Γυναίκες στην Επανάσταση του 1821 μέσα από ακροστιχίδες...και "ζωντάνεμα" των εικόνων

 Οι μαθήτριες/μαθητές του Β2 εργαζόμενες/οι σε ομάδες έκαναν ακροστιχίδες για τις γυναίκες της Επανάστασης του 1821.

Αικατερίνη-Ρόζα Μπότσαρη

Αρχικά συζητήσαμε για το χρονικό της Επανάστασης με τη βοήθεια της ιστοσελίδας:

   https://anoixtosxoleio.weebly.com/25eta-mualpharhotau943omicronupsilon.html#

των συναδέρφων Σουδία Ιωάννη  & Ζερβού Γρηγόρη (τους οποίους και ευχαριστούμε).

Και στη συνέχεια μιλήσαμε για τη γυναίκα στην επανάσταση. Τονίστηκε ότι εκτός από τις επώνυμες υπήρχαν και πολλές ανώνυμες.

"Και βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες

γύρου στη φλόγα π’ άναψαν, και θλιβερά τη θρέψαν

μ’ αγαπημένα πράματα και με σεμνά κρεβάτια,

ακίνητες, αστέναχτες, δίχως να ρίξουν δάκρυ·"

(Δ. Σολωμός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ)

Αναμφισβήτητα, το γεγονός της επανάστασης δεν το δημιούργησαν μόνο ο Κολοκοτρώνης, ο Μπότσαρης, ο Παπαφλέσσας και ο Κανάρης . Πλάι τους πολέμησε και η Ελληνίδα γυναίκα...

Επίσης, μιλήσαμε για την αξία και τον λόγο αυτών των επετειακών εκδηλώσεων...

 

Οι ακροστιχίδες μας...

Μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης γεννήθηκε κατά την επίσκεψη της μητέρας της στον πατέρα της.

Πέθανε 22 Μαΐου το 1825 σε ηλικία 54 ετών.

Όλη την περιουσία της ξόδεψε τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης.

Υπήρξε μια από τις πιο σπουδαίες γυναίκες που έλαβε μέρος στην επανάσταση.

Με το βαθμό του υποναύαρχου τιμήθηκε μετά το θάνατό της.

Πολέμησε ηρωικά  και γενναία.

Ο Ιωάννης Κούτσης την πυροβόλησε και πέθανε.

Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρίας στην Κωνσταντινούπολη.

Λιμάνια ξένα ήταν το μέρος που αγόραζε μυστικά όπλα και πολεμοφόδια, τα οποία έκρυβε στο σπίτι της.

Ιδιοκτήτης του σπιτιού της έγινε ο Φίλιππος Δεμερτζής

Μπούμπουλης, ο οποίος ήταν απόγονος της ηρωίδας.

Νικόλαος Μπούμπουλης ήταν ένας απ’ τους γιους της.

Αφιέρωσε όλη της τη ζωή για την απελευθέρωση του έθνους της.

Ελένη Κ., Γιώργος Θ., Νάσος Κ., Χριστίνα Κ.

Ζούσε στην Κωνσταντινούπολη

Αφανής ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης

Ρώτησε σε αίτησή της στις 19/4/1865 γιατί άλλοι που πρόσφεραν λιγότερα στον Αγώνα πήραν σύνταξη και αυτή δεν πήρε τίποτα.

Αδελφός της ήταν ο έμπορος Χατζηβασίλης

Φιλικός ήταν ο αδερφός της στην Εταιρεία

Ο τόπος γέννησης της τα Ταταύλα της Κωνσταντινούπολης

Πιστοποίησαν αρκετοί οπλαρχηγοί, όπως ο Νικηταράς, την προσφορά της στην επανάσταση

Ο θάνατος της χρονολογείτε μετά το 1865

Υπήρξε σημαντική αγωνίστρια του 1821 που διέθεσε όλη της την περιουσία στον Αγώνα.

Λέγεται ότι έδρασε ως κατάσκοπος

Απελευθέρωση αιχμαλώτων έγινε εξαιτίας της και με κίνδυνο της ζωής της.

Βασίλης Κερ., Μάνος Κ., Μαρία Κ., Εύη Κ. Αλέξανδρος Κ.

 

Τουρκοαλβανοί προσπάθησαν να την αιχμαλωτίσουν.

Ζυγούρη ονόμασε ένα από τα τέσσερα παιδιά της.

Αποθανατίστηκε ο ηρωισμός της στα ηρωικά τραγούδια.

Βίωσε την τουρκική σκλαβιά.

Ενάντια του Αλή Πασά αγωνίστηκε το 1792.

Λάμπρο έλεγαν τον σύζυγο της.

Απαράμιλλο θάρρος και αγάπη για την Πατρίδα είναι δύο                     χαρακτηριστικά της.

Άννα Κ., Βασίλης Θ., Φωτεινή Κ. Γεράσιμος Κ.

 

Βισβίζης Αντώνιος ονομαζόταν ο σύζυγος της με τον οποίο απέκτησε 5 παιδιά

Ιστορικοί, όπως ο Σπηλιάδης, της δίνουν το όνομα «καταδρομέας του Αιγαίου».

Στη Ναυμαχία του Ευρίπου σκοτώθηκε ο άντρας της  

Βοήθεια πρόσφερε με το πλοίο της «Καλομοίρα» το οποίο χρησίμευσε και στις συνεδριάσεις του Αρείου Πάγου της Αν. Χέρσου Ελλάδας.

Ιδέα είχε να προσφέρει το πλοίο της ως πυρπολικό, όταν τελείωσαν τα χρήματά της και δεν μπορούσε να το συντηρήσει.

Ζούσε και καταγόταν από την Αίνο της Ανατολικής Θράκης

Ήταν ηρωική ναυμάχος του 1821 και βοήθησε στον Αγώνα.

Αθανασία Κ., Γιώργος Κ., Χριστίνα Κα.

*Αναμένεται και η Μαντώ Μαυρογένους…

Το ζωντάνεμα των εικόνων έγινε με την εφαρμογή: https://www.myheritage.gr/

 

Η Επανάσταση του ’21 είναι ένα από τα πιο σπουδαία γεγονότα της Ιστορίας της Νεότερης Ελλάδας και η αφετηρία της δημιουργίας και της αναγέννησης του Ελληνικού Κράτους. Παρά τη διχόνοια και τα μελανά της σημεία, οι πρόγονοί μας μάς παρέδωσαν ένα συμβόλαιο Ελευθερίας γραμμένο με το αίμα τους.

Για αυτό τον λόγο, ο Αγώνας του ’21 παραμένει διαχρονικός και επίκαιρος –όσο ποτέ-για τον Ελληνισμό. Υπάρχουν πολλές στιγμές στην ιστορία των Ελλήνων για τις οποίες πρέπει να νιώθουμε περήφανοι αλλά υπάρχουν και στιγμές οι οποίες πρέπει να μας προβληματίζουν. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να έχουμε το θάρρος να τις αντικρίζουμε και να τις αντιμετωπίζουμε για να διδασκόμαστε από τα λάθη μας και να επαναπροσδιορίζουμε την πορεία μας, αντλώντας δύναμη από το παράδειγμά τους για να ζήσουμε σε μια ελεύθερη πατρίδα. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η αξία των επετειακών εορτασμών, όχι στον ναρκισσισμό και στην προγονοπληξία, αλλά στον προβληματισμό, στην ενδοσκόπηση, στην άντληση παραδειγμάτων προς αποφυγή και στη δυνατότητα αποφυγής των λαθών του παρελθόντος.

Όπως, λέει κι ο Μακρυγιάννης: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκιάσει ή να χαλάσει, να λέγει εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκιάσουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». 

 

Συζήτηση-συνέντευξη με τη συγγραφέα Ιφιγένεια Τέκου και δραστηριότητες φιλαναγνωσίας

 Τη Δευτέρα 22/3/2021 είχαμε τη μεγάλη χαρά να έχουμε μαζί μας, στην ψηφιακή μας τάξη, τη συγγραφέα Ιφιγένεια Τέκου, " έναν πολύ ευγενικό και γλυκό άνθρωπο που μας μίλησε με τρόπο κατανοητό και μας έδωσε πολλές συμβουλές", όπως είπε η μαθήτρια Χριστίνα Κα.

Yolo ζεις μονάχα μια φορά-Συνάντηση με Τέκου & Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας from Maria Michali

Στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας μελετήσαμε με το Β2 το βιβλίο της "Yolo Ζεις μονάχα μια φορά". Το βιβλίο μας έδωσε αφορμή για πολλές συζητήσεις και δραστηριότητες (βλ. λογισμικό παρουσίασης).

 Πριν τη συζήτηση-συνέντευξη*, δύο μαθήτριες η Άννα Κ. και η Ελένη Κ. παρουσίασαν τη συγγραφέα μέσα από μια ακροστιχίδα. Ο Βασίλης Κερ. έκανε μια σύντομη παρουσίαση του βιβλίου της και ο Αλεξ Ζ, η Χριστίνα Κα, και η Έλενα Κ. ανέφεραν σημεία που άρεσαν, φράσεις που ξεχώρισαν και κρύβουν, όπως είπαν,  μεγάλες αλήθειες, καθώς και σημεία που δεν άρεσαν.

Η Ιφιγένεια Τέκου μας είπε "Η παρουσίαση σας ήταν καταπληκτική, όλα μου άρεσαν. Το «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά» ήταν ένα δύσκολο, βαρύ βιβλίο και προσπάθησα να βάλω μέσα χιούμορ και πινελιές αισιοδοξίας. Συμφωνώ με τα σημεία που ξεχωρίσατε. Συμφωνώ και με τα αρνητικά. Συζητάω με τους εφήβους για τα βιβλία μου. Ναι, γνωρίζω ότι έχω βάλει αρκετές ξένες λέξεις. Ίσως επειδή και εγώ τις χρησιμοποιώ αρκετά στην καθημερινότητά μου. Όσον αφορά το θετικό τέλος το ζητούν όλοι, ακόμη και οι ενήλικες. Το θετικό τέλος υπήρχε στο βιβλίο, υπονοείται. Ήθελα να δώσω μια αισιοδοξία. Δεν μπορούσα στη μέση του βιβλίο, να βάλω την Αλεξάνδρα να πετάει το καροτσάκι και να περπατάει".

·        Από πού εμπνευστήκατε την ιστορία του βιβλίου σας; Πώς σας ήρθε η ιδέα να γράψετε ένα εφηβικό βιβλίο με τέτοιο θέμα; Σας έχουν συμβεί παρόμοια περιστατικά, όπως αυτά που περιγράφετε στο βιβλίο ή είναι όλα φανταστικά;

Την ιδέα μου την είχε δώσει μια δασκάλα ειδική αγωγής που την συνάντησα σε ένα σχολείο που είχα πάει για παρουσίαση του προηγούμενου βιβλίου μου «Αγάπα το ή παράτα το». Η δασκάλα ειδικής αγωγής μου έδωσε την ιδέα και μου μίλησε για τα συναισθήματα παιδιών που έχουν ζήσει ανάλογα γεγονότα. Η ιστόρια του βιβλίου δεν βασίζεται σε πραγματικά ή γεγονότα που έχω ζήσει. Από μαρτυρίες γνωρίζω σχετικά γεγονότα. Από την άλλη πλευρά, είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν παιδιά που έχουν βιώσει παρόμοια περιστατικά.  Η ιστορία της Αλεξάνδρας, λοιπόν, δεν είναι αληθινό γεγονός.

·        Ποιος είναι για σας ο αγαπημένος ήρωας ή η αγαπημένη σας ηρωίδα από την ιστορία; Πιστεύετε ότι ταιριάζει στον δικό σας χαρακτήρα;

Η αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Εριφύλη. Πιστεύω πως κατά ένα μεγάλο ποσοστό είμαι εγώ, η ίδια. Έχουμε πολλά κοινά, όπως την αγάπη μας για τη γαλλική φιλολογία, το τηλεσκόπιο, το kick boxing. Γενικότερα,  πιστεύω πως έχουμε πολλά κοινά και στον χαρακτήρα μας, για παράδειγμα το γεγονός οτι είναι αυθόρμητη, δεν τα παρατάει και έχει πολλά όνειρα.

·      Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου είχατε βοήθεια από κάποιον έφηβο/ κάποια έφηβη ή γράψατε με βάση την εντύπωση που έχετε για τους σημερινούς εφήβους;

Είχα τη βοήθεια ενός έφηβου κοριτσιού που ζει στην Θεσσαλονίκη, η οποία με βοήθησε να βρω τραγούδια που είναι αγαπητά στους έφηβους. Βοήθεια είχα επίσης από τον γιό μου, που πηγαίνει στη Β Γυμνασίου. Το γεγονός που με βοήθησε περισσότερο νομίζω είναι οτι πήγαινα σε στάσεις λεωφορείων την ώρα που τα παιδιά σχολούσαν και συζητούσα  μαζί τους. Σημείωνα όσα μου έλεγαν τα παιδιά.

Σε ποια ηλικία γράψατε το πρώτο σας βιβλίο; Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτή την εμπειρία;

Το πρώτο μου βιβλίο, Μνήμες χαμένες στην άμμο, το έγραψα σχετικά μεγάλη. Είναι ένα βιβλίο που θα είναι πάντα στην καρδιά μου, αλλά πιστεύω πως έχει τεχνικά λάθη. Πολλοί αναγνώστες μου είχαν αναφέρει πως όλοι οι χαρακτήρες μίλαγαν, όπως ένας πανεπιστήμονας. Σημαντικό είναι το γεγονός πως πρώτη φορά ασχολήθηκα με το γράψιμο όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου, όπου ήμουν για αρκετό καιρό στο κρεβάτι, για κάποιο λόγο. Τότε έκανα τις πρώτες μου προσπάθειες

·   

·        Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά»;

Το συγκεκριμένο βιβλίο μου βγήκε πολύ εύκολα, αβίαστα, μου πήρε μόλις 3 με 4 μήνες μαζί με τις διορθώσεις. Σε αντίθεση, με άλλα βιβλία και κυρίως των ενηλίκων που μου παίρνουν ένα χρόνο και παραπάνω, καθώς έχουν μέσα και έρευνα.

·        Θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιο «μυστικό» για να είναι πετυχημένο ένα λογοτεχνικό βιβλίο; Πιστεύετε πως πρέπει να έχει ταλέντο και να γράφεις καλά από μικρός για να γίνεις συγγραφέας;

Πιστεύω πως το μυστικό είναι η αγάπη για αυτό που κάνεις και η προσπάθεια. Θα ήθελα να τονίσω πως δεν χρειάζεται να γράφεις καλές εκθέσεις από μικρός για να γίνεις καλός συγγραφέας. Για παράδειγμα, εγώ μέχρι και τη Β λυκείου δεν έγραφα καλές εκθέσεις. Έπειτα, ένας καθηγητής που μου έκανε ιδιαίτερα –δεν ξέρω πώς- με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο. Άρχισα να γράφω καλύτερα.  Επίσης, συγγραφέας μπορείς να γίνεις με σκληρή δουλεία δεν χρειάζεται να έχεις ταλέντο, το οποίο βέβαια βοηθάει.  Χρειάζεται να αγαπάς αυτό που κάνεις. Απαραίτητο είναι να διαβάζεις πολύ και να γράφεις. Όσο γράφεις βελτιώνεσαι και πρέπει να παραδέχεσαι τα λάθη σου, για να μπορείς να βελτιώνεσαι.

·        Διαβάζατε λογοτεχνία από τότε που ήσασταν παιδί, έφηβη; Πιστεύετε πως οι έφηβοι πρέπει να διαβάζουν;

Ναι διάβαζα και μάλιστα πάρα πολλά. Είμαι βιβλιόφιλη. Με βοήθησε το γεγονός ότι στο σπίτι είχαμε μια βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία κυρίως Λουντέμη, Καζαντζάκη κ.ά. Πηγαίναμε με τη μητέρα μου σε ένα βιβλιοπωλείο εκεί στην Κυψέλη και αγόραζα βιβλία και τα διάβαζα πολύ γρήγορα. Έκλαιγα και ζητούσα και άλλα. Κάποια στιγμή μετά τις Πανελλήνιες κοντά νομίζω πέρασα μια περίοδο που δεν ήθελα να διαβάζω καθόλου. Πιστεύω πως οι έφηβοι στην ηλικία του γυμνασίου πρέπει να διαβάζουν βιβλία, γιατί είναι η ηλικία που έχουν την ευκαιρία να αγαπήσουν τα βιβλία, καθώς αργότερα επικεντρώνονται στο διάβασμα και τις Πανελλήνιες και πολλές φορές δεν έχουν χρόνο.

·        Ποιο βιβλίο άλλου συγγραφέα είναι το αγαπημένο σας και εύχεστε να το είχατε γράψει;

 

Το βιβλίο το οποίο αγαπώ και θα ήθελα να είχα γράψει εγώ ονομάζεται «Αρμινούτα» από τις εκδόσεις Ίκαρος της Πιετραντόνιο Ντονατέλα με μια πολύ καλή μετάφραση. Πιστεύω ότι είναι συγκλονιστικό. Το διαβάζουν και έφηβοι και ενήλικες. Είναι εκπληκτικό βιβλίο και το ζήλεψα, Δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν και άλλα, αλλά αυτό αναφέρω τώρα.

·        Από όλα τα βιβλία σας ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Μου λες να ξεχωρίσω ποιο από τα παιδιά μου αγαπώ περισσότερο. Σίγουρα τα πρώτα μου βιβλία δεν ήταν «τεχνικά» τόσο καλά. Ένας συγγραφέας εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου και αυτό είναι το νόημα. Παρόλα αυτά και το πρώτο μου βιβλίο «Μνήμες χαμένες στην άμμο»  και το «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά» από εφηβικά επίσης το αγαπώ. Το «Δεξί κίτρινο λουστρίνι» γιατί θίγει ένα σπουδαίο θέμα τη μετανάστευση των Ελλήνων της Καλύμνου προς τη Γαλλία και τις δυσκολίες τους.

Στις 15 Απριλίου θα βγει το καινούριο μου βιβλίο «Το καλό μπλε σερβίτσιο» έχει όλες τις μνήμες της γιαγιά μου που έφυγε από τη Σμύρνη το 1922, πώς συμπεριφέρθηκαν στους πρόσφυγες στην Ελλάδα κ.λπ. Λόγω του θέματος με αγγίζει πολύ. Επίσης, το έχω δει και από μία άλλη οπτική, αυτή της κατασκοπείας που υπήρχε τότε. Μελέτησα πολύ και έκανα έρευνα για την κατασκοπεία. Κάποιοι ήρωές μου είναι κατάσκοποι. Θέλησα να δείξω τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων.

 

·        Ποια πιστεύετε οτι είναι τα καλύτερα βιβλία;

 

Τα καλύτερα βιβλία πιστεύω ότι είναι αυτά που απευθύνονται σε πολλές ηλικίες. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το «Άρμινούτα» που προανέφερα.

 

·        Ποια πιστεύετε είναι η ικανοποίηση ενός συγγραφέα;

 

Η ικανοποίηση ενός συγγραφέα είναι να αρέσει το βιβλίο του στους αναγνώστες. Πιστεύω πως ποτέ δεν είναι τα χρήματα.

 

·        Αυτή την περίοδο γράφετε κάποιο βιβλίο;

 

Αυτή την περίοδο γράφω ένα βιβλίο, το οποίο είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτά που γράφω συνήθως, δηλαδή ιστορικά μυθιστορήματα. Γράφω ένα κοινωνικό και «λίγο» θρίλερ θα μπορούσα να πω. Η υπόθεση διαδραματίζεται στα χωριά της Κάτω Ιταλίας.

 

·        Έχετε αποφασίσει τον τίτλο για το βιβλίο που γράφετε;

 

Τον τίτλο δεν τον έχω αποφασίσει ακόμη. Είναι δύσκολο θέμα ο τίτλος. Σε κάποια βιβλία τον σκέφτομαι αμέσως. Σε άλλα προβληματίζομαι πολύ. Δεν είναι πολύ εύκολο να βρεθεί ο σωστός τίτλος. Στο τέλος θα τον αποφασίσω.

 

·        Πείτε μας μερικά πράγματα για τα βιβλία σας.

 

Το «Δεξί κίτρινο λουστρίνι» πιστεύω πως έχει καταπληκτικό θέμα. «Το καλό μπλε σερβίτσιο»  βασίζεται σε μνήμες τις γιαγιας μου και σε μεγάλη έρευνα που έκανα.  Το πρώτο βιβλίο μου όπως και προανέφερα είχε κάποια λάθη. Παρόλα αυτά έχει πολύ ωραία υπόθεση. Το «Αγάπα το ή παράτα» το είχε μεγάλη επιτυχία και το κύριο θέμα είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Αυτό το βιβλίο το έγραψα βάσει προσωπικών εμπειριών. Τον έχω ζήσει στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και ήταν κάτι που με στοίχειωνε. Το είχα δεχτεί από συμμαθητές μου και ήθελα να το βγάλω σε κάποιο βιβλίο. Το μήνυμα το βιβλίου είναι ότι πρέπει να ζητάς βοήθεια. Να μιλάς και να μην απομονώνεσαι.

 

·        Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την συγγραφή;

 

Σε ένα παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με την συγγραφή θα του έλεγα να διαβάζει και να γράφει ασταμάτητα. Να γράφει ό,τι σκέφτεται. Επίσης, βασική προϋπόθεση είναι να αγαπά αυτό που κάνει. Για μένα, για παράδειγμα, η συγγραφή νομίζω είναι μια εσωτερική ανάγκη.

 ·        Αναφέρατε ότι διορθώνετε συνεχώς τις αδυναμίες σας. Ποιες είναι αυτές και πώς τις διορθώνετε;

Το πρώτο βιβλίο μου παρόλο που είχε μια εξαιρετική υπόθεση δεν ήταν τόσο αληθοφανές. Είχε προβλήματα στους διαλόγους. Πρέπει να βλέπεις πώς θα είναι ο λόγος των ηρώων/ηρωίδων σου. Να ταιριάζει με τον χαρακτήρα τους. Επίσης, χρειάζεται να σκιαγραφώ όσο μπορώ πιο βαθιά έναν χαρακτήρα Να διεισδύω περισσότερο στην ψυχολογία του. Αυτό προσπαθώ. Η γλώσσα είναι ένα ακόμη θέμα, αλλά την έχω φτάσει πια σε ένα καλό επίπεδο. Τα άλλα τα προσπαθώ περισσότερο.

 

·        Θα λέγατε πως η συγγραφή είναι η δουλειά σας ή το hobby σας.

Δεν μπορώ να την πω δουλειά, παρόλο που πληρώνομαι. Τη συγγραφή θα την χαρακτήριζα κυρίως hobby, καθώς την αγαπώ και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή.

 

·        Έχετε κάποιο «Μότο»;

 

Το μότο μου είναι «Κάνε αυτό που αγαπάς, αποτυγχάνεις μόνο όταν δεν προσπαθείς». Μου το είχε πει ο άντρας την περίοδο που ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω λόγω της απόρριψης.

*Σημειώσεις από τη συζήτηση κράτησαν οι μαθήτριες Αννα Κ, Ελένη Κ., Αθανασία Κ. και Μαρίλια Κ. Το τελικό κείμενο επιμελήθηκε η μαθήτρια Άννα Κ., την οποία και ευχαριστώ θερμά.

Και κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες... ;-)

Με αφορμή το κείμενο "Ζητείται ελπίς", απόπειρες να εφαρμόσουμε την τεχνική “Don’t tell show it” (Δείξε, μην πεις)

 

Απόπειρες να εφαρμόσουμε την τεχνική “Don’t tell show it” (Δείξε, μην πεις). Πρόκειται για μια τεχνική που μέσα από τις λέξεις και τις περιγραφές δημιουργείς μια εικόνα στο μυαλό της αναγνώστριας/του αναγνώστη και δεν δηλώνεις τα συναισθήματά του ήρωα ή της ηρωίδας (π.χ. θυμός, απορία κ.λπ.).

 

 Οι μαθήτριες/ές εργαζόμενες/οι ομαδικά προσπαθήσαμε να φανταστούν  και να δείξουν τις αντιδράσεις του διευθυντή της εφημερίδας, μόλις πήρε την αγγελία «Ζητείται ελπίς».  

Κάποιες απόπειρες….

Ο Διευθυντής, κοίταξε την αγγελία και άνοιξε διάπλατα τα μάτια του, την διάβαζε ξανά και ξανά, χωρίς να σηκώνει κεφάλι. Πρώτη φορά έβλεπε κάτι τέτοιο. Πρώτη φορά είχε κάτσει μέχρι τόσο αργά στο γραφείο του κοιτώντας μία μονάχα αγγελία. Ποιος έψαχνε  την ελπίδα; Ελπίδα; Ελπίδα! Κάτι ξύπνησε μέσα του...

Νικολέτα, Ολίνα

Ο διευθυντής κοιτούσε τις επιλογές για τις αγγελίες που μπορούσε να βάλει στην εφημερίδα του, όταν του τράβηξε το μάτι μία αγγελία με τίτλο "Ζητείται ελπίς". Έμεινε ώρα να κοιτάει την αγγελία και ένα αδιόρατο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του.

Μαριλένα, Αριστοτέλης

Ο διευθυντής μόλις είδε την αγγελία έκανε ένα βήμα πίσω και μετά πλησίασε ξανά το χαρτί. Τη διάβαζε ξανά και ξανά. Κάποιος αναζητούσε την ελπίδα... ο διευθυντής δεν καταλάβαινε τίποτα. Ίδρωσε... πολλές σκέψεις πέρασαν  από το μυαλό του.

Ανδρομάχη, Δημήτρης, Βιβή, Αλέξανδρος

Ο διευθυντής αφού διάβασε την αγγελία άρχισε να κοιτάει γύρω του. Μια δυνατή εκπνοή βγήκε από τα ρουθούνια του. Κούνησε το κεφάλι του και ξανακοίταξε το χαρτί. Το έπιασε στην παλάμη του και το έκλεισε μέσα της σφιχτά...

Εβελίνα, Δημήτρης, Γιώργος

Ο Διευθυντής διαβάζει την αγγελία "Ζητείται Ελπίς" ,ξαφνικά κρύος ιδρώτας στο μέτωπο του, αμέσως λύνει την γραβάτα του και σχεδόν ξαπλώνει στην κουνιστή δερμάτινη πολυθρόνα του γραφείου του. Διαβάζει ξανά και ξανά, διάφορες σκέψεις βασανίζουν το μυαλό του η ώρα περνάει... Σηκώνεται πίνει νερό, καφέ ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο αλλά και πάλι δεν μπορεί να πιστέψει ότι διαψεύστηκαν οι ελπίδες των ανθρώπων. Μάλλον το ξημέρωμα θα τον βρει εκεί περιμένοντας  να δημοσιευτεί το αυριανό φύλλο.

Η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα μέσα από τους τίτλους των άρθρων

Με βάση τους τίτλους των άρθρων που κυκλοφορούν αυτή την περίοδο (Μάρτιος 2021), γράφουμε ένα κείμενο για την κατάσταση στην Ελλάδα  (κοινωνική, πολιτική, οικονομική κ. λ π). 

Σχήμα: Τα πρώτα θέματα που μας έρχονται στο μυαλό σήμερα...

 

Μέσα από τα φύλλα των εφημερίδων και τους τρανταχτούς τίτλους τους καταγράφεται καθημερινά η κοινωνική, πολιτική και οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Πρώτη είδηση είναι η πανδημία, ο αριθμός των κρουσμάτων, η πίεση στα νοσοκομεία αλλά και ο αγώνας δρόμου της πολιτείας για τον εμβολιασμό των πολιτών. Τα πρωτοσέλιδα, επίσης, επικεντρώνονται στο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα της λεκτικής, σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης, με αφορμή καταγγελίες του καλλιτεχνικού κόσμου, και με ιδιαίτερη αναφορά σε σκάνδαλο παιδεραστίας. Ακόμη, οι πολιτικές ειδήσεις αναφέρονται κυρίως στις αποφάσεις της κυβέρνησης και στα μέτρα για την ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, για το άνοιγμα των σχολείων, της εστίασης, του τουρισμού, αλλά και για τα ελληνοτουρκικά. Τέλος, παρόλο που η οικονομική κρίση και η φτώχεια επιδεινώνονται συνεχώς και οι περισσότεροι επαγγελματίες αλλά και εργαζόμενοι βρίσκονται σε απόγνωση, ωστόσο οι οικονομικές ειδήσεις βρίσκονται σε δεύτερη μοίρα. 

                                                                                                                                             Νικολέτα Ν. 

Το βασικό θέμα που απασχολεί τον κόσμο σήμερα είναι οι εξελίξεις γύρω από τον κορονοϊό. Για αυτόν τον λόγο ένα τεράστιο μέρος των ειδήσεων απευθύνεται στους ανθρώπους που θέλουν να ενημερωθούν για την πανδημία. Οι ειδήσεις αυτές έχουν διάφορες πτυχές, μιας που η κατάσταση επηρεάζει ολόκληρη τη ζωή μας. Για παράδειγμα, την εκπαίδευση, καθώς οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί, πρέπει να γνωρίζουν τι πρόκειται να συμβεί με τις εξετάσεις, τις πανελλήνιες κ.λπ. Ένα διαχρονικό θέμα που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι η μόδα και η ομορφιά και έτσι βλέπουμε πολλά σχετικά άρθρα. Ακόμη, στη χώρα μας συμβαίνουν τραγικά πράγματα, όπως σεισμοί σε διάφορες περιοχές, πυρκαγιές αλλά και αστυνομική βία απέναντι στους πολίτες. Σε πολλούς χώρους, όπως στο θέατρο, έχουν βγει στο φως περιστατικά σεξουαλικής βίας. Επομένως, ένα τεράστιο κομμάτι των ειδήσεων αναφέρεται σε αυτό. Η σημερινή κοινωνία δεν είναι ασφαλής για κανέναν. Με όσα στοιχεία διαθέτουμε, εικάζουμε ότι όλοι βρισκόμαστε σε κίνδυνο είτε για την υγεία, ή για την σωματική μας ακεραιότητα. Ενώ έχουμε όλα τα κατάλληλα εργαλεία για να προχωρήσουμε μπροστά, φαίνεται να τα χρησιμοποιούμε με λάθος τρόπο και να μένουμε χρόνια πίσω…                                                                                          Ολίνα Σ. 

 

Οι σελίδες του έντυπου τύπου σήμερα μεταφέρουν ειδήσεις και πληροφορίες για τις διεθνείς και εθνικές εξελίξεις όπως για τις πολεμικές συγκρούσεις σε διάφορα μέρη της γης π.χ. Συρία και για το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα. Για την πανδημία που πλήττει πολλές χώρες του κόσμου, για τη διασπορά του κορωνοϊού στη χώρα μας καθώς και για τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση είτε με την καραντίνα είτε με τον εμβολιασμό. Για τις κοινωνικές αναταραχές στο εσωτερικό της χώρας μας και τις αποτρόπαιες πράξεις είτε ενάντια στον ίδιο άνθρωπο είτε ενάντια στη δημοκρατία. Για τις οικονομικές εξελίξεις της χώρας μας και την ανεργία που πλήττει κυρίως τους νέους, για τις κλιματικές αλλαγές, την μόλυνση του περιβάλλοντος και τους σεισμούς στην χώρα μας αλλά και σε χώρες του εξωτερικού. Μάλιστα το ενδιαφέρον πολλών εντύπων μονοπωλούν τα καλλιτεχνικά γεγονότα, η μόδα ,η κοσμική κίνηση και διάφορα τηλεοπτικά σόου. Διαβάζοντας όλα αυτά τα νέα του σημερινού κόσμου το σώμα μας αντιδρά σε διάφορες καταστάσεις και εύκολα νιώθουμε πίεση, άγχος, φόβο και στεναχώρια. Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας πυροδοτούν κάποια δυσφορία… 

                                                                                                                                            Μαριλένα Τ. 

 

Τα άρθρα των τίτλων των εφημερίδων δείχνουν την κατάσταση της Ελλάδας το 2021. Συγκεκριμένα, ένα σημαντικό θέμα είναι ο ιός που έχει ταλαιπωρήσει τόσο κόσμο εδώ και έναν χρόνο. Ωστόσο αυτό που ενδιαφέρει την κοινωνία είναι οι αποφάσεις της κυβέρνησης για το εάν θα ανοίξουν τα σχολεία και το λιανεμπόριο. Ένα ακόμη σημαντικό θέμα είναι η λεκτική και σωματική παρενόχληση από ανθρώπους στον χώρο του θεάτρου και όχι μόνο. Χρόνιο πρόβλημα αποτελεί και η οικονομική κρίση. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό είναι η βία που κυριαρχεί στην κοινωνία από τους αστυνομικούς.                                                                                                                                                   Εβελίνα Τ.

 

Μεγάλες εταιρίες σε όλον τον κόσμο είχαν τεθεί σε πλήρη ισχύ έτσι ώστε να παράξουν εμβόλια για τον νέο κορονοϊό και μετά από έναν χρόνο τα κατάφεραν. Ωστόσο παρόλη την αποτελεσματικότητά που τους αποδίδουν οι επιστήμονες κάποιοι τους αμφισβητούν ως προς τις νέες μεταλλάξεις του ιού και όλα αυτά την ώρα που ο εγκλεισμός δεν φαίνεται να έχει κάποιο αποτέλεσμα και τα κρούσματα στην Ελλάδα πολλαπλασιάζονται. Λόγω του ιού αυτού οι τελικές εξετάσεις Γυμνασίων και Λυκείων ακυρώθηκαν και οι πανελλαδικές άλλαξαν ημερομηνία καθώς μειώθηκε και η ύλη στην οποία θα εξεταστούν οι απόφοιτοι. Η προκλητικότητα της Τουρκίας στα Ελληνικά χωρικά ύδατα έχει υποχωρήσει σχετικά, ενόψει της κοινής άσκησης που θα διεξαχθεί σε ξηρά και θάλασσα με στόλους της χώρας μας, της Αιγύπτου, του Ισραήλ, της Γαλλίας, της Σαουδικής Αραβίας, των ΗΠΑ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Επίσης οι ΗΠΑ προμηθεύουν την Ελλάδα με οχήματα UAV, η κυβέρνηση αναρωτιέται ποιάς χώρας φρεγάτες θα ήταν το προτιμότερο να αγοράσει και ποιο θα είναι το νέο Ελληνικό όπλο το οποίο θα αντικαταστήσει το παλιό G3. Επιπλέον η Ελλάδα καθώς και όλη η περιοχή των νοτίων Βαλκανίων υποφέρει από ισχυρούς σεισμούς στις Βόρειες και κεντρικές περιοχές της Ηπείρου με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να έχει μείνει χωρίς ρεύμα, νερό και πολλούς να κοιμούνται έξω, σε σκηνές και αντίσκηνα.                                                                      Αριστοτέλης Π.

Black out poetry και "Ζητείται ελπίδα"

 Black out poetry είναι ένας εναλλακτικός τρόπος γραφής. Δημιουργείς μια ολοκαίνουρια ιστορία από το υπάρχον κείμενο κρατώντας μόνο κάποιες λέξεις. Οι μαθήτριες/ες εργάστηκαν ομαδοσυνεργατικά και από τμήματα του κειμένου «Ζητείται ελπίς» του Αντώνη Σαμαράκη που τους δόθηκαν σε συνεργατικά έγγραφα δημιούργησαν τα δικά τους κείμενα…

Κοιτάζανε

ψιθυρίζανε

Φοβότανε!

Έγραψε

"Ζητείται ελπίς"

οπωσδήποτε

Το πρόσωπό του

πολύ συνηθισμένο

μαρτυρούσε την ταραχή

φοβότανε

ήταν πια χωρίς ελπίδα

η κούραση

η αδιαφορία

είχε αρρωστήσει

Έγκλημα

Αγωνία

δυστυχία...

Φοβότανε!

Χρέος

Ο πόλεμος ερχόταν

θα ίσκιωνε τη γη μας

Έτσι

Επικρατεί στο κόσμο σύγχυση

Αθλιότητα έχει μπει στις καρδιές μας

Black poetry: ένας εναλλακτικός τρόπος γραφής from Maria Michali

Ένα παράδειγμα βιβλιοπαρουσίασης: Μου μαθαίνετε να χαμογελάω σας παρακαλώ;

 

Βιβλιοπαρουσίαση

Ελένη Δικαίου: Μου μαθαίνετε να χαμογελάω σας παρακαλώ;

Εκδόσεις Πατάκη, 1994

Το βιβλίο της Ελένης Δικαίου «Μου μαθαίνετε να χαμογελάω σας παρακαλώ;» παρακολουθεί τη ζωή ενός κοριτσιού από τα 16 χρόνια έως περίπου τα 20 .Η Ιφιγένεια η ηρωίδα του βιβλίου ζει στον Πειραιά  μαζί με τους γονείς της στο τέλος της δεκαετίας 1980-1990 . Δίπλα της ζει  η οικογένεια της αδελφής της μητέρας της Ιφιγένειας  που αποτελείτε από τον θειο της, τη θεια της ,της ξαδέλφη της την Νερίνα , και τον ξάδελφο της τον Στελάκη. Στην οικογένεια επίσης ανήκει και ο θειος Ιάκωβος που μένει στο κάτω πάτωμα του σπιτιού τους . Οι μητέρα της Ιφιγένεια είναι αρκετά καταπιεστική, ενώ ο πατέρας της  έχει μεγάλη αδυναμία. Η δεκαεξάχρονη Ιφιγένεια  κάνει την πρώτη της επανάσταση, όταν ζητά και καταφέρνει να περάσει λίγες μέρες στο εξοχικό σπίτι της καλύτερης  φίλης της, της Βάσως στην Αίγινα. Επιστρέφει όμως γρήγορα μετά από την απαίτηση των γονιών της γιατί στο σπίτι τους έχει έρθει ο θειος από την Αμερική που είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο, σπουδαίος αρχαιολόγος  . Αν και η Ιφιγένεια δεν συναντά τον θειο της επηρεάζεται από το επάγγελμα του και αποφασίζει να σπουδάσει αρχαιολογία.

Στη συνέχεα το βιβλίο παρουσιάζει τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής της Ιφιγένεια στη Β’ και στη Γ’ τάξη του Λύκειου. Είναι μια άριστη μαθήτρια που μελετά με επιμέλεια , γιατί θέλει να πραγματοποιήσει το όνειρο της .Σημαντική θέση στη ζωή της κατέχει ο Νικήτας ,ένας ασκούμενος δικηγόρος στο γραφείο του θείου της ο οποίος είναι το πρότυπο της .Οι σχέσεις της με την οικογένεια της είναι καλές αλλά οι δυο γονείς έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους .Ένας γεγονός που επηρεάσει σημαντικά της ζωή της είναι το ατύχημα που έχει η ξαδέλφη της Νερίνα .Μετά από αυτό οι σχέσεις των 2 κοριτσιών γίνονται πιο στενές .

Η Ιφιγένεια προετοιμάζεται με εντατικούς ρυθμούς  για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Για να πετύχει τον σκοπό της δεν πηγαίνει στην πενθήμερη εκδρομή της Γ’ Λύκειου και κάνει πολλές θυσίες όπως να διακόψει την τρυφερή σχέση που έχει με έναν συμμαθητή της ,τον Μιχάλη .Όταν ήρθε η στιγμή των εξετάσεων, η Ιφιγένεια γραφεί σχεδόν άριστα στο 1^ο μάθημα, στα αρχαία αλλά δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει την προσπάθεια της εξαιτίας μια κρίσης σκωληκοειδίτιδας .Έτσι η Ιφιγένεια δεν περνά στο πανεπιστήμιο και αποφασίζει να ξαναδώσει. 'Ομως το άγχος  της την εμποδίζει να επιτύχει και τη δεύτερη φορά .Τη λύση φαίνεται να τη δίνει ο θείος από την Αμερική ,ο οποίος φροντίζει να τη δεχτούν στο πανεπιστήμιο της Βοστόνης για να σπουδάσει αρχαιολογία. Και ενώ όλα είναι έτοιμα για το ταξίδι της και τις σπουδές της στις ΗΠΑ ,την τελευταία στιγμή η κοπέλα αποφασίζει να μην πάει ,γιατί δεν αντέχει να δυσαρεστήσει τη μητέρα της η οποία είναι αρνητική σε αυτό το ταξίδι και πιστεύει ότι θα χάσει για πάντα την κόρη της .Επίσης δεν θέλει να γίνει αιτία του χωρισμού των γονιών της ,που βλέπουν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας την παραμονή της στην Βοστόνη.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου βλέπουμε την Ιφιγένεια να εργάζεται ως υπάλληλος σε ένα υπουργείο που με τη βοήθεια ενός οικογενειακού τους φίλου που έγινε υπουργός. Η κοπέλα όμως δεν είναι ευτυχισμένη νιώθει ότι πάντα έκανε αυτό που ήθελαν οι άλλοι και βλέπει τη ζωή της να κυλά χωρίς η ίδια να αποφασίζει για τις πράξεις της .Έτσι, ένα μεσημέρι παίρνει την απόφαση να επισκεφτεί μια νεαρή ψυχολόγο και να της ζητήσει να της μάθει να χαμογελάει πραγματικά .Παράλληλα νιώθει έτοιμη να σταματήσει να κάνει αυτά που ήθελαν οι άλλοι και να αρχίσει μια νέα ζωή στηριγμένη στον εαυτό της .

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αρκετά ενδιαφέρον που περιγράφει τη ζωή ενός νέου κοριτσιού: τα όνειρα της ,τις ελπίδες της , τις σχέσεις της με τους γονείς και τους φίλους της, τις αποτυχίες της αλλά και την τελική της απόφαση να πάρει τη ζωή στα χέρια της .Η Ιφιγένεια μέσα από αρκετές δοκιμασίες καταλαβαίνει ότι ο δρόμος που έχει ακολουθήσει είναι λάθος, γιατί δεν έχει μάθει να στηρίζει τη ζωή της στις δικές της επιθυμίες αλλά στις επιθυμίες των άλλων. Η γλώσσα της συγγραφέως είναι απλή ,άμεση, ζωντανή και παραστατική .Το ύφος είναι ζωηρό και φροντισμένο και εκφράζει με απλότητα τα συναισθήματα της ηρωίδας. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μπορεί να συγκινήσει ένα κορίτσι στην εφηβεία του αλλά ίσως όχι ένα αγόρι που θα ήθελε περισσότερη περιπέτεια στη εξέλιξη της ιστορίας .

Οδυσσέας Σ.