Διδακτική αξιοποίηση της πλατφόρμας Face Forward …into my home

Τα πρόσωπα της πλατφόρμας (βλ. https://www.faceforward.gr/prosopa-istories/ ) , συνδέουν τις ιστορίες τους με ένα έργο τέχνης από τη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) https://www.faceforward.gr/epilogi-ergon-apo-ti-sullogi-emst/.  

Με ποιο έργο νομίζεις ότι θα συνέδεε η Νουρ, η ηρωίδα του βιβλίου "Φτου ξελύπη" της Μ. Κόντου την ιστορία της και γιατί;

Οι μαθήτριες/ές του Α4 γράφουν...

Το έργο με το οποίο νομίζω ότι η Νουρ θα συνέδεε με την ιστορία της είναι "Το κουτσό" του Βλάση Κανιάρη, γιατί μέσα από αυτό το έργο παρουσιάζεται η ζωή των μεταναστών και τα προβλήματα τους. Σε αυτό το έργο παρατηρούμε έξι ανθρώπινες φιγούρες, εννέα βαλίτσες, σε ένα κλουβί και στο πάτωμα είναι ζωγραφισμένο το παιχνίδι του κουτσό με λέξεις και όχι με αριθμούς. Οι λέξεις ουσιαστικά καταγράφουν τα "βήματα", δηλαδή όλα όσα έχουν να αντιμετωπίσουν στη χώρα υποδοχής όσοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους "αποπροσανατολισμός", "κατοικία", "εργασία".  Βλέπουμε δηλαδή ομάδες ανθρώπων, φιγούρες μοναχικές και απρόσωπες που ζουν με την αβεβαιότητα και την αναμονή. Όλοι αυτοί όμως έχουν δικαίωμα στο όνειρο ακριβώς, όπως και η ηρωίδα του βιβλίου μας.                                                           Γιώργος Τ.                                                                                           
                                                                                                          

Πιστεύω πως η εικόνα του Βλάση Κανιάρη ταιριάζει περισσότερο με το λογοτεχνικό βιβλίο ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ, διότι η Νουρ αναγκάστηκε να αφήσει την πατρίδα της και να γίνει πρόσφυγας. Αυτοί οι άνθρωποι της εικόνας φαίνονται το ίδιο ταλαιπωρημένοι με την Νουρ, γι' αυτό δεν έχουν πρόσωπα γιατί τα συναισθήματά τους δεν μπορούν να περιγραφούν. Μπροστά τους υπάρχει ένα κουτσό το οποίο αντί για αριθμούς έχει λέξεις, που μάλλον θα είναι τα εμπόδια που πέρασαν ή θα ακολουθήσουν. Είναι δύσκολο να εγκαταλείπει κανείς το σπίτι του και την οικογένειά του. Κανείς δεν θέλει να αφήσει την πατρίδα του και σε χρυσό κλουβί να ζήσει. Πόσο μάλλον να περάσει από φουρτουνιασμένες θάλασσες, να αριθμηθεί σαν αντικείμενο, να στοιβαχτεί σε σκηνές η΄ δομές για πρόσφυγες γενικώς. Ναι η ζωή είναι πολλές φορές άσχημη αλλά σε όλους αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία για μια ζωή με μικρές στιγμές.                                                                             Σοφία Π.

Πιστεύω ότι η Νούρ θα συνέδεε την ιστορία της με το έργο "το κουτσό" διότι το έργο αυτό δείχνει πολλές βαλίτσες  το οποίο θα της θύμιζε το ταξίδι φυγής που έκανε από την πατρίδα της Επίσης ειναι πολυ πιθανο η Νουρ με αυτο το εργο να θυμόταν την περιπετεια της, διοτι απο ολους αυτους τους ανθρωπους που φαίνονται στο εργο μπορει να σκεφτόταν τους ανθρώπους που βοήθησε στην βαρκα.                                                      Χάρης Μ.

Κατά τη γνώμη μου, ο πίνακας του Βλάση Κανιάρη ταιριάζει περισσότερο στη ζωή της Νουρ, διότι η Νουρ αναγκάστηκε να φύγει από την πατρίδα της για να επιβιώσει και ο πίνακας αυτός μας δείχνει κάτι αντίστοιχο. Ο πίνακας περιέχει 6 ανθρώπινες φιγούρες και 9 βαλίτσες. Τέλος, ο πίνακας μας δείχνει 9 ανθρώπους που ετοιμάζονται να φύγουν όπως και η Νουρ από την χώρα της.                                                                 Ευάγγελος Σ.

Ένα έργο που θα μπορούσε να συσχετιστεί με την ιστορία της Νουρ είναι η «Σχεδία» του Μπιλ Βιόλα. Το παιδάκι που βρίσκεται ξαπλωμένο στο έργο και από πάνω του σπάνε τα άγρια κύματα της θάλασσας θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι είναι εκείνη καθώς ταξιδεύει από τη χώρα της προς την Λέσβο πάνω σε μια βάρκα με κίνδυνο να χάσει τη ζωή της από την κακοκαιρία. Οι υπόλοιποι άνθρωποι υπάρχουν στην εικόνα αλλά κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται για εκείνη, όπως ακριβώς όταν κολυμπούσε η Νουρ που αισθανόταν μόνη της στη θάλασσα, παρόλο που δίπλα της υπήρχαν κι άλλοι που αγωνίζονταν να μείνουν στην επιφάνεια.                                                                                                                                                                      Ελισάβετ Ν.

Κατά τη γνώμη μου,  η Νουρ θα συνέδεε την ιστορία της με το έργο "Η σχεδία" του Μπιλ Βιόλα ο οποίος ζωγραφίστηκε το 1951. Αυτό το έργο απεικονίζει έναν άνθρωπο κουλουριασμένο κάτω στο έδαφος προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να σώσει τον εαυτό του από ορισμένους άλλους ανθρώπους οι οποίοι καταβάλουν προσπάθειες για να φύγουν από αυτό το σύννεφο νερού που έχει δημιουργηθεί ανάμεσά τους. Πιστεύω πως αυτό το έργο ταιριάζει στην ιστορία της Νουρ, καθώς έζησε ένα δύσκολο ταξίδι με την αδελφή της και άλλους ανθρώπους στο νερό. Παρομοιάζω τον άνθρωπο στο έδαφος με την Νουρ, η οποία ήταν αυτή που δυσκολεύτηκε περισσότερο από όλους, για να σώσει τον φοβισμένο κόσμο που βρισκόταν στη βάρκα.

                                                                                                                            Αμαλία Τ. 

Πιστεύω πώς η Νουρ θα σύνδεε τον εαυτό της και την ιστορία της με τον πίνακα “η σχεδία” του Μπιλ Βιόλα. Θεωρώ πως το νερό θα της θύμιζε όλα αυτά που πέρασε στη βάρκα καθώς έφευγε από την χώρα της, παράλληλα θα της θύμιζε την αγάπη της για το κολύμπι. Επίσης, πιστεύω ότι ο πίνακας αντιπροσωπεύει τα συναισθήματα της όταν έπρεπε να φύγει από την χώρα της.                                  

                                                                                                                             Γιώργος Φ.

Πιστεύω πως η Νουρ θα συνέδεε την ιστορία της με το έργο "Η σχεδία" του Μπιλ Βιόλα, διότι βρίσκονται πολλοί άνθρωποι στον χώρο και ένα παιδί που ξαπλώνει στο πάτωμα και κανένας δεν πάει να το βοηθήσει. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί στη Νουρ, όταν είχε φύγει από

τη Συρία κανένας δεν μπορούσε ουσιαστικά να τη βοηθήσει.  

                                                                                                                              Στέλλα Ρ.

Θα συνέδεα την ιστορία της Νουρ με το "καμακωμένο ψάρι" του Κώστα Τσόκλη. Η Νουρ λατρεύει το νερό αλλά το κολύμπι καθώς έσερνε τη βάρκα με τους επιβάτες προς τη στεριά αφορά την επιβίωσή της. Όταν κατάφερε να απαγκιστρωθεί, απόλαυσε το νερό και πραγματοποίησε το όνειρό της να ασχοληθεί με αυτό που αγαπά και να το απολαύσει. 

                                                                                                                     Θανάσης Μ.

Το έργο που πιστεύω ότι ταιριάζει στην ιστορία της Νούρ είναι αυτό με τους έξι μπόγους, "Μποτάρι" της Κιμσούτζα με κυκλικό σχήμα φτιαγμένες από κλινοσκεπάσματα με διαφορετικά χρώματα, διότι η Νουρ, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο, με πολλά χαρακτηριστικά αλλά και διαφορετικά συναισθήματα: είναι ευαίσθητη αλλά και δυναμική, νιώθει μοναξιά αλλά και είναι εξίσου φιλική, για αυτό το συνδυάζω με το έργο αυτό. Τέλος συνδέεται με τον τρόπο μεταφοράς των αναγκαίων πραγμάτων ενός ανθρώπου που φεύγει βιαστικά από την χώρα του.                                                                    Άρης Σ.

Το έργο "Αθήνα, Παρθενώνας" του Αλέξανδρου Γεωργίου δείχνει διάφορα σκουπίδια τα οποία είναι άχρωμα και μόνο ο Παρθενώνας είναι φωτεινός και ξεχωρίζει. Αυτή η εικόνα μου θυμίζει την Νουρ η οποία είναι μόνη της και παρόλα αυτά συνεχίζει να παλεύει για να σώσει τους υπόλοιπους. Οι υπόλοιποι χαρακτηρίζονται "άχρωμοι" ενώ η Νουρ είναι η μόνη "φωτεινή" και ξεχωρίζει από όλους τους άλλους.

                                                                                                                            Μαρία Σ.

Πίστευω πώς η Νούρ θα συνέδεε την ιστορία της με το έργο του Αλέξανδρου Γεωργίου που απεικονίζει τον Παρθενώνα και γύρω του να υπάρχει μια κατεστραμμένη χώρα, γεμάτη σκουπίδια και καταστροφές. Ο λόγος που πιστεύω οτι η Νούρ θα συνέδεε με το έργο αυτό την ιστορία της είναι επειδή θα τις θύμιζε την κατάσταση που βρισκόταν η πατρίδα κατά τη διάρκεια του πολέμου και πιο συγκεκριμένα  θα της θύμιζε το πρωί που πήγε στο σχολείο της και έμαθε πως είχε βομβαρδιστεί ,τότε που πίστεψε πως όλες οι αναμνήσεις της είχαν καταστραφεί. 

                                                                                                                Μαριδήμη Μ.

Πιστεύω ότι ταιριάζει στο χαρακτήρα της ηρωίδας το έργο "Σκάλα" της Ντο-Χο Σου, διότι το έργο αυτό μας παρουσιάζει μια σκάλα στην οποία μπορούμε να φανταστούμε το κάθε βήμα που έκανε η ηρωίδα μέχρι να φτάσει στον στόχο της.

                                                                                                              Όλγα Π.

Μια ακόμη ευκαιρία για πολυγλωσσία στην τάξη με αφορμή το βιβλίο "Φτου ξελύπη" της Μαρίεττας Κόντου

Η Νουρ, η ηρωίδα του βιβλίου "Φτου ξελύπη", από τη Συρία έχασε τη γάτα της, την Κιταμπάν, στη Μυτιλήνη. Η γάτα έχει μεγάλη σημασία για τη Νουρ "Η Κιταμπάν ήταν ό,τι πολυτιμότερο είχαμε μαζί μας γιατί μας θύμιζε το σπίτι μας, τη μαμά και τον μπαμπά και τις μυρωδιές του τόπου μας, που κατά ένα περίεργο τρόπο αυτή, περισσότερο από εμάς, τις κουβαλούσε πάνω της". Οι μαθήτριες/ές, λοιπόν, του Α4 βοηθούν τη Νουρ να βρει τη γάτα της και γράφουν αγγελίες σε διάφορες γλώσσας: αλβανικά, αγγλικά, ρωσικά, ελληνικά, Φαρσί, γερμανικά. Για να δούμε;! Θα βρεθεί η Κιταμπάν;

21 Μαρτίου: Ημέρα Ποίησης

Με αφορμή την Ημέρα Ποήσης και το σεμινάριο δημιουργικής γραφής από τους Σπύρο Κιοσσέ και Γιάννη Ευθυμιάδη που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Φιλολόγων του ν. Έβρου,  οι μαθήτριες/ές του Γ5 γράφουν ποιήματα με μεταφορές για ένα από τα παρακάτω θέματα

έρωτας

θάνατος

ζωή

ποίηση

Στη συνέχεια χρησιμοποιούν τις μεταφορές ως τμήμα ποιήματος με την αντίστοιχη θεματική. Ακολουθεί η αφαίρεση λέξεων (και, πού, συνδετικών ρημάτων κ.λπ) και να τα αποτελέσματα...

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, εμείς το χαρήκαμε!

Η φύση μητέρα.

Τα δάση με τον άνεμο χορεύουν.

Τα φύλλα τραγουδούν και τρέμουν.

Η άνοιξη, ο ήλιος ταξιδεύουν: το μόνο καταφύγιό σου.

Τα ζώα, τα φυτά η συντροφιά.

Ο καθαρός αέρας χτενίζει τα μαλλιά σου

Τα χέρια αφήνοντας απολαμβάνεις τη στιγμή

Σαν κάτι που έψαχνες όλη σου τη ζωή.

Η ομορφιά της πλάσης μαγεύει

Την ψυχή η ομορφιά γαληνεύει

Τον ουρανό κοιτώντας αναστενάζεις

Μια τέτοια στιγμή πώς να ξεχάσεις;

                                                            Μαρία Π.

Ο έρωτας λαβύρινθος

Εμπόδια και δυσκολίες

Αναζητάς φως

Απλώνεις το χέρι

ΚΑΙΓΕΣΑΙ!

                                        Μιχάλη Φ

                                        Θοδωρής Χ.

 

Ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη

Φτερούγισμα στην καρδιά

Λουλούδια και αρώματα

Φιλούν το πρόσωπο γλυκά

Ο έρωτας...χασκογελά

                                               Δήμητρα Σ

Δέσποινα Σ

Έρωτας ηλεκτρισμός

Μοναδικός, ονειρικός , τυφλός

Με την πρώτη ματιά την καρδιά αγγίζει

Σαν σπίθα καρφώθηκε

Τραγουδώ και χαμογελώ από τότε που το χέρι μου κράτησες

Ξαφνικός, σπάνιος και ψυχικός

Αλλά πλήρης και ζεστός

Ήρθε και έφερε φως στη ζωή μου

                                                                Ελίνα Σ.

Τυφλός είναι ο έρωτας

Στα δίχτυα του αν σε πιάσει

δύσκολα δραπετεύεις

                                                                      Νίκος Τ.

 

Έρωτας, βέλος που χτυπάει την καρδιά

Ανάμνηση  που αναμένει την επίσκεψή σου

Απρόσμενη αιτία των αμέτρητων δακρύων

Αναγέννηση του εαυτού

Πόνος που παραμονεύει τη ζωή

Σταυρούλα Σ.

Ειρήνη Σ.

 

Η ζωή ένα όνειρο

Να μη γίνει εφιάλτης

                                                    Βαγγέλης Φ.

 

Ζωή διπολική

λάμπει με το φως του ήλιου.

Ανθίζει ζωές, καρπούς, ομορφά

Γεμίζει τον νου παιχνίδι

Αλλά και φέγγει με το φως του σκοταδιού

Θερίζει ζωές, μαυρίζει ψυχές, καταστρέφει όνειρα.

                                                                                        Ζωή Σ.

 

Και κάτι πιο αστείο...

 

Σκληρή η ζωή

Νιώθω μεγάλο πόνο

Ήρθε πάλι η ΔΕΗ

Και θα μείνω στον δρόμο

                                            Στράτος Π., Δημήτρης Σ, Μελίνα Σ.

 

Κυπριακή λογοτεχνία: διηγήματα της εισβολής

 H συμμετοχή τω μαθητριών/ών των τμημάτων Γ2, Γ3, Γ5 στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Κύπρος-Ελλάδα- Ομογένεια: Εκπαιδευτικές Γέφυρες". Ως τελικό προϊόν υποβάλουμε ένα project. Το project έχει ως στόχο να προσεγγίσει το θέμα της εισβολής μέσα από τον φακό της λογοτεχνίας. Έτσι, επιλέχθηκαν διηγήματα που η θεματική τους εξιστορεί τα γεγονότα στην εξέλιξή τους, σύμφωνα με τον ιστορικό χρόνο. Τα «Διηγήματα της Εισβολής» προσεγγίζονται με βάση το νέο ΠΣ για το μάθημα της λογοτεχνίας του Γυμνασίου στο πλαίσιο ενασχόλησης με εκτενές λογοτεχνικό έργο εντός της σχολικής τάξης. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα έχει ως στόχο να το παρουσιάσει (φιλοσοφία, πορεία υλοποίησης, δραστηριότητες, ενδεικτικές μαθητικές εργασίες). Συγχρόνως, όμως, γίνεται και διάχυση του όλου εγχειρήματος.

Κλικ στην εικόνα

https://logotexniakypros.weebly.com/

Η μεταμφίεση...

 Με βάση τα κείμενα που συζητήσαμε (Μεταμφίεση-Ρ. Γαλανάκη, Καλλιπάτειρα-Λ. Μαβίλη) και τα άρθρα για τις ορκισμένεςπαρθένες γράφουμε και εμείς τα δικά μας άρθρα.

 

ΜΠΟΥΡΝΕΣΑΣ,  ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

  Κάθε μέρα χιλιάδες γυναίκες σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη, εργάζονται , σπουδάζουν, διδάσκουν και πολιτεύονται. Ζουν όπως έχουν επιλέξει και ορίζουν οι ίδιες τον εαυτό τους. Εάν γνώριζαν όσα αναφέρουν τα παραπάνω άρθρα, σίγουρα θα καταλάβαιναν ότι δεν ήταν κάποτε αυτονόητα όσα απολαμβάνουν σήμερα. Γυναίκες που απλά ήθελαν να έχουν όσα δικαιώματα έχει και ένας άντρας έπρεπε να απαρνηθούν τη φύση τους και να θέσουν όρκο αγαμίας. Όλα αυτά γιατί η κοινωνία τους όριζε πως δεν είναι αυτόνομα και ανεξάρτητα όντα, αλλά περιουσία των συζύγων τους. Αυτές όμως οι γυναίκες, που για τους άλλους αποτελούσαν απλά ιδιοκτησία κάποιου, είπαν όχι και έγιναν άντρες για να ζήσουν το αυτονόητο. Σήμερα, ευτυχώς, σύμφωνα με το άρθρο η απίστευτη αυτή παράδοση σβήνει, καθώς ακόμα και σε απομακρυσμένα χωριά της Αλβανίας συντελούνται αλλαγές ως προς τη θέση της γυναίκας. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, έχουν ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση, στην ελευθερία, στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Δεν εξαιρείται κανένας από αυτή την αρχή που πηγάζει από τις διακηρύξεις του Διαφωτισμού. Μόνο που τότε, η γυναίκα δεν εντασσόταν στους «ανθρώπους» και χρειάστηκαν πολλοί αγώνες για να αποκτήσει την θέση που της αξίζει στη σημερινή κοινωνία. Πλέον δε χρειάζεται να απαρνείται αυτό που είναι, για να ζήσει ελεύθερη. Στον σύγχρονο κόσμο η γυναίκα ζει απολαμβάνοντας ίσα δικαιώματα με τον άντρα. Είναι όμως δυσάρεστη η διαπίστωση πως ακόμα και σήμερα, στον 21^ο αιώνα, υπάρχουν ορισμένες κοινωνίες που αρνούνται να την αναγνωρίσουν ισάξια με έναν άντρα και ικανή να εργαστεί ή να προστατέψει τον εαυτό της. Υπάρχουν χώρες που της απαγορεύουν να κυκλοφορήσει χωρίς αρσενική συνοδεία και χωρίς να καλύπτει ολόκληρο της το πρόσωπο εκτός από τα μάτια. Σε αυτές τις γυναίκες η παράδοση των «Μπουρνέσας» θα αποτελούσε τον μόνο τρόπο για να απελευθερωθούν.

    Μπορεί να έχουμε κάνει σημαντικά βήματα προς την ισότητα των φύλων, ωστόσο, είναι πραγματικά θλιβερό το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν οπισθοδρομικές αντιλήψεις και αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως απλό αντικείμενο. Θα χρειαστούν ουσιαστικές αλλαγές σε αρκετούς τομείς, ώστε να εκλείψουν αυτές οι απόψεις που βρίσκονται βαθιά ριζωμένες στην κοινωνία μας.

Κλειώ Π.

 

«ΟΙ ΜΠΟΥΡΝΕΣΕΣ ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ»

    Στην Αλβανία κυρίως τα παλαιότερα χρόνια μερικές γυναίκες επέλεγαν να ζήσουν ως άνδρες, για να αποφύγουν τους παλιούς κώδικες ζωής των αλβανικών φατριών, που ανέφεραν ρητά ότι οι γυναίκες αποτελούσαν απλώς και μόνο περιουσία των συζύγων τους.

     Αυτό είναι ένα ιστορικό κατάλοιπο, το οποίο μπορεί σε εμάς να φαίνεται περίεργο και αναχρονιστικό όμως οι γυναίκες της Αλβανίας θυσίαζαν το φύλο τους (μητρότητα κλπ.) για να κερδίσουν το δικαίωμα ψήφου, να μπορούν να οδηγήσουν αυτοκίνητο, να πίνουν αλκοόλ ή να καπνίζουν, αλλά και να έχουν όπλο και να συναναστρέφονται με άντρες.

    Οι γυναίκες οι οποίες δεν επέλεγαν την ζωή της μπουρνέσας  εξαναγκάζονταν σε γάμους, συχνά με πολύ μεγαλύτερους τους άντρες, που είχαν ακόμα και τρεις φορές τα δικά τους χρόνια.

    Οι «Ορκισμένες Παρθένες της Αλβανίας» υπάρχουν σε απομονωμένες περιοχές της υπαίθρου της βόρειας χώρας και ζουν και συμπεριφέρονται όπως και οι άνδρες. Μάλιστα, τα μαλλιά τους είναι πάντα πολύ κοντά και το ντύσιμό τους εντελώς ανδρικό, ενώ αφού λάβουν τον όρκο αναλαμβάνουν όλες τις ευθύνες του άνδρα, που είναι η κεφαλή της οικογένειας.

     Κατά την γνώμη μου αυτές οι γυναίκες έχουν απίστευτη δύναμη και υπερηφάνεια καθώς και απερίγραπτη τόλμη.Παρόλο που οι ίδιες δεν φαίνεται να λυπούνται για την θυσία την οποία έχουν κάνει είναι αρκετά στενάχωρο το όλο γεγονός που τις αναγκάζει να ‘αλλάξουν φύλο’,  για να διεκδικήσουν τα ίδια προνόμια με τους άνδρες.

Διονυσία Μ.

 

 

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

Η θέση της γυναίκας στην ιστορία ποικίλει αλλά το σύνηθες είναι η γυναίκα να μην έχει τα ίδια δικαιώματα με τον άνδρα. Τα κείμενα που διαβάσαμε τονίζουν την αδικία σε βάρος των γυναικών τόσο στην αρχαιότητα όσο και στις μέρες μας. Γυναίκες με λιγότερα δικαιώματα από τους άνδρες, με λιγότερες ελευθερίες αποφασίζουν να δράσουν με όποιο τρόπο μπορούν ώστε να νιώσουν ελεύθερες και να αντιμετωπιστούν ισότιμα με τους άντρες.

Είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν διαχωρισμοί ανάμεσα στα φύλα ακόμη και τώρα. Γυναίκες με λιγότερα δικαιώματα από τους άντρες, όπως στα χωριά της Βόρειας Αλβανίας, που υποτάσσονται στις αποφάσεις του άντρα, που δεν έχουν την ίδια επαγγελματική αντιμετώπιση και εξέλιξη λόγω φύλου ή ακόμα και αλλάζουν τις ταυτότητές τους και μεταμφιέζονται στο άλλο φύλο, για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους.

Σύμφωνα με τα κείμενα που έχουμε διαβάσει, παρατηρούμε την μεταμφίεση πολλών γυναικών, φορώντας αντρικές ενδυμασίες είτε για να αποκτήσουν περισσότερες ελευθερίες και να έχουν μια διαφορετική αντιμετώπιση από την τότε κοινωνία, είτε για να εκπληρώσουν κάποιον σκοπό και να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Αρκετές όμως γυναίκες χρησιμοποιούν αυτή την μεταμφίεση ως ένδειξη δυναμισμού, ξεσηκωμού και δράσης καθώς έρχονται σε σύγκρουση με το κατεστημένο. 

Πιστεύω, εφόσον δυστυχώς δεν υπάρχει πλήρης ισότητα μεταξύ των δύο φύλων μέχρι και σήμερα, ότι θα πρέπει εμείς οι γυναίκες όλες μαζί, να  παλέψουμε τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που διαρκώς γεννά η κοινωνία μας και να βάλουμε ένα τέλος στον διαχωρισμό των φύλων.

Μαρία Π.

 

Η δυσκολία του να είσαι γυναίκα

 

Ποτέ δεν κατάλαβα τελικά γιατί πρέπει να γίνεται ο διαχωρισμός των φύλων. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, και πρέπει να έχουν και ίσα δικαιώματα, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, εθνικότητας ή χρώματος.

          Και πόσα πολλά έπρεπε να περάσουν τελικά οι γυναίκες για να φτάσουν στο σημείο που είναι σήμερα; Βλέπουμε ότι στο παρελθόν αναγκάζονταν να αλλάζουν φύλο, για να σπουδάσουν ή όπως στην περίπτωση των ορκισμένων παρθένων, για να έχουν όσα δικαιώματα που είχαν οι άντρες εκείνη την εποχή, δηλαδή να μπορούν να οδηγήσουν, να καπνίζουν, να πίνουν, να εργάζονται, πράγματα που εμείς σήμερα θεωρούμε αυτονόητα.

          Αλλά και στο θέμα της Καλλιπάτειρας,  με εντυπωσιάζει το πώς οι τόσο “προχωρημένοι πρόγονοί μας ήταν τόσο οπισθοδρομικοί στο θέμα του φύλου. Και ειλικρινά, δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν λόγο για τον οποίο μια μάνα, μια γυναίκα, μια σύζυγος, μια αδελφή, δεν μπορεί ούτε να πάρει μέρος σε αγώνες, αλλά ούτε ακόμα και να τους παρακολουθήσει. Και η ποινή… εννοείται, θάνατος.

          Πόσο δύσκολο τελικά είναι να είσαι γυναίκα!

Βαγγέλης Φ.

 

Οι γυναίκες που ζουν ως άνδρες

« Μπουρνέσα » αποκαλούνται οι γυναίκες της Αλβανίας που έχουν δώσει όρκο να ζουν και να συμπεριφέρονται σαν άνδρες. Έχουν πάρει ανδρικό όνομα, φοράνε ανδρικά ρούχα και κάνουν ανδρικές δουλειές.

Το έθιμο αυτό συναντάται σε χωριά της βόρειας Αλβανίας. Είναι μια παράδοση που έχει τις ρίζες του αρκετές εκατονταετίες πίσω. Ο λόγος δημιουργίας αυτής της παράδοσης ήταν για την κάλυψη της αρχηγίας σε μια οικογένεια, όταν όλοι οι άνδρες είχαν εκλείψει.

Μια γυναίκα γινόταν ορκισμένη παρθένα δίνοντας όρκο αγαμίας ενώπιον δώδεκα ηλικιωμένων ανδρών από το χωριό της.

Υπήρχαν γυναίκες που επέλεξαν αυτόν τον όρκο για να αποκτήσουν ελευθερίες που δεν αναγνωρίζονταν στις γυναίκες. Κάποιες άλλες γυναίκες έδωσαν αυτόν τον όρκο, για να αποφύγουν έναν γάμο.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η παράδοση των ορκισμένων παρθένων έχει εκλείψει. Ωστόσο, διαπιστώθηκε πως στα βόρεια μέρη της Αλβανίας η παράδοση των ορκισμένων παρθένων συνεχίζεται. Σήμερα υπάρχουν μερικές εκατοντάδες ορκισμένες παρθένες. Όλες τους είναι άνω των 50 ετών.

 

Γιώργος Σ.                                     

Διαφημιστικά κείμενα για το νέο βίντεο του ΕΟΤ- Από τον τόπο μου σε όλη την Ελλάδα

 Το βίντεο χωρίς λόγια ...

και με τα διαφημιστικά κείμενα των μαθητριών/ών του Γ1

Από τη λυγερή της Άρτας στις λυγερές που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του φύλου τους

Η λυγερή δεν ρωτήθηκε αν δεχόταν να χτιστεί ζωντανή, για να στεριώσει το γεφύρι. Παρασύρθηκε με δόλο, όπως συμβαίνει ακόμα και σήμερα σε πολλές γυναίκες. Γυναίκες που θυσιάζονται στον βωμό του πατριαρχικού συστήματος.... Αφού είδαμε και άλλες παραλλαγές (πομάκικη, αλβανική) συζητήσαμε 

-Πόσο αποδεχόμαστε αυτή την τοποθέτηση;

-Γιατί συμβαίνει;

-Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ξαναγράψουμε την ιστορία, για να αντιμετωπίσουμε κάποιες αδικίες; 

Πηγή εικόνας: https://gr.pinterest.com/pin/450008187745095426/

Κάποιες από τις προσπάθειες των μαθητριών και μαθητών να αντιμετωπίσουν την αδικία

….Πουλάκι εδιάβη και έκατσε αντίκρυ στο ποτάμι  και μίλησε με ανθρώπινη λαλίτσα. «Πρωτομάστορα αδίκως παιδεύεστε εσύ και οι εργάτες σου. Το γεφύρι ποτέ δεν θα στεριώσει. Μα μην φοβάσαι την λύση εγώ θα σου την δώσω. Το γιοφύρι γκρεμίζεται, διότι το βράδυ, όταν όλοι κοιμάστε, το ποτάμι κατεβαίνει ορμητικά το βουνό και το γιοφύρι γκρεμίζεται. Για αυτό λοιπόν θα πρέπει να θυσιάσεις την μισή σου περιουσία και να χτίσετε το γεφύρι πιο κάτω στο ποτάμι. Ο πρωτομάστορας, μην πιστεύοντας τα λόγια αυτά και μη θέλοντας να θυσιάσει την περιουσία του, συνέχισε την ίδια διαδικασία κάθε μέρα αλλά μάταια προσπαθούσε, καθώς το γεφύρι κάθε βράδυ καταστρεφόταν. Την όγδοη μέρα, το πουλί επέστρεψε και του είπε ότι άμα δεν θα θυσιάσει την περιουσία του, θα πρέπει να θυσιάσει την γυναίκα του. Σαστισμένος ο πρωτομάστορας, μην θέλοντας να θυσιάσει το άτομο που τόσο αγαπούσε και ξέροντας ότι ο πλούτος είναι κατώτερος της αγάπης, αποφάσισε να ακολουθήσει τις οδηγίες του πουλιού, χτίζοντας το γεφύρι στο σημείο που του είχε υποδείξει το πουλί, με αποτέλεσμα να μην ξαναγκρεμιστεί ποτέ.   

Νίκος Τ.

Ένας πιχάει με το μυστρί και άλλος με τον ασβέστη

Παίρνει ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο…

Μα λίγο πριν ο πρωτομάστορας τοποθετήσει τον λίθο στην καμάρα, η φωνή της λυγερής αντήχησε σε όλο το γεφύρι:

-«Τι πας να κάνεις καλέ μου; Έχεις μήπως σκοπό να θυσιάσεις την ίδια σου την γυναίκα μόνο και μόνο για να χτίσεις ένα γεφύρι; Σκοπεύεις να με κλείσεις στο γεφύρι, όπως έκλεισαν τις αδερφές μου, και να είσαι εντάξει με αυτό;»

Ο πρωτομάστορας άφωνος και απελπισμένος άφησε κάτω τον λίθο και βοήθησε την γυναίκα του να βγει απ΄την καμάρα  τραβώντας την αλυσίδα. Έπειτα κοίταξε την λυγερή στα μάτια και με βαριά φωνή είπε:

-«Αγαπημένη μου, το σχέδιό μου ήταν εξαρχής να σε θυσιάσω, για αυτό άλλωστε σε έφερα εδώ. Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ολοκληρωθεί το έργο μας χωρίς την θυσία σου. Ολημερίς χτίζαμε το γεφύρι και κάθε βράδυ γκρεμιζόταν, παρακολουθώντας τους κόπους μου να πάνε χαμένοι. Ξέρω πως το να σε θυσιάσω είναι η χειρότερη επιλογή που έχω κάνει αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω…»

Η λυγερή σώπασε και με δάκρυα στα μάτια απάντησε:

-«Σε καταλαβαίνω. Ξέρω πως το δίλλημα είναι μεγάλο και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελες το κακό των ανθρώπων. Όσο αναφορά το γεφύρι μην μου στεναχωριέσαι. Θα είμαι δίπλα σου στο έργο σου και θα την βρούμε την λύση.»

Μαρία Π. Γ5

 

Το δαχτυλίδι τόπεσε στην πρώτη την καμάρα, και ποιος να μπει και ποιος να βγει το δαχτυλίδι να βρει;

Τότε η γυναίκα το ’νιωσε και το ΄χε καταλάβει. Ψέματα της έλεγαν για να την θανατώσουν. Θα ‘ταν η τρίτη αδελφή που έχτιζαν σε γεφύρι. Σκέφτηκε τις επιλογές που είχε για να ζήσει. Σαρανταπέντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες. Πώς θα τα έβαζε με αυτόυς;

“Θα ήθελα να πάω εγώ, άντρα μου, να στο φέρω. Μα με πονάει η μέση μου και ίσως μωρό θα σου φέρω.” είπε και φίλησε ευθύς το μάγουλο του άντρα της.

 

Εκείνος ετρελάθηκε. Πώς να την χτίσει τώρα; Έπιασε τότε το πουλί, του έδεσε μια πέτρα, και το έριξε με δύναμη στης Άρτας το γεφύρι.

Βαγγέλη Φ. Γ5

 

Το πουλί όντως υπάκουσε τον πρωτομάστορα και πήγε στην Λυγερή λέγοντας της  «αργά άλλαξε, αργά να πας στο γιόμα, αργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι». Και έτσι και έγινε, αφού η γυναίκα του πρωτομάστορα άρχιζε να υποψιάζεται ότι κάτι κακό την περίμενε.

  Μόλις την αντίκρισε ο πρωτομάστορας, έλαμψε από χαρά, καθώς είχε αρκετό χρόνο να σκεφτεί, αν μπορούσε να αλλάξει το πεπρωμένο, το οποίο απέτρεψε επιτυχώς. Αφού λοιπόν ήταν αποφασισμένος, ότι θα ζούσε αυτός με την γυναίκα του ευτυχισμένοι με δυο παιδιά, πήρε τον λόγο και φωνάζοντας είπε: «Παραιτούμαι αυτήν την στιγμή, δεν θα θυσιάσω την γυναίκα μου για κανέναν λόγο! Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει άλλη λύση».

  Την επόμενη μέρα, ο πρώην πρωτομάστορας είναι με την γυναίκα του στο σπίτι και τρώνε πρωινό χαρούμενοι, ενώ οι άλλοι μάστορες αποφάσισαν να προσπαθήσουν μία τελευταία φορά να ξανά χτίσουν την γέφυρα μιας και δεν γκρεμίστηκε ολοκληρωτικά τα μεσάνυχτα.

  2 βδομάδες αργότερα, αφού συνέχισαν να την χτίζουν για τον ίδιο λόγο, τελείωσαν το έργο και κατάλαβαν, ότι το πουλί προσπαθούσε να περάσει ένα μήνυμα στον πρωτομάστορα, το οποίο έλεγε «Πρώτα να ελέγχεις αν υπάρχει άλλη λύση ακόμη και αν πρέπει να ρισκάρεις κάτι».

  Έτσι και ο πρώην πρωτομάστορας ζει ευτυχισμένα με την οικογένεια του και την καινούρια του δουλειά, αλλά και οι άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν πια την δυνατότητα να διασχίζουν την γέφυρα χωρίς κανέναν φόβο, καθώς είναι πιο γερή από ποτέ. 

 

Ειρήνη Σ. Γ5

Ένας πιχάει με το μυστρί και ο άλλος με τον ασβέστη,

παίρνει και ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.

«Βγάλε με πρωτομάστορα αμέσως!

Αλλιώς θα πω κατάρα για σας τους τρεις

και θα σας αφανίσει,

Ενώ όσο αφορά το λατρεμένο σου γιοφύρι,

εύχομαι ποτέ να μη στεριώσει!»

Έφυγε ο πρωτομάστορας με δάκρυα στα μάτια

και με τρεμάμενη ψυχή

ελπίζοντας να μην καταστραφεί το γιοφύρι.

Όλη νύχτα δεν μπορούσε να κλείσει μάτι

και ενοχές βασάνιζαν το μυαλό του.

Μετανιωμένος για την πράξη του,

έφτασε χαράματα εκεί,

γκρέμισε το γιοφύρι  και απελευθέρωσε τη λυγερή

δίχως κανείς να καταλάβει.

Μόλις την έβγαλε από τα θεμέλια,

ο πρωτομάστορας την πήρε αγκαλιά

και έφυγαν στα ξένα.

Δέσποινα Σ. Γ5

Και σαν η Λυγερή Κατάλαβε τι είχανε στο νου τους

 οργίστηκε και άρχισε να φωνάζει στους μαστόρους

 «Ντροπή σας που με θυσιάζεται πάτε θέλησή μου! Αν δεν είχατε πάει να να ξεγελάσετε με δόλο θα σας άφηνα να με χτίσετε ´δω μέσα στο γιοφύρι!

 

Και με αυτά τα λόγια είναι Λυγερή  έστρεψε τα μάτια στον ουρανό ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια. Στιγμές πριν την σφραγίσουνε μέσα στο κτίσμα μεταμορφώθηκε σε χελιδόνι, ξεφύγε και πέταξε μακριά μέχρι που χάθηκε στον ουρανό. Κανείς  δεν την ξαναείδε από τότε και προς μεγάλη ανακούφιση για τους μάστορες, η γέφυρα χτίστηκε με επιτυχία. Ωστόσο όταν ήρθε η σειρά των μαστόρων να την περάσουν, μέσα από τη γη υψώθηκε ένα πανύψηλό τοίχος εμποδίζοντας τους να  διασχίσουν το γεφύρι, το οποίο όμως χανόταν μαγικά κάθε φορά που κάποιος άλλος ήθελε να περάσει αλλά ξανάεμφανιζόταν όταν προσπαθούσαν οι εργάτες. Η τιμωρία των μαστόρων για την πράξη τους ήταν δηλαδή να είναι ανίκανοι να διασχίζουν το ποτάμι με την βοήθεια του έργου τους, για το οποίο είχαν τόσο σκληρά δουλέψει.

Νεφέλη Τ. Γ3

Στην συνέχεια ήρθε πάλι το πουλάκι και κάθησε αντικρυ στο ποτάμι και είπε:

<<Την λυγερή που σου ζήτησα εσένα να θάψεις,

βγάλε την από εκεί είδα αυτό που ήθελα,

σ'αξίζει να σ' ο πρώτος ο μάστορας στο γιοφύρι,

που σκέφτεσαι το κοινό καλό και όχι εσένα.

Είσαι ικανός να θυσιάσεις ό,τι αγαπάς,

και είναι σημαντικό για να σώσεις το γιοφύρι.

Άσε την λυγερή να βγει από 'κει μέσα που 'χει,

μονάκριβο αδερφό και σπίτι μα φροντίσει και

το γιοφύρι θα στεργιώσει χωρίς καμία θυσία.>>

Αυτά είπε το πουλί και χάθηκε μεσ' το δάσος και πράγματι βγήκαν αληθινά, το γιοφύρι χτίστηκε και είχε και σύντομα αποτελέσματα.

Κωνσταντίνα Ρ. Γ3