Οι σκέψεις προτάσεις των μαθητ@ν για ένα μοντέλο τηλεκπαίδευσης που οι ίδι@ θεωρούν ιδανικό

Με την επιστροφή μας στο σχολείο στο πλαίσιο του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας Β΄ Γυμνασίου, στην 4^η ενότητα «Το σχολείο στο χρόνο» συζητήσαμε το παρακάτω φύλλο εργασίας που βασίζεται στο κείμενο «τα θλιμμένα παιδιά της τηλεκπαίδευσης».

Τη συζήτηση, βέβαια, για το σχολείο τη συνεχίζουμε εξ αποστάσεως, αφού επιστρέψαμε ξανά στο webex…. 

Τηλεκπαίδευση from Maria Michali

 

Στη δραστηριότητα ποιες είναι οι σκέψεις/προτάσεις τους για ένα μοντέλο τηλεκπαίδευσης που οι ίδι@ θεωρούν ιδανικό, οι μαθητές/τριες του Β1 είπαν:

Æ Το κράτος να παρέχει σε όλα τα παιδιά τον κατάλληλο εξοπλισμό, έτσι ώστε να μπορούν να παρακολουθούν το μάθημα με καλή ποιότητα.

Æ Αντί για διαγωνίσματα να μας αναθέτουν εργασίες, παράδοση με ενεργή και ουσιαστική συμμετοχή των μαθητ@ν και όχι παράδοση τύπου σεμιναρίου.

Æ Προβολή οπτικό-ακουστικού υλικού στην παράδοση.

Æ Οι μαθητ@ς και οι καθηγητ@ς να αφιέρωναν χρόνο για να συζητούν θέματα που τους απασχολούν καθημερινά.

Æ Επειδή η τηλεκπαίδευση είναι αρκετά κουραστική ίσως να διαρκούσε λιγότερη ώρα ή να τροποποιηθεί το πρόγραμμα. Γιατί μετά από αυτή συνεχίζουμε να κάνουμε τηλεκπαίδευση με φροντιστήρια και άλλους καθηγητές και κουράζουμε το μυαλό μας και τα μάτια μας.

Æ Μείωση μαθημάτων

Æ Όλ@ να έχουν ανοιχτές τις κάμερες και τα μικρόφωνα (όταν χρειάζεται), για να υπάρχει επικοινωνία και να μην αδικείται κανένας.

Æ Να έχουμε εικόνα καθηγητ@ μαθητ@ν όπως όταν είμαστε στην τάξη για να νιώθουμε τη φυσική παρουσία των άλλων.

Æ Όταν έχουμε διάλλειμα να γίνεται κανονικά δηλαδή οι μαθητ@ς να μένουν ενεργοί και να συζητάνε μεταξύ τους, όπως όταν ήμασταν στο προαύλιο του σχολείου.

Æ Να υπάρχει χρόνος να συζητούν οι μαθητ@ς τα προβλήματά τους.

Æ Να κάνουμε ομαδικές εργασίες για να μπορούμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας.

Æ Την ώρα που έχουμε γυμναστική έστω και μέσα στο σπίτι να κάνουμε κάποιες ασκήσεις, για να ξεπιανόμαστε και να δημιουργούμε κίνηση στο σώμα.

Æ Οι καθηγητ@ς να μη βάζουν πολλά για το σπίτι και πολλές ασκήσεις στην e class. Nα κατανοούν τα τεχνικά προβλήματα.

Æ Να είναι πιο επιεικείς με τη βαθμολόγηση

Æ Να βρεθεί ένας τρόπος για να μη χάνουμε χρόνο στην καταμέτρηση των απουσιών

Æ Μια άλλη πλατφόρμα και όχι το webex που «κολλάει».

Æ Για να βάλουν βαθμούς οι καθηγητ@ς να βάλουν μια μεγάλη εργασία

Æ Διαδικτυακές ασκήσεις-παιχνίδια και διάφορες δραστηριότητες.

Η ομορφιά δεν είναι το παν: εικόνες, δομικά σημεία του παραμυθιού και δημιουργική γραφή

 

Μαντεύουμε και γράφουμε ιστορίες με βάση τις εικόνες. Αυτή τη φορά, όμως, χρησιμοποιούμε και τα δομικά σημεία του παραμυθιού: Ποιος είναι πρωταγωνιστής; Πού βρίσκεται; Πότε; Τι ακριβώς συμβαίνει (στην αρχή, στη συνέχεια, στο τέλος;) Πώς συμβαίνει; Γιατί συμβαίνει; Πώς νιώθει; Ποιο το ηθικό δίδαγμα; Παλιότερη εργασία της συναδέρφου Ελευθερίας Παπαμανώλη μου έδωσε την ιδέα να προσθέσω και κάποιες φράσεις στα αρχαία ελληνικά από το κείμενο (Η ομορφιά δεν είναι το παν, αρχαία ελληνική γλώσσα Α΄ Γυμνασίου, ενότητα 6) και… προέκυψαν όμορφες, διαφορετικές ιστορίες και κάποιες από αυτές δεν είχαν και μεγάλη σχέση με τον μύθο. Όλα αυτά, βέβαια, πριν διαβάσουμε και προσεγγίσουμε το κείμενο. Με άλλα λόγια, οι μαθήτριες/ές για να γράψουν τις ιστορίες τους είχαν ως υλικό το λογισμικό παρουσίασης με τις εικόνες και τα δομικά στοιχεία του παραμυθιού καθώς και τα περικειμενικά στοιχεία (τίτλο, εισαγωγικό σημείωμα και δημιουργό). Κάποιοι/ες-ελάχιστοι/έ- έριξαν και μια ματιά στα γλωσσικά σχόλια. Κυρίως στο σημείο «ψέγων τὰ σῴζοντα, ἐπαινῶν δὲ τὰ προδόντα αὑτόν».

H ομορφιά δεν είναι το παν from Maria Michali

Το λογισμικό παρουσίασης προβάλλεται στην ολομέλεια της τάξης και οι μαθήτριες/ές γράφουν στα τετράδιά τους. Κάποιες/οι έστειλαν τις εργασίες τους σε μορφή word στην η-τάξη.

Μετά τις μαθητικές ιστορίες; Ήρθε και η προσέγγιση του κειμένου. Αφού το προσεγγίσαμε και το συζητήσαμε, με έναν μαγικό τρόπο μπήκαμε στην ιστορία. Κάποιες/οι μπήκαν ως πηγή, άλλοι ως χελώνα, σκύλος, άνθρωπος κ.λπ και αρχίσαμε τις συμβουλές στο ελάφι…. J

Κάποιες από τις αρχικές ιστορίες….

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μεγάλο όμορφο ελάφι σε ένα δάσος. Ήταν καλοκαίρι και περπατούσε στο γρασίδι μέχρι που είδε μια γυαλιστερή, βαθιά λίμνη. Τότε έτρεξε αμέσως, για να πιει νερό και έπειτα μπήκε μέσα στη λίμνη και κοίταζε με προσοχή τα πάντα. Κυρίως παρατηρούσε πώς φαινόταν στα νερά της λίμνης και πόσο όμορφο ήταν. Κάποια στιγμή πρόσεξε έναν σκύλο, έναν άγριο σκύλο. Πίσω από αυτόν ήταν δύο κυνηγοί με όπλα που πλησίαζαν προς το μέρος του. Αμέσως το ελάφι έτρεξε για να ξεφύγει. Ένας κυνηγός πέταξε ένα βέλος στο ελάφι και το χτύπησε άσχημα. Το ελάφι ένιωσε αδικία. Συνειδητοποίησε ότι είναι άδικο να σκοτώνεις κάποιον που δεν σου φταίει σε τίποτα.

Σταυρούλα Σ.

Ένα καλοκαίρι, πρωί ήταν που ξύπνησα στο εξοχικό του παππού μου. Αποφάσισα να πάω μια βόλτα στο δάσος. Εκεί είδα ένα μεγάλο ελάφι. Το ακολούθησα και το είδα που πήγε σε μια μαγευτική λίμνη, για να πιει νερό. Κοίταζε στο νερό της λίμνης πόσο όμορφο ήταν. Τότε όμως ακούστηκε ένα σκυλί να γαυγίζει άγρια και οι κυνηγοί πλησίασαν. Το ελάφι φοβήθηκε και άρχισε να τρέχει για να ξεφύγει, αλλά κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει. Τότε συνειδητοποίησε πόσο άδικη είναι η ζωή. Ηθικό δίδαγμα: Να προσέχουμε τα ελάφια και να εμποδίζουμε τους κυνηγούς να τα σκοτώνουν.

Μιχάλης Φ.

 

Ένα μεγάλο ελάφι ζούσε σε ένα καταπράσινο δάσος. Μια ηλιόλουστη καλοκαιρινή μέρα κατέβηκε από έναν μικρό λόφο και κατευθύνθηκε σε μια καθαρή και βαθιά λίμνη για να πιει νερό και να δροσιστεί. Αφού ήπιε όσο ήθελε, παρατήρησε τη μορφή του σώματός του που καθρεφτιζόταν στα ήσυχα νερά της λίμνης καμαρώνοντας για τα πανέμορφα κέρατά του. Ξαφνικά ακούστηκε γάβγισμα σκύλων με απειλητικές διαθέσεις. Έπειτα εμφανίστηκαν κυνηγοί με όπλα και αρχίζουν να κυνηγάνε το ελάφι. Αμέσως το ελάφι τράπηκε σε φυγή προσπαθώντας να σωθεί. Για κακή του τύχη τα κέρατά του μπλέχτηκαν σε δασώδη και πυκνή βλάστηση με αποτέλεσμα να παγιδευτεί και να μην μπορεί να ξεφύγει. Αυτό που συνειδητοποίησε το ελάφι ήταν πως είχε αδικηθεί από τα κέρατά του που επαινούσε και πως το έθεσαν σε κίνδυνο.

Ηθικό δίδαγμα: Δεν πρέπει να προσπαθούμε να αρέσουμε στους άλλους και να υπερεκτιμούμε τη φυσική ομορφιά! Να μη δίνουμε σημασία μόνο στο όμορφο αλλά και στο ωφέλιμο!

Δέσποινα Σ.

Μια καλοκαιρινή μέρα στο δάσος ήταν ένα μεγάλο ελάφι. Ξαφνικά καθώς καθόταν άκουσε κάποιους μικρούς θορύβους, γύρισε το κεφάλι του και είδε ένα μικρό αγοράκι που στεκόταν πίσω από ένα δέντρο που ήταν τρομαγμένο και φοβισμένος. Το ελάφι φοβήθηκε και έτρεξε γρήγορα ενώ το παιδί σηκώθηκε και το κυνηγούσε από πίσω .

Καθώς έτρεχε με τα μεγάλα και ψηλά του πόδια προσπέρασε μια λίμνη που δεν είχε μεγάλο βάθος. Ξεκουράστηκε και ήπιε λίγο νερό. Το αγοράκι στεκόταν δίπλα του. Τότε είδε έναν μεγάλο μαύρο σκύλο Κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά και έτσι έτρεξε πιο γρήγορα για να τρέξει και το αγόρι, ώστε να μην του κάνει κάτι ο σκύλος. Απότομα μπροστά του πετάχτηκαν κάποιοι κυνηγοί με όπλα. Εκείνη τη στιγμή κάθισε κάτω και το παιδί ανέβηκε στην πλάτη του και περπάτησαν, ε για να κρυφτούν πίσω από κάποια μεγάλα φυτά. Όταν οι κυνηγοί άρχισαν να ρίχνουν βέλη με τα τόξα, είδε το μικρό αγόρι να κλαίει καθώς τα τόξα περνούσαν ακριβώς πάνω από τα κεφάλια τους .

Μετά από λίγη ώρα οι άνθρωποι έφυγαν, και αυτοί βγήκαν από την κρυψώνα τους και το ελάφι συνειδητοποίησε ότι η ζωή είναι μικρή και πρέπει να βοηθάμε τους καλούς ανθρώπους, όταν μας χρειάζονται.

Ελίνα Σ.

 

Στην εικόνα βλέπουμε ένα ωραίο ελάφι που έχει πανέμορφα κέρατα. Στη συνέχεια βλέπουμε μία ωραία λίμνη με καταγάλανα νερά. Ύστερα πάει να πιει νερό από τη φανταστική λίμνη. Καθώς πίνει το νερό κάτι βλέπει τρομαγμένο από μακριά. Πάει πιο κοντά και βλέπει ένα σκυλί με εχθρικές διαθέσεις. Τότε αρχίζει να φοβάται μετά από λίγη ώρα βλέπει και κάτι κυνηγούς να τον κυνηγάνε και αρχίζει να τρέχει τρομοκρατημένο πάρα πολύ γρήγορα. Από τη βιασύνη του, πιάστηκε σε ένα δέντρο και τότε ήταν που αγχώθηκε αρκετά. Αργότερα όμως μπόρεσε να ξεφύγει και συνέχισε. Από αυτό το μύθο καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να αγαπάμε το πως είμαστε εσωτερικά και δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλη σημασία για το πως είμαστε εμφανισιακά.

Μελίνα Σ.

 

Κάποτε ένα καλοκαίρι σε ένα καταπράσινο δάσος ήταν ένα μεγάλο ελάφι. Για μια στιγμή στάθηκε σε μια πεντακάθαρη, βαθιά πηγή και ήπιες όσο νερό ήθελε. Παράλληλα θαύμαζε τα κέρατά του που καθρεφτίζονταν στα νερά της λίμνης. Κάτι δεν του άρεσε επάνω του. Ύστερα είδε έναν σκύλο και σκέφτηκε πως δεν ήταν φίλος του. Πίσω από το σκύλο είδε κάποιους κυνηγούς να πλησιάζουν προς το μέρος του. Το ελάφι πανικόβλητο έτρεξε για να ξεφύγει. Τα μεγάλα του όμως κέρατα πιάστηκαν στα δέντρα και τότε ένα βέλος μπλέχτηκε στα κέρατά του. Τότε το ελάφι κατάλαβε πως ήταν άδικος κριτής λίγο πριν πεθάνει.

Ηθικό δίδαγμα: Εμείς οι άνθρωποι δίνουμε μεγάλη προσοχή στην εξωτερική εμφάνιση και όχι σε αυτό που μας κάνει δυνατούς αλλά δεν είναι και τόσο εντυπωσιακό.

Δήμητρα Σ.

Ένα ελάφι διψασμένο κατεβαίνει στο ποτάμι και πίνει αμέριμνο νερό γιατί διψά. Το ελάφι μπορεί να σκέφτεται πόσο όμορφο είναι το μέρος εκεί και πόσο δροσερό είναι το νερό χωρίς να υπάρχει κίνδυνος. Ξαφνικά ακούγεται ένας σκύλος με άγριες διαθέσεις. Ο σκύλος γαβγίζει δυνατά και το ελάφι τρομάζει. Τι συμβαίνει? Μια ομάδα κυνηγών βρίσκεται κοντά. Το ελάφι φοβισμένο τρέχει να φύγει. Προσπάθησε να κρυφτεί μέσα στα δέντρα όμως οι κυνηγοί το εντόπισαν και τελικά το σκότωσαν.

Ηθικό δίδαγμα: η ομορφιά δεν είναι το παν

Χάρης Ρ.

 

Το ελάφι βρήκε μια βαθιά και όμορφη πηγή και ήπιε όσο νερό ήθελε, προσέχοντας γύρω του για άλλα άγρια ζώα. Ξαφνικά άκουσε γαυγίσματα άγριου σκύλου και φωνές κυνηγών να φωνάζουν, καθώς πλησίαζαν. Το ελάφι σαστισμένο άρχισε να τρέχει, για να σωθεί. Καθώς όμως έτρεχε ο κυνηγός έριξε ένα βέλος στα κέρατά του. Τότε το ελάφι κατάλαβε ότι άδικα έτρεχε και για αυτό έπεσε στο έδαφος με βαρύ πόνο στο κεφάλι. Όλοι οι μύθοι κρύβουν κάτι…

Νίκος Τ.

 

Ένα καλοκαίρι σε ένα πυκνό δάσος ζούσε κάποτε ένα μεγάλο ελάφι. Μια ζεστή μέρα το ελάφι συνάντησε μια πεντακάθαρη πηγή με νερό. Διψασμένο, έσκυψε και ήπιε νερό στην καταγάλανη πηγή. Ξαφνικά άκουσε έναν ήχο πίσω του. Ήταν ένας σκύλος ενός κυνηγού που πλησίαζε τρέχοντας προς το μέρος του. Δεν ήταν φιλικός ο σκύλος. Έκανε λες και ήθελε να βλάψει το ελάφι. Αμέσως μετά ήρθαν και ο κυνηγοί ακούγοντας το γαύγισμα του σκύλου. Το ελάφι έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, για να ξεφύγει. Δεν μπόρεσε να γλιτώσει. Ο κυνηγός έβγαλε ένα βέλος από το σάκο του και πέτυχε το ελάφι στα κέρατα. Εκείνο ένιωσε κουρασμένο και απελπισμένο. Δεν μπόρεσε να συνεχίσει το τρέξιμο και έπεσε κάτω. Αναρωτήθηκε: Γιατί ο άνθρωπος αφού από τη φύση προέρχεται, σκοτώνει τα πλάσματα σαν εμένα;

Μαρία Π.

Μια μέρα ένα μικρό ελάφι διψούσε και πήγε σε μια πηγή με γαλαζοπράσινα νερά να πιεί νερό. Όταν ήπιε όσο ήθελε παρατηρούσε στα νερά τη μορφή του σώματος του. Καθώς όμως κοίταζε το σώμα του αντίκρισε ένα ζώο να έρχεται από μακριά, ήταν ένας σκύλος. Πίστευε πως είχε καλές διαθέσεις, φιλικές όμως ήταν κυνηγόσκυλο το οποίο μόλις είδε το ελάφι άρχισε να γαβγίζει και ήρθαν δύο κυνηγοί κοντά του. Το ελάφι τρόμαξε και άρχισε να τρέχει γρήγορα μακριά για να γλιτώσει. Όμως στη συνέχεια καθώς έτρεχε τα κέρατά του πιάστηκαν στα κλαδιά των δέντρων και παγιδεύτηκε. Τότε λοιπόν κατάλαβε πως κακώς έκρινε τον εαυτό του, κατηγορούσε αυτά που τον έσωζαν (πόδια) και επαινούσε αυτά που τον πρόδωσαν (κέρατα).

Κωνσταντίνα Ρ.

 Και κάποιες σκέψεις για την ομορφιά από τον μαθητή Νίκο Τ.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η εξωτερική εμφάνιση είναι το παν, άλλοι όμως απλά αμφιβάλλουν για αυτό.

Κατά τη γνώμη μου, στις μέρες μας πολλές γυναίκες αλλά και άνδρες περνούν πολλές ώρες μπροστά από έναν καθρέφτη. Σπαταλούν χρόνο αλλά και χρήματα, προσπαθώντας να δείξουν πιο όμορφοι, με προϊόντα ομορφιάς τα οποία στο μέλλον θα τους χαλάσουν την επιδερμίδα ή θα τους προξενήσουν κάποιο άλλο, ίσως μικρό αλλά και ίσως σημαντικό πρόβλημα υγείας. Όλες οι εφημερίδες και τα περιοδικά παρουσιάζουν τον τέλειο άνδρα ή την τέλεια γυναίκα οι οποίοι δεν τίποτα παρά ένα ωραίο προφίλ.

Θα ήταν καλό όλοι οι άνθρωποι να ξέραμε ότι σε μια δύσκολη κατάσταση το πιο πιθανό είναι να μας σώσει η καρδιά ή η ψυχή μας και όχι τόσο συχνά η εξωτερική μας εμφάνιση. Οι φίλοι μας θα μας βοηθήσουν για το χαρακτήρα μας και όχι για την ομορφιά μας. Τα ταλέντα που έχει ο κάθε άνθρωπος πηγάζουν από μέσα του και όχι από την εξωτερική του εμφάνιση. Οι άνθρωποι θα μας εκτιμήσουν, επειδή είτε θα είμαστε καλόκαρδοι είτε ευγενικοί είτε όμορφοι στην ψυχή και όχι στο σώμα.

Επίσης, πιστεύω πως η ομορφιά είναι κάτι το οποίο σήμερα μπορεί να έχεις και αύριο όχι για πολλούς λόγους (όπως με το πέρασμα των χρόνων, εξαιτίας ενός ατυχήματος κ.ά) Κάποιος μπορεί να μας δώσει δουλειά, επειδή είμαστε μορφωμένοι και έχουμε τις ικανότητες (για εκείνη τη δουλειά) και όχι τόσο για την ομορφιά μας. Επίσης, πιστεύω πώς υπάρχουν και άλλα σημαντικά πράγματα που ολοκληρώνουν τον άνθρωπο. Αυτά μπορεί να μην είναι αναγκαστικά ''ωραία'' για εμάς αλλά σίγουρα θα μας είναι χρήσιμα.

Πέρα από αυτά θα έλεγα ότι και την εξωτερική εμφάνιση δε θα πρέπει να την παραμελούμε, διότι άλλες φορές μας ανεβάζει την αυτοπεποίθηση και νιώθουμε ευχάριστα, άλλες φορές δημιουργεί στον άλλο θετική ή αρνητική εντύπωση και πολλά ακόμα..

Με λίγα λόγια, πιστεύω πώς όταν τα χρόνια περνούν η ομορφιά χάνεται αλλά η ψυχή παραμένει, για αυτό το λόγο κιόλας υποστηρίζω ότι Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα παρά η γνώμη μου, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πιστεύει και να υποστηρίζει οτιδήποτε αυτός επιθυμεί!

Νίκος Τ

 

Ιστορίες για τον πόλεμο από την οπτική των ζώων…

 Με αφορμή το απόσπασμα "Τα ζα" από το βιβλίο " Η ζωή εν τάφω" του Σ. Μυριβήλη, οι μαθήτριες/ές έγραψαν αφηγήσεις από την οπτική των ζώων την περίοδο του πολέμου. Επίσης, διαβάσαμε αποσπάσματα από " Το πλατύ ποτάμι" του Γ. Μπεράτη και το κείμενο "Του πολέμου. Στο άλογό μου" του Ν. Καββαδία. Για να δούμε την οπτική ενός ζώου διαβάσαμε και το κείμενο "Ένα μικρό διήγημα από ένα μεγαλόψυχο τετράποδο"

πηγή εικόνας: https://images.app.goo.gl/kyMWTxN6Yj4RrZvt8 

Είμαι ένα μικρό γαϊδούρι, δίχως όνομα. Βλέπετε...δεν πρόλαβα να γνωρίσω ούτε αφεντικό, ούτε γονείς, οπότε έμεινα έτσι. Απ' ότι έμαθα από τα άλλα γαϊδούρια εδώ, η μητέρα μου πέθανε λίγα λεπτά μετά τη γέννα μου και ο πατέρας μου είναι στο στρατόπεδο εδώ και χρόνια... μου έχουν πει ότι πολεμάει για την πατρίδα! Αλήθεια, τί είναι η πατρίδα;

Δε μου αρέσει εδώ! Δε μπορώ να τρέξω, δε μπορώ να χαρώ και να αγαπήσω, γιατί τότε...τότε έρχεται ο αξιωματικός και μας μαλώνει. Περπατάμε μέρες ατελείωτες, φορτωμένα, για να φτάσουμε στο στρατόπεδο κατακουρασμένα. Σα να μην έφτανε αυτό, μας κατέκρινε ολημερίς ο λοχαγός. Είπε κάτι για το ύψος μας, αλλά δεν κατάλαβα πολλά, επειδή είδα χορτάρι απέραντο και έτρεξα προς τα κει. Ώσπου σε ένα σημείο, πέρασε από πάνω μας ένα αεροπλάνο. Σκέφτηκα ότι το οδηγούσε ο ήρωας ο πατέρας μου, μιας που τόσο σημαντικός είναι. Ούρλιαξα με όλη μου τη δύναμη για να με ακούσει. Αλλά αυτό συνέχιζε την πορεία του ακάθεκτο. Το μαστίγωμα τα επόμενα λεπτά θα μου μείνει αξέχαστο...

Ύστερα από λίγο ακούσαμε κρότους, κραυγές και κλάματα. Τρέξαμε όλοι προς τα εκεί. Τι να αντικρίσουμε... τα πάντα είχαν βαφτεί κόκκινα. Το κόκκινο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, αλλά αυτό το μέρος νομίζω δεν ήταν χαρωπό. Δεν ξέρω τι είχε συμβεί. Είδα ζώα μισά, σαν να έπαιζαν κάποιο παιχνίδι. Εκείνο το μέρος δεν είχε πρασινάδα. Δε μου άρεσε εκεί. Ήταν το κλίμα πολύ βαρύ. Ευτυχώς φύγαμε σύντομα. Στο δρόμο εμφανίστηκε ξανά το αεροπλάνο. Αυτή τη φορά πήγε πιο αργά. Η χαρά μου απερίγραπτη. Ο πατέρας με είχε ακούσει και γύρισε να με γνωρίσει επιτέλους! Άρχισε να μου πετάει δώρα από εκεί ψηλά. Πρώτη φορά δέχομαι δώρο! Το δώρο έπεσε στο έδαφος. Τι συνέβη; Τι ήταν αυτός ο θόρυβος; Νιώθω τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια μου. Κοιτώ να δω τι συνέβη, αλλά κάτι μου αποσπά την προσοχή. Πάντα έτσι αφηρημένος... Αυτή τη φορά, όμως, ήταν η τελευταία. Αυτό που αντίκρισα το είχα ξαναδεί. Το είχα δει στο λιβάδι, λίγη ώρα πριν. Η κοιλιά μου! Τί έγινε στην κοιλιά μου; Τί είναι αυτό το κόκκινο; Τί είναι αυτά τα φίδια επάνω μου και γιατί είναι κόκκινα; Ένοιωθα την ανάσα μου να γίνεται πιο βαριά και δύσκολη... πονούσα! Αγκομαχούσα! Ούρλιαζα! Αλλά κανείς δε με χτύπησε, κανένα μαστίγιο δεν προσγειώθηκε πάνω μου. Άραγε έτσι ένιωθε η μητέρα; Αυτός είναι ο θάνατος; Τόσο γρήγορος; Τόσο απρόσμενος; Χίλιες σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου, σε δευτερόλεπτα. Τί έκανε ο πατέρας; Γιατί; Γιατί με πλήγωσε τόσο; Δε θα το έκανε αυτό! Δεν το πιστεύω! Προσευχόμουν να κρατηθώ στη ζωή, όταν άκουσα βήματα. Θα ήταν ο πατέρας να με σώσει! Θα έτρεχε με εμένα στην πλάτη του για να με γιατρέψει. Όμως όχι! Δεν ήταν αυτός ο πατέρας! Αυτός είναι άνθρωπος! Αυτός οδηγούσε το αεροπλάνο! Έβγαλε το όπλο του, με σημάδεψε και πριν αδειάσει τη θαλάμη πάνω μου, συλλογίστηκα... Τί έκανα λάθος; Πού έφταιξα; Μήπως με τιμωρούν που φώναξα ή για τότε που κλώτσησα κατά λάθος το μεταφορέα; Γιατί; Και τότε άφησα την τελευταία μου ανάσα κάτω από τον εχθρικό ζυγό. Έφυγα με ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ; Αυτό το γιατί, το αναπάντητο, το παράλογο γιατί... 

Ολίνα Σ.

 

πηγή εικόνας: https://images.app.goo.gl/DWCj9Z6Yj6zg9Mxn6

Το μικρό περιστέρι πάει στον πόλεμο. Δεν κρατάει όπλο όμως βλέπει, σκέφτεται και αναρωτιέται… Με λένε Σερ Άμι και δεν καταλαβαίνω γιατί συνέβηκε αυτό. Είμαι ένα πουλί αλλά και στρατιωτάκι δεν φοράω στολή αλλά βοηθάω τους φίλους μου. Πετάω ψηλά και βλέπουν τα ματάκια μου σκισμένες στολές και λεκιασμένες με αίμα. Οι ταλαιπωρημένοι στρατιώτες επιθυμούν το σπιτικό τους και τη μητρική αγκαλιά. Άραγε μπορώ να τους βοηθήσω, δεν το γνωρίζω αλλά θα προσπαθήσω. Είμαι ένα ταπεινό περιστέρι που νιώθω φόβο, μοναξιά και λύπη. Θα τα καταφέρω όμως, θα κάνω αυτό που ξέρω πολύ καλά, θα μεταφέρω τα μυστικά μηνύματα και θα σώσω όσες πιο πολλές ζωές μπορέσω. Ακούω τη φωνή της μαμάς μου, είσαι δυνατός , είσαι περιστέρι μηνυμάτων γεννήθηκες για αυτό. Πως θα τα καταφέρω μαμά τη ρωτούσα θα σε οδηγήσει το ένστικτό σου, μου έλεγε και με αυτή τη σκέψη πάντα έφερνα σε πέρας όλες τις αποστολές μου. Έχω μεγάλη φήμη και είμαι περήφανος που βοηθάω, απ’ ότι ακούω είμαστε στο τέλος του πολέμου είναι Οκτώβριος του 1918. Νιώθω περίεργα, δεν μπορώ να κρύψω την κούραση και τον φόβο μου αλλά με χρειάζονται 194 στρατιώτες, είναι παγιδευμένοι από τους Γερμανούς πρέπει να πετάξω ψηλά και γρήγορα για να ζητήσω βοήθεια δεν θέλω να χάσω και άλλους φίλους μου. Μπαμ, μπαμ ωχ δέχομαι πυροβολισμούς, ωχ το στήθος μου πονάει φριχτά, θα τα καταφέρω.. Πρέπει, πρέπει  να περάσω τα Γερμανικά σύνορα και να φτάσω, να δώσω το μήνυμα, πρέπει να σωθούν. Τα κατάφερα, είμαι περήφανος έχασα μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο.

Μαριλένα Τ.

 

Η ζωή για ένα μουλάρι είναι πολύ δύσκολη. Είμαστε πάντα αρκετά κουρασμένα και αδύναμα από τα βαριά φορτία που κουβαλάμε. Τις περισσότερες φορές είμαστε και πληγωμένα. Γι’ αυτό οι άνθρωποι συχνά σχολιάζουν και συζητούν ότι δε θα μπορούσαν να έχουν στον στρατό ζώα σαν και εμάς. Αλλά το καλό με εμένα είναι ότι με το δικό μου αφεντικό έχουμε πάρα πολλά κοινά και είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον σε δύσκολες και χαρούμενες στιγμές. Για παράδειγμα, θυμάμαι μια νύχτα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Έβρεχε και προσπαθούσα εγώ με το αφεντικό μου να βρούμε ένα μέρος να ξεκουραστούμε. Ανακαλύψαμε, λοιπόν, έναν στάβλο, ανάψαμε φωτιά και περάσαμε τη νύχτα.  Την επόμενη μέρα που φύγαμε από τον στάβλο ριχτήκαμε ξανά στη μάχη. Μείναμε ζωντανοί και προχωρούσαμε ανάμεσα σε σκοτωμένα ζώα και νεκρούς ανθρώπους μέσα στη λάσπη. Εκείνες τις στιγμές ένιωθα μεγάλο φόβο για το τι θα γίνει και αν αυτό είναι το τέλος. Φοβόμουν να κοιτάξω τις εικόνες του θανάτου γύρω μου αλλά ήξερα πως ό,τι  συμβεί θα συμβεί για κάποιον λόγο. Ο τρόμος μου ήταν τεράστιος αλλά μου έδιναν δύναμη οι στιγμές αγάπης που πέρασα με το αφεντικό μου.

Νικόλετα Ν.

Είναι γνωστό πλέον πως εμάς τα γαϊδουράκια καθώς και άλλα πολλά ζώα, μας χρησιμοποίησαν  σε μεγάλο βαθμό οι άνθρωποι στον πόλεμο. Σε όλη την διάρκεια του ταλαιπωρηθήκαμε και εξαθλιωθήκαμε εξίσου πολύ με τους ανθρώπους και συγκεκριμένα  για τις αδυναμίες ,τις ιδεολογίες ,τις μεγαλομανίες αλλά και τους ενθουσιασμούς που τους είχαν κυριεύσει. Μας επιστράτευσαν και εμάς τα αθώα χωρίς να έχουμε φταίξει πουθενά και χωρίς να μας δώσουν επιλογή. Η αγάπη μας για αυτούς όμως ήταν, είναι και θα είναι για πάντα μεγάλη και απεριόριστη και έτσι συνεχίσαμε να αγωνιζόμαστε και εμείς μαζί τους. Καθημερινά αντικρίζουμε φρικιαστικές εικόνες και βιώνουμε τον παραλογισμό του πολέμου χωρίς να μπορούμε καν να προστατέψουμε τους εαυτούς μας με αποτέλεσμα να γινόμαστε θύματα αυτού. Ο τρόμος και ο φόβος μας κυριεύει καθημερινά και δεν μπορούμε να ξέρουμε για το τι θα ακολουθήσει. Η μεγαλύτερη για εμάς ταλαιπωρία ήταν η μεταφορά πυρομαχικών σε μακρινές περιοχές ,σε άλλα στρατόπεδα. Η εξαθλίωση και η αδυναμία μας κατέκλυζε κατά την διάρκεια της μεταφοράς είναι απελπιστική τουλάχιστον. Βαδίζουμε και γύρω μας υπάρχουν παντού πτώματα ζώων και ανθρώπων που πέθαναν ανήμποροι και ανυπεράσπιστοι .Όπως και να'χει είμαστε περήφανα για την συμβολή και τον αγώνα μας δίπλα στους ανθρώπους.

Χριστίνα Μ.

 Είμαι ένα μικροκαμωμένο γαϊδουράκι με σκουρόχρωμα τρίχωμα πολύ ευκίνητο και εργατικό. Θα έλεγα αρκετά απείθαρχο πολλές φορές. Θέλω να αφηγηθώ μια ιστορία από τα παλιά που δεν θα ήθελα να θυμάμαι. Αυτά που πέρασα μου προκαλούν θλίψη. Εκείνες οι μέρες για εμένα και για αλλά πολλά ζώα ήταν οι χειρότερες μέρες της ζωής μας. Έβλεπα μπροστά στα μάτια μου ανυπεράσπιστα ζώα να σκοτώνονται από πυρά ανθρώπων. Τα πυρομαχικά είχαν σκορπίσει τον θάνατο, το λιβάδι είχε γεμίσει με το αίμα των γαϊδουριών και οι φωνές από το ξεψύχισμα τους, έσκιζε την σιωπή. Δεν άντεχα να βλέπω τη φρίκη που ο ίδιος ο άνθρωπος προκάλεσε. Είναι δυνατόν να ζούσαμε και να ζούμε ακόμα και σήμερα σε τόση κακία; Πως να αντέξει κανείς βλέποντας ζώα να ξεκοιλιάζονται και να γεμίζουν με αίμα το χορτάρι; Η τραγική εικόνα που είχα αντικρίσει θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μου. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μεγαλύτεροι ντροπή για το ανθρώπινο είδος.      

      Εβελινα Τ.

Αγαπημένε μου φίλε,

Τελικά κατάφερα να ζήσω αλλά έχασα εσένα. Έχει περάσει καιρός μα δεν μπορώ να τα κρατάω άλλο μέσα μου, μου λείπεις... Ήταν παραλογισμός όλη η διαδικασία του πολέμου αλλά εσύ ήσουν ξεχωριστός για εμένα. Ακόμα θυμάμαι την μέρα που σε αντίκρισα για πρώτη φορά και διάλεξες εμένα. Κανένας άνθρωπος δεν μου έχει συμπεριφερθεί όπως εσύ. Με φρόντιζες, με πρόσεχες, με προστάτευες και είχαμε συντροφιά ο ένας τον άλλον. Έχουμε τόσες αναμνήσεις που μου θυμίζουν πόσο ωραία περνάγαμε μαζί και ας μην σε έχω πια κοντά μου. Ξέρω πως προσπάθησες να με σώσεις και νομίζεις πως απέτυχες αλλά άλλαξαν οι δρόμοι μας όταν με άφησες να φύγω για να μην πάθω κακό εξαιτίας του πολέμου. Επέλεξες να σώσεις την ζωή μου και ας σε στεναχωρούσε που θα με άφηνες. Ελπίζω να σε ξανά βρω. Θα είσαι για πάντα μέσα στην καρδιά μου και θα κάνω ότι μπορώ για να σε έχω πάλι δίπλα μου. Ακόμα και αν όχι, εγώ δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!

Με πολλή αγάπη,

το αλογάκι σου

Ανδρομάχη Σ.

 

Είμαι και γω ένας από τους χιλιάδες γαϊδάρους που ρισκάρουν τη ζωή τους κάθε μέρα στον πόλεμο. Εδώ στο πεδίο της μάχης εμείς οι γάιδαροι έχουμε πολύ δύσκολες και επίπονες αποστολές. Από το πρωί μέχρι το βράδυ κουβαλώντας ανθρώπους και πυρομαχικά πρέπει να φανούμε δυνατοί καθώς έχουμε πολύ λίγο χρόνο για ξεκούραση και οι διαδρομές είναι τεράστιες. Όμως, δεν καταλαβαίνω γιατί εμείς τα γαϊδούρια πρέπει να πληρώνουμε τα λάθη των ανθρώπων και χωρίς να έχουμε και άλλη επιλογή. Κάθε μέρα πεθαίνουν χιλιάδες ζώα λόγω του πολέμου. Παρόλα αυτά υπάρχουν φορές που όταν βοηθάω και κουβαλάω τους τραυματίες νιώθω ότι έχω κάνει κάτι καλό μέσα στη φρίκη του πολέμου.

Γιώργος Τ.

 * Στην ανάρτηση οι εργασίες των μαθητριών/ών που έστειλαν το κείμενο σε word

Για ένα παιδί που κοιμάται: παιδική εργασία

 

Οι μαθήτριες/ές του Β2 με αφορμή το ποίημα "Για ένα παιδί που κοιμάται" της Δ. Χριστοδούλου εργάζονται σε πρώτη φάση ομαδικά (breakout sessions) με φύλλα εργασίας (google docs). Τα φύλλα εργασίας βασίζονται -με κάποιες αλλαγές- σε εκπαιδευτικό υλικό  του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων http://foundation.parliament.gr/central.aspx?sId=110I444I1140I646I460627. Στην ολομέλεια παρουσιάζουν τα θέματα που επεξεργάστηκαν. Στη συνέχεια, σε έναν ψηφιακό πίνακα καταγράφουν κάποια βασικά συμπεράσματα για την παιδική εργασία (Αίτια, συνέπειες, συνθήκες, σκέψεις, αναζήτηση σχετικών άρθρων), ώστε να οδηγηθούν και στην παραγωγή ενός δικού τους άρθρου. 

*Να σημειωθεί ότι τα άρθρα που έχουν αναρτηθεί, οι μαθητές/τριες τα έγραψα σε word. Ακολουθούν τα φύλλα εργασίας.

Παιδιά χωρίς όνομα

Η παιδική εργασία είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Ποιος δεν έχει ακούσει ιστορίες και βιώματα από τους παππούδες του για τα δύσκολα χρόνια που έζησαν, όταν ήταν μικρά παιδιά.

Οι αιτίες είναι πολλές. Φτώχια, πόλεμος, κατοχή, μετανάστευση, προσφυγιά και τέλος, οικογενειακά προβλήματα ανάγκασαν πολλά παιδιά να βγουν από νωρίς στη βιοπάλη. Άλλα βρέθηκαν σε φανάρια να πουλάνε διάφορα αντικείμενα ή να καθαρίζουν τζάμια διερχόμενων αυτοκινήτων, άλλα σε εργοστάσια ή χωράφια ακόμα και σε ταβέρνες ως σερβιτόροι και δυστυχώς άλλα να τα εκμεταλλεύονται πιέζοντάς τα να ζητιανεύουν.

 Οι συνθήκες εργασίας είναι απάνθρωπες, άθλιες και ακατάλληλες για ένα παιδί. Είναι εκτεθειμένα στη βροχή, στον καυτό ήλιο, στο κρύο. Οι ώρες εργασίας είναι πολλές μα το χειρότερο είναι ο τρόπος αντιμετώπισής τους από τους περαστικούς. Δυσαρέσκεια, αηδία, οίκτος και περιφρόνηση.

Οι μικροί βιοπαλαιστές δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες εκπαίδευσης όπως τα υπόλοιπα παιδιά, χάνουν την ανεμελιά της παιδικής τους ηλικίας και ζουν σαν ενήλικες, δεν έχουν χρόνο για τον εαυτό τους και πολλές φορές τους δημιουργούνται συναισθηματικά και ψυχικά τραύματα.

Έτσι, κάποιος θα έπρεπε να μεριμνήσει για αυτά τα παιδιά και να αποτελέσει την ασπίδα τους κατά της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης γιατί όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα.

Βασίλης Κ.

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ

 

Η παιδική ηλικία είναι συνδεδεμένη στο μυαλό όλων μας με πολύ παιχνίδι, χαρά και ανεμελιά. Είναι η ηλικία όπου  ο άνθρωπος διαμορφώνει χαρακτήρα, λαμβάνει αρχές και μόρφωση και κάνει τις πρώτες του σκέψεις για το μέλλον. Εκείνη την περίοδο, το παραμικρό συμβάν μπορεί να στιγματίσει το παιδί για πάντα και να δημιουργήσει ψυχικά προβλήματα. Αν και βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα , η παιδική εργασία αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Αυτή η κατάσταση επικρατεί κυρίως στις τριτοκοσμικές χώρες όπου οι άνθρωποι ζουν με χαμηλό υπόβαθρο πολιτισμού και εκπαίδευσης. Ένας από τους κύριους λόγους είναι η οικονομική αδυναμία. Τα παιδιά αναγκάζονται να εργαστούν, προκειμένου με το εισόδημά τους να βοηθήσουν έστω και λίγο την οικογένειά τους να τα βγάλει πέρα. Άλλη μία αιτία είναι η ανάγκη για επιβίωση. Αρκετά παιδιά είναι ορφανά και δεν έχουν κάποιον να τους φροντίσει και να τους παρέχει τα αναγκαία, οπότε η μόνη λύση τους είναι να εργαστούν για να ζήσουν.

Παράλληλα, όμως, οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες, αποτρόπαιες και ανθυγιεινές για να δουλέψει ένας ενήλικας, πόσο μάλλον για ένα παιδί. Εκτός από τα μικρόβια που μπορούν να επηρεάσουν την υγεία τους, πολλές φορές τα αφεντικά τους τα χτυπούν  και τα κακομεταχειρίζονται για να κάνουν καλύτερα τη δουλεία τους. Επίσης λόγω των επικίνδυνων χώρων εργασίας, πολλά παιδιά τραυματίζονται, αρρωσταίνουν ή ακόμα πεθαίνουν κατά τη διάρκεια εργατικών ατυχημάτων.  Έτσι μαθαίνουν από μικρά τι θα πει στ’ αλήθεια δυσκολία και εργασία, χωρίς να έχουν παιδικές αναμνήσεις. Φυσικά αυτή η κατάσταση είναι παγκόσμιο πρόβλημα και μας αφορά όλους ,καθώς αυτά τα παιδιά εργάζονται για να έχουμε εμείς όλα αυτά τα αγαθά.

Μαρίλια Κ.

Παιδική εργασία ένα παγκόσμιο φαινόμενο

 

Με αφορμή το κείμενο του σχολικού βιβλίου Λογοτεχνίας Β’ Γυμνασίου «Για ένα να παιδί κοιμάται», γράφω αυτό το άρθρο για την παιδική εργασία.

Η παιδική εργασία είναι η εκμετάλλευση παιδιών, κυρίως στις ηλικίες  5 με 15, με κάθε μορφή εργασίας. Η παιδική εργασία απαγορεύεται στις μέρες μας και έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα πολλά παιδιά κυρίως στις χώρες τρίτου κόσμου αντί να πηγαίνουν σχολείο, δούλευαν καθημερινά σε εργοστάσια, χωράφια και ορυχεία. Ευτυχώς, στις αρχές του 20ου αιώνα τα ποσοστά παιδικής εργασίας μειώθηκαν, καθώς θεσπίστηκαν νόμοι και πολλά σχολεία δέχτηκαν παιδιά δωρεάν και τα βοήθησαν να ενταχθούν στην κοινωνία.

Οι συνθήκες εργασίας αυτών των παιδιών είναι μη υποφερτές και πάρα πολύ σκληρές. Επίσης, οι είναι πολύ καταπιεστικές καθώς τα αφεντικά των παιδιών είναι σκληρά και έχουν πολλές απαιτήσεις από αυτά. Η καθημερινή πίεση στα παιδιά έχει αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχολογία, αλλά και στην υγεία τους. Αρχικά, τα παιδιά κουράζονται και εξαντλούνται, καθώς καταστρέφεται η παιδική του ηλικία και ψυχολογία. Επιπλέον, πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι στερούνται τα δικαιώματα τους, όπως το δικαίωμα της εκπαίδευσης.

Η παιδική εργασία μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές αιτίες.  Ένα παιδί οδηγείται στην εργασία για πολλούς λόγους Ένα παράδειγμα, είναι η απουσία της οικόγενειας. Με άλλα λόγια όταν ένα παιδί δεν έχει οικογένεια προσπαθεί και αγωνίζεται καθημερινά για να μπορέσει να ζήσει. Άλλη μια αιτία είναι η στέρηση της στέγης. Πολλά παιδιά για να βρουν ένα μέρος να κοιμηθούν το βράδυ χρειάζεται να δίνουν χρήματα σε κάποιον, ώστε να τους την παρέχει. Τελευταία αλλά όχι λιγότερη σημαντική αιτία, της παιδικής εργασίας, είναι ο χαμηλός οικογενειακός προϋπολογισμός. Στις μέρες μας αρκετά παιδιά δουλεύουν για να μπορέσουν να συνεισφέρουν οικονομικά στην οικογένεια τους.

Συμπεραίνοντας,  η παιδική εργασία είναι ένα φαινόμενο πολύ λυπηρό. Από την άλλη πλευρά είναι πολύ αισιόδοξο το γεγονός ότι έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια.       

                                                                                 Άννα Κ.

Παιδική εργασία

Παιδική εργασία ορίζεται η εργασία που παρέχεται από παιδιά κάτω τον 18 ετών και σε πολλές τρίτες χώρες κάτω τον 15 επιβαρύνοντας της σωματική, συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξή τους. Τα ανήλικα αυτά παιδιά εργάζονται  στη δουλειά του πατέρα ή των συγγενών τους, κάνοντας διάφορα επαγγέλματα, όπως το να πουλάνε χαρτομάντιλα στα φανάρια. Πολλά από αυτά γίνονται αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Άλλα παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης λόγω της σωματικής τους αναπηρίας από διάφορους επιτήδειους. Τέλος υπάρχουν και τα εκείνα που εργάζονται στον χώρο του θεάματος ( θέατρο, τηλεόραση, μόδα).

Η παιδική εργασία είναι αποτέλεσμα οικονομικής δυσχέρειας των νοικοκυριών αλλά και της κρίσης του θεσμού της οικογένειας. Η μετανάστευση πληθυσμών και η προσφυγιά οδηγούν πολλές φορές στην εκμετάλλευση των παιδιών. Η έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας , ο ρατσισμός, η απουσία ανθρωπιστικής παιδείας και η αδιαφορία της κοινωνίας έχουν ως αποτέλεσμα το φαινόμενο της παιδικής εργασίας να λάβει μεγάλες διαστάσεις και να καταπατούνται τα δικαιώματα των παιδιών.

Επομένως, θα πρέπει να υπάρχουν αρμόδιες υπηρεσίες που να ελέγχουν και να παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα, όπως κοινωνική πρόνοια και υποχρεωτική εκπαίδευση όλων των παιδιών που αδυνατούν να πάνε σχολείο.   Οφείλουμε να προστατεύουμε τα δικαιώματα όλων των παιδιών, γιατί η ανθρώπινη αξία  είναι υπέρτατο αγαθό και καθήκον όλων μας. 

Αλέξανδρος Κ.

 

                                              Η παιδική εργασία

Η παιδική εργασία είναι η εκμετάλλευση των παιδιών μέσω οποιασδήποτε μορφής εργασίας που τους στερεί το δικαίωμα της μάθησης, την ελευθέρια σκέψης και τα καθιστά ηθικά και σωματικά καταπονημένα.

            Τα μικρά παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουνε κυρίως για οικονομικούς λόγους αλλά και επειδή μπορεί οι γονείς τους να μην είναι ικανοί να τους μεγαλώσουν με τον σωστό τρόπο. Αυτά τα παιδιά συχνά δέχονται ‘’μπούλινγκ’’ απο τους συνανθρώπους τους, καθώς και απο τα αφεντικά τους αφού δέχονται άσχημους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και πολλές φορές ξύλο.

             Φυσικά υπάρχουνε πολλές συνέπειες στα ανήλικα που δουλεύουνε σκληρά κάτω από άθλιες συνθήκες. Αυτά τα ταλαιπωρημένα, μικρά παιδιά δεν έχουνε παιδική και προσωπική ζωή, δηλαδή να παίζουνε ανέμελα στα πάρκα και στις πλατείες με τους φίλους τους, να ξεκουράζονται, να πηγαίνουνε βόλτα με τις οικογένειές τους και ό,τι άλλο κάνουνε τα παιδιά, έτσι όπως τους αξίζει. Ακόμα η καταναγκαστική εργασία έχει επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία. Επίσης νιώθουν ανασφάλεια και δυσκολεύεται να εμπιστευτεί τους γύρω του. Μια ακόμη συνέπεια είναι ότι τα παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να κοινωνικοποιηθούν, έτσι στο μέλλον θα αναπαράγουν τη βία που εισέπραξαν στην παιδική τους ηλικία. Η παράνομη εργασία στερεί το δικαίωμα, κάθε παιδιού, στην εκπαίδευση και σε μια υγιή ανάπτυξη.

            Πιστεύω πως το φαινόμενο της παιδικής εργασία, είναι κάτι που πλέον υπάρχει στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Ίσως θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί αν καταπολεμηθεί η φτώχεια, αλλά πώς;

Αθανασία Κ.

 

Παραβιάζοντας τα δικαιώματα των παιδιών

     Η παιδική εργασία αποτελεί ένα παγκόσμιο και διαχρονικό φαινόμενο το οποίο αφορά παιδιά από πέντε έως δεκατεσσάρων χρονών. Τα παιδιά αυτά έρχονται αντιμέτωπα από την τρυφερή τους ηλικία με την περιθωριοποίηση και την σκληρότητα του κόσμου και είναι από μικρά στα βάσανα.

    Τα αίτια που προκαλούν την παιδική εργασία είναι αρκετά. Αρχικά, οι πόλεμοι είναι ένα από τα συχνότερα αίτια καθώς αναγκάζουν τα παιδιά  να μεταναστεύσουν σε μία άλλη χώρα και να εργαστούν. Επίσης, ένα ακόμη αίτιο είναι, όταν τα παιδιά προέρχονται από φτωχές και πολυμελείς οικογένειες, που δεν είναι ικανές να συντηρήσουν όλα τα μέλη τους. Τέλος, η δημιουργία του φαινομένου αυτού οφείλεται στην παραμέληση των παιδιών από τους γονείς τους πράγμα το οποίο τα οδηγεί να δουλέψουν για να συντηρήσουν τον εαυτό τους.

  Αυτοί οι ήρωες της ζωής μαθαίνουν από μικρή ηλικία τη σκληρότητα του κόσμου Πρώτον, τα περισσότερα από αυτά  εργάζονται σε βάρβαρα ωράρια και μέσα στη βρομιά, το κρύο, την υγρασία, ενώ πολλές φορές έρχονται σε επαφή με χημικές ουσίες. Δεύτερον, αρκετά συχνά οι δουλειές που κάνουν είναι επικίνδυνες, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή. Τρίτον, βιώνουν μαρτυρικές καταστάσεις από τα αφεντικά τους, όταν τα αποτελέσματα από τη δουλειά τους δεν είναι αυτά που επιδιώκουν.

    Τα αποτελέσματα του φαινομένου αυτού είναι να μην έχουν τα παιδιά την απαραίτητη μόρφωση έτσι ώστε στην ενηλικίωσή τους να ακολουθήσουν έναν άλλο τρόπο ζωής. Ακόμα δεν ζουν την παιδική τους ηλικία και στερούνται με τον τρόπο αυτό τις στιγμές ξεγνοιασιάς, την αθωότητα της ηλικίας τους και τα παιχνίδια με τους φίλους και τα αδέλφια τους. Επιπρόσθετα, αυτή η κατάσταση έχει συνέπεια στη σωματική και ψυχική τους υγεία.

    Το σίγουρο είναι πως αυτά τα παιδιά ξέρουν πως δεν υπάρχει ο όμορφος κόσμος των παραμυθιών με τους ήρωες  πάνω στα άσπρα άλογα, αλλά παντού υπάρχουν μάγοι και τέρατα. Πλάσματα που ποτέ δεν θα νοιαστούν για αυτά. Πλάσματα που πάντα θα τα έχουν στην άκρη της σκληρής ζωής. Πλάσματα που δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν την τραγωδία που περνούν, γιατί δεν θα βρεθούν ποτέ στη θέση τους .

Ελένη Κ.

 

 

Παιδική εργασία

Η παιδική εργασία δυστυχώς στις μέρες μας είναι ένα συχνό φαινόμενο. Τα παιδιά αναγκάζονται να εργάζονται για πολλούς λόγους και αυτό μπορεί να έχει πολλές αρνητικές συνέπειες για αυτά.

Όπως είπαμε και πιο πάνω οι ανήλικοι αναγκάζονται να εργαστούν για διάφορους λόγους. Ένας  από αυτούς είναι η οικονομική κρίση σε μια οικογένεια. Συγκεκριμένα, οι γονείς μπορεί να είναι φτωχοί ή να μην έχουν δουλειά και για αυτό τα παιδιά τους δουλεύουν για να βγάλουν χρήματα, ώστε η οικογένεια να έχει κάτι να φάει ή να πιεί.

Ένα άλλος σοβαρός λόγος που τα παιδιά <πρέπει> να δουλέψουν είναι πως οι ίδιοι οι γονείς δεν τα θέλουν: τα διώχνουν από το σπίτι, τα εκμεταλλεύονται για να κάνουν διάφορες δουλειές για τις οποίες εκείνα αντιδρούν. Ακόμη  όταν τα παιδιά δεν κάνουν αυτές τις δουλειές που τους ζητάει το αφεντικό μπορεί να τα βασανίσει ή τα τιμωρεί

Όλα αυτά έχουν πολλές αρνητικές συνέπειες για τα παιδιά, καθώς δεν μπορούν να αποκτήσουν μόρφωση , να ζήσουν την παιδική ηλικία. και επίσης θα νιώθουν στενοχωρημένα γιατί δεν πάνε σχολείο ως αποτέλεσμα να μην έχουν φίλους . Για αυτό  ας προσπαθήσουμε και σήμερα να βοηθήσουμε αυτούς τους καημένους ανηλίκους στο να έχουν μια κανονική ζωή.

Άλεξ Ζ.

                              <<  Παιδική εργασία >>

  Στις μέρες μας ,υπάρχουν αρκετά παιδιά που βιώνουν την εργασία από μικρή ηλικία . Αυτά τα παιδιά είναι αμέτρητα. Αναγκάζονται και ζουν μες τη φτώχεια παλεύοντας για να επιβιώσουν.

   Οι αιτίες που τους οδηγούν να εργαστούν είναι ποικίλες. Τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας είναι μια κύρια , σημαντική αιτία που τα ωθεί στην εργασία. Εκτός, από τα οικονομικά θέματα , υπάρχει και η περίπτωση της εγκατάλειψης των γονιών τους. Καθώς και η αναγκαστική φυγή από την χώρα τους μεταναστεύοντας σε άλλους τόπους για να βγάλουν χρήματα δουλεύοντας.

  Τα αποτελέσματα αυτών των προβλημάτων είναι να χάνουν την παιδική τους ηλικία , δηλαδή να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση , να μην έχουν φίλους κλπ. Ζουν χωρίς τροφή , στέγη, φροντίδα, ασφάλεια και ζεστασιά από οικογενειακά πρόσωπα. Επιπλέον, το πιο  σημαντικό είναι ότι βιώνουν την κακομεταχείριση και την εκμετάλλευση των αφεντικών τους.

 Κατά την άποψή μου η παιδική εργασία είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει στις περισσότερες χώρες της γης και πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη βοήθεια φιλανθρωπικών ομάδων και της Πολιτείας.

Χριστίνα Κ.

Παιδική εργασία

Η παιδική εργασία είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται από αρχαιοτάτων χρόνων. Κυρίως  συναντάται σε φτωχές χώρες.

  Στην παιδική εργασία υπάρχουν 2 όψεις. Η πρώτη όψη είναι κάποιοι επιχειρηματίες να εκμεταλλεύονται τα παιδία και να τα παίρνουν μαζί τους να δουλέψουν. Η άλλη όψη είναι ότι τα παιδιά αναγκάζονται να δουλέψουν  γιατί μπορεί να υπάρχει πολλή φτώχια ή πόλεμος  με αποτέλεσμα να μεταναστεύουν και να αναγκάζονται να δουλέψουν για να ζήσουν.

  Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται τα παιδιά  είναι πολύ δύσκολες, σκληρές και κάποιες φορές βίαιες, αλλά και επικίνδυνες. Για παράδειγμα όταν κάποιο δουλεύει στα φανάρια υπάρχει ο κίνδυνος  ένας οδηγός να χτυπήσει το παιδί  με τον αυτοκίνητο Η παιδική εργασία έχει πολλές συνέπειες. Μία από αυτές είναι ότι χάνεται η παιδική ηλικία των παιδιών αλλά και η εκπαίδευση τους.

  Επομένως, η εργασία των παιδιών δεν είναι καθόλου καλή για τα παιδιά καθώς έχει ως αποτέλεσμα την πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου αλλά και την σωματική και πνευματική κούραση των παιδιών.   

Γιώργος Θ.

 

Παιδική εργασία

Η παιδική εργασία συνδέεται με τη φτώχεια. Οι συνθήκες  αυτές στέλνουν τα παιδιά στην αγορά εργασίας από μικρή ηλικία, ώστε να συμβάλουν στην αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος στο σπίτι. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι εργοδότες προτιμούν τους εργάτες κάτω τον 10 χρόνων, γιατί μπορούν εύκολα να τα εκμεταλλευτούν και αυτό έχει ως συνέπεια χαμηλότερο μισθό.  Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει ο θεσμός της οικογένειας, καθώς πολλές φορές η ίδια οικογένεια αναγκάζει τα παιδία χωρίς την θέληση τους να δουλέψουν απειλώντας τα πώς αν δεν το κάνουν θα υποστούν σωματική ή σεξουαλική βία. Οι γονείς μάλιστα πολλές φορές αρνούνται να στείλουν τα παιδία στο σχολείο βγάζοντας τα στην αγορά εργασίας. Τέλος η μετανάστευση πληθυσμών αλλά και η προσφυγιά οδηγούν στην εκμετάλλευση των παιδιών.

Φωτεινή Κ.

Παιδική εργασία

Στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι υποφέρουν λόγω έλλειψης χρημάτων. Μάλιστα σε μερικές χώρες τα παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν ή ακόμη και να μεταναστεύσουν για μια καλύτερη ζωή. Αρχικά αναγκάζονται και εργάζονται όλη μέρα για να βγάλουν το ψωμί τους και μάλιστα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Βρίσκονται σε ξένη χώρα και είναι δύσκολη  η προσαρμογή. Ακόμη κάποιοι άνθρωποι βλέπουν τα παιδία υποτιμητικά και μπορεί να τα κοροϊδεύουν και να τα εκμεταλλεύονται. Βέβαια, με τη δουλειά δεν μπορούν να χαρούν την ανεμελιά της παιδικής τους ηλικίας αλλά υπάρχει ελπίδα να ζήσουν στο μέλλον μια καλή και ευτυχισμένη ζωή. 

Μαρία Κ.

Η παιδική εργασία στο παρελθόν

Η παιδική εργασία είναι σπάνια, καθώς έχουν αλλάξει πολλά στις μέρες μας. Πιο παλιά ήταν ένα συχνό και φυσιολογικό φαινόμενο το να δουλεύει το παιδί. Σήμερα τα περισσότερα παιδιά έχουν να ντυθούν καθώς όλοι οι γονείς δουλεύουν. Επίσης πηγαίνουν στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο και φοιτούν σε όλες τις τάξεις του σχολείου. Τότε τα παιδία δεν πήγαιναν στο σχολείο, κυρίως τα φτωχά παιδία από χωρίο, γιατί οι γονείς ήθελαν βοήθεια στο σπίτι και στις καλλιέργειες. Καμία  φορά ,όμως, το χωρίο μπορεί να μην είχε σχολείο και τα παιδία να έμεναν αγράμματα. Όλα αυτά πλέον έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν ωστόσο και σήμερα περιπτώσεις που τα παιδιά αναγκάζονται να εργάζονται.

Έλενα Κ.

 

A ta paidia ton fanarion from Maria Michali

B istoria tou xristou from Maria Michali

G athina simera from Maria Michali

D istoria tis spiridoulas from Maria Michali

E athina1936 from Maria Michali

St athina 1930 from Maria Michali

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι: Απόπειρες να γράψουμε έναν στίχο....

 Μια πιο παλιά εργασία την περίοδο της εξ αποστάσεως που δεν είχα προλάβει να αναρτήσω...

Η ιδέα δόθηκε από το ιστολόγιο afterschoolbar 

Κάποιες από τις προσπάθειες των μαθητών/τριών:

Ήρθε η Άνοιξη και το κρύο του Χειμώνα αλλάζει   (Α. Π)

Άνοιξη ήρθε αλλά η διάθεση δεν αλλάζει      ( Γ. Τ)

Περήφανο άλογο ξανθό τη χαίτη του τινάζει    (Ν.Ν)

ανάμελο και ζωηρό το ταίρι του θαυμάζει (Ε. Ν)

και μεθυστικά η φύση όλη ευωδιάζει          (Χ. Μ)

καθώς όλη η πλάση σιγά σιγά βραδιάζει  ( Γ. Χ )

και ο θάνατος την ομορφιά κατασπαράζει (Ο. Σ)

και το δροσερό αεράκι κοπάζει (Κ.Τ)

γαλάζιος ουρανός στα σύννεφα σε βάζει (Μ. Τ)

Ανδρομάχη

Βιογραφικό Μουσείο "Άννα Φρανκ" και...μουσειοπαιδαγωγικές δραστηριότητες

 Στο Βιογραφικό Μουσείο "Άννα Φρανκ" μπορείτε να περιηγηθείτε σε φωτογραφικό υλικό το οποίο συγκεντρώθηκε από τους μαθητές/τις μαθήτριες του Β2 αρχικά σε ένα padlet. Το υλικό είναι ταξινομημένο με βάση τη χρονογραμμή που δημιούργησαν τα παιδιά από το 1929 έως το 1947 και οι πληροφορίες γράφτηκαν από τους ίδιους τους μαθητές/τις ίδιες τις μαθήτριες μετά από αναζήτηση στο διαδίκτυο. Το τεχνικό μέρος του Μουσείου έγινε από τη διδάσκουσα. Στόχος είναι οι μαθητές/τριες να περιηγηθούν σε ένα μουσείου -στο οποίο άλλωστε είναι συνδημιουργοί- και να ασχοληθούν με δραστηριότητες μέσα από την παρακολούθηση των εκθεμάτων. Αφού λόγω covid 19 δεν μπορούμε να επισκεφτούμε μουσεία, ας περιηγηθούμε εικονικά και ας δουλέψουμε με φύλλα δραστηριοτήτων. Να σημειωθεί ότι η φιλοσοφία των δραστηριοτήτων με αρκετές βέβαια τροποποιήσεις βασίζεται σε εκπαιδευτικό υλικό που αντλήθηκε από το Μουσείο Άννα Φρανκ (https://www.annefrank.org/en/). 

Στόχος των δραστηριοτήτων και της επίσκεψης στο Βιογραφικό Μουσείο "Άννα Φρανκ" είναι:

α) να γνωρίσουν την Άννα Φρανκ ως "συγγραφέα"

β) Να γνωρίσουν την οικογένεια Φρανκ

γ) Να εξασκηθούν στη γραφή έχοντας ως παράδειγμα την Άννα Φρανκ

Φύλλο δραστηριοτήτων-Επίσκεψη στο Μουσείο Άννα Φρανκ from Maria Michali