Παιχνίδια "για αγόρια" και παιχνίδια "για κορίτσια"

 Η έρευνα του Γ΄3...

έρευνα για τα παιχνίδια from Maria Michali

Οπτικοποίηση των Ελεύθερων Πολιορκημένων με δημιουργίες των μαθητών/ριών

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι from Maria Michali

Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού

Παρουσίαση μαθήτριας

δικαιώματα του παιδιού from Maria Michali

Η συνάντηση του Βάνκα και του Κωνσταντή

Ένα πρωί το αφεντικό του Βάνκα τον έστειλε να αγοράσει υλικά για το τσαγκαράδικο. Ο Κωνσταντής όπως κάθε μέρα  ζητιάνευε στο δρόμο καθισμένος σε ένα παγκάκι κρατώντας ένα ποτήρι για τα χρήματα που θα μάζευε. Καθώς ο Βάνκας έτρεχε να προλάβει μην κλείσει το μαγαζί ανοιχτό έγινε η συνάντηση.

Κωνσταντής: Ε! Πρόσεχε λίγο έτσι όπως τρέχεις μου έριξες κάτω  τα χρήματα!

Βάνκας: Συγγνώμη πρέπει να προλάβω μην κλείσει ένα μαγαζί Γιατί αν κλείσει χάθηκα!

Κωνσταντής: Περίμενε λίγο! Κάθισε μαζί μου να μου κάνεις παρέα !Όλη την ημέρα είμαι μόνος μου!

Βάνκας: Σε καταλαβαίνω κι εγώ όλη την ημέρα είμαι κλεισμένος στο τσαγκαράδικο του αφεντικού μου χωρίς κανένα φίλο. Πώς σε λένε;

Κωνσταντής: Με λένε  Κωνσταντή  .Εσένα;

Βάνκας: Βάνκα

Κωνσταντής: Γιατί είσαι μόνος σου  Βάνκα;

Βάνκας: Οι γονείς μου έχουν πεθάνει και δουλεύω σε ένα  τσαγκαράδικο, για να μπορέσω να ζήσω. Αν και το αφεντικό μου μού δίνει  ελάχιστο φαγητό. Και τώρα αν αργήσω και δεν προλάβω το μαγαζί πάλι θα μείνω νηστικός το βράδυ!

Κωνσταντής: Δεν έκανες καμία προσπάθεια να βρεις τους άλλους συγγενείς  σου; 

Βάνκας: Έστειλα ένα γράμμα στον παππού μου στο χωριό αλλά μάταια! Κανείς  δεν ενδιαφέρεται για εμένα! Εσύ, γιατί είσαι μόνος σου μες στο δρόμο και ζητιανεύεις;

Κωνσταντής: Οι γονείς μου είναι στην Αλβανία. Τους έχουν διώξει από εδώ. Όταν έφυγαν κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για εμένα και από εκείνη τη μέρα ζητάω έλεος από τους ανθρώπους χωρίς καμία ανταπόκριση. Μόνο η κυρία Δέσποινα  μου έδωσε λίγο φαγητό και κάποια ρούχα. Αλλά μια μέρα με έδιωξε από το σπίτι! Εγώ φταίω όμως δεν έπρεπε να δανειστώ λεφτά χωρίς να τη ρωτήσω! Μόλις με είδε  να τα παίρνω με πέταξε έξω από το σπίτι !

Βάνκας: Και εγώ έχω  υποστεί τις ίδιες δυσκολίες στη ζωή μου! Όλες οι αναμνήσεις μου είναι γεμάτες βία και πόνο!

Κωνσταντής: Μπορούμε να γίνουμε φίλοι και να συναντιόμαστε εδώ κάθε μέρα  Έτσι ώστε να μην νιώθουμε μοναξιά!

Βάνκας: Συμφωνώ! Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες να σωθούμε και όταν κάποιος τα καταφέρει θα έρθει να βοηθήσει και τον άλλο! Τώρα θα πρέπει να φύγω πριν θυμώσει  το αφεντικό μου! Γ εια σου Κωνσταντή!

Κωνσταντής: Γεια σου Βάνκα θα τα ξαναπούμε!

                                                                                                         Ιωάννα Χ.  Α΄5

Κάποια στιγμή ο Αλιάχιν πήρε την απόφαση να διώξει τον Βάνκα από το τσαγκαράδικο. Ρούχα δεν του έδωσε, ούτε και τον τάισε πριν φύγει. Ο Βάνκας τριγυρνούσε ξυπόλητος στο χιόνι, προσπαθώντας να βρει κάποιον περαστικό, για να τον ρωτήσει μήπως γνώριζε που βρισκόταν το χωριό του. Ο τόπος έρημος, δεν πατούσε ψυχή. Ομίχλη παντού. Μέσα σε αυτήν κατάφερε να διακρίνει μια σκιά. Πλησίασε προς το μέρος της σκιάς για να αντικρίσει το άτομο που ίσως τον βοηθούσε να φτάσει στο χωριό του. Έφτασε πιο κοντά και διέκρινε όλα τα χαρακτηριστικά του! Δεν μπορούσε να ήταν αλήθεια! Θα έπρεπε να έβλεπε όνειρο! Έτριψε τα μάτια του, μα δεν άλλαξε κάτι. Ο ξάδερφός του ζούσε στην Αλβανία, όμως είχε γίνει θαύμα! Ο Βάνκας αγκάλιασε τον Κωσταντή. Μια ξεχασμένη μυρωδιά τον τριγύριζε.

-Βάνκας: Μυρίζεις ό,τι μυρίζω και εγώ;  

-Κων/ντής: Ναι όμως μην ανησυχείς. Αυτή η οσμή       προέρχεται από τα μαλλιά μου.

-Βάνκας: Και πώς μυρίζουν τόσο ωραία; 

-Κων/ντής: Μεγάλη ιστορία! Μια μέρα, καθώς μετρούσα την είσπραξη της ημέρας, μια ηλικιωμένη κυρία, μου άνοιξε πρόθυμα την πόρτα του σπιτιού της,  ώστε να προφυλαχτώ από την βροχή. Με τάισε με όλα τα καλούδια και αφού μπανιαρίστηκα έπεσα για ύπνο. Τι πολυτέλειες διαθέτουν μερικοί άνθρωποι! Αφού έμεινα τρεις-τέσσερις μέρες στο παλατάκι της κυρίας Δέσποινας μου πρότεινε να με αναλάβει η οικογένεια του φίλου του Αντωνάκη, του εγγονού της, που ζει στη Μόσχα. Έτσι λοιπόν μου έδωσε ένα εισιτήριο, ώστε να φτάσω εδώ και ήρθα.

-Βάνκας: Με τι ταξίδεψες;

-Κων/ντής: Με αεροπλάνο. Πρώτη φορά ταξίδεψα με αυτό.

Ακολούθησε ένα λεπτό ησυχίας και έπειτα η συζήτηση ξανάρχισε.

Κων/ντής: Θα μου κάνεις μια χάρη;

-Βάνκας: Ναι.

Κων/ντής: Θα έρθεις να μείνεις μαζί μου στο καινούριο σπίτι; Μου έχεις λείψει τόσο.

Το χαμόγελο του Βάνκα σβήστηκε.

-Βάνκας: Η αλήθεια είναι πως η Μόσχα δεν συγκρίνεται με το χωριό. Έχει πολλές πολυτέλειες αλλά εγώ προτιμώ την απλότητα του χωριού και την φροντίδα του παππού.

Ο Κων/ντής νευρίασε. Επί ένα τέταρτο κοιταζόντουσαν. Δεν ξαναμίλησαν. Μόνο αγκαλιάστηκαν. Ο Βάνκας αποχαιρέτησε τον Κων/ντή ξέροντας πως το αντίο αυτό θα ήταν οριστικό. Ο καθένας πήρε τον δρόμο του. Και από τότε δεν συναντήθηκαν ποτέ ξανά.

                                                                                                    Έλενα Παππά        Α΄5

Ένα διαφορετικό τέλος για τον Βάνκα...

    Γρήγορα-γρήγορα ο Βάνκας έτρεξε στο κοντινότερο κουτί, για να περάσει το πολύτιμό του μήνυμα από τη χαραμάδα. Μαζί του πήρε και ένα γράμμα του Αλιάχιν. Το γράμμα αυτό προοριζόταν για κάποιον συγγενή του. Ο Βάνκας, παρόλη την περιέργειά του, δεν το άνοιξε. Καθώς έτρεχε προς το κουτί, προσπαθούσε να φορέσει ένα λεπτό ζακετάκι, διότι έκανε κρύο, τσουχτερό κρύο. Όμως ήταν ακατόρθωτο να φορέσει το ζακετάκι κρατώντας δύο γράμματα στο ένα του χέρι. Ξαφνικά το γράμμα του Αλιάχιν γλιστρά από το χεράκι του εννιάχρονου παιδιού και προσγειώνεται σε μια λακκούβα γεμάτη λάσπη. Ο Βάνκας σάστισε!

    Τι να κάνει δεν ήξερε! Δίχως σκέψη βούτηξε την παλάμη του στη λακκούβα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να βρει μια δικαιολογία η οποία θα τον έσωζε από τα χτυπήματα του αφεντικού του. Ο Βάνκας απελπισμένος έπιασε το μουσκεμένο γράμμα και το έβαλε στην τσέπη του. Έριξε το μήνυμα που πίστευε πως ήταν η μοναδική του ελπίδα σωτηρίας και τρέχοντας έφτασε στην εξώπορτα του τσαγκαράδικου. Ο Βάνκας μπήκε μέσα και έκανε τον ανήξερο. Ο Αλιάχιν τον ρώτησε αν έστειλε το γράμμα. Απάντηση δεν πήρε. Το ύφος του έγινε ακόμα πιο σοβαρό και αυστηρό. Ο Βάνκας αποφάσισε να του πει την αλήθεια. Εξοργισμένος ο Αλιάχιν τον άφησε  ηστικό για τρείς ολόκληρες μέρες. Ο Βάνκας δεν άντεξε. Το φαγητό το έβλεπε μόνο στα όνειρα του και βλέποντας ένα από αυτά ....... άφησε και την στερνή του την πνοή. 

                                                                                                          Έλενα Παππά Α΄5

    

Μόλις ο Βάνκας πέταξε το γράμμα μέσα στο κουτί, θυμήθηκε ότι κάτι είχε ξεχάσει να γράψει. Ο Βάνκας πλησίασε τον Κύριο Σέρχιο Αραούχο, ο οποίος είχε τα κλειδιά για το κουτί και τον παρακάλεσε να το ανοίξει για να διορθώσει το γράμμα. Μόλις ο Κύριος Σέρχιο ανοίγει το κουτί, είδαν πως δεν υπήρχε κανένα γράμμα και έτσι απόρησαν. Μια κυρία που καθόταν στην στάση του λεωφορείου, η οποία ήταν απέναντι από το γραμματοκιβώτιο τούς είπε πως μόλις ο Βάνκας πήγε να ζητήσει τα κλειδιά, ένα φορτηγό μάζεψε όλα τα γράμματα για να τα δώσει στους παραλήπτες.

    Ο Βάνκας προσπάθησε να τρέξει όσο πιο γρήγορα γινόταν, για να προλάβει το φορτηγό αλλά ήταν εξαντλημένος από τη συνεχή δουλειά. Ο Βάνκας πίστεψε πως όλες οι  ελπίδες του χάθηκαν και θα ήταν αναγκασμένος να ζει στη Μόσχα μέχρι να πεθάνει αλλά ο άνθρωπος που οδηγούσε το φορτηγό γνώριζε τον κύριο Κωνσταντή Μακάριτς και πήγε ως το χωριό που ζούσε για να του παραδώσει το γράμμα. Την άλλη μέρα ο παππούς εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά στον Βανκα την ώρα που εργαζόταν και τον πήρε στο χωριό.

                                                                            Εντι Σαντσες (Α5)

Αναμνήσεις από ταξίδια...

Ο παππούς της Κατερίνας Β., Σκιαθίτης στην καταγωγή, ήταν ναυτικός. Έφυγε από τη ζωή πολύ νέος, μόλις σε ηλικία 50 ετών. Ο πατέρας της θυμάται...

"Ήταν οδυνηρός ο αποχωρισμός κάθε φορά από τον πατέρα μου. Ταξίδευε 16 ή 18 μήνες, για να επιστρέψει μόνο για τρεις μήνες. Στην ουσία μεγάλωσα χωρίς πατέρα. Κάθε φορά που έφευγε ένιωθα απέραντη λύπη και αγωνία για το πότε θα ξαναγυρίσει. Και όταν επιτέλους επέστρεφε από το ταξίδι του, ήμουν ο πιο ευτυχισμένος γιος στον κόσμο! Είχα τον πατέρα μου δίπλα μου. Το πιο δύσκολο κι απάνθρωπο επάγγελμα στον κόσμο είναι αυτό του ναυτικού. Δε γνωρίζει ποτέ τα παιδιά του. Γι’ αυτόν τον λόγο ο πατέρας μου μισούσε τη δουλειά του. Να σημειώσω, βέβαια, ότι την έκανε καλά και ήταν από τους καλύτερους στον κόσμο. Ήταν εκπρόσωπος των LLOYD΄S (ο μεγαλύτερος ασφαλιστής καραβιών στον κόσμο) και πιστοποιούσε πλοϊμότητες πλοίων. Παρόλο όμως τον μεγάλο μισθό, μού είχε πει ότι αν γίνω ποτέ ναυτικός θα με “σκοτώσει” και ότι σημαντικότερο είναι η οικογένεια κι όχι τα χρήματα.

Θυμάμαι που του είχαμε ζητήσει με τα αδέρφια μου να μας φέρει από το εξωτερικό μια μαϊμού. Εκείνος δεν μας αρνήθηκε, δεν ήθελε να μας χαλάσει χατίρι. Βρήκε την μαϊμού και την είχε μαζί του στο καράβι πάνω από 19 μήνες. Κρυμμένη, κάθε φορά που χρειαζόταν, μέσα στην μπλούζα του, γιατί απαγορευόταν. Δυστυχώς, όταν ήρθε η μέρα να αποβιβαστεί από το πλοίο στον Πειραιά, πέρασε από έλεγχο, την εντόπισαν και την κράτησαν. Εκείνος ένιωσε τόσο άσχημα που δεν κατάφερε να μας την φέρει και ξαναπροσπάθησε στο επόμενο ταξίδι αλλά και η μαϊμού και τα άλλα ζώα που μετέφεραν οι συνάδερφοι του παρέμειναν πίσω μετά τον έλεγχο...”

Ευχαριστούμε τον κ. Λευτέρη Β. που μοιράστηκε μαζί μας τις αναμνήσεις του.

Η  Ιωάννα Β. παίρνει συνέντευξη από το θείο της τον κ. Γιάννη Ντ., ο οποίος μοιράζεται μαζί μας κάποιες από τις εμπειρίες του στο πολεμικό ναυτικό. Τον ευχαριστούμε πολύ.

Ερωτηματολόγιο: Η σημασία του πρωινού γεύματος

Από τη συνάδερφο Ευγενία Βαμβακά

Αποτελέσματα έρευνας Γ1: ρατσισμός/σεξισμός

Για να δείτε τα αποτελέσματα της έρευνάς μας ΚΛΙΚ στην εικόνα

Γράμματα στους ήρωες και τις ηρωίδες...της λευκής απεργίας των ροζ φλαμίνγκο

Τα πρώτα γράμματα ( μπορεί βέβαια να είναι και email) προς τους ήρωες και τις ηρωίδες της λευκής απεργίας τον ροζ φλαμίνγκο. Σύντομα περιμέω και τα υπόλοιπα...

14/2/2017

Αγαπητοί Λίντσευ  και  Πωλ,

σας στέλνω αυτή  την επιστολή για να σας εκφράσω το θαυμασμό μου για σας που καταφέρατε να εξιχνιάσετε με επιτυχία το οικολογικό μυστήριο  της πόλης  Καμάργκ  της Γαλλίας.

        Μέσα από αυτά που διάβασα στο βιβλίο  κατάλαβα πως η αποστολή  σας ήταν αρκετά δύσκολη, καθώς έπρεπε να φερθείτε με μεγάλη   προσοχή  για να τα καταφέρατε. Αποδείξατε ότι με τη συνεργασία  και τη σκληρή  δουλειά  τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Αντιμετωπίσατε πολλές δυσκολίες  αλλά  στο τέλος καταφέρατε  να φέρεται πίσω τα φλαμίνγκο  και την ευτυχία στην Καμάργκ. Μάθατε  στον Σαλτ και στον Ρισέ,  οι οποίοι  κοιτούσαν  μόνο το συμφέρον  τους και τη δόξα, ότι η απληστία  μπορεί να  προκαλέσει  μεγάλη  αναστάτωση. Φέρατε πάλι την ισορροπία  στην πόλη  καθώς αντιμετωπίσατε  τους εξοργισμένους εργάτες, τις επιθέσεις των ζώων, τους δημοσιογράφους  και το κλείσιμο  των αλυκών. Εσείς είστε  η αιτία που η Καμάργκ  έγινε  πάλι όπως πριν και που  φέρατε πάλι την ισορροπία  της τροφικής αλυσίδας. Ελπίζω  να συνεχίσετε τις αποστολές και να σώσετε και  άλλα  καταστροφικά, οικολογικά  προβλήματα.

Με θαυμασμό

Ιωάννα Χ

15/2/17

Κύριοι Σάλτ και Ρισέ,

Το να κτίσετε ξενοδοχείο στην Καμάργκ ήταν πολύ καλή κίνηση, διότι ο τουρισμός θα ανέβαινε, όπως και τα έσοδα της πόλης. Το να προσλάβετε όσους αφήσατε άνεργους από τις αλυκές θα

ήταν επίσης καλό αν δεν σκοπεύατε να εκθρονίσετε τον κύριο Μορίς από τη θέση του δημάρχου και αργότερα να τους απολύσετε. Από ότι φαίνεται θεωρείτε τους εαυτούς σας κυρίαρχους του τόπου μιας και δεν νοιάζεστε για τους κατοίκους της Καμάργκ που δουλεύουν για εσάς και  και ακόμη δε νοιάζεστε για την κοινωνικότητα των παιδιών σας. Αλλάξατε περιβάλλον στους εργάτες που δεν έμειναν άνεργοι εξ’ αιτίας σας  και τους θεωρείτε απλώς ένα μέσο με τα οποίο κερδίζετε χρήματα. Το να συνεργαστείτε με μια παράνομη επιχείρηση το θεωρώ ανήθικο, όπως και το να χτυπηθείτε για μια συμφωνία ύπουλη και δόλια.

Ντροπή και αίσχος, σας χαιρετώ,

Ευάνθης Ρ.

Υ.Γ. Εύχομαι να σας κάψει στην κόλαση ο Πουτ.

15/2/17

Αγαπητοί πολίτες της Καμάργκ,

θέλω να σας πω πως απογοητεύτηκα από τη συμπεριφορά σας απέναντι στη φύση. Μπορεί  να μην είναι όλη η ευθύνη δική σας αλλά στην πραγματικότητα όλοι σας  συμβάλλατε σε αυτή την οικολογική καταστροφή.

Ξέρω πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν ο Σάλτ και ο Ρισέ, οι δύο πιο πλούσιοι κάτοικοι της πόλης ,επειδή κατάστρεψαν την πόλη για την εξουσία, τη δόξα και τα χρήματα . Ευτυχώς όμως τιμωρήθηκαν για τις πράξεις τους. Θέλω επίσης να προσθέσω πως τα προβλήματα που είχατε μπορούσατε να το αντιμετωπίσετε εσείς και ο Δήμαρχος της Καμάργκ χωρίς την επέμβαση του στρατού. Τέλος, θα σας παρακαλούσα την επόμενη φορά που θα ξανά διαβάσω για την πόλη σας, αν μου δοθεί η ευκαιρία θα ήθελα να έχει παραμείνει όμορφη, περιποιημένη και γραφική.

Με εκτίμηση,

Μαριλενα Σαρανταενα Α'5

16/2/17

Αγαπητοί Σάλτ και Ρισέ,

Διαβάζοντας το βιβλίο «Η λευκή απεργία των ρόζ φλαμίνγκο», στο οποίο παίζετε σημαντικό ρόλο, δεν μπόρεσα να σας χαρακτηρίσω σοβαρούς και υπεύθυνους, διότι έχετε δύο ελαττώματα. Εκμεταλλεύεστε τους πολίτες για το δικό σας συμφέρον  και ψεύδεστε. Ποιος σας είπε ότι δεν μπορείτε να πάτε μπροστά χωρίς την εκμετάλλευση πολιτών; Ο δρόμος που έχετε διαλέξει μπορεί να είναι ο ευκολότερος αλλά ταυτόχρονα μπορεί να κάνετε περισσότερους ανθρώπους να σας μισήσουν. Επίσης όλοι οι κάτοικοι της Καμάργκ δεν πλησιάζουν τα κτήματά σας επειδή έχετε διαδώσει μια φήμη ότι η μάγισσα ζει στο μέρος όπου τα κτήματα συναντιούνται. Το γεγονός αυτό σας βολεύει διότι δεν δημιουργούνται προβλήματα ανάμεσα σε εσάς και τις οικογένειές σας.

Σε περίπτωση που προσπαθήσετε να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας προς τους πολίτες ίσως και αλλάξω γνώμη για σας.

                              

                                                                                                                                                                                 Έλενα Παππά Α΄5

Ερωτηματολόγιο μαθητών/ριών του Γ3 για τα παιδικά παιχνίδια

Βιβλιοπαρουσιάσεις μαθητών/ριων: Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο

Μαθήτριες/ες του Α΄5 μού έστειλαν τις βιβλιοπαρουσιάσεις του δεύτερου λογοτεχνικού βιβλίου που διάβασαν.

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης   

 Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Στο βιβλίο «Η λευκή απεργία των ρόζ φλαμίνγκο» ο Πώλ και η Λίντσεϋ εργάζονται σε ένα διεθνές ερευνητικό κέντρο περιβαλλοντικών αλλαγών και η νέα τους αποστολή είναι να εξιχνιάσουν ένα μυστήριο. Γι’ αυτόν τον λόγο πηγαίνουν στο «Καμάρι της Καμάργκ», ένα ξενοδοχείο στο οποίο θα βιώσουν απρόβλεπτα γεγονότα ,όπως εισβολές κουνουπιών και βατράχων. Ταυτόχρονα τα φλαμίνγκο μεταναστεύουν σε άλλες πόλεις λόγω του κλεισίματος των αλυκών και με αυτό τον τρόπο, σιγά-σιγά καταστρέφεται η ισορροπία του οικοσυστήματος. Την ίδια στιγμή η πόλη περικυκλώνεται από τη παρουσία αρουραίων, φιδιών αλλά και από νυχτερίδες, αετούς και γεράκια. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιστατικών, συμβαίνουν και άλλα γεγονότα που αξίζει να διαβάσεις. Κατά τη γνώμη μου ο συγγραφέας έχει χρησιμοποιήσει ένα τρόπο γραφής, που σε κάνει να ταξιδέψεις στον τόπο και στον χρόνο που γίνονται τα γεγονότα. Πιστεύω πως το βιβλίο αυτό αφήνει περισσότερες θετικές παρά αρνητικές εντυπώσεις και απόψεις παρόλο που στην αρχή φαίνεται λίγο βαρετό. Επίσης, κάτι ακόμη που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι η ομοιότητα της αρχής και του τέλους του μυθιστορήματος. Ένα βιβλίο που θα σου κρατήσει συντροφιά και θα σε κάνει να το λατρέψεις!

                                                                                                      Έλενα Παππά  Α’5

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Στο βιβλίο  η λευκή  απεργία των ροζ φλαμίνγκο περιγράφεται η συναρπαστική  και γεμάτη αγωνία  περιπέτεια  δύο επιστημόνων της Λίντσευ και του Πωλ με τον κίνδυνο  να κλονιστεί η ισορροπία στο φυσικό  περιβάλλον  της περιοχής. Το βιβλίο  πρωτοεκδόθηκε το 2014. Ο συγγραφέας  βασίζει την ιστορία του σε πραγματικό  γεγονός που έγινε  στη Γαλλία το 2007.

      Οι ήρωες  είναι  ο Λίντσευ  και  ο Πωλ δύο συνεργάτες που αναλαμβάνουν να λύσουν  το οικολογικό  μυστήριο  της Καμάργκ. Οι άνθρωποι  ζούσαν αρμονικά  εκεί  μέχρι  που το κλείσιμο  των αλυκών θα προκαλέσει  τη μετανάστευση  των  φλαμίνγκο  και τη διαταραχή της τροφικής αλυσίδας. Οι εργάτες απεργούν και τα φλαμίνγκο  απεργούν  και  αυτά. Μια σειρά  από καταστροφές περιτριγυρίζουν την περιοχή της Καμάργκ  προκαλώντας πολλά  προβλήματα. 

        Ο συγγραφέας  μας μαθαίνει  πως η απληστία, η εχθρότητα, ο φόβος   για το διαφορετικό και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα  προκαλούν καταστροφικά προβλήματα. Με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε ότι για να ζούμε  αρμονικά  θα πρέπει  να συνειδητοποιήσουμε  τη σχέση  αλληλεξάρτησης  ανθρώπου  και  φύσης. 

       Θα χαρακτήριζα τον λόγο  του συγγραφέα  άμεσο και κινηματογραφικό καθώς με την πολύ λεπτομερή  περιγραφή  των γεγονότων  μας δίνει  την αίσθηση  ότι  τα γεγονότα  διαδραματίζονται  μπροστά  μας. Ακόμη καταφέρνει  να περάσει τα συναισθήματα των ηρώων του στους αναγνώστες. Τα πολλά  επίθετα που χρησιμοποιεί  κάνουν  το κείμενο  πιο ζωντανό και μας κάνουν  να γνωρίζουμε  καλύτερα  το βιβλίο, τους ήρωες  και  τα προβλήματα της Καμάργκ. 

     Θα πρότεινα  σίγουρα να το διαβάσετε!

                                                                                                   Ιωάννα Χ   Α 5

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

 Η "Λευκή απεργία των ροζ Φλαμιγκο" ειναι ένα εξαιρετικό βιβλίο με πολλά οικολογικά μηνύματα αλλά και μαθήματα. Ανθρώπινα λάθη και πάθη. Η οικονομική και περιβαλλοντική κρίση είναι το κύριο θέμα στο οποίο ο συγγραφέας μας διηγείται την κατάσταση στην πόλη της Καμαργκ. Επίσης με εντυπωσίασε η ζωγραφιά που είχε στο εξώφυλλο επειδή ήταν μυστηριώδες και λεπτομερής.

                                                                                      Εντι Σάντσες (Α5)

Τίτλος:  η λευκή απεργία των ροζ  φλαμίνγκο

Συγγραφέας: Βασίλης Παπαθεοδώρου 

Εικονογράφηση: Πέτρος Μπουλουμπάσης

Εκδόσεις Καστανιώτη 

Έτος έκδοσης: 2014

Αριθμός σελίδων: 190

Το βιβλίο "η λευκή απεργία των ροζ Φλαμινγκο " είναι ένα πολύ  περιπετειώδες βιβλίο με κυριότερους πρωταγωνιστές τη Λιντσεϊ και τον Πωλ, δύο επιστήμονες που ασχολούνται με περιβαλλοντικά φαινόμενα. Σε αυτό το βιβλίο  παρατηρούμε ότι απολύθηκαν  πολλοί εργάτες που δούλευαν στους ορυζώνες με αποτέλεσμα η τροφική αλυσίδα να επηρεαστεί προκαλώντας συνεχείς καταστροφές. Τα Φλαμίνγκο τότε αποφάσισαν να κάνουν "απεργία" και να φύγουν από την πόλη. Εκτός από αυτό, οι πολίτες της Καμάργκ  είχαν να αντιμετωπίσουν και την ύπαρξη παρά πολλών ερπετών, ζώων και αμφίβιων. Οι πολίτες της Καμάργκ δεν μπορούσαν να ζήσουν σε αυτό το περιβάλλον. Μετά από αυτό ήρθαν και στρατιώτες που απαγόρευσαν στους πολίτες να ζουν φυσιολογικά. Ακολουθούν πολλές περιπέτειες που αξίζει να διαβάσετε στις σελίδες του βιβλίου. Πρόκειται για ένα περιπετειώδες βιβλίο με μυστήριο. Προτείνω να διαβαστεί απ’ όλες τις ηλικίες.

                                                                                                                        Μάριος Π.  Α΄ 5

          

Ερωτηματολόγιο μαθητών/ριών του Γ1 για τον ρατσισμό/σεξισμό

Όσο μπορείς...

Μονόλογοι από...διαπασών

Ένα email στον Θανάση...

Ένας Μαραθωνομάχος αφηγείται...

Ένας Μαραθωνομάχος αφηγείται...

Βρισκόμαστε στην Αθήνα του 490 π.Χ. Στην πόλη επικρατεί πανικός, γιατί πληροφορηθήκαμε ότι οι Πέρσες, αφού κατέστρεψαν την Ερέτρια, στρατοπέδευσαν στον Μαραθώνα. Στην πόλη, άλλοι πολίτες έχουν την άποψη να κλειστούμε μέσα στα τείχη και να περιμένουμε, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε σε ανοιχτή μάχη στην πεδιάδα του Μαραθώνα. Στο τέλος επικράτησε η δεύτερη άποψη και αμέσως στείλαμε αγγελιοφόρο στη Σπάρτη και ζητήσαμε βοήθεια. Οι Σπαρτιάτες όμως επικαλέστηκαν θρησκευτικούς λόγους και δεν έστειλαν στρατιώτες. Έτσι, λοιπόν, εμείς, 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς με τον οπλισμό μας και με αρχηγό τον Μιλτιάδη στρατοπεδεύσαμε στον Μαραθώνα, απέναντι από τους Πέρσες. 

Για πέντε ημέρες κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία να επιτεθεί. Μέχρι που μαθαίνουμε ότι οι Πέρσες απομάκρυναν το ιππικό τους. Ήθελαν με αυτή την κίνηση να στείλουν το ιππικό με καράβια προς την αφύλακτη Αθήνα, για να την κατακτήσουν. Η κίνηση αυτή των Περσών έδωσε την ευκαιρία στον Μιλτιάδη να ξεκινήσει την επίθεση. Οι Πέρσες είχαν απλωθεί προς τη μεριά της θάλασσας με ισχυρό κέντρο και αδύνατα άκρα, ενώ σε εμάς ο Μιλτιάδης εφάρμοσε το σχέδιο «λαβίδα» με αδύνατο κέντρο και ισχυρά άκρα. Αφού μας εμψύχωσαν οι αρχηγοί δόθηκε το σύνθημα της επίθεσης. Οι τοξότες των Περσών δεν μπόρεσαν να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, αφού το έδαφος ήταν ελώδες και ανηφορικό. Οι Πέρσες στρατιώτες δεν μπορούσαν να συγκριθούν με εμάς, τους οπλίτες, που ήμαστε καλυμμένοι με πανοπλίες από πάνω μέχρι κάτω. Εγώ και οι υπόλοιποι οπλίτες που ήμαστε στα άκρα απωθήσαμε τους Πέρσες και τους καταδιώξαμε ως τη θάλασσα Το κέντρο των Περσών που είχε διεισδύσει στο αδύνατο κέντρο μας. Τελικά βρέθηκε περικυκλωμένο από εμάς που γυρίσαμε προς τα πίσω. Η μάχη δόθηκε σώμα με σώμα Αθηναίοι και Πλαταιείς σκοτώσαμε όποιον Πέρση βρίσκαμε μπροστά μας. Ο τρόμος των Περσών ήταν μεγάλος. Όσοι γλίτωσαν από τη σφαγή πνίγηκαν στους βάλτους της περιοχής. Οι ηττημένοι μπήκαν κακήν κακώς στα καράβια τους. Εμείς νιώθαμε περήφανοι για τη νίκη μας. Καταλάβαμε ότι οι Πέρσες, που και μόνο ακούγοντας το όνομά τους νιώθαμε φόβο, δεν ήταν αήττητοι. Αφού θάψαμε τους νεκρούς μας και παρά τη μεγάλη κούραση από τη μάχη κατευθυνθήκαμε προς την Αθήνα, γιατί οι Πέρσες με τον στόλο τους πήγαιναν προς αυτήν. Δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Έπρεπε να υπερασπιστούμε την πόλη μας, τις οικογένειές μας, τους τάφους των προγόνων μας και την ελευθερία μας...                                                                                               Βασίλης Π. Α' 4

Ήμουν στην δεξιά πτέρυγα που την διοικούσε ο Καλλίμαχος. Παραταχθήκαμε και με βάση το σχέδιο του Μιλτιάδη επιτεθήκαμε στους Πέρσες, πολεμώντας με πάθος και με τόλμη. Οι Πέρσες στην αρχή τα έχασαν, αλλά μετά από λίγο έτρεξαν να μας πολεμήσουν στο κέντρο του στρατού μας που ήταν 3-4 σειρές μόνο....  δεξιά και η αριστερή πτέρυγα απλώθηκαν και περικύκλωσαν τους Πέρσες. 

Εκείνοι προσπαθούσαν να διαφύγουν, που βέβαια μερικοί τα κατάφεραν και πήγανε στα πλοία τους, αλλά αυτοί ήταν ελάχιστοι. Το δυσάρεστο είναι ότι ο καλύτερος μου φίλος έχασε το χέρι όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες και συναγωνιστές μας. Σκοτώθηκαν περίπου 6000 Πέρσες και 192 Έλληνες. Όταν περικυκλώσαμε τους Πέρσες ένιωθα χαρούμενος και είχα περισσότερο θάρρος γιατί πια ήμουν σίγουρος πως δεν θα χάναμε. Παρόλα αυτά στην αρχή της μάχης ήμουν τρομερά αγχωμένος μιας και ήμουν στην πρώτη σειρά της δεξιάς πτέρυγας.....

                                                                                       Κωστής Δημητρακόπουλος  Α΄ 2

 Η σκληρή μάχη στον Μαραθώνα θα μου μείνει αξέχαστη. Είναι μια από τις πιο συγκλονιστικές και ανατρεπτικές μάχες που έχω ζήσει και ακούσει. Οι Πέρσες είχαν αγκυροβολήσει στην Ερέτρια, την οποία κατέστρεψαν. Εκεί, σκοτώθηκαν πολλοί σύμμαχοι και συμπατριώτες μας. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκαν στον Μαραθώνα, όπου στρατοπέδευσαν. Εμείς, 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς με στρατηγό τον έμπειρο και πολυμήχανο Μιλτιάδη περιμέναμε τα στρατεύματα από την Σπάρτη, τα οποία τελικά δεν εμφανίστηκαν. Επομένως, ο στρατηγός μας μάς παρέταξε. Ήμουν στην δεξιά πτέρυγα, υπό τις διαταγές του ικανού πολέμαρχου Καλλίμαχου. Ο Μιλτιάδης είχε αποδυναμώσει το κέντρο του στρατού και είχε ενισχύσει τα δύο άκρα για να περικυκλώσουμε τις πολλαπλάσιες περσικές δυνάμεις. Το σχέδιο ήταν αρκετά έξυπνο. Έμενε να δούμε πώς θα εκδηλωνόταν στην μάχη. Ήμασταν αγχωμένοι αλλά και αποφασισμένοι πως θα εμποδίζαμε την περσική δύναμη. Μόλις δόθηκε το σύνθημα, ξεκινήσαμε να τρέχουμε. Οι Πέρσες φαίνονταν ξαφνιασμένοι! Όταν κατεβήκαμε την πλαγιά, έγινε μάχη

σκληρή. Οι Πέρσες ήταν σίγουροι πως θα κέρδιζαν, επειδή ήταν πιο πολλοί και καλύτερα εξοπλισμένοι. Παρόλα αυτά, καταφέραμε να τους περικυκλώσουμε και να υπερισχύσουμε. Τους κυνηγάγαμε μέχρι την θάλασσα. Κερδίσαμε! Κερδίσαμε για πρώτη φορά τον περσικό στρατό! Και μάλιστα, είχαμε ελάχιστες απώλειες, κοντά στους 200, σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που είχαν 6000 περισσότερους! Τελικά, οι Πέρσες δεν ήταν τόσο δυνατοί όσο νομίζαμε.

                                                                                               Στάθης Δ.  Α΄2

                                                                                                                   

Οι Πέρσες είχαν στρατοπεδεύσει στον Μαραθώνα. Εμείς, με αρχηγό τον Μιλτιάδη πήγαμε να πολεμήσουμε 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς εκείνη την ημέρα παραταχτήκαμε για τη μάχη. Το άγχος με κυρίευσε. Όμως ήθελα να σώσω την πατρίδα μου, κι ας έφερνε αυτό τον θάνατο μου. Εμπιστευόμουν απόλυτα στους συμπολεμιστές μου. Ο Μιλτιάδης ήτα πολύ έξυπνος στρατηγός, καθώς ενίσχυσε τα πλάγια, αφήνοντας λιγότερους στο κέντρο. Τρέξαμε προς τον αντίπαλο, που αιφνιδιάστηκε βλέποντας μας να τους πλησιάζουμε δίχως δισταγμούς. Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτόμουν  τίποτα. Είχα χαιρετήσει τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου σε περίπτωση που πέθαινα. Η μάχη κράτησε 2:30 ώρες . Ο Μιλτιάδης είχε δίκιο. Οι Πέρσες επιτέθηκαν στο κέντρο.

Εμείς με το σχέδιο του Μιλτιάδη καταφέραμε και τους κατατροπώσαμε. Σκοτώθηκαν 6000 Πέρσες και μόνο 192 Έλληνες. Οι εναπομείναντες Πέρσες έτρεξαν στα πλοία τους κι έφυγαν. Νικήσαμε! Οι Πέρσες δεν ήταν ανίκητοι.

                                                                                                                        Λουκάς Π. Α΄4

...Όταν μάθαμε ότι οι Σπαρτιάτες δεν θα μας βοηθήσουν, χάσαμε την ελπίδα μας. Βλέπαμε τους Πέρσες ντυμένους με τις πολύχρωμες στολές τους, με τα μακριά τόξα τους και τα δόρατά τους και μας κόπηκαν τα πόδια. Τότε μίλησε ο Μιλτιάδης και είπε ότι πρέπει να δώσουμε τώρα την μάχη εφόσον έχουμε την βοήθεια των Θεών.

Έτσι λοιπόν με αρχηγό τον Μιλτιάδη παραταχτήκαμε στο κέντρο με μισό βάθος, ενώ δεξιά και αριστερά με πλήρες βάθος. Εγώ ήμουν στο κέντρο και ήμουν πολύ αγχωμένος, γιατί θα κάναμε την πρώτη σύγκρουση με το πιο ισχυρό τμήμα του περσικού στρατού. Αρχίσαμε να τρέχουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε κατά πάνω τους ενώ έπεφταν βροχή τα περσικά βέλη. Την ίδια στιγμή τα ισχυρά άκρα των Ελλήνων άρχισαν να πλαγιοκοπούν τους Πέρσες. Ο περσικός στρατός βρέθηκε περικυκλωμένος και οι στρατιώτες το έβαλαν στα πόδια.

Εμείς τους ακολουθούσαμε από πίσω ενώ προσπαθούσαν να φτάσουν στα πλοία τους. Έτσι οδηγηθήκαμε στη νίκη.

 Ήταν μια σκληρή μάχη όπου 192 Έλληνες και 6.400 Πέρσες έχασα την ζωή τους.                                                                           
                         Έλενα Καράβη   Α΄2


* Στους μαθητές και στις μαθήτριες δόθηκε η περιγραφή του Ηροδότου για τη μάχη του Μαραθώνα.

Συνέντευξη με έναν λογοτεχνικό ήρωα...

Οι μαθητές/ριες του Γ' 2 συναντούν τον Θανάση από το βιβλίο "Στη διαπασών" και συζητούν μαζί του...

-Γεια σου, Θανάση! Διαβάσαμε για σένα στο βιβλίο του Β. Παπαθεοδώρου «Στη διαπασών» και θέλαμε πολύ να σε συναντήσουμε και να μιλήσουμε μαζί σου... Θανάση, γιατί δε σου αρέσει το σχολείο;

Πιστεύω ότι το σχολείο είναι βαρετό. Σε ποιον αρέσει το σχολείο; Όποιον και να ρωτήσεις όχι θα σου πει. Με εμποδίζει να ζήσω την καθημερινότητά μου. Είναι φυλακή για μένα.

-Γιατί μισείς τους καθηγητές και τους συμμαθητές σου;

Τους καθηγητές είναι λογικό να τους μισώ, αφού με έχουν αφήσει δύο χρόνια στην ίδια τάξη. Οι συμμαθητές μου μού είναι αδιάφοροι. Είναι εντελώς διαφορετικοί από μένα και ανώριμοι. Όλοι τους εκεί μέσα μου τη δίνουν.

-Ποιες είναι οι ασχολίες σου;

Οι μόνες ασχολίες που είχα από μικρός ήταν ο δρόμος κι η μουσική. Α! μου αρέσει και το ποδόσφαιρο. Και τώρα θα πάρουμε τα σώβρακα από τους Βούλγαρους. Καταλαβαίνεις σε ποια ομάδα αναφέρομαι...

-Από πότε είσαι Ολυμπιακός;

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΑΑ! Μου αρέσει να πηγαίνω στο γήπεδο, γιατί εκεί πραγματικά εκτονώνομαι.

-Πιστεύεις ότι οι παρέες σου σε είχαν επηρεάσει αρνητικά;

Ναι, αλλά δεν τους κρατώ κακία.

-Είναι αλήθεια ότι λατρεύεις τη μουσική;

Ναι, η μουσική με εκφράζει. Είναι η ζωή μου, Περισσότερο μ’ αρέσουν τα ροκ κομμάτια, διότι ταυτίζομαι με αυτά. Μου αρέσει να ακούω τη μουσική δυνατά, στη διαπασών! Τρελαίνομαι! Η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να ξεφεύγω από την πραγματική ζωή και τα προβλήματά μου

-Γιατί συμπεριφέρθηκε με τέτοιο τρόπο στη Λουΐζα;

Κοίτα, δεν ήθελα να συμπεριφερθώ έτσι. Απλά δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ αυτά που αισθανόμουν γι’ αυτή. Σκεφτόμουν ότι της άξιζε κάποιος καλύτερος από μένα. Όσο και να με πληγώνει αυτό που λέω...

-Είναι αλήθεια ότι είσαι ερωτευμένος με τη Λουΐζα;

Είμαι ή δεν είμαι εσένα τι σε νοιάζει; Τέλος πάντων... ναι είμαι!

-Έχεις ξανανιώσει έτσι για άλλη κοπέλα;

Όχι, δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Η Λουΐζα είναι η μόνη κοπέλα που με έχει κάνει να την ερωτευτώ τόσο πολύ.

-Θα ήθελες να συναντήσεις τον πραγματικό σου πατέρα και από εδώ και πέρα να μένετε μαζί;

Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω. Δε θα ήθελα να ξαναδώ ποτέ τον Τάκη

-Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι από τη ζωή σου τι θα ήταν αυτό;

Να σου πω την αλήθεια, δεν θα ήθελα να αλλάξω τίποτα, γιατί από αυτά που έγιναν έμαθα πολλά. Ίσως, βέβαια, θα ήθελα να μην έχω στενοχωρήσει τη μητέρα μου και κάποιους ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν. Καθημερινά με τη μητέρα μου είχαμε πολλές κόντρες, καθώς είχαμε διαφορετικές απόψεις για τη ζωή. Είναι, όμως, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου...

-Ποιο ρόλο έχουν στη ζωή σου όλες αυτές οι εμπειρίες;

Με έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο και πιστεύω ότι κάποιοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τους άλλους.

-Τι σε έκανε να αλλάξεις;

Ο θάνατος του πιο αγαπημένου μου προσώπου...

-Ναι, το μάθαμε... Συλλυπητήρια... Σε ευχαριστούμε, Θανάση, που δέχτηκες να μιλήσεις μαζί μας!

Δημιουργίες εμπνευσμένες από το βιβλίο "Στη διαπασών"...

Δημιουργίες εμπνευσμένες από το βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου "Στη διαπασών"...

Προστέθηκαν νέες εργασίες!