Εντυπώσεις των μαθητριών/ών του Β2 για το "Λουζεράκι" της Ελένης Τασοπούλου

 

Οι μαθήτριες/ές έγραψαν.... 

(Σύντομες κριτικές για ...το εσώφυλλο του βιβλίου):

-Συγκινεί μικρούς και μεγάλους με την ιστορία της Θάλειας και μας δείχνει ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι λουζεράκι-ΚΑΝΕΝΑΣ   (Δέσποινα Ν.)

-Ένα ευνάγνωστο βιβλίο κατά του σχολικού εκφοβισμού (Χριστίνα Ο.)

-Ένα βιβλίο που κεντρίζει τον ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων (Μιχάλης Μ.)

-Ένα βιβλίο που σε βάζει μέσα στην πραγματικότητα (Νικολέτα Π.)

-Ένα εφηβικό, όμορφο βιβλίο για τις δυσκολίες των εφήβωμ (Αγάπη Π.)

-Ένα βιβλίο μελαγχολικό, διδακτκό που δύσκολα ξεχνάς το περιεχόμενό του (Στέλλα Π.)

-Σε ένα βιβλίο τα προβλήματα της ζωής των εφήβων (Νίκος Λ.)

-'Ενα βιβλίο με πολλά μηνύματα  (Νεφέλη Μ.)

-Ένα βιβλίο με πολλά μηνύματα που κετνρίζει το ενδιαφέρον όλων των ηλικιών (Ηρακλής Π.)

-Ένα αξέχαστο βιβλίο για τον σχολικό εκφοβισμό (Ειρήνη Μ.)

-Σε ένα βιβλίο οι σκέψεις, η καθημερινότητα και οι φοβίες ενός κοριτσιού που δέχεται σχολικό εκφοβισμό (Γιάννης Μ.)

-Ένα εξαιρετικό βιβλίο με μια γρήγορη ματιά στην εφηβεία ( Αγνώστου)

Διαδικτυακή συνάντηση με τον συγγραφέα Θοδωρή Κούκια

 Οι μαθήτριες/ές του Β5 του 2ου Γυμνασίου Αγίου Δημητρίου στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας και του μαθήματος της λογοτεχνίας διάβασαν το βιβλίο του Θοδωρή Κούκια «Ο πυροβάτης των αστεριών». Η ανάγνωση συνοδεύτηκε από φύλλο εργασιών και ενασχόληση με ποικίλες εργασίες, ομαδικές και ατομικές. Παράλληλα αποτέλεσε και αφορμή για συζήτηση, καθώς θίγει ποικίλα θέματα.

Εκτός, όμως, από τη χαρά που μας πρόσφερε η ανάγνωση του βιβλίου, την Πέμπτη 19 Μαΐου είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε διαδικτυακά με τον συγγραφέα τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.

Η συνέντευξη-συζήτηση

1. Πώς γεννήθηκε η ιδέα της ιστορίας;

Πριν από επτά χρόνια, όταν βρισκόταν στη Χίο είχαν αρχίσει να έρχονται κάποιοι πρόσφυγες. Καθημερινά έβλεπε μωρά να κλαίνε και ανθρώπους να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, κάτι που δεν είχε συνηθίσει. Ήταν μια πρωτόγνωρη εικόνα για εκείνον αλλά και για τους μαθητές του. Έτσι πήρε την απόφαση να εξηγήσει στους μαθητές του αυτή την κατάσταση και μέσα από αυτό να την καταλάβει καλύτερα και ο ίδιος. Αυτό κατάφερε να το κάνει μέσα από μια ιστορία. Ήθελε να εξηγήσει το προσφυγικό αλλά και άλλα θέματα μέσα από μια ωραία ιστορία.

2. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τον τίτλο του βιβλίου. Πώς προέκυψε αυτός ο τίτλος;

Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου δεν ήταν «Ο πυροβάτης των αστεριών» αλλά «Βραδινή στιγμομυθία». Ο τίτλος αυτός αναφέρεται στο βράδυ που έζησε ο πρωταγωνιστής του βιβλίου του, καθώς αποτελούταν από πολλές στιγμές. Αναγκάστηκε να αλλάξει τον τίτλο αυτό, καθώς ο εκδοτικός οίκος είπε πως δεν θα τον καταλάβαινε κανείς. Ο τωρινός τίτλος του βιβλίου προέκυψε από σημεία του βιβλίου, όπως η συζήτηση με την Αφρούλα «Ε, τότε καν’ το όπως οι πυροβάτες! Τι φοβάσαι;…» καθώς και στο σημείο που ο ήρωας βλέπει τα σπασμένα γυαλιά στο δρόμο να λάμπουν σαν αστέρια.

3. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής χρειάστηκε να αλλάξετε την αρχική σας ιδέα;

Η αρχική του ιδέα δεν χρειάστηκε να αλλάξει απλά χρειάστηκε να αλλάξουν κάποια πράγματα. Μερικά πράγματα έπρεπε να αφαιρεθούν ή να μειωθούν, σύμφωνα με τον εκδοτικό οίκο. Για παράδειγμα, μειώθηκε ο ρόλος της ιερόδουλης. Έγιναν κάποιες θυσίες.

4. Ταυτίζεστε με κάποιον ήρωα; Έχετε κάποιον αγαπημένο ήρωα σε αυτό το βιβλίο;

Σε κάθε ήρωα των βιβλίου του βάζει κάποια δικά του χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε πως έχει λίγο χιούμορ τότε το έχει δώσει και στον Τίτο. Γενικότερα, όμως ο Τίτος έχει πολύ λίγα στοιχεία από τον χαρακτήρα του.

Με βάση τους χαρακτήρες του βιβλίου ο αγαπημένος του είναι ο ηλικιωμένος. Γενικά στην ζωή του απολαμβάνει τις συζητήσεις με ηλικιωμένους ανθρώπους καθώς πιστεύει πως έχουν να πουν πολλά και να μοιραστούν ιστορίες από την ζωή τους.

5. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για την ολοκλήρωση της συγγραφής του βιβλίου;

Συνήθως για να γραφτεί ένα βιβλίο χρειάζονται έξι μήνες έως ένα χρόνο. Περίπου τόσο ήταν το χρονικό διάστημα για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου βιβλίου.

6. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου είχατε βοήθεια από κάποιον έφηβο/κάποια έφηβη;

Κατά την διάρκεια της συγγραφής του οι βοηθοί του ήταν οι μαθητές του, καθώς «έκλεψε» από εκείνους χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους και του χαρακτήρα τους. Επίσης χρησιμοποίησε και κάποιες εκφράσεις τους.

7. Σε ποια ηλικία γράψατε το πρώτο σας βιβλίο; Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτή την εμπειρία;

Το πρώτο του βιβλίο, «Το νεκρό ψάρι» το έγραψε σε ηλικία περίπου 26-27 ετών. Ήταν ήδη καθηγητής, είχε ζήσει κάποια πράγματα και ήθελε να τα καταγράψει. Αλλά γενικά του άρεσε να γράφει από τότε που ήταν παιδί, του άρεσε να αλλάζει τα παραμύθια.

8. Από όλα τα βιβλία σας ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Η άποψή του αλλάζει κάθε μήνα ανάλογα με το τι συμβαίνει στον κόσμο και το τι διάθεση έχει.

9. Πόσο δύσκολο ή εύκολα είναι να συνδυάζετε την τέχνη της συγγραφής με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού;

Σύμφωνα με εκείνον η τέχνη της συγγραφής και το επάγγελμά του συνδυάζεται πολύ εύκολα. Αυτό συμβαίνει γιατί καθημερινά στον χώρο του επαγγέλματός του γίνεται μάρτυρας πολλών καινούριων περιστατικών, με αποτέλεσμα να γεννιούνται νέες ιδέες για τα επόμενα βιβλία του.

Όσον για τους χαρακτήρες του βιβλίου, συνδύαζα πραγματικούς χαρακτήρες μαθητών μου από το σχολείο και έφτιαχνα έναν φανταστικό.

10. Η οικογένειά σας έχει σχετική παράδοση στη συγγραφή βιβλίων;

Στην οικογένειά του δεν υπήρχε η κουλτούρα του γραψίματος αλλά υπήρχε η κουλτούρα του διαβάσματος βιβλίων. Υπήρχαν πολλά βιβλία στο σπίτι και πάντα διάβαζε βιβλία. Οι γονείς τον ενθάρρυναν να διαβάζει. Αγαπημένα του μαθήματα ήταν τα κείμενα και η έκθεση.

11. Αυτή την περίοδο γράφετε κάποιο βιβλίο;

Έχει ολοκληρώσει ένα βιβλίο αλλά χρειάζονται κάποιες διαδικασίες, για να εκδοθεί. Το νέο του βιβλίο αφορά μια δυστοπία. Είναι ένα βιβλίο με φανταστικό περιεχόμενο. Μιλά για μια κοινωνία σαράντα χρόνια μετά όπου οι μαθητές έχουν πάψει να επιλέγουν το επάγγελμά τους, αλλά το κάνει ο υπολογιστής τους για εκείνους. Θέλει να δείξει το πόσο μας επηρεάζει και το πόσο μας έχει «κατακτήσει» η τεχνολογία. Στο σημείο αυτό μας είπε ότι για να εκδοθεί ένα βιβλίο χρειάζεται πολλή δουλειά: θα πρέπει να το δουν οι επιμελητές, να γίνουν διορθώσεις, αλλαγές. Αυτή η διαδικασία παίρνει πολύ χρόνο, καθώς το βλέπουν πολλοί επαγγελματίες. Ο εκδοτικός οίκος με τον οποίο συνεργάζεται είναι οι εκδόσεις κέδρος και αισθάνεται πολύ άνετα με αυτή τη συνεργασία.

Μάλιστα ψηφίσαμε και για τον τίτλου του νέου βιβλίου:

α) Τετράγωνα κύματα

β) Μέδουσες στον ουρανό

12. Θα θέλατε να γίνουν τα βιβλία σας σειρά ή ταινία;

Θα το ήθελε πάρα πολύ. Για την  ακρίβεια θα ήταν το όνειρό του. Μάλιστα, μας ανέφερε ότι το βιβλίο του, «Ο πυροβάτης των αστεριών», περιέχει ένα «παιχνίδι». Ο τίτλος του κάθε κεφαλαίου, είναι και το όνομα μιας ταινίας. Επομένως το περιεχόμενο του κάθε κεφαλαίου σχετίζεται με τον τίτλο της ταινίας.

13. Με ποιο άλλο θέμα θα θέλατε να ασχοληθείτε σε κάποιο βιβλίο;

Στο επόμενο του βιβλίο, δηλαδή μετά από αυτό που ετοιμάζετε, θα ήθελε να  ασχοληθεί με τα fake news, με την ψυχική βία, με μια περίπτωση αυτοκτονίας και το σημείο στο οποίο μπορεί να φτάσει το bullying.

14. Με τι ασχολείστε τον ελεύθερο χρόνο σας;

Στον ελεύθερο του χρόνο ασχολείται πάλι με την συγγραφή αλλά με διαφορετικό τρόπο. Είναι σε μία επιτροπή του ΙΕΠ που δημιουργούν επιμορφωτικούς οδηγούς για εκπαιδευτικούς σε σχέση με την αξιοποίηση των ΤΠΕ.

15. Αν υποθέσουμε ότι το «Μότο» του Τίτο είναι «ο τολμών νικά». Ποιο είναι το δικό σας;

Το ίδιο με τον Τίτο και το απέδειξε με τη ζωή του. Άφησε μια σίγουρη δουλειά στην τράπεζα και άλλαξε επαγγελματική πορεία που σίγουρα ήταν μεγάλη αλλαγή. Τόνισε ότι πρέπει να ακολουθούμε τα όνειρά μας

Σημειώσεις κράτησαν (αλλά και έγραψαν σε word) οι μαθήτριες Δήμητρα Σ. & Ειρήνη Σ.

Ο πυροβάτης των αστεριών: Ενδεικτικές δραστηριότητες σε ένα e book

Η ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου είναι ένα ταξίδι που ο κάθε αναγνώστης/η κάθε αναγνώστρια βιώνει διαφορετικά. Το σημαντικό είναι οι μαθήτριες/ές να απολαμβάνουν αυτό το ταξίδι και από τα λόγια τους κατάλαβα ότι το βιβλίο τους άρεσε πολύ και όπως είπαν έχει αγωνία, περιπέτεια, δράση, χιούμορ, κατανοητή γλώσσα αλλά συγχρόνως περνάει και "πολλά μηνύματα με απλές λέξεις" θίγοντας πολλά θέματα (π.χ. διαφορετικότητα, ρατσισμός, φιλία, εφηβεία, οικογενειακές σχέσεις κ.λπ). Έτσι, αποτέλεσε αφορμή να συζητήσουμε πολλά θέματα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το πρώτο μάθημα -μετά την ανάγνωση του λογοτεχνικού βιβλίου- που οι μαθητές/τριες έλεγαν τις εντυπώσεις τους και τα σημεία που τους άρεσαν αλλά και γιατί. Εκεί όλα τα παιδιά είχαν να πουν κάτι και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος. Το δεύτερο σημαντικό είναι η συνάντηση που θα έχουμε με τον συγγραφέα.  Οι εργασίες που έγιναν είναι ενδεικτικές και έρχονται μετά από την "προσωπική ανάγνωση-συνομιλία" των παιδιών με το βιβλίο. Κάποιες από αυτές είναι πιο παιγνιώδεις άλλες αποτέλεσαν αφορμή για αφηγήσεις ζωής και άλλες έχουν μια... "κοινωνιολογική οπτική", αλλά όπως ήδη ειπώθηκε, το βιβλίο αποτέλεσε αφορμή να δούμε και άλλα θέματα.

 

Ο ΠΥΡΟΒΑΤΗΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ-Οπτικοποίηση.pdf from Maria Michali

Βλ. και εντός e book

Ο πυροβάτης των αστεριών-Θοδωρής Κούκιας-Φύλλο εργασιών και δραστηριοτήτων

Συζήτηση-συνέντευξη με τη συγγραφέα Ιφιγένεια Τέκου και δραστηριότητες φιλαναγνωσίας

 Τη Δευτέρα 22/3/2021 είχαμε τη μεγάλη χαρά να έχουμε μαζί μας, στην ψηφιακή μας τάξη, τη συγγραφέα Ιφιγένεια Τέκου, " έναν πολύ ευγενικό και γλυκό άνθρωπο που μας μίλησε με τρόπο κατανοητό και μας έδωσε πολλές συμβουλές", όπως είπε η μαθήτρια Χριστίνα Κα.

Yolo ζεις μονάχα μια φορά-Συνάντηση με Τέκου & Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας from Maria Michali

Στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας μελετήσαμε με το Β2 το βιβλίο της "Yolo Ζεις μονάχα μια φορά". Το βιβλίο μας έδωσε αφορμή για πολλές συζητήσεις και δραστηριότητες (βλ. λογισμικό παρουσίασης).

 Πριν τη συζήτηση-συνέντευξη*, δύο μαθήτριες η Άννα Κ. και η Ελένη Κ. παρουσίασαν τη συγγραφέα μέσα από μια ακροστιχίδα. Ο Βασίλης Κερ. έκανε μια σύντομη παρουσίαση του βιβλίου της και ο Αλεξ Ζ, η Χριστίνα Κα, και η Έλενα Κ. ανέφεραν σημεία που άρεσαν, φράσεις που ξεχώρισαν και κρύβουν, όπως είπαν,  μεγάλες αλήθειες, καθώς και σημεία που δεν άρεσαν.

Η Ιφιγένεια Τέκου μας είπε "Η παρουσίαση σας ήταν καταπληκτική, όλα μου άρεσαν. Το «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά» ήταν ένα δύσκολο, βαρύ βιβλίο και προσπάθησα να βάλω μέσα χιούμορ και πινελιές αισιοδοξίας. Συμφωνώ με τα σημεία που ξεχωρίσατε. Συμφωνώ και με τα αρνητικά. Συζητάω με τους εφήβους για τα βιβλία μου. Ναι, γνωρίζω ότι έχω βάλει αρκετές ξένες λέξεις. Ίσως επειδή και εγώ τις χρησιμοποιώ αρκετά στην καθημερινότητά μου. Όσον αφορά το θετικό τέλος το ζητούν όλοι, ακόμη και οι ενήλικες. Το θετικό τέλος υπήρχε στο βιβλίο, υπονοείται. Ήθελα να δώσω μια αισιοδοξία. Δεν μπορούσα στη μέση του βιβλίο, να βάλω την Αλεξάνδρα να πετάει το καροτσάκι και να περπατάει".

·        Από πού εμπνευστήκατε την ιστορία του βιβλίου σας; Πώς σας ήρθε η ιδέα να γράψετε ένα εφηβικό βιβλίο με τέτοιο θέμα; Σας έχουν συμβεί παρόμοια περιστατικά, όπως αυτά που περιγράφετε στο βιβλίο ή είναι όλα φανταστικά;

Την ιδέα μου την είχε δώσει μια δασκάλα ειδική αγωγής που την συνάντησα σε ένα σχολείο που είχα πάει για παρουσίαση του προηγούμενου βιβλίου μου «Αγάπα το ή παράτα το». Η δασκάλα ειδικής αγωγής μου έδωσε την ιδέα και μου μίλησε για τα συναισθήματα παιδιών που έχουν ζήσει ανάλογα γεγονότα. Η ιστόρια του βιβλίου δεν βασίζεται σε πραγματικά ή γεγονότα που έχω ζήσει. Από μαρτυρίες γνωρίζω σχετικά γεγονότα. Από την άλλη πλευρά, είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν παιδιά που έχουν βιώσει παρόμοια περιστατικά.  Η ιστορία της Αλεξάνδρας, λοιπόν, δεν είναι αληθινό γεγονός.

·        Ποιος είναι για σας ο αγαπημένος ήρωας ή η αγαπημένη σας ηρωίδα από την ιστορία; Πιστεύετε ότι ταιριάζει στον δικό σας χαρακτήρα;

Η αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Εριφύλη. Πιστεύω πως κατά ένα μεγάλο ποσοστό είμαι εγώ, η ίδια. Έχουμε πολλά κοινά, όπως την αγάπη μας για τη γαλλική φιλολογία, το τηλεσκόπιο, το kick boxing. Γενικότερα,  πιστεύω πως έχουμε πολλά κοινά και στον χαρακτήρα μας, για παράδειγμα το γεγονός οτι είναι αυθόρμητη, δεν τα παρατάει και έχει πολλά όνειρα.

·      Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου είχατε βοήθεια από κάποιον έφηβο/ κάποια έφηβη ή γράψατε με βάση την εντύπωση που έχετε για τους σημερινούς εφήβους;

Είχα τη βοήθεια ενός έφηβου κοριτσιού που ζει στην Θεσσαλονίκη, η οποία με βοήθησε να βρω τραγούδια που είναι αγαπητά στους έφηβους. Βοήθεια είχα επίσης από τον γιό μου, που πηγαίνει στη Β Γυμνασίου. Το γεγονός που με βοήθησε περισσότερο νομίζω είναι οτι πήγαινα σε στάσεις λεωφορείων την ώρα που τα παιδιά σχολούσαν και συζητούσα  μαζί τους. Σημείωνα όσα μου έλεγαν τα παιδιά.

Σε ποια ηλικία γράψατε το πρώτο σας βιβλίο; Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτή την εμπειρία;

Το πρώτο μου βιβλίο, Μνήμες χαμένες στην άμμο, το έγραψα σχετικά μεγάλη. Είναι ένα βιβλίο που θα είναι πάντα στην καρδιά μου, αλλά πιστεύω πως έχει τεχνικά λάθη. Πολλοί αναγνώστες μου είχαν αναφέρει πως όλοι οι χαρακτήρες μίλαγαν, όπως ένας πανεπιστήμονας. Σημαντικό είναι το γεγονός πως πρώτη φορά ασχολήθηκα με το γράψιμο όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου, όπου ήμουν για αρκετό καιρό στο κρεβάτι, για κάποιο λόγο. Τότε έκανα τις πρώτες μου προσπάθειες

·   

·        Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά»;

Το συγκεκριμένο βιβλίο μου βγήκε πολύ εύκολα, αβίαστα, μου πήρε μόλις 3 με 4 μήνες μαζί με τις διορθώσεις. Σε αντίθεση, με άλλα βιβλία και κυρίως των ενηλίκων που μου παίρνουν ένα χρόνο και παραπάνω, καθώς έχουν μέσα και έρευνα.

·        Θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιο «μυστικό» για να είναι πετυχημένο ένα λογοτεχνικό βιβλίο; Πιστεύετε πως πρέπει να έχει ταλέντο και να γράφεις καλά από μικρός για να γίνεις συγγραφέας;

Πιστεύω πως το μυστικό είναι η αγάπη για αυτό που κάνεις και η προσπάθεια. Θα ήθελα να τονίσω πως δεν χρειάζεται να γράφεις καλές εκθέσεις από μικρός για να γίνεις καλός συγγραφέας. Για παράδειγμα, εγώ μέχρι και τη Β λυκείου δεν έγραφα καλές εκθέσεις. Έπειτα, ένας καθηγητής που μου έκανε ιδιαίτερα –δεν ξέρω πώς- με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο. Άρχισα να γράφω καλύτερα.  Επίσης, συγγραφέας μπορείς να γίνεις με σκληρή δουλεία δεν χρειάζεται να έχεις ταλέντο, το οποίο βέβαια βοηθάει.  Χρειάζεται να αγαπάς αυτό που κάνεις. Απαραίτητο είναι να διαβάζεις πολύ και να γράφεις. Όσο γράφεις βελτιώνεσαι και πρέπει να παραδέχεσαι τα λάθη σου, για να μπορείς να βελτιώνεσαι.

·        Διαβάζατε λογοτεχνία από τότε που ήσασταν παιδί, έφηβη; Πιστεύετε πως οι έφηβοι πρέπει να διαβάζουν;

Ναι διάβαζα και μάλιστα πάρα πολλά. Είμαι βιβλιόφιλη. Με βοήθησε το γεγονός ότι στο σπίτι είχαμε μια βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία κυρίως Λουντέμη, Καζαντζάκη κ.ά. Πηγαίναμε με τη μητέρα μου σε ένα βιβλιοπωλείο εκεί στην Κυψέλη και αγόραζα βιβλία και τα διάβαζα πολύ γρήγορα. Έκλαιγα και ζητούσα και άλλα. Κάποια στιγμή μετά τις Πανελλήνιες κοντά νομίζω πέρασα μια περίοδο που δεν ήθελα να διαβάζω καθόλου. Πιστεύω πως οι έφηβοι στην ηλικία του γυμνασίου πρέπει να διαβάζουν βιβλία, γιατί είναι η ηλικία που έχουν την ευκαιρία να αγαπήσουν τα βιβλία, καθώς αργότερα επικεντρώνονται στο διάβασμα και τις Πανελλήνιες και πολλές φορές δεν έχουν χρόνο.

·        Ποιο βιβλίο άλλου συγγραφέα είναι το αγαπημένο σας και εύχεστε να το είχατε γράψει;

 

Το βιβλίο το οποίο αγαπώ και θα ήθελα να είχα γράψει εγώ ονομάζεται «Αρμινούτα» από τις εκδόσεις Ίκαρος της Πιετραντόνιο Ντονατέλα με μια πολύ καλή μετάφραση. Πιστεύω ότι είναι συγκλονιστικό. Το διαβάζουν και έφηβοι και ενήλικες. Είναι εκπληκτικό βιβλίο και το ζήλεψα, Δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν και άλλα, αλλά αυτό αναφέρω τώρα.

·        Από όλα τα βιβλία σας ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Μου λες να ξεχωρίσω ποιο από τα παιδιά μου αγαπώ περισσότερο. Σίγουρα τα πρώτα μου βιβλία δεν ήταν «τεχνικά» τόσο καλά. Ένας συγγραφέας εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου και αυτό είναι το νόημα. Παρόλα αυτά και το πρώτο μου βιβλίο «Μνήμες χαμένες στην άμμο»  και το «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά» από εφηβικά επίσης το αγαπώ. Το «Δεξί κίτρινο λουστρίνι» γιατί θίγει ένα σπουδαίο θέμα τη μετανάστευση των Ελλήνων της Καλύμνου προς τη Γαλλία και τις δυσκολίες τους.

Στις 15 Απριλίου θα βγει το καινούριο μου βιβλίο «Το καλό μπλε σερβίτσιο» έχει όλες τις μνήμες της γιαγιά μου που έφυγε από τη Σμύρνη το 1922, πώς συμπεριφέρθηκαν στους πρόσφυγες στην Ελλάδα κ.λπ. Λόγω του θέματος με αγγίζει πολύ. Επίσης, το έχω δει και από μία άλλη οπτική, αυτή της κατασκοπείας που υπήρχε τότε. Μελέτησα πολύ και έκανα έρευνα για την κατασκοπεία. Κάποιοι ήρωές μου είναι κατάσκοποι. Θέλησα να δείξω τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων.

 

·        Ποια πιστεύετε οτι είναι τα καλύτερα βιβλία;

 

Τα καλύτερα βιβλία πιστεύω ότι είναι αυτά που απευθύνονται σε πολλές ηλικίες. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το «Άρμινούτα» που προανέφερα.

 

·        Ποια πιστεύετε είναι η ικανοποίηση ενός συγγραφέα;

 

Η ικανοποίηση ενός συγγραφέα είναι να αρέσει το βιβλίο του στους αναγνώστες. Πιστεύω πως ποτέ δεν είναι τα χρήματα.

 

·        Αυτή την περίοδο γράφετε κάποιο βιβλίο;

 

Αυτή την περίοδο γράφω ένα βιβλίο, το οποίο είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτά που γράφω συνήθως, δηλαδή ιστορικά μυθιστορήματα. Γράφω ένα κοινωνικό και «λίγο» θρίλερ θα μπορούσα να πω. Η υπόθεση διαδραματίζεται στα χωριά της Κάτω Ιταλίας.

 

·        Έχετε αποφασίσει τον τίτλο για το βιβλίο που γράφετε;

 

Τον τίτλο δεν τον έχω αποφασίσει ακόμη. Είναι δύσκολο θέμα ο τίτλος. Σε κάποια βιβλία τον σκέφτομαι αμέσως. Σε άλλα προβληματίζομαι πολύ. Δεν είναι πολύ εύκολο να βρεθεί ο σωστός τίτλος. Στο τέλος θα τον αποφασίσω.

 

·        Πείτε μας μερικά πράγματα για τα βιβλία σας.

 

Το «Δεξί κίτρινο λουστρίνι» πιστεύω πως έχει καταπληκτικό θέμα. «Το καλό μπλε σερβίτσιο»  βασίζεται σε μνήμες τις γιαγιας μου και σε μεγάλη έρευνα που έκανα.  Το πρώτο βιβλίο μου όπως και προανέφερα είχε κάποια λάθη. Παρόλα αυτά έχει πολύ ωραία υπόθεση. Το «Αγάπα το ή παράτα» το είχε μεγάλη επιτυχία και το κύριο θέμα είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Αυτό το βιβλίο το έγραψα βάσει προσωπικών εμπειριών. Τον έχω ζήσει στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και ήταν κάτι που με στοίχειωνε. Το είχα δεχτεί από συμμαθητές μου και ήθελα να το βγάλω σε κάποιο βιβλίο. Το μήνυμα το βιβλίου είναι ότι πρέπει να ζητάς βοήθεια. Να μιλάς και να μην απομονώνεσαι.

 

·        Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την συγγραφή;

 

Σε ένα παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με την συγγραφή θα του έλεγα να διαβάζει και να γράφει ασταμάτητα. Να γράφει ό,τι σκέφτεται. Επίσης, βασική προϋπόθεση είναι να αγαπά αυτό που κάνει. Για μένα, για παράδειγμα, η συγγραφή νομίζω είναι μια εσωτερική ανάγκη.

 ·        Αναφέρατε ότι διορθώνετε συνεχώς τις αδυναμίες σας. Ποιες είναι αυτές και πώς τις διορθώνετε;

Το πρώτο βιβλίο μου παρόλο που είχε μια εξαιρετική υπόθεση δεν ήταν τόσο αληθοφανές. Είχε προβλήματα στους διαλόγους. Πρέπει να βλέπεις πώς θα είναι ο λόγος των ηρώων/ηρωίδων σου. Να ταιριάζει με τον χαρακτήρα τους. Επίσης, χρειάζεται να σκιαγραφώ όσο μπορώ πιο βαθιά έναν χαρακτήρα Να διεισδύω περισσότερο στην ψυχολογία του. Αυτό προσπαθώ. Η γλώσσα είναι ένα ακόμη θέμα, αλλά την έχω φτάσει πια σε ένα καλό επίπεδο. Τα άλλα τα προσπαθώ περισσότερο.

 

·        Θα λέγατε πως η συγγραφή είναι η δουλειά σας ή το hobby σας.

Δεν μπορώ να την πω δουλειά, παρόλο που πληρώνομαι. Τη συγγραφή θα την χαρακτήριζα κυρίως hobby, καθώς την αγαπώ και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή.

 

·        Έχετε κάποιο «Μότο»;

 

Το μότο μου είναι «Κάνε αυτό που αγαπάς, αποτυγχάνεις μόνο όταν δεν προσπαθείς». Μου το είχε πει ο άντρας την περίοδο που ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω λόγω της απόρριψης.

*Σημειώσεις από τη συζήτηση κράτησαν οι μαθήτριες Αννα Κ, Ελένη Κ., Αθανασία Κ. και Μαρίλια Κ. Το τελικό κείμενο επιμελήθηκε η μαθήτρια Άννα Κ., την οποία και ευχαριστώ θερμά.

Και κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες... ;-)

Βιβλιοπαρουσίαση:"Ξυπόλυτοι ήρωες" Ᾱ.Μητσιάλη

Η συγγραφέας μέσα από το μυθιστόρημα <<Ξυπόλυτοι ήρωες>> αναφέρεται στην  αλησμόνητη και δύσκολη περίοδο της κατοχής στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα στο βιβλίο γίνεται αναφορά για την ζωή μιας παρέας παιδιών, Εβραίων και Ελλήνων , καθώς και στοιχεία για την δράση του ξυπόλυτου τάγματος. 

Αδελφικές σχέσεις, απρόσμενοι έρωτες, ξαφνικές επιστροφές από άτομα χαμένα στο παρελθόν ενώ ακόμα και αντιστασιακές πράξεις κυριαρχούν στο μυθιστόρημα. Οι αγώνες με τον θάνατο, η δράση των ανθρώπων και στιγμές από την απανθρωπιά των Γερμανών στους Εβραίους λαμβάνουν χώρα γύρω από την Θεσσαλονίκη. Το μυθιστόρημα αυτό μέσα από την γλαφυρότητα και την παραστατικότητα του λόγου  και της γλώσσας με τις δυσνόητες και ασυνήθεις λέξεις καταφέρνει να δώσει φωνή και πνοή στους ήρωες οι οποίοι δείχνουν τις άσχημες καταστάσεις της εποχής. Οι εικόνες του μυθιστορήματος, οι οποίες προκύπτουν μέσα από τα λόγια των ηρώων, ζωντανεύουν το βιβλίο . Αυτές οι εικόνες με έκαναν , σε ένα βαθμό, να ζήσω  εκείνη την εποχή. Με την σειρά μου θα πρότεινα ανεπιφύλακτα το βιβλίο αυτό σε γνωστούς να το διαβάσουν για να μάθουν, να νιώσουν και να ζήσουν τις δυσκολίες της γερμανικής κατοχής όπως την αισθάνθηκα και εγώ.

Αφροδίτη Ταχλαμπούρη (Β΄4)

Ξυπόλητοι ήρωες! Ένα μαγικό ιστορικό μυθιστόρημα που λαμβάνει μέρος στην Θεσσαλονίκη. Μας περιγράφει αλλά και μας ξεδιπλώνει τις δύσκολες μέρες της κατοχής μέσα από τα μάτια απλών καθημερινών ανθρώπων και μιας ομάδας παιδιών που προσπαθούν να βοηθήσουν τόσο την αντίσταση όσο και τους συνανθρώπους τους που έχουν ανάγκη .Ζουν εξωπραγματικές εμπειρίες γνωρίζοντας τι θα πει να μάχομαι για την ελευθερία, την αδικία αλλά και τη ίδια τους την ζωή. Ο λόγος του κειμένου είναι γλαφυρός και παραστατικός με κάποιες ίσως δυσνόητες λέξεις που ήταν αυτές που σε έκαναν να νοιώσεις σαν να ζεις και εσύ σε εκείνη την εποχή αλλά και σαν να ζεις τις ίδιες εμπειρίες με αυτές των  παιδιών. Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη θίγει τόσα πολλά θέματα μέσα από τα γεγονότα που διαδραματίζονται καθημερινά. Μέσα σε αυτά ,την αντίσταση που πλημύριζε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης από τις θαρραλέες και συχνές προσπάθειες βοήθειας των παιδιών αλλά και την φιλιά που μέρα με την μέρα γινόταν και πιο δυνατή. Ακόμα θίγονται τα δεινά της κατοχής: πείνα, φόβος, βία, δυστυχία περνώντας αντιπολεμικά μηνύματα. 

Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου συνδέθηκα συναισθηματικά με τους ήρωες αλλά ταυτίστηκα απόλυτα και με τις πράξεις τους που μέσα από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα άρχισαν να δημιουργούν έρωτες , αδελφικές φιλίες αλλά αντιμετώπισαν και τα χρωστούμενα του παρελθόντος. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Μέσα απ αυτό το βιβλίο θα συγκινηθείτε, θα γελάσετε αλλά θα μάθετε και για πράγματα τις κατοχή που ίσως να μην σας δοθεί ποτέ ξανά η ευκαιρία να διαβάσετε. Προσωπικά σε κάθε επιχείρηση των παιδιών ένιωθα την κάρδια μου να χτυπάει τόσο δυνατά λες και στα αλήθεια ήμουν και εγώ εκεί, λες  και κινδύνευε και εμένα η ζωή μου. Αυτό το συναίσθημα δεν θα το ξεχάσω ποτέ ήταν το κάτι τόσο μαγικό και σας εύχομαι να το νοιώσετε και εσείς όταν διαβάζετε τις σελίδες αυτό του μυθιστορήματος ….

Τίνα Στενού (Β΄ 4)

Το έργο αυτό μιλάει για μια ομάδα παιδιών που ζουν στη Θεσσαλονίκη. Περνούν δύσκολα χρόνια εκεί λόγω του Ναζισμού, ζουν αξέχαστες εμπειρίες και ταυτόχρονα προσπαθούν να επιβιώσουν. Μέσα όμως από αυτά τα δύσκολα χρόνια που περνούν ξετυλίγονται έρωτες και δυνατές φιλίες. Επίσης, το έργο αυτό αναφέρεται στην Αντίσταση, την Κατοχή και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων.

 Η γλώσσα του κειμένου είναι απλή με ιδιωματισμούς που μας ταξιδεύουν σε μια άλλη εποχή και χρησιμοποιεί πολύ συχνά τον διάλογο με τον οποίο δίνει περισσότερη παραστατικότητα. Ακόμα, αυτό που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον και με συγκίνησε αφάνταστα είναι το γεγονός ότι τα παιδιά κατάφεραν να επιβιώσουν και έρχονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, την απώλεια φαγητού και υλικών αγαθών σε μια τόσο μικρή ηλικία. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα πιο συγκινητικά και ιστορικά έργα που έχω διαβάσει. Θα το πρότεινα αναμφίβολα σε όλους και ιδίως στα άτομα με μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία.

Αλίκη Μαστρανεστάση (Β΄3)

Το βιβλίο «Οι Ξυπόλυτοι Ήρωες» αναφέρεται σε μια ομάδα παιδιών, από διαφορετικές  κοινωνικές τάξεις, τα οποία ζουν στην Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής 1942-1944.

Ακολουθεί τις περιπέτειες των παιδιών καθώς προσπαθούν να επιβιώσουν στην Γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη όπως επίσης και τις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους.

Μέσα από τις ιστορίες των παιδιών, το βιβλίο θίγει θέματα όπως η Αντίσταση κατά των ναζί και το ολοκαύτωμα της Εβραϊκής κοινότητας. Η γλώσσα του βιβλίου είναι απλή, στοχευόμενη προς νεαρούς αναγνώστες, με μόνο μερικές λαϊκές λέξεις και εκφράσεις οι οποίες μας παραπέμπουν σε μια παλαιότερη εποχή.

Προσωπικά το βιβλίο το λάτρεψα καθώς αυτά τα παιδιά, παρόλο τις κακουχίες που περνούσαν, κατάφεραν να ανταπεξέλθουν και να ζήσουν την παιδική τους ηλικία με όσο πιο  πολύ διασκέδαση μπορούσαν.

Συνιστώ αυτό το βιβλίο θερμά, καθώς είναι ένα διαχρονικό μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία και συγκίνηση.

Μιχανετζή Νεφέλη (Β΄3) 

Ο Τάκης, η Σταυρούλα, η Αλέγρα, ο Πέπο, ο Άρης, η Αγγελική, η Ελένη, ο Έκτορας και η Λούνα κατοικούν στη Θεσσαλονίκη τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής. Προσπαθούν να επιβιώσουν και ταυτόχρονα να αντισταθούν στους Γερμανούς. Αγωνία, θλίψη, χιούμορ, θυμός, αγάπη και συνεχής δράση είναι μερικές από τις λέξεις που χαρακτηρίζουν αυτό το μυθιστόρημα. 

Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά αγγίζοντας την απόλυτη τελειότητα. Αν και δεν έζησε εκείνη την εποχή έχει καταφέρει να αποδώσει το περιεχόμενο του βιβλίου τόσο παραστατικά και αληθινά, που νιώθεις ότι είσαι και εσύ στην πραγματική ζωή ένας «Ξυπόλυτος Ήρωας» και παίρνεις μέρος στη δράση του. Οι γερμανικές λέξεις δίνουν ένα άλλο ύφος στο κείμενο κάνοντας το ακόμη πιο αληθινό. Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη έχει καταφέρει να δώσει ζωή στα πάντα ακόμη και στις φτωχογειτονιές της τότε Θεσσαλονίκης που δεν υπάρχουν πλέον στις μέρες μας. Έχει καταφέρει να συγκινήσει ακόμη και τους ανθρώπους που έζησαν εκείνη την εποχή. Ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του είδους του. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους μου και σε ανθρώπους άλλον ηλικιών.

Εβίτα Σιαράβα (Β΄4)

Τα e book μας από το βιβλιοεργαστήριο

Φέτος  στο μάθημα της Λογοτεχνίας και στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας, τα τμήματα Α2, Β1 και Β5 συμμετείχαν  στο βιβλιοεργαστήριο «Το βιβλίο ένας φίλος που επιλέγω» του Ιδρύματος Λασκαρίδη.

Το τμήμα Α2 διάβασε τα βιβλια:

1. «Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς» της Μαρούλας Κλιάφα
2. . «Μου μαθαίνετε να χαμογελάω σας παρακαλώ;» της Ελένης Δικαίου

Τα τμήματα Β1 και Β5 διάβασαν τα βιβλία

1. «Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα» της Μαρούλας Κλιάφα
2. «Μου μαθαίνετε να χαμογελάω σας παρακαλώ;» της Ελένης Δικαίου

Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος ετοιμάσαμε 4 ebook.

 A2

B1 & B5

Οπτικοποίηση κεφαλαίου

Mou mathainete na xamogelao from Maria Michali

Θυμάμαι από τα χρόνια του Πολέμου και της Κατοχής...

Με αφορμή το βιβλίο της Μαρούλας Κλιάφα "Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα", οι μαθητές/ριες ρωτούν παππούδες/γιαγιάδες για τα χρόνια του Πολέμου και της Κατοχής. Εκείνοι θυμούνται ή ανασύρουν μνήμες από άλλες διηγήσεις και αφηγούνται...

    Δημιουργία του μαθητή Ευάνθη Ρ.       Β΄5

Ο παππούς θυμάται...

Η Κατοχή της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1941 με τη γερμανική εισβολή. Ήμουν πολύ μικρός και θυμάμαι ότι τα παιδιά της γειτονιάς μαζευόμασταν και πηγαίναμε να ζητήσουμε από τους Γερμανούς φαγητό, γιατί υπήρχε πολύ πείνα. Οι Γερμανοί μας έδινα κάτι χάρτινα κουτάκια που είχαν μέσα οδοντόκρεμα. Από την πείνα μας και μην ξέροντας τι είναι τα τρώγαμε και οι Γερμανοί γελούσαν...

Ένα ακόμη γεγονός που θυμάται...

Μετά την Κατοχή είχε δημιουργηθεί ένας οργανισμός, η ΟΥΝΤΡΑ που πρόσφερε βοήθεια κυρίως ρουχισμό στον ελληνικό λαό. Θυμάμαι πως με ανυπομονησία περίμενα να πάρω κάποιο ρούχο.Περίμενα να έρθει η Ούντρα.Μου έτυχε ένα μάλλινο πράσινο γυναικείο παλτό σε μεγαλύτερο νούμερο. Παρόλο που κρύωνα, δεν το φόρεσα ποτέ, γιατί θα με κορόιδευαν...

                                                                                                Θεοφανία Γ.

-Παππού,μπορείς να μου διηγηθείς μια εμπειρία σου απο την Κατοχή;

-Βεβαίως, αλλά επειδή ήμουν πολύ μικρός μπορώ να σου διηγηθώ μία περιπέτεια του πατέρα μου. Ο προπάππους σου, Γεώργιος Κώτης, κατετάγη εθελοντής στο Ναυτικό την περίοδο της Κατοχής. Σε μία αποστολή, το πολεμικό πλοίο στο οποίο υπηρετούσε, πήρε εντολή να πάει να καταλάβει ενα γερμανικό πλοίο στα παράλια της Αφρικής φορτωμένο με πολεμοφόδια, το οποίο επέβλεπε μια μικρή φρουρά Γερμανών. Σαν έφτασαν ξημερώματα και πλησίασαν, άναψαν οι προβολείς από το γερμανικό πλοίο και άρχισαν να πυροβολούν οι Γερμανοί. Οι Έλληνες κατάφεραν και πήδηξαν στο εχθρικό πλοίο. Ο παππούς φάνηκε άτυχος. Πηδώντας γλίστρησε και η κουμπωμένη του χλαίνη γαντζώθηκε στη δέστρα του πλοίου. Στα πέντε μέτρα τον σημάδευε ένας Γερμανός. Πατάει την σκανδάλη αλλά το όπλο δεν εκπυρσοκροτούσε. Βλέποντας αυτά ο παππούς τραβάει την ξιφολόγχη του, κόβει το κουμπί από τη χλαίνη και πέφτει στη θάλασσα. Αυτό ήταν η σωτηρία του. Μετά απο λίγη ώρα βγήκαν νικητές οι Έλληνες, μάζεψαν τον παππού απο τη θάλασσα και επέστρεψαν συνοδεύοντας το γερμανικό πλοίο με τα πολεμοφόδια στο λιμάνι της Χάιφα(Λίβανος), όπου βρισκόταν το Ελληνικό στρατηγείο. Τους υποδέχτηκαν σαν ήρωες!!

-Ευχαριστώ πολύ παππού!!

-Τίποτα αγόρι μου.
                                                                                             Γιώργος Σ.

Ο παππούς μου μου διηγήθηκε ένα περιστατικό που αφορούσε τον προπάππου μου...

Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι γερμανοί έδωσαν τον έλεγχο των περιοχών ανατολικά του Στρυμόνα ποταμού, στους συμμάχους τους Βουλγάρους. Οι Γερμανοί έδρασαν με αυτόν τον τρόπο από ανάγκη, διότι έπρεπε να μεταφέρουν τα στρατεύματα τους στην Ευρώπη και την Αφρική όπου ακόμη έκανα επεκτατικούς  πολέμους .                          

 Το χωριό μου ,η Μονοκκλησιά Σερρών ήταν από τις περιοχές ανατολικά του Στρυμόνα που κατέλαβαν τελικά οι Βούλγαροι. Οι Βούλγαροι ήταν πιο σκληροί από τους Γερμανούς και προκάλεσαν πολλά περιστατικά. Σε ένα από αυτά συγκέντρωσαν ανήλικα αγόρια, σχετικά, μεγάλα σε ηλικία. Ήταν και ο προπάππους μου εκεί. Τους έδειραν όλους πάρα πολύ. Τον προπάππου μου αφού τον έδειραν, τον μαχαίρωσαν στο κεφάλι,  πίσω από το αυτί,  με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και να είναι αναγκασμένος να φοράει ακουστικό για όλη την υπόλοιπη ζωή του. 

                                                                              Κωνσταντίνα Γ.

Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα: το πιάνο της Ρεβέκκας

Ο Γιάννης Π. κατασκεύασε ένα πιάνο από χαρτόνι και οδοντογλυφίδες. Κάπως έτσι φαντάζεται και το πιάνο στο οποίο η Ρεβέκκα έπαιξε τη μπαλάντα που της έστειλε ο Κωνσταντής

Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα-Μαρούλα Κλιάφα

Οι μαθητές/ριες του Β1 και Β5 οπτικοποιούν εικόνες από το βιβλίο "Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα" της Μαρούλας Κλιάφα. 

Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα-Μαρούλα Κλιάφα by Slidely Slideshow

Η συγκλονιστική ιστορία πίσω από το «Dance me to the end of Love» 

Αυτό το τραγούδι είναι η φρίκη της απαίτησης να παίζουν μουσική, οι ίδιοι οι μελλοθάνατοι, στους διαδρόμους των στρατοπέδων, την ώρα που οι άλλοι περνούσαν μπροστά τους στην ουρά του Άουσβιτς, του Νταχάου, από την ουρά της φρίκης, πηγαίνοντας να θανατωθούν και να καούν στα κρεματόρια. Είναι όλα τα τελευταία βλέμματα που κοίταξαν τον κάθε  Εβραίο μουσικό και το «φλεγόμενο βιολί» του, με την ιστορία ζωής, πόνου, που κουβαλούσε το καθένα απ’ αυτά, την ώρα που εκείνοι βάδιζαν προς το θάνατο, και την ίδια ώρα που οι ναζί υποχρέωναν το συγκρατούμενό τους μουσικό να παίζει κλασική μουσική στους διαδρόμους αυτής της γήινης κόλασης.

Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένας χορός ως το τέλος της αγάπης, αλλά ένας χορός ως το τέλος της ύπαρξης, που εφορμώντας από τη γενεσιουργό πηγή του πάθους για τη ζωή, μπορεί εντέλει να αγκαλιάζει σφιχτά συμπαρασύροντας ως το θάνατο ακόμα και την ίδια την αγάπη. Γι’ αυτό ενώ είναι ένα τραγούδι που γεννήθηκε από το θάνατο, μπορεί να αγκαλιάζει, να δονεί τον έρωτα και τη ζωή…

(Για να τη διαβάσετε περισσότερα κλικ στον σύνδεσμο που ακολουθεί)

https://goo.gl/gbKvn6

Παίζοντας με τον τίτλο..."Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα"-Μαρούλα Κλιάφα

                                                                                                                          Μαρίσα Γ.

                                                                                                  Ευάνθης Ρ.

• Μια καινούρια ζωή για τη Ρεβέκκα
• Μια νέα αρχή για τη Ρεβέκκα
• Οι νότες του πολέμου
• Οι νότες της ζωής
• Η απουσία μιας νότας...
• Ο πόλεμος μέσα από τα μάτια της αθωότητας
• Στα χρόνια της Κατοχής
• Μια ελπίδα ξεπροβάλλει...
• Όταν η ελπίδα ξεπροβάλλει...
• Η ιστορία της Ρεβέκκας
• Η "πολύχρωμη" ζωή της Ρεβέκκας
• Πό-λε-μος και Κα-το-χή