Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα don't tell show it. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα don't tell show it. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 23 Μαρτίου 2021

Με αφορμή το κείμενο "Ζητείται ελπίς", απόπειρες να εφαρμόσουμε την τεχνική “Don’t tell show it” (Δείξε, μην πεις)

 

Απόπειρες να εφαρμόσουμε την τεχνική “Dont tell show it” (Δείξε, μην πεις). Πρόκειται για μια τεχνική που μέσα από τις λέξεις και τις περιγραφές δημιουργείς μια εικόνα στο μυαλό της αναγνώστριας/του αναγνώστη και δεν δηλώνεις τα συναισθήματά του ήρωα ή της ηρωίδας (π.χ. θυμός, απορία κ.λπ.).

 


 Οι μαθήτριες/ές εργαζόμενες/οι ομαδικά προσπαθήσαμε να φανταστούν  και να δείξουν τις αντιδράσεις του διευθυντή της εφημερίδας, μόλις πήρε την αγγελία «Ζητείται ελπίς».  

Κάποιες απόπειρες….

Ο Διευθυντής, κοίταξε την αγγελία και άνοιξε διάπλατα τα μάτια του, την διάβαζε ξανά και ξανά, χωρίς να σηκώνει κεφάλι. Πρώτη φορά έβλεπε κάτι τέτοιο. Πρώτη φορά είχε κάτσει μέχρι τόσο αργά στο γραφείο του κοιτώντας μία μονάχα αγγελία. Ποιος έψαχνε  την ελπίδα; Ελπίδα; Ελπίδα! Κάτι ξύπνησε μέσα του...

Νικολέτα, Ολίνα

Ο διευθυντής κοιτούσε τις επιλογές για τις αγγελίες που μπορούσε να βάλει στην εφημερίδα του, όταν του τράβηξε το μάτι μία αγγελία με τίτλο "Ζητείται ελπίς". Έμεινε ώρα να κοιτάει την αγγελία και ένα αδιόρατο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του.

Μαριλένα, Αριστοτέλης

Ο διευθυντής μόλις είδε την αγγελία έκανε ένα βήμα πίσω και μετά πλησίασε ξανά το χαρτί. Τη διάβαζε ξανά και ξανά. Κάποιος αναζητούσε την ελπίδα... ο διευθυντής δεν καταλάβαινε τίποτα. Ίδρωσε... πολλές σκέψεις πέρασαν  από το μυαλό του.

Ανδρομάχη, Δημήτρης, Βιβή, Αλέξανδρος

Ο διευθυντής αφού διάβασε την αγγελία άρχισε να κοιτάει γύρω του. Μια δυνατή εκπνοή βγήκε από τα ρουθούνια του. Κούνησε το κεφάλι του και ξανακοίταξε το χαρτί. Το έπιασε στην παλάμη του και το έκλεισε μέσα της σφιχτά...

Εβελίνα, Δημήτρης, Γιώργος

Ο Διευθυντής διαβάζει την αγγελία "Ζητείται Ελπίς" ,ξαφνικά κρύος ιδρώτας στο μέτωπο του, αμέσως λύνει την γραβάτα του και σχεδόν ξαπλώνει στην κουνιστή δερμάτινη πολυθρόνα του γραφείου του. Διαβάζει ξανά και ξανά, διάφορες σκέψεις βασανίζουν το μυαλό του η ώρα περνάει... Σηκώνεται πίνει νερό, καφέ ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο αλλά και πάλι δεν μπορεί να πιστέψει ότι διαψεύστηκαν οι ελπίδες των ανθρώπων. Μάλλον το ξημέρωμα θα τον βρει εκεί περιμένοντας  να δημοσιευτεί το αυριανό φύλλο.