Από τη λυγερή της Άρτας στις λυγερές που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του φύλου τους

Η λυγερή δεν ρωτήθηκε αν δεχόταν να χτιστεί ζωντανή, για να στεριώσει το γεφύρι. Παρασύρθηκε με δόλο, όπως συμβαίνει ακόμα και σήμερα σε πολλές γυναίκες. Γυναίκες που θυσιάζονται στον βωμό του πατριαρχικού συστήματος.... Αφού είδαμε και άλλες παραλλαγές (πομάκικη, αλβανική) συζητήσαμε 

-Πόσο αποδεχόμαστε αυτή την τοποθέτηση;

-Γιατί συμβαίνει;

-Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ξαναγράψουμε την ιστορία, για να αντιμετωπίσουμε κάποιες αδικίες; 

Πηγή εικόνας: https://gr.pinterest.com/pin/450008187745095426/

Κάποιες από τις προσπάθειες των μαθητριών και μαθητών να αντιμετωπίσουν την αδικία

….Πουλάκι εδιάβη και έκατσε αντίκρυ στο ποτάμι  και μίλησε με ανθρώπινη λαλίτσα. «Πρωτομάστορα αδίκως παιδεύεστε εσύ και οι εργάτες σου. Το γεφύρι ποτέ δεν θα στεριώσει. Μα μην φοβάσαι την λύση εγώ θα σου την δώσω. Το γιοφύρι γκρεμίζεται, διότι το βράδυ, όταν όλοι κοιμάστε, το ποτάμι κατεβαίνει ορμητικά το βουνό και το γιοφύρι γκρεμίζεται. Για αυτό λοιπόν θα πρέπει να θυσιάσεις την μισή σου περιουσία και να χτίσετε το γεφύρι πιο κάτω στο ποτάμι. Ο πρωτομάστορας, μην πιστεύοντας τα λόγια αυτά και μη θέλοντας να θυσιάσει την περιουσία του, συνέχισε την ίδια διαδικασία κάθε μέρα αλλά μάταια προσπαθούσε, καθώς το γεφύρι κάθε βράδυ καταστρεφόταν. Την όγδοη μέρα, το πουλί επέστρεψε και του είπε ότι άμα δεν θα θυσιάσει την περιουσία του, θα πρέπει να θυσιάσει την γυναίκα του. Σαστισμένος ο πρωτομάστορας, μην θέλοντας να θυσιάσει το άτομο που τόσο αγαπούσε και ξέροντας ότι ο πλούτος είναι κατώτερος της αγάπης, αποφάσισε να ακολουθήσει τις οδηγίες του πουλιού, χτίζοντας το γεφύρι στο σημείο που του είχε υποδείξει το πουλί, με αποτέλεσμα να μην ξαναγκρεμιστεί ποτέ.   

Νίκος Τ.

Ένας πιχάει με το μυστρί και άλλος με τον ασβέστη

Παίρνει ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο…

Μα λίγο πριν ο πρωτομάστορας τοποθετήσει τον λίθο στην καμάρα, η φωνή της λυγερής αντήχησε σε όλο το γεφύρι:

-«Τι πας να κάνεις καλέ μου; Έχεις μήπως σκοπό να θυσιάσεις την ίδια σου την γυναίκα μόνο και μόνο για να χτίσεις ένα γεφύρι; Σκοπεύεις να με κλείσεις στο γεφύρι, όπως έκλεισαν τις αδερφές μου, και να είσαι εντάξει με αυτό;»

Ο πρωτομάστορας άφωνος και απελπισμένος άφησε κάτω τον λίθο και βοήθησε την γυναίκα του να βγει απ΄την καμάρα  τραβώντας την αλυσίδα. Έπειτα κοίταξε την λυγερή στα μάτια και με βαριά φωνή είπε:

-«Αγαπημένη μου, το σχέδιό μου ήταν εξαρχής να σε θυσιάσω, για αυτό άλλωστε σε έφερα εδώ. Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ολοκληρωθεί το έργο μας χωρίς την θυσία σου. Ολημερίς χτίζαμε το γεφύρι και κάθε βράδυ γκρεμιζόταν, παρακολουθώντας τους κόπους μου να πάνε χαμένοι. Ξέρω πως το να σε θυσιάσω είναι η χειρότερη επιλογή που έχω κάνει αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω…»

Η λυγερή σώπασε και με δάκρυα στα μάτια απάντησε:

-«Σε καταλαβαίνω. Ξέρω πως το δίλλημα είναι μεγάλο και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελες το κακό των ανθρώπων. Όσο αναφορά το γεφύρι μην μου στεναχωριέσαι. Θα είμαι δίπλα σου στο έργο σου και θα την βρούμε την λύση.»

Μαρία Π. Γ5

 

Το δαχτυλίδι τόπεσε στην πρώτη την καμάρα, και ποιος να μπει και ποιος να βγει το δαχτυλίδι να βρει;

Τότε η γυναίκα το ’νιωσε και το ΄χε καταλάβει. Ψέματα της έλεγαν για να την θανατώσουν. Θα ‘ταν η τρίτη αδελφή που έχτιζαν σε γεφύρι. Σκέφτηκε τις επιλογές που είχε για να ζήσει. Σαρανταπέντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες. Πώς θα τα έβαζε με αυτόυς;

“Θα ήθελα να πάω εγώ, άντρα μου, να στο φέρω. Μα με πονάει η μέση μου και ίσως μωρό θα σου φέρω.” είπε και φίλησε ευθύς το μάγουλο του άντρα της.

 

Εκείνος ετρελάθηκε. Πώς να την χτίσει τώρα; Έπιασε τότε το πουλί, του έδεσε μια πέτρα, και το έριξε με δύναμη στης Άρτας το γεφύρι.

Βαγγέλη Φ. Γ5

 

Το πουλί όντως υπάκουσε τον πρωτομάστορα και πήγε στην Λυγερή λέγοντας της  «αργά άλλαξε, αργά να πας στο γιόμα, αργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι». Και έτσι και έγινε, αφού η γυναίκα του πρωτομάστορα άρχιζε να υποψιάζεται ότι κάτι κακό την περίμενε.

  Μόλις την αντίκρισε ο πρωτομάστορας, έλαμψε από χαρά, καθώς είχε αρκετό χρόνο να σκεφτεί, αν μπορούσε να αλλάξει το πεπρωμένο, το οποίο απέτρεψε επιτυχώς. Αφού λοιπόν ήταν αποφασισμένος, ότι θα ζούσε αυτός με την γυναίκα του ευτυχισμένοι με δυο παιδιά, πήρε τον λόγο και φωνάζοντας είπε: «Παραιτούμαι αυτήν την στιγμή, δεν θα θυσιάσω την γυναίκα μου για κανέναν λόγο! Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει άλλη λύση».

  Την επόμενη μέρα, ο πρώην πρωτομάστορας είναι με την γυναίκα του στο σπίτι και τρώνε πρωινό χαρούμενοι, ενώ οι άλλοι μάστορες αποφάσισαν να προσπαθήσουν μία τελευταία φορά να ξανά χτίσουν την γέφυρα μιας και δεν γκρεμίστηκε ολοκληρωτικά τα μεσάνυχτα.

  2 βδομάδες αργότερα, αφού συνέχισαν να την χτίζουν για τον ίδιο λόγο, τελείωσαν το έργο και κατάλαβαν, ότι το πουλί προσπαθούσε να περάσει ένα μήνυμα στον πρωτομάστορα, το οποίο έλεγε «Πρώτα να ελέγχεις αν υπάρχει άλλη λύση ακόμη και αν πρέπει να ρισκάρεις κάτι».

  Έτσι και ο πρώην πρωτομάστορας ζει ευτυχισμένα με την οικογένεια του και την καινούρια του δουλειά, αλλά και οι άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν πια την δυνατότητα να διασχίζουν την γέφυρα χωρίς κανέναν φόβο, καθώς είναι πιο γερή από ποτέ. 

 

Ειρήνη Σ. Γ5

Ένας πιχάει με το μυστρί και ο άλλος με τον ασβέστη,

παίρνει και ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.

«Βγάλε με πρωτομάστορα αμέσως!

Αλλιώς θα πω κατάρα για σας τους τρεις

και θα σας αφανίσει,

Ενώ όσο αφορά το λατρεμένο σου γιοφύρι,

εύχομαι ποτέ να μη στεριώσει!»

Έφυγε ο πρωτομάστορας με δάκρυα στα μάτια

και με τρεμάμενη ψυχή

ελπίζοντας να μην καταστραφεί το γιοφύρι.

Όλη νύχτα δεν μπορούσε να κλείσει μάτι

και ενοχές βασάνιζαν το μυαλό του.

Μετανιωμένος για την πράξη του,

έφτασε χαράματα εκεί,

γκρέμισε το γιοφύρι  και απελευθέρωσε τη λυγερή

δίχως κανείς να καταλάβει.

Μόλις την έβγαλε από τα θεμέλια,

ο πρωτομάστορας την πήρε αγκαλιά

και έφυγαν στα ξένα.

Δέσποινα Σ. Γ5

Και σαν η Λυγερή Κατάλαβε τι είχανε στο νου τους

 οργίστηκε και άρχισε να φωνάζει στους μαστόρους

 «Ντροπή σας που με θυσιάζεται πάτε θέλησή μου! Αν δεν είχατε πάει να να ξεγελάσετε με δόλο θα σας άφηνα να με χτίσετε ´δω μέσα στο γιοφύρι!

 

Και με αυτά τα λόγια είναι Λυγερή  έστρεψε τα μάτια στον ουρανό ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια. Στιγμές πριν την σφραγίσουνε μέσα στο κτίσμα μεταμορφώθηκε σε χελιδόνι, ξεφύγε και πέταξε μακριά μέχρι που χάθηκε στον ουρανό. Κανείς  δεν την ξαναείδε από τότε και προς μεγάλη ανακούφιση για τους μάστορες, η γέφυρα χτίστηκε με επιτυχία. Ωστόσο όταν ήρθε η σειρά των μαστόρων να την περάσουν, μέσα από τη γη υψώθηκε ένα πανύψηλό τοίχος εμποδίζοντας τους να  διασχίσουν το γεφύρι, το οποίο όμως χανόταν μαγικά κάθε φορά που κάποιος άλλος ήθελε να περάσει αλλά ξανάεμφανιζόταν όταν προσπαθούσαν οι εργάτες. Η τιμωρία των μαστόρων για την πράξη τους ήταν δηλαδή να είναι ανίκανοι να διασχίζουν το ποτάμι με την βοήθεια του έργου τους, για το οποίο είχαν τόσο σκληρά δουλέψει.

Νεφέλη Τ. Γ3

Στην συνέχεια ήρθε πάλι το πουλάκι και κάθησε αντικρυ στο ποτάμι και είπε:

<<Την λυγερή που σου ζήτησα εσένα να θάψεις,

βγάλε την από εκεί είδα αυτό που ήθελα,

σ'αξίζει να σ' ο πρώτος ο μάστορας στο γιοφύρι,

που σκέφτεσαι το κοινό καλό και όχι εσένα.

Είσαι ικανός να θυσιάσεις ό,τι αγαπάς,

και είναι σημαντικό για να σώσεις το γιοφύρι.

Άσε την λυγερή να βγει από 'κει μέσα που 'χει,

μονάκριβο αδερφό και σπίτι μα φροντίσει και

το γιοφύρι θα στεργιώσει χωρίς καμία θυσία.>>

Αυτά είπε το πουλί και χάθηκε μεσ' το δάσος και πράγματι βγήκαν αληθινά, το γιοφύρι χτίστηκε και είχε και σύντομα αποτελέσματα.

Κωνσταντίνα Ρ. Γ3