Ένα διαφορετικό τέλος για...τον "Τυφλοπόντικα" του Μπαρμπώ

Το λεωφορείο έφτασε. Ο Τυφλοπόντικας ακόμα να φανεί! Ξαφνικά αντικρίσαμε έναν κύριο που έμοιαζε με τον δάσκαλο.

 Έτρεξε προς το μέρος μας, μάς έβαλε στο λεωφορείο και μπήκε κι αυτός μαζί μας. Αφού τακτοποιηθήκαμε μας εξήγησε πως ο αδερφός του, δηλαδή ο δάσκαλός μας, αρρώστησε κι έστειλε εκείνον στη θέση του. Μόλις το ακούσαμε, μια δυσάρεστη έκπληξη ζωγραφίστηκε στα πρόσωπά μας. Ο Σπόρος τότε σηκώθηκε όρθιος και μας είπε πως πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα θετικά και να αντιμετωπίζουμε κάθε εμπόδιο. Μόλις τέλειωσε τον λόγο του όλοι χειροκροτήσαμε ακόμη κι ο Ύπνος που ποτέ δεν παρακολουθεί τίποτα.

        Ξάφνου ο Σπόρος έπεσε κάτω κι εμείς τιναχτήκαμε πάνω. Πήγαμε να ρωτήσουμε τον οδηγό τι έγινε και τότε είδαμε πώς ένας τεράστιος βράχος στεκόταν εμπόδιο στον δρόμο μας. Μάλλον είχε ξεκολλήσει από την πλαγιά λόγω κακοκαιρίας.

        Ο οδηγός γύρισε πίσω, διότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Ο Σπόρος χτυπιόταν κάτω σαν τρελός κι εμείς προσπαθούσαμε να τον ηρεμήσουμε. Με χίλια βάσανα τον βάλαμε να καθίσει και μέχρι να πεις «κύμινο» επιστρέψαμε στον σταθμό.

        Η σκέψη όλης αυτής της προετοιμασίας που πήγε χαμένη με τρελαίνει, αλλά τουλάχιστον θα θυμάμαι όλη αυτή την τρελή περιπέτεια για πάντα!

                                                                      Έλενα Παππά

 

Μόλις έφτασαν στο ξενοδοχείο καθώς ο Ξανθομπάμπουρας κοιτούσε τη θάλασσα, στα δεξιά του είδε ένα ακρωτήρι. Αμέσως του ήρθε στο μυαλό η ιστορία που είχαν γράψει για το ξενοδοχείο. Έτσι, έτρεξε στον Τυφλοπόντικα και του ζήτησε να οργανώσουν μία εκδρομή στο ακρωτήρι. Εκείνος δέχτηκε μετά χαράς και ντύθηκαν κατάληλλα για αυτή την περιπέτεια.Είχαν φτάσει πια στην άκρη του ακρωτηρίου, ώσπου ξαφνικά είδαν ένα φως και μία παράγκα που ίσα ίσα ξεχώριζε μέσα στην ομίχλη. Έτρεξαν όλοι μαζί προς αυτήν και χτύπησαν δυνατά την παλιά ξύλινη πόρτα. Άνοιξε ένας γέρος που έμοιαζε με τον ήρωα του βιβλίου τους. Τον ρώτησαν αμέσως με αγωνία το όνομά του και τους απάντησε πως ονομαζόταν Καψογένης. 

Έτσι γνωρίστηκαν και αρχισε να τους διηγείται ιστορίες για τις δυνάμεις του και πώς μπορούσε να ηρεμήσει τη θάλασσα. Τους το έδειξε μάλιστα και μπροστά στα μάτια τους. Έτσι πέρναγαν οι μέρες... Έφτασε η μέρα της αναχώρησης. Τα παιδιά όμως ζήτησαν να μείνουν εκεί για πάντα. Έτσι χωρίς την άδεια των γονιών έφτιαξαν μία τεράστια βίλα με τη βοήθεια των μαγικών δυνάμεων του Καψογένη και έζησαν εκεί για όλη τη ζωή τους.  

                                   
                                                 Γιώργος Σακελλαρόπουλος

Ναι συμφωνώ απόλυτα Φρανκ. Κι εγώ όταν βρίσκομαι κοντά στη θάλασσα και τη μυρίζω σκέφτομαι πάντα τους φίλους μου. Όταν τη κοιτάζω νιώθω ελεύθερος και πλημμυρισμένος από ευτυχία. Έτσι ακριβώς νιώθω και όταν βρίσκομαι με τους φίλους μου. 

Ο Φρανκ κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας με τον Τυφλοπόντικα. Όλα τα παιδιά σαστισμένα από τη μαγική ομορφιά της θάλασσας κάθισαν κάτω στην άμμο απολαμβάνοντας το τοπίο. Όμως τα παιδιά δεν ένιωθαν τόσο ευτυχισμένα μόνο από το τοπίο αλλά και με την ικανοποίηση που ένιωθαν για τον εαυτό τους που τα κατάφεραν παρά τις τόσες δυσκολίες που αντιμετώπισαν .Ο Τυφλοπόντικας ήταν περήφανος για τα παιδιά που έμαθαν να μην τα παρατάνε με την πρώτη δυσκολία και να συνεργάζονται για να πετύχουν τον στόχο τους. Κοίταξε και αυτός μαγεμένος το τοπίο.

Όταν γύρισαν πίσω στο σχολείο άρχισαν να διηγούνται στα άλλα παιδιά τις εντυπώσεις τους. Ο Τυφλοπόντικας καθώς περνούσαν οι μέρες έβλεπε ότι τα παιδιά αγαπούσαν όλο και πιο πολύ το σχολείο και τα βιβλία. Μέσα από αυτή την περιπέτεια έμαθαν να συνεργάζονται και να μην τα παρατούν πότε

                                                                                 Ιωάννα Χ.

Ο Τυφλοπόντικας και η παρέα του συνέχισαν ομαλά την χρονιά τους έως την 6η δημοτικού. Κατόπιν όμως ήρθε η ώρα να πάνε γυμνάσιο. Ο Ξανθομπάμπουρας κυρίως, ήταν πιο ενθουσιασμένος από όλους. Χαιρόταν που θα άλλαζε περιβάλλον και θα έκανε καινούργιες γνωριμίες.

 Το καλοκαιράκι πέρασε ανέμελα και ξέγνοιαστα. Η τρομερή αυτή παρέα συνέχισε δυναμικά στο γυμνάσιο και ήταν αχώριστη. Η ανεπίδεκτη μαθήσεως παρέα έβαλε τα δυνατά της και έγιναν όλοι ξεφτέρια. Έγραφαν εκπληκτικές εκθέσεις μετά από τα χιλιάδες αναγνώσματα που είχαν διαβάσει, παρέα με τον αγαπημένο τους δάσκαλο. Η φαντασία τους έφτανε σε άλλες χώρες, εποχές, καταστάσεις και κάθε φορά δημιουργούσαν έναν δικό τους κόσμο.

 Όμως ήταν λίγο άτακτα παιδιά... έμπλεκαν εύκολα σε καυγάδες και ήταν μεγάλοι ταραξίες. Τα σκανταλιάρικα παιδιά είχαν οδηγηθεί πολλές φορές στον διευθυντή λόγω της συμπεριφοράς τους, στα διαλείμματα.

 Παρόλα αυτά, ήταν εξαιρετικοί μαθητές. Είχαν την δύναμη να φτάσουν πολύ ψηλά, με την θέληση τους και το "κοφτερό"  μυαλό τους.  Κατάφεραν τους στόχους τους και τώρα έχουν θέσει υψηλότερους και πιο μακρινούς. Αν κάποιος έχει θέληση για κάτι μπορεί να καταφέρει τα πάντα.            

                                                               Τσαγκάκου Εφη