Η γιαγιά της Έφης Τ. θυμάται όσα της είχα διηγηθεί για τη Μικρά Ασία και η Έφη μας τα παρουσιάζει με τον δικό της τρόπο
Μνήμες
από τη Μικρά Ασία
Πολλοί ως λεγόμενοι Τουρκοσπορίτες
είναι Έλληνες μετανάστες που έφυγαν από την Πόλη λόγω πολιορκίας. Οι
περισσότεροι από αυτούς ζουν γύρω μας, ανάμεσα μας. Όλοι είναι Έλληνες αλλά με
διαφορετικές συνήθειες. Οι παιδικές ιστορίες των γιαγιάδων μας μένουν πάντα
αξέχαστες… ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια και από την δύσκολη ζωή τους.
Μόνο ότι η ιστορία της δικής μου γιαγιάς είναι λίγο ξεχωριστή…
Από μικρό κορίτσι έμενε στoν συνοικισμό. Είχε δυο ακόμα αδερφές και
οι γονείς της προερχόντουσαν από πολύ εύπορη οικογένεια, ζούσαν πλουσιοπάροχα
στη Σμύρνη και ευτυχισμένα. Είχαν τις συνήθειες και την κουλτούρα της Πόλης,
ήταν γνήσιοι Μικρασιάτες. Έφτιαχναν ιδιαίτερα φαγητά που φτιάχνουμε ακόμα και
τώρα, όπως γκιουσλεμέδες, τουρλού και πολλά σμυρνέικα γλυκά, όπως μουτζαχητ Ντουκιατζή. Μαγείρευαν με πολλά
μπαχαρικά και προτιμούσαν τις έντονες γεύσεις στα φαγητά τους. Οι γονείς τους ήταν αυστηροί
αλλά πολύ καλοί άνθρωποι. Μιλούσαν
τούρκικα μέσα στο σπίτι, όταν ήθελαν να μην τους καταλαβαίνουν τα παιδιά. Στα παιδιά
μιλούσαν ελληνικά.
Όλα αυτά όμως άλλαξαν, όταν έγινε η άλωση της
Σμύρνης το 1922. Έπρεπε να ξεχάσουν όλα όσα ήξεραν και να έρθουν σε έναν ξένο
τόπο και να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους. Όλοι ήταν αισιόδοξοι μέχρι που ήρθαν
αντιμέτωποι με τον ρατσισμό. Οι Έλληνες δεν υποδέχτηκαν τους Μικρασιάτες με
ανοιχτές τις αγκάλες τους αλλά αντιθέτως δεν τους ήθελαν και τους έλεγαν
Τουρκοσπορίτες. Για να μην μπλεχτούν με τους ντόπιους Έλληνες κάποια
συγκεκριμένα τμήματα σε κάποιες πόλεις περιορίστηκαν για αυτούς και ονομάστηκαν
συνοικισμοί. Ένας από αυτούς είναι στο Ρέντη. Η οικογένεια της γιαγιάς μου
μετανάστευσε εκεί και πλέον χωρίς χρήματα και δουλειά έπρεπε να αντιμετωπίσουν
την δύσκολη ζωή που τους περίμενε.
Η γιαγιά μου άρχισε το σχολείο
στο Ρέντη αλλά στο γυμνάσιο σταμάτησε γιατί της απαγόρευσε την εκπαίδευση ο
θείος της λέγοντας της ότι είναι ανούσια και την πήρε να δουλέψει στο
εργοστάσιο του. Μετά από χρόνια ως και τώρα κρατάμε τις συνήθειες που είχαν οι
παππούδες μου, ο παππούς μου γνήσιος μετανάστης από την Καπαδοκία της Μικράς Ασίας
και η γιαγιά μου από την Σμύρνη.
Ο καθένας με την δική του
ξεχωριστή ιστορία και τις δικές του αναμνήσεις...
Έφη Τ. Α΄5
