ρώτησαν αμέσως με αγωνία το όνομά του και τους απάντησε πως ονομαζόταν Καψογένης. 

Έτσι γνωρίστηκαν και αρχισε να τους διηγείται ιστορίες για τις δυνάμεις του και πώς μπορούσε να ηρεμήσει τη θάλασσα. Τους το έδειξε μάλιστα και μπροστά στα μάτια τους. Έτσι πέρναγαν οι μέρες... Έφτασε η μέρα της αναχώρησης. Τα παιδιά όμως ζήτησαν να μείνουν εκεί για πάντα. Έτσι χωρίς την άδεια των γονιών έφτιαξαν μία τεράστια βίλα με τη βοήθεια των μαγικών δυνάμεων του Καψογένη και έζησαν εκεί για όλη τη ζωή τους.  

                                   
                                                 Γιώργος Σακελλαρόπουλος

Ναι συμφωνώ απόλυτα Φρανκ. Κι εγώ όταν βρίσκομαι κοντά στη θάλασσα και τη μυρίζω σκέφτομαι πάντα τους φίλους μου. Όταν τη κοιτάζω νιώθω ελεύθερος και πλημμυρισμένος από ευτυχία. Έτσι ακριβώς νιώθω και όταν βρίσκομαι με τους φίλους μου. 

Ο Φρανκ κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας με τον Τυφλοπόντικα. Όλα τα παιδιά σαστισμένα από τη μαγική ομορφιά της θάλασσας κάθισαν κάτω στην άμμο απολαμβάνοντας το τοπίο. Όμως τα παιδιά δεν ένιωθαν τόσο ευτυχισμένα μόνο από το τοπίο αλλά και με την ικανοποίηση που ένιωθαν για τον εαυτό τους που τα κατάφεραν παρά τις τόσες δυσκολίες που αντιμετώπισαν .Ο Τυφλοπόντικας ήταν περήφανος για τα παιδιά που έμαθαν να μην τα παρατάνε με την πρώτη δυσκολία και να συνεργάζονται για να πετύχουν τον στόχο τους. Κοίταξε και αυτός μαγεμένος το τοπίο.

Όταν γύρισαν πίσω στο σχολείο άρχισαν να διηγούνται στα άλλα παιδιά τις εντυπώσεις τους. Ο Τυφλοπόντικας καθώς περνούσαν οι μέρες έβλεπε ότι τα παιδιά αγαπούσαν όλο και πιο πολύ το σχολείο και τα βιβλία. Μέσα από αυτή την περιπέτεια έμαθαν να συνεργάζονται και να μην τα παρατούν πότε

                                                                                 Ιωάννα Χ.

Ο Τυφλοπόντικας και η παρέα του συνέχισαν ομαλά την χρονιά τους έως την 6η δημοτικού. Κατόπιν όμως ήρθε η ώρα να πάνε γυμνάσιο. Ο Ξανθομπάμπουρας κυρίως, ήταν πιο ενθουσιασμένος από όλους. Χαιρόταν που θα άλλαζε περιβάλλον και θα έκανε καινούργιες γνωριμίες.

 Το καλοκαιράκι πέρασε ανέμελα και ξέγνοιαστα. Η τρομερή αυτή παρέα συνέχισε δυναμικά στο γυμνάσιο και ήταν αχώριστη. Η ανεπίδεκτη μαθήσεως παρέα έβαλε τα δυνατά της και έγιναν όλοι ξεφτέρια. Έγραφαν εκπληκτικές εκθέσεις μετά από τα χιλιάδες αναγνώσματα που είχαν διαβάσει, παρέα με τον αγαπημένο τους δάσκαλο. Η φαντασία τους έφτανε σε άλλες χώρες, εποχές, καταστάσεις και κάθε φορά δημιουργούσαν έναν δικό τους κόσμο.

 Όμως ήταν λίγο άτακτα παιδιά... έμπλεκαν εύκολα σε καυγάδες και ήταν μεγάλοι ταραξίες. Τα σκανταλιάρικα παιδιά είχαν οδηγηθεί πολλές φορές στον διευθυντή λόγω της συμπεριφοράς τους, στα διαλείμματα.

 Παρόλα αυτά, ήταν εξαιρετικοί μαθητές. Είχαν την δύναμη να φτάσουν πολύ ψηλά, με την θέληση τους και το "κοφτερό"  μυαλό τους.  Κατάφεραν τους στόχους τους και τώρα έχουν θέσει υψηλότερους και πιο μακρινούς. Αν κάποιος έχει θέληση για κάτι μπορεί να καταφέρει τα πάντα.            

                                                               Τσαγκάκου Εφη