Οι μαθητές/ριες του Α2 στο πλαίσιο του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας (3η ενότητα) επιλέγουν 4 από τις παρακάτω εικόνες και δημιουργούν ιστορίες με θέμα το περιβάλλον...
Μια φορά κι έναν καιρό σ'
έναν πλανήτη που λεγόταν Γη, ζούσε μια φάλαινα, η Μπέτση. Η Μπέτση ζούσε
ξέγνοιαστα στους καταγάλανους ωκεανούς της Γης κι έπαιζε παρέα με τις φίλες
της. Στον ειρηνικό και φιλόξενο αυτό πλανήτη ζούσαν και οι άνθρωποι, όντα με αισθήματα,
εφευρετικότητα αλλά και πονηριά. Ωστόσο, μέχρι τότε η Μπέτση δεν είχε δεχτεί
απειλή απ' αυτούς. Με το πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι άρχισαν να μολύνουν
σιγά σιγά τη θάλασσα, πετώντας πλαστικά και απορρίμματα. Η Μπέτση είχε αρχίσει
ν' ανησυχεί αλλά αποφάσισε να μην τρομοκρατήσει και τις άλλες φάλαινες. Μετά
από δύο χρόνια όλη η θάλασσα είχε γεμίσει από σκουπίδια και αρκετές φορές η
Μπέτση είχε δει φάλαινες να πεθαίνουν και να υποφέρουν επειδή είχαν αρρωστήσει
βαριά. Γι' αυτό το λόγο η γενναία Μπέτση αποφάσισε να ιδρύσει μια
περιβαλλοντική οργάνωση, για να σώσει τους ωκεανούς από τη μόλυνση που
προκαλούσαν οι άνθρωποι. Αμέσως όλες οι υγιείς φάλαινες έσπευσαν να βοηθήσουν
για τη σωτηρία των ωκεανών. Τι λέτε? Θα τα καταφέρουν?
Μαρίλια Κ. Α2
Μια φορά και έναν καιρό
υπήρχε σε ένα μακρινό σύμπαν ένας πλανήτης που ονομαζόταν γη. Ο πλανήτης αυτός
ήταν γεμάτος από ζωή. Φιλοξενούσε πολλούς οργανισμούς, φυτά και ζώα. Ένα πολύ
σπάνιο ζώο που ζούσε εκεί ήταν η φάλαινα. Μετά από δισεκατομμύρια χρόνια η γη
αρρώστησε και είχε πάρα πολύ πυρετό, επειδή κάποια πλάσματα που ζούσαν εκεί, οι
άνθρωποι, μόλυναν τόσο τον πλανήτη πετώντας σκουπίδια παντού. Μάλιστα, οι
φάλαινες αρρώστησαν και αυτές και αντί για να πετάνε νερό από τους φυσητήρες
τους πετούσαν σκουπίδια. Τα χρόνια περνούσαν και η κατάσταση της γης όλο και
χειροτέρευε. Η γη ήταν πια πολύ άρρωστη και ήταν αργά για να γίνει καλά.
Έτσι, ένα βράδυ ανατινάχτηκε και ένας
τόσο όμορφος πλανήτης χάθηκε.
Γιώργος Θ. Α2
Κάποτε η γη ήταν το πιο
όμορφο μέρος του γαλαξία. Οι θάλασσες ήταν καθαρές και τα ζώα ζούσαν
ευτυχισμένα στον πλανήτη. Όμως με την πάροδο των χρόνων και μέσα από τις
συνεχείς λανθασμένες πράξεις των ανθρώπων ο πλανήτης όλο και εξασθενούσε. Mια φάλαινα, που ζούσε στο καθαρό
πέλαγος κοντά σε ένα ξερονήσι, ήταν τόσο ευτυχισμένη με την ομορφιά που
απλωνόταν γύρω της. Κολυμπούσε γύρω από τις πεντακάθαρες ακτές του νησιού απολαμβάνοντας
την ομορφιά του. Κάποια μέρα όμως η φάλαινα άρχιζε να πλημμυρίζει από δυστυχία
αφού έβλεπε παντού σκουπίδια. Δεν της άρεσε το θέαμα των σκουπιδιών και για να μην
τα βλέπει τα έτρωγε. Έτσι, έφτασε μια μέρα που δεν ένιωθε καλά, διότι ο
οργανισμός της ήθελε να τα βγάλει. Ξαφνικά ακούστηκε ένας δυνατός ήχος και
σκουπίδια άρχιζαν να πετάγονται στον ουρανό.
Έλενα Κ. & Άννα
Κ. Α2
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πλανήτης
που περιστρεφόταν χαρούμενος για πάρα πολλά χρόνια. Όλα κυλούσαν αρμονικά και
κανένα σοβαρό πρόβλημα δεν είχε παρουσιαστεί.
Μια νύχτα όμως, καθώς κοιμόταν,
ένιωσε έναν μεγάλο πόνο στο στομάχι και ξύπνησε με την απορία: <<Ποιος θα
μπορούσε να με διακόψει από τον ύπνο μου;>>. Ξαφνικά η θερμοκρασία του
άρχισε να ανεβαίνει. Ο πλανήτης φοβισμένος άρπαξε το θερμόμετρο και το έβαλε
στο στόμα του. Σε τρία λεπτά το θερμόμετρο έδειχνε 40 βαθμούς Κελσίου. Άρχισε
να φτερνίζεται πολύ δυνατά και να ζαλίζεται σαν να περιστρεφόταν με υπερβολική
ταχύτητα. Αμέσως κάλεσε τον γιατρό. Αφού εκείνος τον εξέτασε, του είπε πως είχε
ένα απλό κρυολόγημα και του συνέστησε ξεκούραση και πολλές ζεστές σούπες.
Οι μέρες όμως περνούσαν και η
κατάστασή του συνεχώς χειροτέρευε. Τότε άρχισε να πιστεύει πως κάτι άσχημο του
συνέβαινε. Πετάχτηκε από το κρεβάτι και άρπαξε στα χέρια του την υδρόγειο.
Παρατήρησε πολύ προσεκτικά και διέκρινε πως στον Ατλαντικό Ωκεανό μια
ανεξέλεγκτη φάλαινα φτερνιζόταν όγκους σκουπιδιών.
Ο
πλανήτης όμως δεν ήταν εκδικητικός. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να σώσει τη
φάλαινα. Εξάλλου δεν έφταιγε εκείνη για τις πράξεις των ανθρώπων που πετάνε τα
σκουπίδια τους στις ακτές και τις θάλασσες. Πήρε λοιπόν μια τεράστια απόχη,
έβγαλε τη φάλαινα έξω από τον ωκεανό, την έριξε σε ένα γιγάντιο ενυδρείο και
πέταξε μέσα στο νερό τα απαραίτητα φάρμακα για να αναρρώσει.
Έτσι
η φάλαινα και ο πλανήτης γιατρεύτηκαν. Ο πλανήτης άρχισε να περιστρέφεται και
πάλι με τον φυσικό του τρόπο, η φάλαινα να κολυμπά χαρούμενη και ο κόσμος
συνέχισε τη ζωή του.
Βασίλης Κ. , Α2
Κάποτε η γη ήταν πιο καθαρή
.Τα φυτά, τα πλάσματα της θάλασσας και της ξηράς ζούσαν ανέμελα χωρίς τον φόβο
πως κινδυνεύουν να αφανιστούν. Όλα μαζί ζούσαν αρμονικά και ελεύθερα. Με το πέρασμα του χρόνου μαζί με την εξέλιξη της
τεχνολογίας οι περισσότεροι άνθρωποι έχασαν κάθε είδος οικολογικής συνείδησης
και πετούσαν σκουπίδια στους δρόμους , στις θάλασσες και οπουδήποτε δεν είχε
κάδο απορριμμάτων με αποτέλεσμα η γη να μολύνεται όλο και περισσότερο. Τα φυτά
μαραίνονταν, τα ζώα αρρώσταιναν ή τα σκότωναν και τα ψάρια έτρωγαν ό,τι είχαμε
πετάξει στη θάλασσα καθώς το περνούσαν για τροφή. Κοινός η γη αρρώσταινε…
Μαρία Κ. Α2
Η γη μας πριν πολλά–πολλά
χρόνια ζούσε ξέγνοιαστα. Ήταν χαρούμενη καθαρή και δεν υπέφερε από τις
ανθρώπινες παρεμβάσεις. Τα ζώα στη θάλασσα, στον ουρανό και στη γη ζούσαν
ελευθέρα. Οι φάλαινες ευτυχισμένες έκαναν βουτιές στο βυθό και όλα μαζί ζούσαν
αρμονικά. Οι άνθρωποι όμως δυστυχώς
παρεμβαίνουν έντονα και προκλητικά στον πλανήτη μας. Η γη μας αρρωσταίνει. Οι παραλίες, οι δρόμοι είναι γεμάτοι
σκουπίδια και πλαστικά που μολύνουν το γήινο οικοσύστημα. Και όλα αυτά
οφείλονται στην έλλειψη οικολογικής συνείδησης των ανθρώπων.
ΑΘΑΝΑΣΙΑ Κ. Α2
