Σήμερα στο τελευταίο μάθημα για το 2020 με το Α5 αφιερώσαμε 20 λεπτά, για να...στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο με ευχές και να αναλογιστούμε πράγματα ή καταστάσεις που μας δίνουν δύναμη! Καλά Χριστούγεννα με υγεία!
Πηγή: https://images.app.goo.gl/ERzA6Cm5KhcCABJS7
Στη δραστηριότητα αυτή αξιοποιείται μια ιδέα που στηρίζεται σε βασικά θεωρητικά εργαλεία της παιδικής λογοτεχνίας, τα βιβλία χωρίς λέξεις (wordless books). Οι μαθητές/τριες εργάστηκαν ομαδοσυνεργατικά και μέσα από τον τίτλο, το εισαγωγικό σημείωμα (περικείμενο) και τις παραπάνω εικόνες οδηγούνται στο κείμενο (βλ. ενότητα 4: Ένα ταξίδι επιστημονικής φαντασίας). Στη συνέχεια, πήγαμε στο κείμενο, για να συγκρίνουμε τη δική τους ιστορία με αυτή του Λουκιανού...και να διαπιστώσουμε αν τον έχουμε... ξεπεράσει στη δημιουργική φαντασία. Ξέρετε και ο Λουκιανός χρησιμοποίησε στη δική του ιστορία ένα νησί, ανθρώπους, καράβι και...φελλούς :-).
Οι δικές μας ιστορίες...
Tο ταξίδι στην Ιλιάδα ήταν
μαγευτικό. Προς τον δρόμο μας, καβαλώντας τα δελφίνια με κεφάλια καρχαριών, μας
περιτριγύριζαν καράβια. Στην Ιλιάδα πήγαμε σε πεντάστερο ξενοδοχείο με τεράστια
πισίνα στην οποία μας περίμεναν οι θεοί πίνοντας κρασιά και τρώγοντας
σουβλάκια. Το απόγευμα πήγαμε σε ψαροταβέρνα και μετά σε κλαμπ. Την επόμενη
μέρα κάναμε μπάνιο στην πισίνα αλλά μετά επειδή ήμασταν κουρασμένοι γυρίσαμε με
το ιδιωτικό μου αεροπλάνo. Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής
από την Τροία προς τη Σαντορίνη. Ο καιρός ήταν πολύ κακός και γι’ αυτό είχαμε
αρκετές αναταράξεις. Μετά από μία ώρα ταξιδιού το αεροπλάνο μας χτυπήθηκε από
κεραυνό. Ο μόνος τρόπος σωτηρίας μας ήταν οι μαγικοί φελλοί οι οποίοι μεγαλώνουν και γίνονται μεγάλες βάρκες. Μετά από πολλές μέρες περιπλάνησης φτάσαμε στην Σαντορίνη. Καθώς προσκυνούσαμε για το γεγονός ότι φτάσαμε σώοι και ασφαλείς, συνειδητοποιήσαμε τι έκαναν αυτοί οι φελλοί και αποφασίσαμε να κάνουμε μεγαλύτερα ταξίδια. Έτσι την επόμενη μέρα αποφασίσαμε να πάμε στην Αφρική…
To be continued...
Φίλιππος,
Μιχάλης, Γιώργος, Φαρμπόντ
Μια μέρα τρεις εξωγήινοι αποβιβάστηκαν σε ένα γήινο πολεμικό
καράβι.Το καράβι άραξε και οι εξωγήινοι έτρεχαν πάνω στην θάλασσα με τα μαγικά
σανδάλια τους.Στην πορεία, οι εξωγήινοι
βρήκαν τους μαγικούς φελλούς και τους αντάλλαξαν με ένα σκαφος στο οποίο
βάλανε τουρμπίνες και πήγαν πίσω στο διάστημα.
Θεοφάνης, Αντώνης, Γιώργος
Πριν
πολλά χρόνια ένα καλοκαίρι αποφασίσαμε να πάμε σε ένα νησί το οποίο δεν
είχε επισκεφτεί κανείς για να το εξερευνήσουμε. Ήμασταν μια παρέα πέντε νεαρών
γύρω στα 18. Συναντηθήκαμε στο κοντινότερο λιμάνι της περιοχής μας και
περιμέναμε να έρθει το καράβι. Αφού πήραμε το καράβι ξεκίνησε το μεγαλύτερο
ταξίδι της ζωής μας. Ταξιδεύαμε στο πέλαγος για αρκετή ώρα απολαμβάνοντας τον
καθαρό αέρα. Ήμασταν ενθουσιασμένοι, καθώς βλέπαμε το νησί από μακριά. Ήταν
μεγάλο, καταπράσινο και γαλήνιο. Φτάνοντας παρατηρήσαμε το πόσο όμορφο και
ονειρώδες ήταν το τοπίο. Τα κελαηδίσματα των πουλιών δεν ήταν καθόλου
ενοχλητικά αλλά αντιθέτως σε ηρεμούσαν. Τα υπόλοιπα ζώα έδειχναν ήρεμα και πολύ
φιλικά. Μαγεμένοι από το τοπίο ήρθε η στιγμή που θα ξεκινούσαμε την εξερεύνηση.
Επίσης οι καρποί των δέντρων ήταν πολύ εύγευστοι. Περπατώντας συναντήσαμε μια
σπηλιά στην οποία αποφασίσαμε να κατασκηνώσουμε επειδή ξέραμε πως θα μείνουμε
στο νησί για αρκετές ώρες. Όταν ο ήλιος άρχισε να δύει συνειδητοποιήσαμε πως
έπρεπε να γυρίσουμε. Μαζέψαμε γρήγορα τα πράγματά μας και ανεβήκαμε στο καράβι.
Είχαμε απομακρυνθεί ελάχιστα από το νησί. Ξαφνικά είδαμε κατάμαυρα σύννεφα να
καλύπτουν τον ουρανό. Εκείνη την στιγμή ξέσπασε μια καταιγίδα και τι καράβι
αναποδογύρισε με αποτέλεσμα να προκληθούν φθορές από την πίεση του νερού. Τότε
κάτι αναπάντεχο συνέβη. Μια μαγική
δύναμη βγήκε μέσα από την θάλασσα και μας έκανε να περπατάμε πάνω στο νερό.
Όταν επιστρέψαμε στο νησί βρήκαμε ένα σεντούκι με φελλούς που ήταν μαγικοί. Ο
κάθε φελλός έδινε στον καθένα μας μια μαγική δύναμη. Μπορούσαμε να μιλάμε με τα
ζώα του νησιού και τους ζητήσαμε βοήθεια.
Στο νησί δεν μας έμειναν πολλές προμήθειες για να επιβιώσουμε.
Μέρα με τη μέρα η κατάσταση γινόταν χειρότερη καθώς κανείς δεν ερχόταν για βοήθεια. Έτσι πέρασε μια εβδομάδα στο νησί. Την επόμενη μέρα αντικρίσαμε ένα κοπάδι δράκων να πετάει προς το μέρος μας. Επιτέλους ήρθε βοήθεια. Έπειτα ανεβήκαμε πάνω στους δράκους και γυρίσαμε πίσω.
Δέσποινα,
Δήμητρα, Μαρία, Κρίνα, Γιαμάν
Μια
φορά κι έναν καιρό τρεις φίλοι ταξίδεψαν σε ένα πανέμορφο νησί. Όταν κατέβηκαν
από το πλοίο τους και κολυμπούσαν προς το νησί, ένιωσαν κάτι περίεργο στα
παπούτσια τους. Όταν τα έβγαλαν για να
δουν τι είναι, πρόσεξαν ότι τα παπούτσια τους είναι γεμάτα φελλούς. Τότε
πετάχτηκε από έναν θάμνο ένας μάγος και τους καταράστηκε. Θα είχαν φελλούς για
πάντα αν δεν μπορούσαν να φύγουν από το νησί. Οι τρεις φίλοι φοβήθηκαν, γιατί
ήξεραν ότι δεν θα μπορούσαν να φύγουν εύκολα ζωντανοί από εκεί. Τότε ο μάγος
εξαφανίστηκε. Όλοι πήγαν να ψάξουν τον μάγο, αλλά αυτός είχε πάει πολύ μακριά
σε άλλο νησί. Τότε πετάχτηκε από μια σπηλιά ένας άλλος μάγος, που είπε ότι θα
τους βοηθήσει, αν τον βοηθήσουν να κλειδώσει τον άλλο μάγο στην φυλακή. Ο καλός
μάγος εμφάνισε 3 χειροπέδες και τους έκανε 3 φορές πιο γρήγορους για να τους
βοηθήσει να φυλακίσουν τον κακό μάγο. Οι τρεις φίλοι ήταν τόσο γρήγοροι που
έπιασαν τον κακό μάγο σε 1 δευτερόλεπτο, και τότε ο καλός μάγος τους
ευχαρίστησε και τους ξεκαταράστηκε. Οι
τρεις φίλοι ήταν τόσο χαρούμενοι που τα παπούτσια τους δεν ήταν πια γεμάτα
φελλούς!
Θοδωρής,
Βαγγέλης, Μάνος, Βάιος
Μια φορά και έναν καιρό
ταξιδεύαμε με την οικογένειά μας με ένα καράβι και πηγαίναμε στις Μπαχάμες.
Κάποια στιγμή χάσαμε την οικογένειά μας. Μας βρήκαν δυο ναύτες και μας πέταξαν
στη θάλασσα χωρίς να το καταλάβει κανείς. Ήμασταν
στα βαθιά και φοβόμασταν. Τότε βρήκαμε
κάτι τεράστιους φελλούς και τους κάναμε σωσίβιο. Μετά από αρκετή ώρα είδαμε
ένα νησί και πήγαμε προς αυτό. Εκεί βρήκαμε ένα πολύ παράξενο παλιό καράβι με
το οποίο αποφασίσαμε να κυνηγήσουμε τους κακούς ναύτες. Συναντήσαμε το καράβι μας
και βρήκαμε τους ναύτες που μας πέταξαν στη θάλασσα. Τους πετάξαμε και τους δώσαμε τους φελλούς, για να μην πνιγούν.
Σταυρούλα, Ζωή,
Νίκος, Ελίνα
Κάποτε ήταν τρεις νέοι άντρες ναυτικοί οι οποίοι αποφάσισαν να πάνε
με το καράβι τους μια βόλτα στην θάλασσα. Αφού ταξίδευαν για ώρες ολόκληρες
ξέμειναν σε ένα βραχώδες ερημονήσι. Εκεί δεν υπήρχε τίποτα εκτός από
καταπράσινα δέντρα. Όπως περπατούσαν στο
νησί ένας από αυτούς σκόνταψε σε έναν βράχο στον οποίο ήταν ακουμπισμένοι πίσω
του τέσσερεις φελλοί. Όταν τους αγγίξανε
εξαφανίστηκαν και ξαφνικά ήρθε ένα καραβάκι στο οποίο μέσα ήταν τρία άλλα
άτομα. Μόλις και οι νεοφερμένοι κατέβηκαν από το καράβι τους του εξήγησαν ότι
οι φελλοί ήταν δικοί τους και μπορούσαν να τους καλέσουν όταν τους άγγιζε κάποιος.
Ύστερα αφού γνωριστήκανε γίνανε όλοι φίλοι.
Φραγκώ, Λυδία,
Νεφέλη
Και μερικές ακόμη δημιουργίες!
Μαρία Π.
Φίλιππος Π.
Σ ολωμός Διονύσιος ο εθνικός ποιητής των Ελλήνων
Ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά
την δημοτική γλώσσα και άνοιξε
το δρόμο για τη χρησιμοποίηση της στη λογοτεχνία.
Λ άμπρος ποίημα που άρχισε να
επεξεργάζεται το διάστημα 1824-1826, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε.
Ω ς παγκόσμια ημέρα Ελληνικής Γλώσσας
έχει οριστεί η ημερομηνία του θανάτου του (9 Φεβρουαρίου).
Μ εσολόγγι η ηρωική έξοδο των
κατοίκων, αναφέρεται το έργο του Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, σε ομοιοκατάληκτο
δεκαπεντασύλλαβο στίχο.
Ο ι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, ο Ύμνος
εις την Ελευθερία και ο Κρητικός είναι τα πιο αξιοσημείωτα έργα του.
Σ υγγραφή του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερία», οι
δύο πρώτες στροφές έγιναν ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας και ύστερα της Κύπρου.
Μαριλένα Τ.
_Flaxman_Ilias_1793%2C_gestochen_1795%2C_186_x_358_mm.jpg/1024px-(6)_Flaxman_Ilias_1793%2C_gestochen_1795%2C_186_x_358_mm.jpg)
Δίας: Ποσειδώνα όσο έλειπες πήραμε
κάποιες αποφάσεις. Όλοι οι θεοί
Πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα ο Οδυσσέας να γυρίσει στην πατρίδα του.
Ποσειδώνας: Κάνατε συμβούλιο όλοι μαζί χωρίς εμένα; Δεν
με υπολογίζετε καθόλου; Ο Οδυσσέας είναι ο άνθρωπος που τύφλωσε το γιο μου τον
Πολύφημο. Πρέπει να πληρώσει για το
σφάλμα του.
Δίας: Έχεις δίκιο, αλλά δεν πέρασε ήδη πολλά; Και
μην ξεχνάς ότι ο Οδυσσέας πάντα μας τιμά και μας σέβεται.
Ποσειδώνας: Πατέρα των αθανάτων Κρονίδη
εγώ δεν συμφωνώ με αυτό. Δεν του αξίζει να γυρίσει πίσω.
Δίας: Το έχουμε αποφασίσει ήδη και πρέπει και εσύ
να ακολουθήσεις την αρχή της πλειοψηφίας. Δεν μπορεί ένας να αντιστέκεται στους
πολλούς.
Ποσειδώνας: Αφού το έχετε ήδη αποφασίσει
τί μπορώ να κάνω και εγώ; Ας γίνει το θέλημα των πολλών.
Νεφέλη
Λ.
Δίας:
«Ποσειδώνα κυρίαρχε της θάλασσας, γιατί δεν αφήνεις τον δύσμοιρο Οδυσσέα να
γυρίσει στην πατρίδα του την Ιθάκη πίσω στην οικογένεια του μετά από όλα όσα
έχει υποστεί;»
Ποσειδώνας
(θυμωμένος
απάντησε): «Αδελφέ μου Δία, του γιού μου το μοναδικό του μάτι τύφλωσε ο
βάρβαρος Οδυσσέας. Πώς μπορώ να συγχωρήσω μια τέτοια πράξη προς έναν ισόθεο
Κύκλωπα;»
Δίας: «Μα ο
Οδυσσέας είναι ένας άνθρωπος πιστός στους θεούς με μεγάλη διαφορά από τους
υπόλοιπους θνητούς, ξεπερνώντας όλους στις θυσίες προς εμάς.»
Ποσειδώνας:
«Κρονίδη Δία θα πνίξω το θυμό μου και θα βοηθήσω τον δύστυχο Οδυσσέα υπό έναν
όρο. Να βοηθήσεις και εσύ το γιό μου τον Πολύφημο να βρει την όραση του.
Ο Δίας συμφώνησε σε αυτή την
δίκαιη ανταλλαγή και έληξε αυτή τη συζήτηση ευχαριστημένος από την αντιμετώπιση
του Ποσειδώνα.
Παναγιώτης
Π.
Παρευρισκόμενοι
όλοι οι θεοί στο πρώτο συμβούλιο που γίνεται στον Όλυμπο με αφορμή τις
ευθύνες που ρίχνουν οι άνθρωποι στους θεούς για όλα τα
κακά που τους συμβαίνουν καθώς και για
τον νόστο του Οδυσσέα , ο θεός Ποσειδώνας
παρακολουθεί με προσοχή όλα αυτά
που διαδραματίζονται μπροστά του.
Γεμάτος οργή και θυμό παίρνει τον λόγο
απευθυνόμενος στον Δία.
Ποσειδώνας : Εσύ πατέρα των θεών αλλά και όλων των ανθρώπων , ζητάς να
λησμονήσω και να λυπηθώ τον
Οδυσσέα που τόσα χρόνια περιπλανιέται στις αγριεμένες θάλασσες ,ενώ γνωρίζεις
την αιτία της οργής μου;
Δίας: Αλίμονο, Ποσειδώνα, αν δεν συμμερίζομαι τον πόνο
σου, αλλά ο Οδυσσέας έχει ήδη τιμωρηθεί από τους θεούς για αυτήν του την πράξη.
Τόσα χρόνια περιπλανιέται μακριά από την
πατρίδα του, την Ιθάκη.
Ποσειδώνας: Για όλα τα δεινά που τον έχουν συμβεί είναι υπεύθυνος μονάχα εκείνος , οπότε είναι
άξιος την τιμωρίας που του έχει
επιβληθεί.
Δίας : Αρκετά Ποσειδώνα, ας μην ξεχνάμε ότι ο Οδυσσέας
έχει δείξει ευσέβεια προς τους θεούς όλα αυτά τα χρόνια!
Ποσειδώνας :Ναι πατέρα των θεών, πως μου ζητάς όμως να ξεχάσω
και να συγχωρέσω τον άνθρωπο που τύφλωσε
το παιδί μου;
Δίας : Ποσειδώνα,
η μοίρα του Οδυσσέα, θα ληφθεί με βάση την πλειοψηφία των θεών. Επομένως
αν οι υπόλοιποι θεοί συμφωνούν να
επιστρέψει στην Ιθάκη ο Οδυσσέας τότε
και εσύ είσαι υποχρεωμένος να
υποχωρήσεις και να αποδεχτείς την
απόφαση των θεών.
Τότε
οργισμένος και θυμωμένος ο Ποσειδώνας
έφυγε από το συμβούλιο των θεών.
Αλεξάνδρα
Π.
-Δία
όπως ξέρεις ο Οδυσσέας τύφλωσε τον γιο μου τον Κύκλωπα. Αυτό που έκανε ο
Οδυσσέας μένει ασυγχώρητο. Πρέπει να συνεχιστούν τα βάσανα του Οδυσσέα, είπε ο Ποσειδώνας.
-Μα Ποσειδώνα δεν
πιστεύεις ότι ο Οδυσσέας πέρασε ήδη αρκετά βάσανα, παλεύει για να φτάσει στην
πατρίδα του. Είκοσι χρόνια παλεύει για να φτάσει στην Ιθάκη, απάντησε ο Δίας.
-Ναι, όμως ο Κύκλωπας
θα μείνει για πάντα τυφλός, δε θα ξαναδεί φως, είπε ευθύς ο Ποσειδώνας.
-Λυπάμαι, Ποσειδώνα,
αλλά πρέπει να ελευθερωθεί από τα βάσανά του. Είναι ο θνητός που ξεχωρίζει από
όλους τους υπόλοιπους θνητούς
Ιωάννα
Κ.
Καθώς οι θεοί κάνανε συμβούλιο
στον Όλυμπο έφτασε ο Ποσειδώνας νευριασμένος και τότε ο Δίας σηκώνεται και του
εξηγεί τι είχανε συζητήσει :
Ποσειδώνας:
Μα , πώς το κάνεις αυτό Δία ; Αυτός
τύφλωσε τον γιο μου και εμείς θα τον αφήσουμε να γυρίσει πίσω ;
Δίας:
Μα έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ τόσα χρόνια και μακριά από την οικογένειά του.
Δεν είναι σωστό να τον αφήνουμε μακριά από την πατρίδα του.
Ποσειδώνας:
Ποιο είναι το σωστό; Να τον αφήσουμε να γυρίσει πίσω; Εγώ αποκλείεται να τον
αφήσω!
Δίας:
Όλοι οι θεοί συμφωνούν. Εσύ δεν μπορείς να διαφωνείς .
Ποσειδώνας:
Άμα χρειαστεί θα είμαι μόνος μου και θα προσπαθήσω με κάθε τρόπο για να μην
γυρίσει πίσω ο Οδυσσέας !
Δίας:
Ποσειδώνα , δεν πρέπει να είσαι τόσο θυμωμένος . Εξάλλου έχουν περάσει τόσα
χρόνια και έχει τιμωρηθεί ήδη που ήταν τόσα χρόνια μακριά από το σπίτι του και την πατρίδα του .
Ποσειδώνας:
Η τιμωρία για αυτόν δεν θα τελειώσει
ποτέ από τότε που τύφλωσε τον γιο μου!
Ελίνα
Σ.
Ποσειδώνας : Γιατί Ο Δία θέλεις να βοηθήσεις τον Οδυσσέα
να γυρίσει στην Ιθάκη ;
Δίας: Έχει ταλαιπωρηθεί τόσα χρόνια και παλεύει να
γυρίσει πίσω.
Ποσειδώνας : Εγώ διαφωνώ όμως Δία!!!
Δίας: Μα γιατί καλέ , Ποσειδώνα;
Ποσειδώνας : Δεν θα του επιτρέψω να γυρίσει πίσω γιατί
τύφλωσε τον γιο μου, τον Κύκλωπα και του αξίζει μία τιμωρία.
Δίας: Μα Ποσειδώνα έχει ταλαιπωρηθεί ήδη ο
καημένος. Είναι σαν να έχει τιμωρηθεί.
Ποσειδώνας : Θα ταλαιπωρηθεί και θα τιμωρηθεί διπλά για
αυτό που έκανε.
Δίας: Εγώ και οι υπόλοιποι θεοί κάναμε ένα
συμβούλιο. Και αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τον Οδυσσέα να γυρίσει πίσω στην
Ιθάκη.
Ποσειδώνας : Κάνατε συμβούλιο χωρίς εμένα; Εεε αυτό κι
αν είναι αίσχος. Τέλος πάντων σεβαστό αυτό που λες, Δία, αλλά εγώ δεν θα τον
βοηθήσω.
Ζωή Σ.
Πηγή: https://images.app.goo.gl/V9ecnTBQob4mBw3t8
Στο
ποτάμι σε χρειάζονται λυγερή να πας
Τον
άντρα σου να βοηθήσεις που στεναχώρια έχει.
Στο
ποτάμι λυγερή γοργά να πας τον μονάκριβό σου να παρηγορήσεις.
Γρήγορα
κάνει η λυγερή και φτάνει στο ποτάμι.
Τον
πρωτομάστορα βλέπει καθισμένο
Και
γρήγορα να τον μαλώσει που δεν δουλεύει πάει
«πρωτομάστορα, έχεις τους μαστόρους
να δουλεύουν και εσύ εδώ κοιμάσαι;»
Γυρνά
ο πρωτομάστορας και την κοιτά,
Τρόμαξε
η λυγερή να τόνε καταλάβει,
Πλανταγμένος
ήτανε ο κακομοίρης.
Ριζικό
καλό η μοίρα δεν τους έγραφε
«Τι έχεις άντρα μου καλέ, άντρα της
ζωής μου, άντρα μονάκριβέ μου;»
Σηκώνεται
ο πρωτομάστορας χωρίς δεύτερη κουβέντα
Αγκαλιά
του την επαίρνει,
Και
τελευταία φορά την εφιλεί,
Φωνάζει
ύστερα τους μαστόρους,
Να
τους πάρουν και τους δύο.
Σηκωμένη
στα χέρια την κρατά,
Και
στο αυτί της λέει σιγανά,
Μόνη
σου ποτέ δεν σε αφήνω.
Κατέβηκαν
στα θεμέλια και πέτρες άρχισαν να τους καταπλακώνουν.
Μαζί
στην ζωή, μαζί και στον θάνατο,
Ήτανε
οι τελευταίες τους λέξεις…
Ολίνα Σ.
«Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά
να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς της
Άρτας το γιοφύρι».
Αυτά
είπε το πουλάκι και σιώπησε. Στο μεταξύ, η θλίψη του πρωτομάστορα ήταν τόσο
μεγάλη που τον έκανε να νιώθει ένας ζωντανός νεκρός. Τα πάντα χάνονται για
εκείνον από την στιγμή που μαθαίνει για τη θυσία της γυναίκας του, που πρέπει
να γίνει για να στεριώσει το γιοφύρι. Αποφασίζει, όμως, να ακούσει την εντολή
του πουλιού και να μην προσπαθήσει να ξεφύγει από τη μοίρα. Έτσι το επόμενο
πρωί, η γυναίκα πάει στο γιοφύρι και οι εργάτες την ξεγελούν εγκλωβίζοντας την
μέσα σε αυτό. Αφού είχε πια εγκλωβιστεί η γυναίκα του στο γιοφύρι, ο
Πρωτομάστορας συνήλθε λίγο κι αισθάνθηκε μεγάλο δίλλημα. Να την στοιχειώσει
τελικά ή να την απελευθερώσει; Τελικά, αποφασίζει να μπει κι αυτός μέσα στο
γιοφύρι, ώστε να βρουν κοινό θάνατο. Άλλωστε, γι’ αυτόν η ζωή χωρίς την
πολυαγαπημένη γυναίκα του θα ήταν ανούσια. Έτσι προκειμένου να μην τη χάσει,
επιλέγει να πεθάνει μαζί της, δείχνοντας έτσι τη μεγάλη αγάπη που της έχει. Στην
συνέχεια, με εντολή του Πρωτομάστορα οι
μαστόροι ολοκληρώνουν το χτίσιμο του γιοφυριού. Το ποίημα τελειώνει μα την ευχή
που ξεστομίζουν ταυτόχρονα ο Πρωτομάστορας και η Λυγερή, ώστε το γιοφύρι να
στεριώσει και να μην γκρεμιστεί ποτέ.
Μαριλένα Τ.
Ήταν
μια ηλιόλουστη μέρα αλλά η θλίψη και η στεναχώρια του πρωτομάστορα ήταν μεγάλη. Εκείνη τη στιγμή
σήκωσε τα χέρια ψηλά και φώναξε <<Γιατί
Θεέ μου, να είναι έτσι η μοίρα μου και να πρέπει να θυσιάσω το πιο αγαπημένο
πρόσωπο της ζωής μου;>> Οι εργάτες τον κοίταζαν θλιμμένα και με
μεγάλο πόνο.
Έβλεπε τη γυναίκα του να πλησιάζει με χαρά
χωρίς να ξέρει τι πρόκειται να της συμβεί. Μόλις έφτασε άνοιξε τα χέρια της να
τον αγκαλιάσει, αλλά ο πρωτομάστορας δάκρυσε. Τότε η γυναίκα του απόρησε και
τον ρώτησε <<Γιατί αγαπημένε μου τα
μάτια σου είναι βουρκωμένα;>> Ξαφνικά ακούστηκαν αστραπές από τον
ουρανό και μια φωνή να τους λέει <<Κανείς
δεν θα θυσιαστεί και θα στεριώσω το γιοφύρι εγώ χωρίς κανέναν θάνατο>>.
Τότε όλοι κατάλαβαν πως ήταν ένα θαύμα του
Θεού και αμέσως γονάτισαν όλοι και τον ευχαρίστησαν με πρόσωπα γεμάτη αγάπη και
χαρά.
Ανδρομάχη Σ.
Γρήγορα
έλα και σε περιμένει ο αγαπημένος σου. Αυτή ντύθηκε, ετοιμάστηκε και πήγε . Όταν έφτασε ο πρωτομάστορας είπε
την αλήθεια στην γυναίκα του. Εκείνη από
καλή καρδία συμφώνησε κα δέχτηκε να θυσιαστεί. Έτοιμη να θυσιαστεί ο
πρωτομάστορας φωνάζει «θα θυσιαστώ και εγώ μαζί της αφού έτσι ήθελε η μοίρα».
Άρχισαν οι μάστορες να τους χτίζουν και οι ίδιοι ευχήθηκαν να στεριώσει το
γιοφύρι. Συγκινημένοι όλοι αποφάσισαν να δώσουν στο γιοφύρι το όνομα τους.
Γιώργος Χ.
Ο
πρωτομάστορας έμεινε έκπληκτος και συγκλονισμένος στο άκουσμα της είδησης ότι
πρέπει να θυσιάσει την γυναίκα του, για να στεριώσει το γιοφύρι. Αυτός από την
πρώτη στιγμή αρνήθηκε να θυσιάσει τη σύζυγό του χωρίς δεύτερη σκέψη, αφού είναι
το πιο αγαπημένο του πρόσωπο. Ουσιαστικά δεν δέχτηκε να συνεισφέρει για το
συλλογικό καλό και την κατασκευή ενός τόσο σπουδαίου έργου αλλά προτίμησε το
ατομικό καλό δηλαδή να μην θυσιάσει την γυναίκα του και να συνεχίσουν να ζουν
και οι δύο ευτυχισμένοι ενώ το γιοφύρι δεν χτίστηκε εν τέλει ποτέ.
Χριστίνα Μ.
