Οι μαθητές κι οι μαθήτριες του Α2 παίρνουν συνεντεύξεις...
καταργήθηκε. Όσον αφορά τα βιβλία είχαν πολλές λεπτομέρειες και
ήταν δύσκολο να τα απομνημονεύσει κανείς.
Μαμά, θα ήθελα να σε ρωτήσω για τα σχολικά σου χρόνια..
Πώς
ήταν το κτήριο του σχολείου;
To σχολείο
ήταν ένα μικρό κτήριο στο κέντρο του χωριού. Διέθετε δύο μικρές αίθουσες και το
γραφείο του δασκάλου, όπου έμενε, καθώς δεν υπήρχε σπίτι στο χωριό να
νοικιάσει. Η σχολική αυλή ήταν στρωμένη με χώμα και στην άκρη της υπήρχαν δυο
πανύψηλα πεύκα όπου περνάγαμε ευχάριστα το διάλλειμα μας.
Τότε
οι μαθητές φορούσαν ό,τι ήθελαν;
Τότε τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά σε σχέση
με σήμερα. Θυμάμαι ότι μέχρι την Τρίτη δημοτικού, γιατί στη συνέχεια ευτυχώς
άλλαξε το σύστημα, εμείς τα κορίτσια ήμασταν υποχρεωμένες να φοράμε μπλε ποδιές
σαν ρόμπες που έκλειναν με κουμπιά, ενώ τα αγόρια ένα μπλε πουκάμισο.
Οι
δάσκαλοι πως συμπεριφέρονταν στους μαθητές ;
H συμπεριφορά
των δασκάλων εκείνη την εποχή θεωρείται αδιανόητη σήμερα. Συνήθιζαν να τιμωρούν αυστηρά τους μαθητές ακόμη κι όταν
ο λόγος ήταν ασήμαντος. Η ξύλινη βέργα βρισκόταν μονίμως πάνω στην έδρα του
δασκάλου και καθημερινά τη χρησιμοποιούσε. Οι μαθητές δεν τολμούσαν να αντιμιλήσουν
και τους φοβόντουσαν. Έδειχναν σεβασμό και υπήρχε απόσταση στην επικοινωνία
μεταξύ τους.
Υπάρχει
κάποιο περιστατικό που δε θα ξεχάσεις ποτέ ;
Θυμάμαι το οργισμένο
ύφος του δασκάλου όταν εκείνος ετοιμαζόταν να δείρει με τη βέργα το μαθητή στο
χέρι κι ο μαθητής τελευταία στιγμή τράβηξε το χέρι και η βέργα προσγειώθηκε στο
πόδι του δασκάλου. Εκείνος άρχισε να ουρλιάζει, ο μαθητής εξαφανίστηκε από το σχολείο,
ενώ τα υπόλοιπα παιδιά προσπαθούσαν με δυσκολία να κρύψουν τη χαρά τους από το
πάθημα του δασκάλου. Για καλή μας τύχη η
σχολική χρονιά βρισκόταν στο τέλος της.
Τα
μαθήματα διέφεραν από τα σημερινά και πώς ήταν τα βιβλία;
Tα περισσότερα μαθήματα ήταν ίδια
αλλά τα βιβλία εντελώς διαφορετικά. Εκείνα τα χρόνια μόνο η γλώσσα και τα
μαθηματικά περιλάμβαναν ασκήσεις, όλα τα υπόλοιπα ήταν κατεβατά κείμενα που έπρεπε
να μάθουμε απ’ έξω. Μάλιστα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού ίσχυε το
πολυτονικό σύστημα που μας έκανε τη ζωή δύσκολη αλλά σύντομα
Τέλος
πώς περνούσες στο σχολείο ;
Δεν μπορώ να πω ότι το απολάμβανα γιατί υπήρχε
μεγάλη αυστηρότητα και έλεγχος της ζωής των μαθητών και μέσα και έξω από το
σχολείο. Μην ξεχνάς ότι ζούσα σε μικρό χωριό όπου ο δάσκαλος κυκλοφορούσε τα
απογεύματα και γνώριζε τα πάντα για εμάς .
Γεράσιμος
Κ.
Ε:
Γιαγιά, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι για μια εργασία μου στο σχολείο. Πως ήταν το
εκπαιδευτικό σύστημα όταν εσύ πήγαινες σχολείο;
Γ: Τι μου θύμισες
τώρα! Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω το ξύλο και τις τιμωρίες των δασκάλων.
Ε: Ποιο ξύλο; Τι εννοείς;
Γ: Στην δική μου
εποχή τα πράγματα στο σχολείο ήταν πολύ πολύ αυστηρά. Οι δάσκαλοι θεωρούσαν ότι
απαραίτητο εργαλείο της μαθησιακής διαδικασίας ήταν η βίτσα.
Ε:
Τι είναι η βίτσα;
Γ: Ένας μεγάλος
ξύλινος χάρακας. Κάθε φορά που κάναμε κάποιο λάθος η αταξία οι δάσκαλοι, μας
βάραγαν με αυτό. Επίσης, πολλές φορές μας έκλειναν σε σκοτεινές αποθήκες, μας
έβαζαν να γονατίζουμε με τις ώρες στα χαλίκια ή το χειρότερο από όλα: μας
έβαζαν με το κεφάλι στον τοίχο, όρθιους, μπροστά σε όλη την τάξη.
Ε:
Μα γιατί τα έκαναν αυτά; Είναι εντελώς αντιπαιδαγωγικό.
Γ: Γιατί πίστευαν πως
μόνο έτσι θα διαβάσουμε. Νόμιζαν πως αν τους φοβόμαστε, θα είμαστε και
καλοί μαθητές. Ποτέ δεν κατάλαβαν ότι με
αυτό που έκαναν μας τρομοκρατούσαν.
Ε:
Ευχαριστώ, γιαγιά, με βοήθησες πολύ!
Γ: Τίποτα εγγονάκι
μου. Πήγαινε τώρα να συνεχίσεις το διάβασμα.
Εφραίμ Κ.
-Μαμά
θέλω να σου πάρω μια συνέντευξη για τις αναμνήσεις σου από τα μαθητικά χρόνια!
-Για πες μου.
-Ποια
είναι η πιο έντονη ανάμνηση σου από το σχολείο;
-Η πιο έντονη μου
ανάμνηση ήταν όταν πήγα μια μέρα αδιάβαστη. Με τσάκωσε ο δάσκαλος και με
χτύπησε με τον χάρακα στα χέρια και από τότε δεν πήγα ποτέ αδιάβαστη!
-Πιστεύεις
ότι αυτό το σύστημα είναι απαραίτητο και τώρα;
-Φυσικά και όχι!!!
Καταρχάς είναι κακοποίηση και πλέον παράνομο. Βέβαια στην δικιά σου περίπτωση
κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει.
-Αστείο!
Εσύ φορούσες στολή για να πας σχολείο.
-Ναι αλλά μόνο στο
δημοτικό. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο πήγαινα κανονικά με τα ρούχα μου.
-Θυμάσαι
καμία καλή ανάμνηση από το σχολείο;
-Αυτό που μου έχει σημαδέψει
τις αναμνήσεις είναι το παιχνίδι που κάναμε με τους συμμαθητές μου! Όπως η
Αντάνα δηλαδή το σημερινό κουτσό ή όπως το Ζούγκα τα πλακάκια ή ρίξε τα
πετράκια, όπως θα το λέγαμε σήμερα.
-Ωραία!
Πιστεύεις ότι η τότε εποχή του σχολείου είναι πιο ωραία από την τωρινή;
-Ναι ήταν πιο ωραία
γιατί τότε κατά την δική μου άποψη ήταν πιο ανέμελα δηλαδή αντί να είμαστε
μπροστά από έναν υπολογιστή ή από ένα κινητό ήμασταν έξω και παίζαμε στους
δρόμους και τα στενάκια!
-Ευχαριστώ
πολύ για τον χρόνο σου! έμαθα πολλά πράγματα για την τότε εποχή και για σένα!
Μελίνα Κ.
