Μια ακόμη ευκαιρία για πολυγλωσσία στην τάξη με αφορμή το βιβλίο "Φτου ξελύπη" της Μαρίεττας Κόντου

Η Νουρ, η ηρωίδα του βιβλίου "Φτου ξελύπη", από τη Συρία έχασε τη γάτα της, την Κιταμπάν, στη Μυτιλήνη. Η γάτα έχει μεγάλη σημασία για τη Νουρ "Η Κιταμπάν ήταν ό,τι πολυτιμότερο είχαμε μαζί μας γιατί μας θύμιζε το σπίτι μας, τη μαμά και τον μπαμπά και τις μυρωδιές του τόπου μας, που κατά ένα περίεργο τρόπο αυτή, περισσότερο από εμάς, τις κουβαλούσε πάνω της". Οι μαθήτριες/ές, λοιπόν, του Α4 βοηθούν τη Νουρ να βρει τη γάτα της και γράφουν αγγελίες σε διάφορες γλώσσας: αλβανικά, αγγλικά, ρωσικά, ελληνικά, Φαρσί, γερμανικά. Για να δούμε;! Θα βρεθεί η Κιταμπάν;

21 Μαρτίου: Ημέρα Ποίησης

Με αφορμή την Ημέρα Ποήσης και το σεμινάριο δημιουργικής γραφής από τους Σπύρο Κιοσσέ και Γιάννη Ευθυμιάδη που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Φιλολόγων του ν. Έβρου,  οι μαθήτριες/ές του Γ5 γράφουν ποιήματα με μεταφορές για ένα από τα παρακάτω θέματα

έρωτας

θάνατος

ζωή

ποίηση

Στη συνέχεια χρησιμοποιούν τις μεταφορές ως τμήμα ποιήματος με την αντίστοιχη θεματική. Ακολουθεί η αφαίρεση λέξεων (και, πού, συνδετικών ρημάτων κ.λπ) και να τα αποτελέσματα...

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, εμείς το χαρήκαμε!

Η φύση μητέρα.

Τα δάση με τον άνεμο χορεύουν.

Τα φύλλα τραγουδούν και τρέμουν.

Η άνοιξη, ο ήλιος ταξιδεύουν: το μόνο καταφύγιό σου.

Τα ζώα, τα φυτά η συντροφιά.

Ο καθαρός αέρας χτενίζει τα μαλλιά σου

Τα χέρια αφήνοντας απολαμβάνεις τη στιγμή

Σαν κάτι που έψαχνες όλη σου τη ζωή.

Η ομορφιά της πλάσης μαγεύει

Την ψυχή η ομορφιά γαληνεύει

Τον ουρανό κοιτώντας αναστενάζεις

Μια τέτοια στιγμή πώς να ξεχάσεις;

                                                            Μαρία Π.

Ο έρωτας λαβύρινθος

Εμπόδια και δυσκολίες

Αναζητάς φως

Απλώνεις το χέρι

ΚΑΙΓΕΣΑΙ!

                                        Μιχάλη Φ

                                        Θοδωρής Χ.

 

Ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη

Φτερούγισμα στην καρδιά

Λουλούδια και αρώματα

Φιλούν το πρόσωπο γλυκά

Ο έρωτας...χασκογελά

                                               Δήμητρα Σ

Δέσποινα Σ

Έρωτας ηλεκτρισμός

Μοναδικός, ονειρικός , τυφλός

Με την πρώτη ματιά την καρδιά αγγίζει

Σαν σπίθα καρφώθηκε

Τραγουδώ και χαμογελώ από τότε που το χέρι μου κράτησες

Ξαφνικός, σπάνιος και ψυχικός

Αλλά πλήρης και ζεστός

Ήρθε και έφερε φως στη ζωή μου

                                                                Ελίνα Σ.

Τυφλός είναι ο έρωτας

Στα δίχτυα του αν σε πιάσει

δύσκολα δραπετεύεις

                                                                      Νίκος Τ.

 

Έρωτας, βέλος που χτυπάει την καρδιά

Ανάμνηση  που αναμένει την επίσκεψή σου

Απρόσμενη αιτία των αμέτρητων δακρύων

Αναγέννηση του εαυτού

Πόνος που παραμονεύει τη ζωή

Σταυρούλα Σ.

Ειρήνη Σ.

 

Η ζωή ένα όνειρο

Να μη γίνει εφιάλτης

                                                    Βαγγέλης Φ.

 

Ζωή διπολική

λάμπει με το φως του ήλιου.

Ανθίζει ζωές, καρπούς, ομορφά

Γεμίζει τον νου παιχνίδι

Αλλά και φέγγει με το φως του σκοταδιού

Θερίζει ζωές, μαυρίζει ψυχές, καταστρέφει όνειρα.

                                                                                        Ζωή Σ.

 

Και κάτι πιο αστείο...

 

Σκληρή η ζωή

Νιώθω μεγάλο πόνο

Ήρθε πάλι η ΔΕΗ

Και θα μείνω στον δρόμο

                                            Στράτος Π., Δημήτρης Σ, Μελίνα Σ.

 

Κυπριακή λογοτεχνία: διηγήματα της εισβολής

 H συμμετοχή τω μαθητριών/ών των τμημάτων Γ2, Γ3, Γ5 στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Κύπρος-Ελλάδα- Ομογένεια: Εκπαιδευτικές Γέφυρες". Ως τελικό προϊόν υποβάλουμε ένα project. Το project έχει ως στόχο να προσεγγίσει το θέμα της εισβολής μέσα από τον φακό της λογοτεχνίας. Έτσι, επιλέχθηκαν διηγήματα που η θεματική τους εξιστορεί τα γεγονότα στην εξέλιξή τους, σύμφωνα με τον ιστορικό χρόνο. Τα «Διηγήματα της Εισβολής» προσεγγίζονται με βάση το νέο ΠΣ για το μάθημα της λογοτεχνίας του Γυμνασίου στο πλαίσιο ενασχόλησης με εκτενές λογοτεχνικό έργο εντός της σχολικής τάξης. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα έχει ως στόχο να το παρουσιάσει (φιλοσοφία, πορεία υλοποίησης, δραστηριότητες, ενδεικτικές μαθητικές εργασίες). Συγχρόνως, όμως, γίνεται και διάχυση του όλου εγχειρήματος.

Κλικ στην εικόνα

https://logotexniakypros.weebly.com/

Η μεταμφίεση...

 Με βάση τα κείμενα που συζητήσαμε (Μεταμφίεση-Ρ. Γαλανάκη, Καλλιπάτειρα-Λ. Μαβίλη) και τα άρθρα για τις ορκισμένεςπαρθένες γράφουμε και εμείς τα δικά μας άρθρα.

 

ΜΠΟΥΡΝΕΣΑΣ,  ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

  Κάθε μέρα χιλιάδες γυναίκες σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη, εργάζονται , σπουδάζουν, διδάσκουν και πολιτεύονται. Ζουν όπως έχουν επιλέξει και ορίζουν οι ίδιες τον εαυτό τους. Εάν γνώριζαν όσα αναφέρουν τα παραπάνω άρθρα, σίγουρα θα καταλάβαιναν ότι δεν ήταν κάποτε αυτονόητα όσα απολαμβάνουν σήμερα. Γυναίκες που απλά ήθελαν να έχουν όσα δικαιώματα έχει και ένας άντρας έπρεπε να απαρνηθούν τη φύση τους και να θέσουν όρκο αγαμίας. Όλα αυτά γιατί η κοινωνία τους όριζε πως δεν είναι αυτόνομα και ανεξάρτητα όντα, αλλά περιουσία των συζύγων τους. Αυτές όμως οι γυναίκες, που για τους άλλους αποτελούσαν απλά ιδιοκτησία κάποιου, είπαν όχι και έγιναν άντρες για να ζήσουν το αυτονόητο. Σήμερα, ευτυχώς, σύμφωνα με το άρθρο η απίστευτη αυτή παράδοση σβήνει, καθώς ακόμα και σε απομακρυσμένα χωριά της Αλβανίας συντελούνται αλλαγές ως προς τη θέση της γυναίκας. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, έχουν ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση, στην ελευθερία, στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Δεν εξαιρείται κανένας από αυτή την αρχή που πηγάζει από τις διακηρύξεις του Διαφωτισμού. Μόνο που τότε, η γυναίκα δεν εντασσόταν στους «ανθρώπους» και χρειάστηκαν πολλοί αγώνες για να αποκτήσει την θέση που της αξίζει στη σημερινή κοινωνία. Πλέον δε χρειάζεται να απαρνείται αυτό που είναι, για να ζήσει ελεύθερη. Στον σύγχρονο κόσμο η γυναίκα ζει απολαμβάνοντας ίσα δικαιώματα με τον άντρα. Είναι όμως δυσάρεστη η διαπίστωση πως ακόμα και σήμερα, στον 21^ο αιώνα, υπάρχουν ορισμένες κοινωνίες που αρνούνται να την αναγνωρίσουν ισάξια με έναν άντρα και ικανή να εργαστεί ή να προστατέψει τον εαυτό της. Υπάρχουν χώρες που της απαγορεύουν να κυκλοφορήσει χωρίς αρσενική συνοδεία και χωρίς να καλύπτει ολόκληρο της το πρόσωπο εκτός από τα μάτια. Σε αυτές τις γυναίκες η παράδοση των «Μπουρνέσας» θα αποτελούσε τον μόνο τρόπο για να απελευθερωθούν.

    Μπορεί να έχουμε κάνει σημαντικά βήματα προς την ισότητα των φύλων, ωστόσο, είναι πραγματικά θλιβερό το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν οπισθοδρομικές αντιλήψεις και αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως απλό αντικείμενο. Θα χρειαστούν ουσιαστικές αλλαγές σε αρκετούς τομείς, ώστε να εκλείψουν αυτές οι απόψεις που βρίσκονται βαθιά ριζωμένες στην κοινωνία μας.

Κλειώ Π.

 

«ΟΙ ΜΠΟΥΡΝΕΣΕΣ ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ»

    Στην Αλβανία κυρίως τα παλαιότερα χρόνια μερικές γυναίκες επέλεγαν να ζήσουν ως άνδρες, για να αποφύγουν τους παλιούς κώδικες ζωής των αλβανικών φατριών, που ανέφεραν ρητά ότι οι γυναίκες αποτελούσαν απλώς και μόνο περιουσία των συζύγων τους.

     Αυτό είναι ένα ιστορικό κατάλοιπο, το οποίο μπορεί σε εμάς να φαίνεται περίεργο και αναχρονιστικό όμως οι γυναίκες της Αλβανίας θυσίαζαν το φύλο τους (μητρότητα κλπ.) για να κερδίσουν το δικαίωμα ψήφου, να μπορούν να οδηγήσουν αυτοκίνητο, να πίνουν αλκοόλ ή να καπνίζουν, αλλά και να έχουν όπλο και να συναναστρέφονται με άντρες.

    Οι γυναίκες οι οποίες δεν επέλεγαν την ζωή της μπουρνέσας  εξαναγκάζονταν σε γάμους, συχνά με πολύ μεγαλύτερους τους άντρες, που είχαν ακόμα και τρεις φορές τα δικά τους χρόνια.

    Οι «Ορκισμένες Παρθένες της Αλβανίας» υπάρχουν σε απομονωμένες περιοχές της υπαίθρου της βόρειας χώρας και ζουν και συμπεριφέρονται όπως και οι άνδρες. Μάλιστα, τα μαλλιά τους είναι πάντα πολύ κοντά και το ντύσιμό τους εντελώς ανδρικό, ενώ αφού λάβουν τον όρκο αναλαμβάνουν όλες τις ευθύνες του άνδρα, που είναι η κεφαλή της οικογένειας.

     Κατά την γνώμη μου αυτές οι γυναίκες έχουν απίστευτη δύναμη και υπερηφάνεια καθώς και απερίγραπτη τόλμη.Παρόλο που οι ίδιες δεν φαίνεται να λυπούνται για την θυσία την οποία έχουν κάνει είναι αρκετά στενάχωρο το όλο γεγονός που τις αναγκάζει να ‘αλλάξουν φύλο’,  για να διεκδικήσουν τα ίδια προνόμια με τους άνδρες.

Διονυσία Μ.

 

 

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

Η θέση της γυναίκας στην ιστορία ποικίλει αλλά το σύνηθες είναι η γυναίκα να μην έχει τα ίδια δικαιώματα με τον άνδρα. Τα κείμενα που διαβάσαμε τονίζουν την αδικία σε βάρος των γυναικών τόσο στην αρχαιότητα όσο και στις μέρες μας. Γυναίκες με λιγότερα δικαιώματα από τους άνδρες, με λιγότερες ελευθερίες αποφασίζουν να δράσουν με όποιο τρόπο μπορούν ώστε να νιώσουν ελεύθερες και να αντιμετωπιστούν ισότιμα με τους άντρες.

Είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν διαχωρισμοί ανάμεσα στα φύλα ακόμη και τώρα. Γυναίκες με λιγότερα δικαιώματα από τους άντρες, όπως στα χωριά της Βόρειας Αλβανίας, που υποτάσσονται στις αποφάσεις του άντρα, που δεν έχουν την ίδια επαγγελματική αντιμετώπιση και εξέλιξη λόγω φύλου ή ακόμα και αλλάζουν τις ταυτότητές τους και μεταμφιέζονται στο άλλο φύλο, για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους.

Σύμφωνα με τα κείμενα που έχουμε διαβάσει, παρατηρούμε την μεταμφίεση πολλών γυναικών, φορώντας αντρικές ενδυμασίες είτε για να αποκτήσουν περισσότερες ελευθερίες και να έχουν μια διαφορετική αντιμετώπιση από την τότε κοινωνία, είτε για να εκπληρώσουν κάποιον σκοπό και να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Αρκετές όμως γυναίκες χρησιμοποιούν αυτή την μεταμφίεση ως ένδειξη δυναμισμού, ξεσηκωμού και δράσης καθώς έρχονται σε σύγκρουση με το κατεστημένο. 

Πιστεύω, εφόσον δυστυχώς δεν υπάρχει πλήρης ισότητα μεταξύ των δύο φύλων μέχρι και σήμερα, ότι θα πρέπει εμείς οι γυναίκες όλες μαζί, να  παλέψουμε τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που διαρκώς γεννά η κοινωνία μας και να βάλουμε ένα τέλος στον διαχωρισμό των φύλων.

Μαρία Π.

 

Η δυσκολία του να είσαι γυναίκα

 

Ποτέ δεν κατάλαβα τελικά γιατί πρέπει να γίνεται ο διαχωρισμός των φύλων. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, και πρέπει να έχουν και ίσα δικαιώματα, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, εθνικότητας ή χρώματος.

          Και πόσα πολλά έπρεπε να περάσουν τελικά οι γυναίκες για να φτάσουν στο σημείο που είναι σήμερα; Βλέπουμε ότι στο παρελθόν αναγκάζονταν να αλλάζουν φύλο, για να σπουδάσουν ή όπως στην περίπτωση των ορκισμένων παρθένων, για να έχουν όσα δικαιώματα που είχαν οι άντρες εκείνη την εποχή, δηλαδή να μπορούν να οδηγήσουν, να καπνίζουν, να πίνουν, να εργάζονται, πράγματα που εμείς σήμερα θεωρούμε αυτονόητα.

          Αλλά και στο θέμα της Καλλιπάτειρας,  με εντυπωσιάζει το πώς οι τόσο “προχωρημένοι πρόγονοί μας ήταν τόσο οπισθοδρομικοί στο θέμα του φύλου. Και ειλικρινά, δεν μπορώ να σκεφτώ κανέναν λόγο για τον οποίο μια μάνα, μια γυναίκα, μια σύζυγος, μια αδελφή, δεν μπορεί ούτε να πάρει μέρος σε αγώνες, αλλά ούτε ακόμα και να τους παρακολουθήσει. Και η ποινή… εννοείται, θάνατος.

          Πόσο δύσκολο τελικά είναι να είσαι γυναίκα!

Βαγγέλης Φ.

 

Οι γυναίκες που ζουν ως άνδρες

« Μπουρνέσα » αποκαλούνται οι γυναίκες της Αλβανίας που έχουν δώσει όρκο να ζουν και να συμπεριφέρονται σαν άνδρες. Έχουν πάρει ανδρικό όνομα, φοράνε ανδρικά ρούχα και κάνουν ανδρικές δουλειές.

Το έθιμο αυτό συναντάται σε χωριά της βόρειας Αλβανίας. Είναι μια παράδοση που έχει τις ρίζες του αρκετές εκατονταετίες πίσω. Ο λόγος δημιουργίας αυτής της παράδοσης ήταν για την κάλυψη της αρχηγίας σε μια οικογένεια, όταν όλοι οι άνδρες είχαν εκλείψει.

Μια γυναίκα γινόταν ορκισμένη παρθένα δίνοντας όρκο αγαμίας ενώπιον δώδεκα ηλικιωμένων ανδρών από το χωριό της.

Υπήρχαν γυναίκες που επέλεξαν αυτόν τον όρκο για να αποκτήσουν ελευθερίες που δεν αναγνωρίζονταν στις γυναίκες. Κάποιες άλλες γυναίκες έδωσαν αυτόν τον όρκο, για να αποφύγουν έναν γάμο.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η παράδοση των ορκισμένων παρθένων έχει εκλείψει. Ωστόσο, διαπιστώθηκε πως στα βόρεια μέρη της Αλβανίας η παράδοση των ορκισμένων παρθένων συνεχίζεται. Σήμερα υπάρχουν μερικές εκατοντάδες ορκισμένες παρθένες. Όλες τους είναι άνω των 50 ετών.

 

Γιώργος Σ.                                     

Διαφημιστικά κείμενα για το νέο βίντεο του ΕΟΤ- Από τον τόπο μου σε όλη την Ελλάδα

 Το βίντεο χωρίς λόγια ...

και με τα διαφημιστικά κείμενα των μαθητριών/ών του Γ1

Από τη λυγερή της Άρτας στις λυγερές που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του φύλου τους

Η λυγερή δεν ρωτήθηκε αν δεχόταν να χτιστεί ζωντανή, για να στεριώσει το γεφύρι. Παρασύρθηκε με δόλο, όπως συμβαίνει ακόμα και σήμερα σε πολλές γυναίκες. Γυναίκες που θυσιάζονται στον βωμό του πατριαρχικού συστήματος.... Αφού είδαμε και άλλες παραλλαγές (πομάκικη, αλβανική) συζητήσαμε 

-Πόσο αποδεχόμαστε αυτή την τοποθέτηση;

-Γιατί συμβαίνει;

-Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να ξαναγράψουμε την ιστορία, για να αντιμετωπίσουμε κάποιες αδικίες; 

Πηγή εικόνας: https://gr.pinterest.com/pin/450008187745095426/

Κάποιες από τις προσπάθειες των μαθητριών και μαθητών να αντιμετωπίσουν την αδικία

….Πουλάκι εδιάβη και έκατσε αντίκρυ στο ποτάμι  και μίλησε με ανθρώπινη λαλίτσα. «Πρωτομάστορα αδίκως παιδεύεστε εσύ και οι εργάτες σου. Το γεφύρι ποτέ δεν θα στεριώσει. Μα μην φοβάσαι την λύση εγώ θα σου την δώσω. Το γιοφύρι γκρεμίζεται, διότι το βράδυ, όταν όλοι κοιμάστε, το ποτάμι κατεβαίνει ορμητικά το βουνό και το γιοφύρι γκρεμίζεται. Για αυτό λοιπόν θα πρέπει να θυσιάσεις την μισή σου περιουσία και να χτίσετε το γεφύρι πιο κάτω στο ποτάμι. Ο πρωτομάστορας, μην πιστεύοντας τα λόγια αυτά και μη θέλοντας να θυσιάσει την περιουσία του, συνέχισε την ίδια διαδικασία κάθε μέρα αλλά μάταια προσπαθούσε, καθώς το γεφύρι κάθε βράδυ καταστρεφόταν. Την όγδοη μέρα, το πουλί επέστρεψε και του είπε ότι άμα δεν θα θυσιάσει την περιουσία του, θα πρέπει να θυσιάσει την γυναίκα του. Σαστισμένος ο πρωτομάστορας, μην θέλοντας να θυσιάσει το άτομο που τόσο αγαπούσε και ξέροντας ότι ο πλούτος είναι κατώτερος της αγάπης, αποφάσισε να ακολουθήσει τις οδηγίες του πουλιού, χτίζοντας το γεφύρι στο σημείο που του είχε υποδείξει το πουλί, με αποτέλεσμα να μην ξαναγκρεμιστεί ποτέ.   

Νίκος Τ.

Ένας πιχάει με το μυστρί και άλλος με τον ασβέστη

Παίρνει ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο…

Μα λίγο πριν ο πρωτομάστορας τοποθετήσει τον λίθο στην καμάρα, η φωνή της λυγερής αντήχησε σε όλο το γεφύρι:

-«Τι πας να κάνεις καλέ μου; Έχεις μήπως σκοπό να θυσιάσεις την ίδια σου την γυναίκα μόνο και μόνο για να χτίσεις ένα γεφύρι; Σκοπεύεις να με κλείσεις στο γεφύρι, όπως έκλεισαν τις αδερφές μου, και να είσαι εντάξει με αυτό;»

Ο πρωτομάστορας άφωνος και απελπισμένος άφησε κάτω τον λίθο και βοήθησε την γυναίκα του να βγει απ΄την καμάρα  τραβώντας την αλυσίδα. Έπειτα κοίταξε την λυγερή στα μάτια και με βαριά φωνή είπε:

-«Αγαπημένη μου, το σχέδιό μου ήταν εξαρχής να σε θυσιάσω, για αυτό άλλωστε σε έφερα εδώ. Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ολοκληρωθεί το έργο μας χωρίς την θυσία σου. Ολημερίς χτίζαμε το γεφύρι και κάθε βράδυ γκρεμιζόταν, παρακολουθώντας τους κόπους μου να πάνε χαμένοι. Ξέρω πως το να σε θυσιάσω είναι η χειρότερη επιλογή που έχω κάνει αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω…»

Η λυγερή σώπασε και με δάκρυα στα μάτια απάντησε:

-«Σε καταλαβαίνω. Ξέρω πως το δίλλημα είναι μεγάλο και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελες το κακό των ανθρώπων. Όσο αναφορά το γεφύρι μην μου στεναχωριέσαι. Θα είμαι δίπλα σου στο έργο σου και θα την βρούμε την λύση.»

Μαρία Π. Γ5

 

Το δαχτυλίδι τόπεσε στην πρώτη την καμάρα, και ποιος να μπει και ποιος να βγει το δαχτυλίδι να βρει;

Τότε η γυναίκα το ’νιωσε και το ΄χε καταλάβει. Ψέματα της έλεγαν για να την θανατώσουν. Θα ‘ταν η τρίτη αδελφή που έχτιζαν σε γεφύρι. Σκέφτηκε τις επιλογές που είχε για να ζήσει. Σαρανταπέντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες. Πώς θα τα έβαζε με αυτόυς;

“Θα ήθελα να πάω εγώ, άντρα μου, να στο φέρω. Μα με πονάει η μέση μου και ίσως μωρό θα σου φέρω.” είπε και φίλησε ευθύς το μάγουλο του άντρα της.

 

Εκείνος ετρελάθηκε. Πώς να την χτίσει τώρα; Έπιασε τότε το πουλί, του έδεσε μια πέτρα, και το έριξε με δύναμη στης Άρτας το γεφύρι.

Βαγγέλη Φ. Γ5

 

Το πουλί όντως υπάκουσε τον πρωτομάστορα και πήγε στην Λυγερή λέγοντας της  «αργά άλλαξε, αργά να πας στο γιόμα, αργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι». Και έτσι και έγινε, αφού η γυναίκα του πρωτομάστορα άρχιζε να υποψιάζεται ότι κάτι κακό την περίμενε.

  Μόλις την αντίκρισε ο πρωτομάστορας, έλαμψε από χαρά, καθώς είχε αρκετό χρόνο να σκεφτεί, αν μπορούσε να αλλάξει το πεπρωμένο, το οποίο απέτρεψε επιτυχώς. Αφού λοιπόν ήταν αποφασισμένος, ότι θα ζούσε αυτός με την γυναίκα του ευτυχισμένοι με δυο παιδιά, πήρε τον λόγο και φωνάζοντας είπε: «Παραιτούμαι αυτήν την στιγμή, δεν θα θυσιάσω την γυναίκα μου για κανέναν λόγο! Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει άλλη λύση».

  Την επόμενη μέρα, ο πρώην πρωτομάστορας είναι με την γυναίκα του στο σπίτι και τρώνε πρωινό χαρούμενοι, ενώ οι άλλοι μάστορες αποφάσισαν να προσπαθήσουν μία τελευταία φορά να ξανά χτίσουν την γέφυρα μιας και δεν γκρεμίστηκε ολοκληρωτικά τα μεσάνυχτα.

  2 βδομάδες αργότερα, αφού συνέχισαν να την χτίζουν για τον ίδιο λόγο, τελείωσαν το έργο και κατάλαβαν, ότι το πουλί προσπαθούσε να περάσει ένα μήνυμα στον πρωτομάστορα, το οποίο έλεγε «Πρώτα να ελέγχεις αν υπάρχει άλλη λύση ακόμη και αν πρέπει να ρισκάρεις κάτι».

  Έτσι και ο πρώην πρωτομάστορας ζει ευτυχισμένα με την οικογένεια του και την καινούρια του δουλειά, αλλά και οι άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν πια την δυνατότητα να διασχίζουν την γέφυρα χωρίς κανέναν φόβο, καθώς είναι πιο γερή από ποτέ. 

 

Ειρήνη Σ. Γ5

Ένας πιχάει με το μυστρί και ο άλλος με τον ασβέστη,

παίρνει και ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.

«Βγάλε με πρωτομάστορα αμέσως!

Αλλιώς θα πω κατάρα για σας τους τρεις

και θα σας αφανίσει,

Ενώ όσο αφορά το λατρεμένο σου γιοφύρι,

εύχομαι ποτέ να μη στεριώσει!»

Έφυγε ο πρωτομάστορας με δάκρυα στα μάτια

και με τρεμάμενη ψυχή

ελπίζοντας να μην καταστραφεί το γιοφύρι.

Όλη νύχτα δεν μπορούσε να κλείσει μάτι

και ενοχές βασάνιζαν το μυαλό του.

Μετανιωμένος για την πράξη του,

έφτασε χαράματα εκεί,

γκρέμισε το γιοφύρι  και απελευθέρωσε τη λυγερή

δίχως κανείς να καταλάβει.

Μόλις την έβγαλε από τα θεμέλια,

ο πρωτομάστορας την πήρε αγκαλιά

και έφυγαν στα ξένα.

Δέσποινα Σ. Γ5

Και σαν η Λυγερή Κατάλαβε τι είχανε στο νου τους

 οργίστηκε και άρχισε να φωνάζει στους μαστόρους

 «Ντροπή σας που με θυσιάζεται πάτε θέλησή μου! Αν δεν είχατε πάει να να ξεγελάσετε με δόλο θα σας άφηνα να με χτίσετε ´δω μέσα στο γιοφύρι!

 

Και με αυτά τα λόγια είναι Λυγερή  έστρεψε τα μάτια στον ουρανό ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια. Στιγμές πριν την σφραγίσουνε μέσα στο κτίσμα μεταμορφώθηκε σε χελιδόνι, ξεφύγε και πέταξε μακριά μέχρι που χάθηκε στον ουρανό. Κανείς  δεν την ξαναείδε από τότε και προς μεγάλη ανακούφιση για τους μάστορες, η γέφυρα χτίστηκε με επιτυχία. Ωστόσο όταν ήρθε η σειρά των μαστόρων να την περάσουν, μέσα από τη γη υψώθηκε ένα πανύψηλό τοίχος εμποδίζοντας τους να  διασχίσουν το γεφύρι, το οποίο όμως χανόταν μαγικά κάθε φορά που κάποιος άλλος ήθελε να περάσει αλλά ξανάεμφανιζόταν όταν προσπαθούσαν οι εργάτες. Η τιμωρία των μαστόρων για την πράξη τους ήταν δηλαδή να είναι ανίκανοι να διασχίζουν το ποτάμι με την βοήθεια του έργου τους, για το οποίο είχαν τόσο σκληρά δουλέψει.

Νεφέλη Τ. Γ3

Στην συνέχεια ήρθε πάλι το πουλάκι και κάθησε αντικρυ στο ποτάμι και είπε:

<<Την λυγερή που σου ζήτησα εσένα να θάψεις,

βγάλε την από εκεί είδα αυτό που ήθελα,

σ'αξίζει να σ' ο πρώτος ο μάστορας στο γιοφύρι,

που σκέφτεσαι το κοινό καλό και όχι εσένα.

Είσαι ικανός να θυσιάσεις ό,τι αγαπάς,

και είναι σημαντικό για να σώσεις το γιοφύρι.

Άσε την λυγερή να βγει από 'κει μέσα που 'χει,

μονάκριβο αδερφό και σπίτι μα φροντίσει και

το γιοφύρι θα στεργιώσει χωρίς καμία θυσία.>>

Αυτά είπε το πουλί και χάθηκε μεσ' το δάσος και πράγματι βγήκαν αληθινά, το γιοφύρι χτίστηκε και είχε και σύντομα αποτελέσματα.

Κωνσταντίνα Ρ. Γ3

 

 

 

 

Διαδικτυακή συνάντηση με τον συγγραφέα Θοδωρή Κούκια

 Οι μαθήτριες/ές του Β5 του 2ου Γυμνασίου Αγίου Δημητρίου στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας και του μαθήματος της λογοτεχνίας διάβασαν το βιβλίο του Θοδωρή Κούκια «Ο πυροβάτης των αστεριών». Η ανάγνωση συνοδεύτηκε από φύλλο εργασιών και ενασχόληση με ποικίλες εργασίες, ομαδικές και ατομικές. Παράλληλα αποτέλεσε και αφορμή για συζήτηση, καθώς θίγει ποικίλα θέματα.

Εκτός, όμως, από τη χαρά που μας πρόσφερε η ανάγνωση του βιβλίου, την Πέμπτη 19 Μαΐου είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε διαδικτυακά με τον συγγραφέα τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.

Η συνέντευξη-συζήτηση

1. Πώς γεννήθηκε η ιδέα της ιστορίας;

Πριν από επτά χρόνια, όταν βρισκόταν στη Χίο είχαν αρχίσει να έρχονται κάποιοι πρόσφυγες. Καθημερινά έβλεπε μωρά να κλαίνε και ανθρώπους να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, κάτι που δεν είχε συνηθίσει. Ήταν μια πρωτόγνωρη εικόνα για εκείνον αλλά και για τους μαθητές του. Έτσι πήρε την απόφαση να εξηγήσει στους μαθητές του αυτή την κατάσταση και μέσα από αυτό να την καταλάβει καλύτερα και ο ίδιος. Αυτό κατάφερε να το κάνει μέσα από μια ιστορία. Ήθελε να εξηγήσει το προσφυγικό αλλά και άλλα θέματα μέσα από μια ωραία ιστορία.

2. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τον τίτλο του βιβλίου. Πώς προέκυψε αυτός ο τίτλος;

Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου δεν ήταν «Ο πυροβάτης των αστεριών» αλλά «Βραδινή στιγμομυθία». Ο τίτλος αυτός αναφέρεται στο βράδυ που έζησε ο πρωταγωνιστής του βιβλίου του, καθώς αποτελούταν από πολλές στιγμές. Αναγκάστηκε να αλλάξει τον τίτλο αυτό, καθώς ο εκδοτικός οίκος είπε πως δεν θα τον καταλάβαινε κανείς. Ο τωρινός τίτλος του βιβλίου προέκυψε από σημεία του βιβλίου, όπως η συζήτηση με την Αφρούλα «Ε, τότε καν’ το όπως οι πυροβάτες! Τι φοβάσαι;…» καθώς και στο σημείο που ο ήρωας βλέπει τα σπασμένα γυαλιά στο δρόμο να λάμπουν σαν αστέρια.

3. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής χρειάστηκε να αλλάξετε την αρχική σας ιδέα;

Η αρχική του ιδέα δεν χρειάστηκε να αλλάξει απλά χρειάστηκε να αλλάξουν κάποια πράγματα. Μερικά πράγματα έπρεπε να αφαιρεθούν ή να μειωθούν, σύμφωνα με τον εκδοτικό οίκο. Για παράδειγμα, μειώθηκε ο ρόλος της ιερόδουλης. Έγιναν κάποιες θυσίες.

4. Ταυτίζεστε με κάποιον ήρωα; Έχετε κάποιον αγαπημένο ήρωα σε αυτό το βιβλίο;

Σε κάθε ήρωα των βιβλίου του βάζει κάποια δικά του χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε πως έχει λίγο χιούμορ τότε το έχει δώσει και στον Τίτο. Γενικότερα, όμως ο Τίτος έχει πολύ λίγα στοιχεία από τον χαρακτήρα του.

Με βάση τους χαρακτήρες του βιβλίου ο αγαπημένος του είναι ο ηλικιωμένος. Γενικά στην ζωή του απολαμβάνει τις συζητήσεις με ηλικιωμένους ανθρώπους καθώς πιστεύει πως έχουν να πουν πολλά και να μοιραστούν ιστορίες από την ζωή τους.

5. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για την ολοκλήρωση της συγγραφής του βιβλίου;

Συνήθως για να γραφτεί ένα βιβλίο χρειάζονται έξι μήνες έως ένα χρόνο. Περίπου τόσο ήταν το χρονικό διάστημα για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου βιβλίου.

6. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου είχατε βοήθεια από κάποιον έφηβο/κάποια έφηβη;

Κατά την διάρκεια της συγγραφής του οι βοηθοί του ήταν οι μαθητές του, καθώς «έκλεψε» από εκείνους χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους και του χαρακτήρα τους. Επίσης χρησιμοποίησε και κάποιες εκφράσεις τους.

7. Σε ποια ηλικία γράψατε το πρώτο σας βιβλίο; Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτή την εμπειρία;

Το πρώτο του βιβλίο, «Το νεκρό ψάρι» το έγραψε σε ηλικία περίπου 26-27 ετών. Ήταν ήδη καθηγητής, είχε ζήσει κάποια πράγματα και ήθελε να τα καταγράψει. Αλλά γενικά του άρεσε να γράφει από τότε που ήταν παιδί, του άρεσε να αλλάζει τα παραμύθια.

8. Από όλα τα βιβλία σας ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Η άποψή του αλλάζει κάθε μήνα ανάλογα με το τι συμβαίνει στον κόσμο και το τι διάθεση έχει.

9. Πόσο δύσκολο ή εύκολα είναι να συνδυάζετε την τέχνη της συγγραφής με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού;

Σύμφωνα με εκείνον η τέχνη της συγγραφής και το επάγγελμά του συνδυάζεται πολύ εύκολα. Αυτό συμβαίνει γιατί καθημερινά στον χώρο του επαγγέλματός του γίνεται μάρτυρας πολλών καινούριων περιστατικών, με αποτέλεσμα να γεννιούνται νέες ιδέες για τα επόμενα βιβλία του.

Όσον για τους χαρακτήρες του βιβλίου, συνδύαζα πραγματικούς χαρακτήρες μαθητών μου από το σχολείο και έφτιαχνα έναν φανταστικό.

10. Η οικογένειά σας έχει σχετική παράδοση στη συγγραφή βιβλίων;

Στην οικογένειά του δεν υπήρχε η κουλτούρα του γραψίματος αλλά υπήρχε η κουλτούρα του διαβάσματος βιβλίων. Υπήρχαν πολλά βιβλία στο σπίτι και πάντα διάβαζε βιβλία. Οι γονείς τον ενθάρρυναν να διαβάζει. Αγαπημένα του μαθήματα ήταν τα κείμενα και η έκθεση.

11. Αυτή την περίοδο γράφετε κάποιο βιβλίο;

Έχει ολοκληρώσει ένα βιβλίο αλλά χρειάζονται κάποιες διαδικασίες, για να εκδοθεί. Το νέο του βιβλίο αφορά μια δυστοπία. Είναι ένα βιβλίο με φανταστικό περιεχόμενο. Μιλά για μια κοινωνία σαράντα χρόνια μετά όπου οι μαθητές έχουν πάψει να επιλέγουν το επάγγελμά τους, αλλά το κάνει ο υπολογιστής τους για εκείνους. Θέλει να δείξει το πόσο μας επηρεάζει και το πόσο μας έχει «κατακτήσει» η τεχνολογία. Στο σημείο αυτό μας είπε ότι για να εκδοθεί ένα βιβλίο χρειάζεται πολλή δουλειά: θα πρέπει να το δουν οι επιμελητές, να γίνουν διορθώσεις, αλλαγές. Αυτή η διαδικασία παίρνει πολύ χρόνο, καθώς το βλέπουν πολλοί επαγγελματίες. Ο εκδοτικός οίκος με τον οποίο συνεργάζεται είναι οι εκδόσεις κέδρος και αισθάνεται πολύ άνετα με αυτή τη συνεργασία.

Μάλιστα ψηφίσαμε και για τον τίτλου του νέου βιβλίου:

α) Τετράγωνα κύματα

β) Μέδουσες στον ουρανό

12. Θα θέλατε να γίνουν τα βιβλία σας σειρά ή ταινία;

Θα το ήθελε πάρα πολύ. Για την  ακρίβεια θα ήταν το όνειρό του. Μάλιστα, μας ανέφερε ότι το βιβλίο του, «Ο πυροβάτης των αστεριών», περιέχει ένα «παιχνίδι». Ο τίτλος του κάθε κεφαλαίου, είναι και το όνομα μιας ταινίας. Επομένως το περιεχόμενο του κάθε κεφαλαίου σχετίζεται με τον τίτλο της ταινίας.

13. Με ποιο άλλο θέμα θα θέλατε να ασχοληθείτε σε κάποιο βιβλίο;

Στο επόμενο του βιβλίο, δηλαδή μετά από αυτό που ετοιμάζετε, θα ήθελε να  ασχοληθεί με τα fake news, με την ψυχική βία, με μια περίπτωση αυτοκτονίας και το σημείο στο οποίο μπορεί να φτάσει το bullying.

14. Με τι ασχολείστε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Στον ελεύθερο του χρόνο ασχολείται πάλι με την συγγραφή αλλά με διαφορετικό τρόπο. Είναι σε μία επιτροπή του ΙΕΠ που δημιουργούν επιμορφωτικούς οδηγούς για εκπαιδευτικούς σε σχέση με την αξιοποίηση των ΤΠΕ.

15. Αν υποθέσουμε ότι το «Μότο» του Τίτο είναι «ο τολμών νικά». Ποιο είναι το δικό σας;

Το ίδιο με τον Τίτο και το απέδειξε με τη ζωή του. Άφησε μια σίγουρη δουλειά στην τράπεζα και άλλαξε επαγγελματική πορεία που σίγουρα ήταν μεγάλη αλλαγή. Τόνισε ότι πρέπει να ακολουθούμε τα όνειρά μας

Σημειώσεις κράτησαν (αλλά και έγραψαν σε word) οι μαθήτριες Δήμητρα Σ. & Ειρήνη Σ.